คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นายเพื่อนใหม่
.....เมื่อหนังท้องตึงหนังตาก็เริ่มหย่อนหลังจากพักเที่ยงแล้วต้องมาทนนั่งเรียนวิชาคณิตศาสตร์มันชั่งเป็นยานอนหลับชนิดพิเศษเลยที่เดียว...
ฉันเป็นเพียงเด็กหญิงวัยรุ่นคนหนึ่งเรียนเล่นซนเป็นปกติ เขิน ค่ะชื่อของฉันเองฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าแม่ตั้งมาได้ไงเพราะมันผิดจากตัวฉันมากๆๆฉันเรียนในโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ม.4แล้วค่ะฉันเรียนไม่ค่อยจะเก่งสักเท่าไรหรอกเพราะเวลาเรียนของฉันขึ้นอยู่กับอารมณ์ของฉันวันไหนเบื่อๆเซ็งๆฉันก็จะไม่ค่อยฟังครูสอนสักเท่าไรแต่ฉันก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนนะ
“ถ้าคนบินได้จะเป็นยังไงนะ...” ฉันเพียงแค่คิดในใจเล่นๆจนกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่
“ดรธาน เธอหัวเราะอะไร....แล้วได้ฟังที่ครูสอนหรือเปล่า”
“ค่ะ อะไรค่ะ คือเมื่อกี๋หนู...” ฉันถึงกับพูดไม่ออกก็แหงหละเมื่อกี๋ฉันได้ฟังครูพูดที่ไหนกันเล่า
“ได้ ... งั้นเย็นนี้เธอหลังเลิกเรียนทำความสะอาดห้องนี้คนเดียว”
“โธ่ครู”
“หรือว่าจะให้ครูแจ้งฝ่ายปกครอง”
“ไม่ๆๆค่ะหนูทำเองก็ได้แต่ครูสัญญาแล้วนะค่ะว่าเรื่องนี้จะไม่ถึงฝ่ายปกครอง ครูที่ปรึกษาของหนู”
“ดรธานเธอนะเป็นเด็กฉลาดแต่ทำไมเธอถึงไม่สนใจเรียนได้ขนาดนี้นะครูไม่เข้าใจจริงๆ”
แหมตกลงว่าจะชมหรือจะด่ากันแน่นะ(คิดในใจ)
..................................ติงตอง.........................
หลังเลิกเรียน
“เอ้..ทำไม ยังไม่มานะ”0!0 “เตรตระ เอ๋ย !! จะรอให้ครูมาไล้ฉันกลับไปทำความสะอาดอีกรอบหรือไงนะ”
ฉันเดินไปบ่นไปตามทางกลับบ้านของฉันจะให้รอเตรตระมานะหรอวันพรุ่งนี้เช้าก็ไม่รู้ว่าจะถึงบ้านหรือยัง
*v* “โธ่เว้ย...โอ๊ย!! ใครว่ะเม้ง” #. # ฉันร้องจนเสียงหลงก็จู่ๆมีอะไรไม่รู้ลอยมาติดหัวฉันวันนี้มันเป็นวันซวยอะไรนะเนี่ย
“ขอโทธครับเจ็บมากไหม?”
“ปัดโธ่ไม่เจ็บก็ไม่ใช่คนสิขนาดหมามันโดนมันยังร้องเลย.”ฉันถึงกับอึ้งก็คนที่เดินเข้ามาหามันคือ เตรตระนะสิ
“เขิน แกมาทำอะไรตรงนี้แล้ว... โอ๊ย.”
ขอทีเถอะฉันเล่นกระบานเตรตระอย่างจัง
เพื่อนบ้าทำไมไม่ไปรับฉันแล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี้ นายไปไหนมาฮะ
ฉันขอโทดคือ..อือนี้เพื่อนใหม่ฉัน คาโอะ เตรตระแนะนำเพื่อนใหม่ของเขาให้ฉันรู้จัก เอ่อ หวัดดีแล้วนายมาบอกฉันทำไมจะให้ฉันไหว้เลยไหม ฉันอารมณ์เสียยังจัง
ฉันมาลองสนามบาสใหม่แถวนี้กับคาโอะนะ
อ๋อที่ไม่มารับฉันเพราะอยู่กับเพื่อนใหม่นนาย
นึกว่าติดธุระถ้าติดธุระจะไม่ว่าสักนิดหน้างอนชะมัด
เตรตระฉันกลับก่อนนะรู้สึกว่าแฟนนายจะไม่ค่อยชอบขี่หน้าฉันสักเท่าไร คาโอะขอตัวลาทุกคนเงียบไม่พูดอะไรมีเพียงแต่ฉันที่เวี่ยงวีนอยู่คนเดียว อี่ตานี้เก๊กโคตร
เฮ้ย ใครๆแฟนฉันฉันกับ..เขินเรา... เตรตระนายเงียบ
อ๋อรู้ตัวก็ดีแล้ว ไป ฉันห้ามเตรตระไม่ให้รั้งเพื่อนใหม่เขาไว้
นี้เขิน เตรตระพยายามห้ามไม่ให้ฉันต่อว่าเพื่อนใหม่ของเขา
สายตาของฉันดูไม่ค่อยเป็นมิตรสักเท่าไรเตรตระเลยตัดบทชวนฉันกลับบ้าน
ไปกลับบ้าน เจ็บมากไหมเนี่ย
โอ้ยไอ่บ้ากดลงมาได้ยิ่งเจ็บๆอยู่ด้วย ฉันรีบกระโดดขึ้นนั่งรถมอเตอร์ไซค์ของเตรตระเราสองคนเป็นเพื่อนรักกันค่ะเตรตระรู้จักกับฉันตั่งแต่เด็กๆเราสองคนโตมาด้วยกันเพราะแม่ของเตรตะเป็นเพื่อนกับแม่ของฉันเราจึงสนิทกัน พอโตขึ้นเราก็ยังเรียนมัธยมต้นด้วยกันอยู่ เตรตระเริ่มเป็นวัยรุ่นสาวๆเริ่มกรี๊ดกราดเตตระเพราะเตตระมันลูกครึ่งไทยไต้หวัน แต่ไม่เคยจะมีใครกล้าเข้ามาจีบเตตระสักเท่าไรเพราะใครๆเขาก็คิดกันว่าฉันกับเตตระน่ะแฟนกันจนได้คู่รักแห่งปีที่โรงเรียนนะความจริงเตตระมันก็ไม่อยากประกวดสักเท่าไหร่หรอกแต่ว่ารางวัลนะกินฟรีร้านไอครีม1ปีเต็ม
คนอย่างฉันมันก็เลย..(บังคับ)สุดท้ายเราก็ได้รางวัลนั้นมาเพราะอย่างนี้ไงทั้งฉันละก็เตตระจึงยังไม่มีแฟน
แต่พอเราเรียนจบต่างคนก็แยกย้ายเตตระไปเรียนโรงเรียนรัฐบาลที่สอบชิงทุนได้แต่ฉันเบื่อกับการแข่งขันจึงขอเรียนต่อมัธยมปลายที่เดิมดีกว่าแต่ถึงยังไงเตตระก็ยังไปรับไปส่งฉันที่โรงเรียนทุกวันอยู่ดีก็มันเป็นทางผ่านนี้น่า
ความคิดเห็น