ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 100 (???)
ในวันที่ท้องฟ้าไม่ค่อยจะแจ่มใส ก้อนเมฆสีดำที่เห็นอยู่ไม่ไกลกำลังเคลี่อนเข้ามาบดบังแสงแดดอันร้อนแรงในเมือง พร้อมกับส่งเสียงฟ้าร้องคำรามกึกก้องเป็นสัญญาณบอกให้ชาวเมืองเตรียมพร้อมที่จะรับกับพายุฝน
" ไอคนแต่งงี่เง่า ทำไมตอนเริ่มเรื่องทุกทีต้องมาเกริ่นๆ อีกหรอบนี้ตลอดเลยฮะ จะมาเริ่มแบบแรงๆเลยไม่ๆได้หรอไงฟะ มันไม่มีปัญญาคิดกันแล้วเรอะไง" วัยรุ่นนักอ่านนิยายหัวรุนแรง ตะโกนด่าไรเตอร์ขณะกำลังนั้งอ่านนิยายอยู่ในร้านเน็ต
~ได้ตูจัดให้~
"เฮ้ยเสียงใครวะ" นักอ่านหัวรุนแรงสะดุ้งหันมองรอบๆตัวก็พบคนข้างหลังกำลังนั้งเล่นโดต้าฮอน(dotahon) อย่างสนุกสนาน เจ้าของร้านก็กำลังโหลดคลิป อย่างเมามันส์ หลังจากหาเจ้าของเสียไม่เจอก็เลยกลับไปหานิยายเรื่องใหม่อ่านต่อทันที
ครืนนนน ครืืนนนนนนนน เปรี้ยงงงงง!!!!!!!!!!!!!!
เสียงฟ้าผ่าอย่างรุนแรงทำให้เจ้าของร้านและคนที่กำลังจะได้Kill สะดุ้งเฮือกหันไปมองเป้าหมายของฟ้าผ่าที่อยู่ในร้านเน็ตอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ยฟ้าฝ่าเข้ามาในร้านเน็ตได้ไงวะ กำลังจะได้killอยู่แล้วเชียว เฮียไม่ได้ติดสายล่อฟ้าหรอไงครับ"
"ไม่นะพี่พึ่งติดไปเมื่อสองวันก่อนเอง แต่ว่าเขาตายรึปล่าว น้องช่วยไปดูทีดิ"
นักเล่นโดต้าฮอนค่อยๆลุกจากเก้าอี่ช้าๆ มองดูสภาพ ศะ....เอ่อซากดำๆเหม็นๆ บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของเขา
"ว๊ากกกกกก!!!!!"
เจ้าของร้านถึงหน้าเหวอ เมื่อเห็นลูกค้าวิ่งพรวดออกจากร้อนพร้อมแหกปากร้องดังลั่นไปทั่วเมือง
ปี๊นนนนน ตู๊ม!!!!
