ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [ Romeo & Jul(i)et ] Chapter 1 :: คู่หมั้น?!! ( 100 %)
" จูเลียต!!!.... ลูกจะต้องแต่งงาน!!!! " เสียงทรงพลังของผู้เป็นพ่อดังขึ้น เปรียบเสมือนสายฟ้าฟาดลงบนกลางหัวของเด็กสาว
หา.....?
หา............?
" หา!!!!!!!!~าา!!!!!!!!!! " เสียงหวานใสอุทานเสียงหลงอย่างคาดไม่ถึงกับสิ่งที่ผู้เป็นบิดาได้ประกาศกร้าวออกมา
" ไม่ต้องมาหงมาหา ... ตามกฎของตระกูล ' คาพูเล็ต ' แล้ว เจ้าจะต้องมีคู่หมั้นตอนอายุครบ 16 ปี และเต่งงานกัน เข้าใจไหม?!! " เพียวซัน คาพูเล็ต ผู้นำตระกูลคนปัจจุบัน กำลังนั่งหัวเราะร่ากับท่าทีตื่นตระหนก และ วิตกของลูกสาว " จูเลียต " บุครสาวคนที่ 2 ที่มาของชื่อ ก็คงไม่พ้น หน้าตาที่ดันไปมีอะำไรไปดลให้เหมือนกับ ท่านหญิงจูเลียต ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญแห่งตระกูล คาพูเล็ต จากตำนานความรัก และ ทำให้ตระกูล 2 ตระกูล คือ มอนตาคิว และ คาพูเล็ต มาญาติดีกันได้ หลักจากเป็นศัตรูกันมานาน จะเรียกว่า ญาติสนิทกันยังได้
" ท่านพ่อคิดอะำไรอยู่คะ?!!... ให้ลูกแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อกับใบหน้า ให้ตายลูกก็ไม่แต่ง!!!!! " ริมฝีปากเรียวยาวสีชมพูรัวคำพูดออกมาโต้เถียงเพื่อหาทางหลุดจากการ " จับหมั้น " ครั้งนี้เสียให้ได้ ดวงตาสีแดงปนส้มฉายความไม่พอใจเสียจนผู้เป็นพ่อผงะ
" คู่หมั้นของลูกคือ ท่านชาย โรมิโอ มอนตาคิว ซึ่ง ณ วินาทีนี้ ลูกก็รู้จักกันแล้ว เตรียมแต่งงานกันได้!! " ผู้เป็นพ่อ สรุปเองเสร็จสับเสียจนไม่เปิดโอกาสให้ลูกได้โต้เถียง หญิงสาวได้แต่อ้าปากค้างก่อนที่สมองจะประมวลผลคำโต้แย้งที่คิดออกมาเป็นสิ่งแรก
" ลูกไม่แต่ง!!! "
" โฮ่~ เจ้าแน่ใจที่พูดคำนี้แล้วรึ?? "
" ไม่ว่าจะพูดอีกกี่ล้านครั้ง ลูก-ก็-ไม่-แต่ง!!!!!!!! "
ตึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
" ท่านพ่อ~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " จูเลียตตะโกนออกมาอย่างเจ็บแค้น หลังจากเตะประตูที่กักขังตนไว้เป็นรอบที่ร้อย เธอกระแทกตัวนั่งลงบนเตียงอย่างหัวเสีย หลังจากประกาศกร้าวตอนนั้น ท่านพ่อก็สั่งให้นำตัวเธอมาขังไว้ในห้อง สั่งทหารป้องกันประตูหน้าห้อง แถมประตูทั้ง 4 ทิศของบ้านยังถูกทหารเดินตรวจทั้งวัน แบบไม่ให้มดเดินออกไปสักตัว จูเลียตพ่นลมหายใจอยากหน่ายใจ ก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงใหญ่ และ เงยหน้ามองรูปท่านหญิงจูเลียตที่หน้าหัวนอน ก่อนจะนึกขำกับตัวเอง ซึ่งก็ขำไม่ออก
' เหมือนกันจนเป็นฝาแฝดกันได้เลย ' ..... แต่จูเลียตก็ได้แต่หยุดความคิดไว้เพียงเท่านั้น เพราะได้ยินเสียงเอะอะที่หน้าประตู
" จูเลียต~~!!~!! ~ " เสียงหวานอ่อนกว่าวัยดังขึ้นพร้อมกับร่างราวเด็กเล็กแหกวงทหารเปิดประตูเข้ามา ทำให้แก้ไขข้อสงสัยเสียงเอะอะเมื่อครู่ได้ จูเลียตยิ้มร่ากับการมาของผู้มาใหม่
