ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Headache ปวดหัวนักกับเธอจอมเปิ่น

    ลำดับตอนที่ #1 : ฉันจะบ้า

    • อัปเดตล่าสุด 5 ต.ค. 54


     กรี๊ดดดดด!!!!!
    " อารัยกันอ๊ทำไมยายเชอรรี่ถึงมาเป็นแฟนกับพี่คิดสุดหล่อของฉันไปได้อ่ะ  ฉันไม่ยอม ยอม ยอม !!"
    " นี่พีช  พี่คิมเค้าจะไปเป็นแฟนกะคัยมันก็เป็นส่วนของเค้าน่ะ เค้ารักกันมันก็ดีอยุ๋แล้วนิ๊"
    " ไม่ดี  นี่ปิ่นเทอเข้าคำว่าไม่เหมาะสมไหม ห๊ะ!! " 
    จากนั้นครูก้เดินเข้ามาสอน>>>>> 
    " นักเรียนทุกเข้าที่ให้เรียบร้อยครูจะสอนแล้วน่ะ" ครูก็เริ่มสอนไปเรื่อยๆๆ  ในขณะที่ฉันกะลังนั่งอ่านข่าวดาราเมื่อเ้ช้าที่เพิ่งซื้อมาเมื่อเช้าอย่างใจจดใจจอ "พีชยา !!!! " -O- อ๊ากกก  เสียงครูดังขึ้นมาในหูทำให้ฉันสะดุ้งขึ้นมาทันที่
    " เธอทำอะไรของเธอหน่ะ" ใจฉันเต้นแรงมากๆๆมือสั่น เพื่อนๆในห้องทุกคอนต่างมองฉันเป็นตาเดียวกัน
    " เ่อ่อ อ อ อ  คือ อ อ เ่อ่อ อ อ  หนู "
    " อะไรของเธอ แล้วนั้นเธอถืออะไรหน่ะ " ครูมองมาที่มือฉันกะลังจับหนังสือดาราอยุ่ ครูดึงหนังสือออกจากมือฉันแล้วเปิดดูภายในหนังสือ
    " ทำไมเธอถึงไม่ตั้งใจฟังที่ครูสอนห๊ะ พีชยา พ่อแม่เธอส่งมาเรียนทำไมเธอไม่ตั้งใจเรียน แล้วนี้ครูจะทำไงกับเธอดี ห๊ะ พีชยา"ครูมองลงไปข้างล่างเห็นนักการภาโรงกำลังกวาดขยะที่อยุ๋ข้างโรงอาหารพอดี " ครูจะทำโทษเธอโดยการให้เธอไปช่วยนักการภาโรงกวาดขยะเป็นเวลาหนึงอาทิตย์" โอ้แม่จ้าววววว 1 อาทิตย์เลยหรอ O0O
    " โถ่ๆๆๆครูขาาา  หนุแค่ทำผิดนิดเดียวเองอ่าทำไมถึงทำโทษหนูเยอะขนาดนี้ด้วยอ๊ค่ะวันเดียวก็น่าจะพอแล้วนิ๊ค่ะ" ฉันอ้อนวอนขอครู
    " พีชยา  เธอไม่ต้องมาต่อลองอะไรครูเลย  ไปทำให้เรียบร้อยทุกวันหลังเลิกเรียน เข้าใจไหม"โอ่วววม่ายยยย TOT !! ฉันอยากจะบ้าแล้วฉันก้มน่ารับคำครู " ค่ะ เข้าใจค่ะ"
    " ส่วนหนังสือเธอหน่ะครูจะเก็บไว้ก่อนถ้าทำงานเสร็จเมื่อไหร่จะให้คืน" โถ่ๆๆครูอยากอ่านของเค้าก็บอกมาเหอะน่าาา     
     พักกลางวัน
    " พีชเทอไม่น่าอ่านข่าวดาราในห้องเลยน๊"
    " ปิ่นก็รู้แล้วหน่ะจะย้ำทำไม่ยิ่งเจ็บใจอยุ่"
    " แล้วก็ทำตอนเย็นด้วยสิพีชมันมืดน่ะเธอจะอยุ่คนเดียวได้หรอ??"
    " ใครบอกว่าฉันจะอยุ่เดียวเล่าจ๊ะปิ่น".." หมายความว่างัย?"
    " ก็ฉันจะเอาเธอไปเป็นเพื่อนไงหล่ะจ๊ะ".. " ไม่เอาน่ะฉันไม่ได้ร่วมทำผิดกับเธอสักหน่อย"
    " ไม่ได้อย่างไงเธอก็ต้องไป เพื่อนต้องช่วยเพื่อนสิ ปิ่นน่ะๆๆ ไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยน่ะ น่ะ น่ะ น่ะ".." ก็ได้"
           ณ  โรงอาหาร ตอนเย็น
    " โอ้ยๆๆๆ!! เหนื่อยโครตๆๆๆ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วย ไม่เข้าใจ" เสียงฉันตะโกนพูดก้องโรงอาหารไปหมด
    " ทำๆๆไปเถอะอย่างบ่นมากนักเลยตัวเองทำผิดก็ต้องโดนทำโทษ แต่ฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไม่ฉันถึงโดนทำโทดไปกับเธอด้วยเนี๊ยะ"
    " แหม๋ๆๆปิ่นก็เราเป้นเพื่อนกันไง55+ เพื่อนต้องช่วยเพื่อนสิ" .. " พีชฉันฟังเธอพูดคำนี้มา ร้อยรอบแล้วน่ะ  ยิ่งตกเย็นยิ่งน่ากลัวอยุ๋ด้วย"
    " นั่นสิเรารีบๆทำรีบๆกัลบกันเถอะปิ่นฉันเริ่มกลัวแล้วอ่ะ" กรึกๆๆ!! อ่ะ !!  " เสียงอะไรอ่ะ" ฉันก็รีบก้มน่าก้มตาวิ่งไปหาปิ่นอย่างเร็วโดยไม่มองอะไรเลย โครม!!!  โอ้ย!!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×