รถยนต์ที่กำลังขับผ่านแบรกไม่ทันชนชายที่วิ่งออกจากร้านเกมลงไปนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น คนขับรถรีบวิ่งออกมาดูอาการชายตรงหน้าอย่างตระหนกส่วนทางด้านเจ้าของร้านเกมได้แต่สายหน้าและบ่นถึงความซวยของตัวเองอยู่คนเดียว
"ทำไมเดือนนี้มันซวยอะไรนักหนาวะ ฟ้าผ่าโดนลูกค้าตายไป 3 อุส่าซื้อสายล่อฟ้ามาติดแล้วก็ยังมีศพที่4 อีก ไม่พอลูกค้ายังวิ่งออกไปถูกรถชนเละหน้าร้านอีก แล้วแบบนี้ตูจะได้เงินเดือนมั้ยเนี่ยยยย T T~~~"
แกรม หรือ นาย กรมสิทธิ์ ชิดชาญ นักเรียน ม.5 ที่รับจ็อปช่วงปิดเทอมมาช่วยดูแลร้านเน็ตแถวบ้าน เป็นเวลา1เดือน เพื่่อหาเงินเก็บไปซื้อของที่อยากได้ แต่กลับเจอแต่เรื่องซวยๆ เพราะลูกค้าที่มาใชบริการตายไป5 คนภายใน1เดือน แม้คนหนึ่งจะไปตายที่หน้าร้านก็ตาม
"ฮือๆทำไมต้องมาตายที่ร้านนี้ด้วย ทำไมฟ้ามันต้องผ่าร้านนี้ด้วย พระเจ้าทำไมถึงทำกันผมอย่างนี้ ฟ้าผ่าไป4ที คอมเสียไป 4 เครื่องแล้วผมจะเอาเงินที่ไหนไปชดใช้เจ้าของร้านเค้า ฮือๆๆๆๆ"
~ฮิฮุฮิฮฺฮิฮิฮิฮฺ อะ แคร๊กๆๆ ไม่น่าหัวเราะเสียทุเรศเลยตู - - ~
หลังจากที่แกรมได้ให้ปากคำกับตำรวจเป็นรอบที่ 4 ของเดือน (ซึ่งแม้แต่ตำรวจเองยังแอบแปลกใจว่าคนนี้มันตัวซวยไรงี้ เลยรีบๆเขียนคำให้การให้เสร็จจะได้รีบๆกลับไปขอลาป่วย แล้วหาน้ำมนต์มาล้างตัวดีกว่าเดียวความซวยติด) เขาก็จัดการปิดร้านแล้วกลับบ้านด้วยอารมณ์เซงเป็ด
~งั้นกินไก่แทนก็ได้นะ~
(แป๊ก = =: reader)
"เอาหละ พรุ่งนี้ทำงานวันสุดท้ายแล้ว จะได้เงินเดือนซักที จากนั้นก็เหลือเวลาอีก หนึ่งเดือนจะเอาไปทุ่มกับมัน?ให้เต็มที่เลย" แกรมพูดกับตัวเองหลังจากเข้ามาดูปฏิทินที่โต๊ะของเขาเอง "อาบน้ำก่อนดีกว่ากลิ่นเนื้อไหม้ติดเต็มเสื้อเลย"...
" ไอคนแต่งงี่เง่า ทำไมตอนเริ่มเรื่องทุกทีต้องมาเกริ่นๆ อีกหรอบนี้ตลอดเลยฮะ จะมาเริ่มแบบแรงๆเลยไม่ๆได้หรอไงฟะ มันไม่มีปัญญาคิดกันแล้วเรอะไง" วัยรุ่นนักอ่านนิยายหัวรุนแรง ตะโกนด่าไรเตอร์ขณะกำลังนั้งอ่านนิยายอยู่ในร้านเน็ต
~ได้ตูจัดให้~
"เฮ้ยเสียงใครวะ" นักอ่านหัวรุนแรงสะดุ้งหันมองรอบๆตัวก็พบคนข้างหลังกำลังนั้งเล่นโดต้าฮอน(dotahon) อย่างสนุกสนาน เจ้าของร้านก็กำลังโหลดคลิป อย่างเมามันส์ หลังจากหาเจ้าของเสียไม่เจอก็เลยกลับไปหานิยายเรื่องใหม่อ่านต่อทันที
ครืนนนน ครืืนนนนนนนน เปรี้ยงงงงง!!!!!!!!!!!!!!
เสียงฟ้าผ่าอย่างรุนแรงทำให้เจ้าของร้านและคนที่กำลังจะได้Kill สะดุ้งเฮือกหันไปมองเป้าหมายของฟ้าผ่าที่อยู่ในร้านเน็ตอย่างรวดเร็ว
"เฮ้ยฟ้าฝ่าเข้ามาในร้านเน็ตได้ไงวะ กำลังจะได้killอยู่แล้วเชียว เฮียไม่ได้ติดสายล่อฟ้าหรอไงครับ"
"ไม่นะพี่พึ่งติดไปเมื่อสองวันก่อนเอง แต่ว่าเขาตายรึปล่าว น้องช่วยไปดูทีดิ"
นักเล่นโดต้าฮอนค่อยๆลุกจากเก้าอี่ช้าๆ มองดูสภาพ ศะ....เอ่อซากดำๆเหม็นๆ บนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามของเขา
"ว๊ากกกกกก!!!!!"