" ท่านพี่เมทัลลิก้า~!!!! " จูเลียตรับกอดร่างเล็กที่ถลาเข้ามากอด ก่อนจะลูบผมซอยสั้นของพี่สาวเบาๆ " เมทัลลิก้า " บุตรสาวคนแรก หรือจะเรียกว่า คือ "พี่สาว" ของจูเลียต ก็ำได้ ถึงแม้รูปร่างและใบหน้าที่ดูเป็นเด็กวัย 10 ต้นๆ ทำให้มีแต่ผู้คนคิดว่าเป็นน้องสาวของเธอนั่นเอง แต่เห็นอย่างนี้ เธอกลับมา ความคิดอันชาญฉลาดเกินวัย จนได้ฉายา " ปราชญ์เยาว์แห่งคาพูเล็ต " จนบ่อยครั้งที่เพียวซันยังเรียกเมทัลลิก้าไปวางแผนการจัดการภายในบ้านเสียด้วยซ้ำ
" ท...ท่านเมทัลลิก้า .... ได้โปรดออกมาเถอะ .... ท่านเพียวซันสั่งห้ามใครมาเข้าด้วย .... " ทหารยามพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจ พยายามขอร้องเมทัลลิก้าสุดฤทธิ์
" ขอข้า.... คุยกับน้องสาวหน่อย... ไม่ได้เหรอ?? ..." เมทัลลิก้าเอ่ยเสียงหวานสั่น ดวงตามีน้ำใสๆคลอ พลางมองอ้อนทหารหนุ่มจนทำท่าจะใจอ่อน จูเลียตหัวเราะเบาๆกับท่าทีอ้อน ที่สามารถเรียกร้องอะไรก็ได้จากฝ่ายตรงข้าม เว้นแต่....
" เมทัลลิก้า .... " เสียงทุ้มดังขึ้นที่หน้าประตู ก่อนที่ร่างสูงเจ้าของเสียงจะสาวเท้าก้าวมาและนำมือใหญ่จับแขนของเมทัลลิก้า " กลับกันเถอะ .... ทำเอาวุ่นวายกันตั้งแต่ ประตูทิศเหนือ ถึงนี้เลยนะ...."
" โธ่~ สเปล ขอข้าคุยกับน้องสาวไม่ได้เหรอ? .....นะ " เมทัลลิก้าใช้ท่าอ้อนอีกครั้ง แต่ไม่ได้ผลเมื่อชายหนุ่งยังคงยิ้มและจับแขนไว้ เมทัลลิก้ายิ้มแก้มป่องอย่างขัดใจ เมื่อรู้อยู่แล้วว่า ถึงอ้อนไป ก็ใช้ไม่ได้ผล กับ"คนที่แต่งงาน"กันมาหลายปี
" โอเค.... งั้นข้าขอคุยกับน้องสาว20นาที ไม่ได้คุยกันเป็นเดือนแล้วด้วย แถมยังจะแต่งงานอีกต่างหาก " เมทัลลิก้าเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นจริงจัง จูเลียตหน้ามุ่ยลงเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำว่า " จะต้องแต่งงาน" มันสะดุดหูของเธอเข้าอย่างจัง
" โฮ่?? ....ตกลง เสร็จแล้วไปหาข้าที่ห้องโถงกลางก็แล้วกัน ... " สเปลยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันตัวเดินออกไป พร้อมลากทหารออกไปด้วย
" ท่านพี่เมทัล! ข้าจะทำอย่างไรดี....ข้าไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก!! ท่านพ่อแค่บอกชื่อ ก็หาว่าข้ารู้จักกับเขาแล้ว!!!! " จูเลียตรัวคำพูดใส่อารมณ์อย่างหยุดไม่อยู่ โดยมีผู้เป็นพี่รับฟังอยู่ข้่างๆ " จะทำยังไง ถึงจะยกเลิกการหมั้นได้นะ?....." หญิงสาวก้มหน้าอย่างสิ้นหวัง เมทัลลิก้าลูบผมของน้องสาวที่ยาวถึงหัวเข่าด้วยความสงสาร
" งานนี้ถ้าพี่เป็นคนคิดแผนคงไม่ไหว พี่ถนัดแค่การวางแผนวงใน เจ้าต้องบอกหัวข้อแผนการมา " เมทัลลิก้ายื่นข้อเสนอกับน้องสาว ซึ่งเปรียบเสมือนแสงแห่งความหวังสำหรับจูเลียตทีเดียว เพราะหาก "ปราชญ์เยาว์แห่งคาพูเล็ต" ยอมร่วมมือด้วยละก็ มีโอกาสาำเร็จมากกว่าครึ่งแน่ๆ