เจ้าของร้านถึงหน้าเหวอ เมื่อเห็นลูกค้าวิ่งพรวดออกจากร้อนพร้อมแหกปากร้องดังลั่นไปทั่วเมือง
ปี๊นนนนน ตู๊ม!!!!
รถยนต์ที่กำลังขับผ่านแบรกไม่ทันชนชายที่วิ่งออกจากร้านเกมลงไปนอนจมกองเลือดอยู่ที่พื้น คนขับรถรีบวิ่งออกมาดูอาการชายตรงหน้าอย่างตระหนกส่วนทางด้านเจ้าของร้านเกมได้แต่สายหน้าและบ่นถึงความซวยของตัวเองอยู่คนเดียว
"ทำไมเดือนนี้มันซวยอะไรนักหนาวะ ฟ้าผ่าโดนลูกค้าตายไป 3 อุส่าซื้อสายล่อฟ้ามาติดแล้วก็ยังมีศพที่4 อีก ไม่พอลูกค้ายังวิ่งออกไปถูกรถชนเละหน้าร้านอีก แล้วแบบนี้ตูจะได้เงินเดือนมั้ยเนี่ยยยย T T~~~"
แกรม หรือ นาย กรมสิทธิ์ ชิดชาญ นักเรียน ม.5 ที่รับจ็อปช่วงปิดเทอมมาช่วยดูแลร้านเน็ตแถวบ้าน เป็นเวลา1เดือน เพื่่อหาเงินเก็บไปซื้อของที่อยากได้ แต่กลับเจอแต่เรื่องซวยๆ เพราะลูกค้าที่มาใชบริการตายไป5 คนภายใน1เดือน แม้คนหนึ่งจะไปตายที่หน้าร้านก็ตาม
"ฮือๆทำไมต้องมาตายที่ร้านนี้ด้วย ทำไมฟ้ามันต้องผ่าร้านนี้ด้วย พระเจ้าทำไมถึงทำกันผมอย่างนี้ ฟ้าผ่าไป4ที คอมเสียไป 4 เครื่องแล้วผมจะเอาเงินที่ไหนไปชดใช้เจ้าของร้านเค้า ฮือๆๆๆๆ"
~ฮิฮุฮิฮฺฮิฮิฮิฮฺ อะ แคร๊กๆๆ ไม่น่าหัวเราะเสียทุเรศเลยตู - - ~
หลังจากที่แกรมได้ให้ปากคำกับตำรวจเป็นรอบที่ 4 ของเดือน (ซึ่งแม้แต่ตำรวจเองยังแอบแปลกใจว่าคนนี้มันตัวซวยไรงี้ เลยรีบๆเขียนคำให้การให้เสร็จจะได้รีบๆกลับไปขอลาป่วย แล้วหาน้ำมนต์มาล้างตัวดีกว่าเดียวความซวยติด) เขาก็จัดการปิดร้านแล้วกลับบ้านด้วยอารมณ์เซงเป็ด
~งั้นกินไก่แทนก็ได้นะ~
(แป๊ก = =: reader)
"เอาหละ พรุ่งนี้ทำงานวันสุดท้ายแล้ว จะได้เงินเดือนซักที จากนั้นก็เหลือเวลาอีก หนึ่งเดือนจะเอาไปทุ่มกับมัน?ให้เต็มที่เลย" แกรมพูดกับตัวเองหลังจากเข้ามาดูปฏิทินที่โต๊ะของเขาเอง "อาบน้ำก่อนดีกว่ากลิ่นเนื้อไหม้ติดเต็มเสื้อเลย"...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น