" อ๊ะ!... ท่านพี่ ข้าคิดออกแล้ว! ข้าน่ะ.... จะปลอมตัวเป็นชาย!!!!!~ "
" ท่านพ่อคิดอะำไรอยู่คะ?!!... ให้ลูกแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อกับใบหน้า ให้ตายลูกก็ไม่แต่ง!!!!! " ริมฝีปากเรียวยาวสีชมพูรัวคำพูดออกมาโต้เถียงเพื่อหาทางหลุดจากการ " จับหมั้น " ครั้งนี้เสียให้ได้ ดวงตาสีแดงปนส้มฉายความไม่พอใจเสียจนผู้เป็นพ่อผงะ
" คู่หมั้นของลูกคือ ท่านชาย โรมิโอ มอนตาคิว ซึ่ง ณ วินาทีนี้ ลูกก็รู้จักกันแล้ว เตรียมแต่งงานกันได้!! " ผู้เป็นพ่อ สรุปเองเสร็จสับเสียจนไม่เปิดโอกาสให้ลูกได้โต้เถียง หญิงสาวได้แต่อ้าปากค้างก่อนที่สมองจะประมวลผลคำโต้แย้งที่คิดออกมาเป็นสิ่งแรก
" ลูกไม่แต่ง!!! "
" โฮ่~ เจ้าแน่ใจที่พูดคำนี้แล้วรึ?? "
" ไม่ว่าจะพูดอีกกี่ล้านครั้ง ลูก-ก็-ไม่-แต่ง!!!!!!!! "
ตึง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
" ท่านพ่อ~!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! " จูเลียตตะโกนออกมาอย่างเจ็บแค้น หลังจากเตะประตูที่กักขังตนไว้เป็นรอบที่ร้อย เธอกระแทกตัวนั่งลงบนเตียงอย่างหัวเสีย หลังจากประกาศกร้าวตอนนั้น ท่านพ่อก็สั่งให้นำตัวเธอมาขังไว้ในห้อง สั่งทหารป้องกันประตูหน้าห้อง แถมประตูทั้ง 4 ทิศของบ้านยังถูกทหารเดินตรวจทั้งวัน แบบไม่ให้มดเดินออกไปสักตัว จูเลียตพ่นลมหายใจอยากหน่ายใจ ก่อนจะล้มตัวลงบนเตียงใหญ่ และ เงยหน้ามองรูปท่านหญิงจูเลียตที่หน้าหัวนอน ก่อนจะนึกขำกับตัวเอง ซึ่งก็ขำไม่ออก
' เหมือนกันจนเป็นฝาแฝดกันได้เลย ' ..... แต่จูเลียตก็ได้แต่หยุดความคิดไว้เพียงเท่านั้น เพราะได้ยินเสียงเอะอะที่หน้าประตู
" จูเลียต~~!!~!! ~ " เสียงหวานอ่อนกว่าวัยดังขึ้นพร้อมกับร่างราวเด็กเล็กแหกวงทหารเปิดประตูเข้ามา ทำให้แก้ไขข้อสงสัยเสียงเอะอะเมื่อครู่ได้ จูเลียตยิ้มร่ากับการมาของผู้มาใหม่
" ท่านพี่เมทัลลิก้า~!!!! " จูเลียตรับกอดร่างเล็กที่ถลาเข้ามากอด ก่อนจะลูบผมซอยสั้นของพี่สาวเบาๆ " เมทัลลิก้า " บุตรสาวคนแรก หรือจะเรียกว่า คือ "พี่สาว" ของจูเลียต ก็ำได้ ถึงแม้รูปร่างและใบหน้าที่ดูเป็นเด็กวัย 10 ต้นๆ ทำให้มีแต่ผู้คนคิดว่าเป็นน้องสาวของเธอนั่นเอง แต่เห็นอย่างนี้ เธอกลับมา ความคิดอันชาญฉลาดเกินวัย จนได้ฉายา " ปราชญ์เยาว์แห่งคาพูเล็ต " จนบ่อยครั้งที่เพียวซันยังเรียกเมทัลลิก้าไปวางแผนการจัดการภายในบ้านเสียด้วยซ้ำ
" ท...ท่านเมทัลลิก้า .... ได้โปรดออกมาเถอะ .... ท่านเพียวซันสั่งห้ามใครมาเข้าด้วย .... " ทหารยามพูดด้วยน้ำเสียงหนักใจ พยายามขอร้องเมทัลลิก้าสุดฤทธิ์
" ขอข้า.... คุยกับน้องสาวหน่อย... ไม่ได้เหรอ?? ..." เมทัลลิก้าเอ่ยเสียงหวานสั่น ดวงตามีน้ำใสๆคลอ พลางมองอ้อนทหารหนุ่มจนทำท่าจะใจอ่อน จูเลียตหัวเราะเบาๆกับท่าทีอ้อน ที่สามารถเรียกร้องอะไรก็ได้จากฝ่ายตรงข้าม เว้นแต่....
" เมทัลลิก้า .... " เสียงทุ้มดังขึ้นที่หน้าประตู ก่อนที่ร่างสูงเจ้าของเสียงจะสาวเท้าก้าวมาและนำมือใหญ่จับแขนของเมทัลลิก้า " กลับกันเถอะ .... ทำเอาวุ่นวายกันตั้งแต่ ประตูทิศเหนือ ถึงนี้เลยนะ...."
" โธ่~ สเปล ขอข้าคุยกับน้องสาวไม่ได้เหรอ? .....นะ " เมทัลลิก้าใช้ท่าอ้อนอีกครั้ง แต่ไม่ได้ผลเมื่อชายหนุ่งยังคงยิ้มและจับแขนไว้ เมทัลลิก้ายิ้มแก้มป่องอย่างขัดใจ เมื่อรู้อยู่แล้วว่า ถึงอ้อนไป ก็ใช้ไม่ได้ผล กับ"คนที่แต่งงาน"กันมาหลายปี
" โอเค.... งั้นข้าขอคุยกับน้องสาว20นาที ไม่ได้คุยกันเป็นเดือนแล้วด้วย แถมยังจะแต่งงานอีกต่างหาก " เมทัลลิก้าเปลี่ยนสีหน้ามาเป็นจริงจัง จูเลียตหน้ามุ่ยลงเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำว่า " จะต้องแต่งงาน" มันสะดุดหูของเธอเข้าอย่างจัง
" โฮ่?? ....ตกลง เสร็จแล้วไปหาข้าที่ห้องโถงกลางก็แล้วกัน ... " สเปลยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันตัวเดินออกไป พร้อมลากทหารออกไปด้วย
" ท่านพี่เมทัล! ข้าจะทำอย่างไรดี....ข้าไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จัก!! ท่านพ่อแค่บอกชื่อ ก็หาว่าข้ารู้จักกับเขาแล้ว!!!! " จูเลียตรัวคำพูดใส่อารมณ์อย่างหยุดไม่อยู่ โดยมีผู้เป็นพี่รับฟังอยู่ข้่างๆ " จะทำยังไง ถึงจะยกเลิกการหมั้นได้นะ?....." หญิงสาวก้มหน้าอย่างสิ้นหวัง เมทัลลิก้าลูบผมของน้องสาวที่ยาวถึงหัวเข่าด้วยความสงสาร
" งานนี้ถ้าพี่เป็นคนคิดแผนคงไม่ไหว พี่ถนัดแค่การวางแผนวงใน เจ้าต้องบอกหัวข้อแผนการมา " เมทัลลิก้ายื่นข้อเสนอกับน้องสาว ซึ่งเปรียบเสมือนแสงแห่งความหวังสำหรับจูเลียตทีเดียว เพราะหาก "ปราชญ์เยาว์แห่งคาพูเล็ต" ยอมร่วมมือด้วยละก็ มีโอกาสาำเร็จมากกว่าครึ่งแน่ๆ
" อ๊ะ!... ท่านพี่ ข้าคิดออกแล้ว! ข้าน่ะ.... จะปลอมตัวเป็นชาย!!!!!~ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น