แอะ!! หรือว่ากูชอบมึง!

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 [100%]

ตอนที่ 1

� � ณ เมืองหลวงของประเทศไทย

ตรงลงมาที่ค่ายเพลงยักย์ใหญ่ค่ายหนึ่งนั้นก็คือ�gmm grammy นะห้องอัดเสียงของวง โปเตโต้ที่ตอนนี้ทุกคนในห้องกำลังตั้งใจในการอัดเสียงเพื่ออัลบั้มชุดนี้ของพวกเขา �แต่มีอยู่คนหนึ่งที่ไม่ใช่สมาชิกของวงนี้แต่เขากับมานั่งอยู่ในห้องอัดนี้ เขามีสิทธิพิเศษอะไรกันนะถึงได้ทำให้วงโปเตโต้ทั้งวงให้เขามานั่งในที่แห่งนี้ได้ เพราะส่วนมากแล้วเวลาที่โปเตโต้อัดเสียงพวกเขาจะไม่ให้ใครเข้ามาในนี้ได้เลยนอกซะจากทีมงานเท่านั้น
"เฮ้ย!...ร้องได้ดีนี้หว่า"เขาบอกขึ้นเมื่อปั๊บเดินออกจากห้องอัดเป็นคนแรก
"มันแน่อยุ่แล้วว่ะ! ฮ่าๆๆๆ กูว่าวันนี้พวกเราไปฉลองกันดีกว่า ดีไหม?"ปั๊บเอ่ยชวนเขาคนนั้น ซึ่งคนนั้นยังคงทำหน้าสงสัยอยู่
"ฉลองอะไรของมึง"
"ก็ที่พวกกูอัดเพลงเสร็จไง แล้วอีกอย่างมึงก็มีละครเข้ามา แล้วพวกนั้นก็กำลังทำเพลงในอัลบั้มของพวกมัน แต่ก็ดีไปอีกแบบชวนพวกนั้นไปด้วยเลย"ปั๊บพูดยาว เพื่อความเข้าใจของเขาคนนั้น
"แล้วจะฉลองที่ไหน ขื่นไปที่คลับนั้นอีกมีหวังเป็นข่าวมันคลาวนั้นแน่!!"เขาบอกปั๊บ เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาทั้ง 9 ได้ไปที่คลับนั้นเกิดเรื่องและกลายเป็นข่าว ถึงแม้ว่ามันจะเป็นข่าวไม่ดังมากนักแต่นั้นมันก็ทำให้พวกเขาถูกพักงานถึงสองอาทิตย์ด้วยกัน
"ไม่ใช่หรอกน่า คลาวนนี้จัดที่บ้านกู โอเคไหม?"ปั๊บบอกขึ้น
"อือ งั้นก็ดี งั้นมึงโทรไปบอกพวกนั้นนะ ไม่รู้พวกมันจะว่างกันรึป่าว พอได้กลับมาทำงานดุเหมือนพวกมันจะมีงานเข้ามามากด้วย"
"ว่าแต่คนอื่น ตัวเองว่างหรอถึงได้มาหากูถึงที่นี้ได้"ปั๊บพูดขึ้น เพราะเขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมคนตรงหน้านี้ถึงมาหาเขาได้ ไม่มีงานรึไงกันนะ
"ก็วันนี้ไม่มีถ่ายละครเลยแวะมาหาไง"เขาบอกพลางยิ้มให้ปั๊บ
"เออ!! แล้วพวกไอ้โอม กับไอ้กานต์ มันไม่ไปด้วยหรอว่ะ"เขาหันหันไปถามปั๊บเมื่อไม่เห็นสมาชิกทั้งสองวงโปเตโต้
"ไม่ว่ะ เห็นพวกมันบอกมันนัดแฟนไว้แล้ว"ปั๊บบอก
และทั้งสองก็เดินออกจากห้องอัดเสียงเพื่อไปที่ลานจอดรถ ทั้งเดินออกมาโดยไม่แคร์สายตาของคนทั่วไปในค่ายเลย เพราะคนทั้งค่ายรู้อยู่แล้วว่าทั้งเป็นเพื่อนกันจึงไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยไม่มีใครว่าอะไรแม้กระทั่งประธานค่ายแห่งนี้ สงสัยจะสนิทกันจริงๆ




� � � ณ บ้านของปั๊บ
พวกเขา 9 คนได้มาอยู่ที่บ้านของปั๊บกันครบหมดทุกคน โดยไม่มีคนใดคนหนึ่งติดงานเลยเลยสักนิด แต่พอมาถึงแล้วแทนที่ทุกคนจะฉลองหรือจัดงานกันแต่พวกเขาทั้งหมดกับมานั่งมองหน้ากัน
"พวกมึงนี่ ไม่รู้จะฉลองไรนักหนาก็ไม่รู้ ดีนะที่เป็นบ้านมึงอ่ะปั๊บ"แด็ก บิ๊กแอส พูดเพื่อทำลายความเงียบ ก่อนที่จะยกเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ขึ้นมาดื่ม
"นั้นสิ! แล้ววันนี้ฉลองอะไรกันล่ะ"หนุ่มหล่อเจ้าของฉายา 'หล่อขั้นเทพ' ถามขึ้นพร้อมกับหันหน้าไปหาปั๊บที่ตอนนี้กำลังจะหยิบกับแกล้มขึ้นมากิน
"ก็วันนี้กูอัดเสียงเสร็จ ก็เลยฉลองนิดนึง"ทำหน้าประมาณว่า 'เรื่องแค่นี๊~'
"มึงอัดเสียงเสร็จ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับไอ้แบงค์ว่ะ ได้ข่าวว่ามันไปหามึงถึงห้องอัดเลยนิ"ตูน บอดี้ฯพูดขึ้น พวกเขาสังสัยตั้งแต่สองคนนี้อยู่ในบ้านด้วยกันแล้ว ถ้าจะคิดว่าแบงค์มาถึงก่อนพวกเขาก็คงจะไม่ใช่เพราะอะไรมันจะมาถึงเร็วขนาดนั้น และก็อีกอย่างได้ยินคนในค่ายพูดว่าแบงค์ไปหาปั๊บถึงห้องอัด นั้นจึงไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่พวกเขาจะไม่คิดเป็นอย่างอื่น
"ก็กูไม่มีงาน กูเลยแวะไปหามันอ่ะ ผิดเหรอว่ะ"แบงค์พูดขึ้นแล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นดื่ม
"พวกกูก็อยู่แถวๆนั้นทำไมไม่มาหาพวกกูบ้างงง~"แน็ป เสริมต่อจากตูน ใช่พวกเขาอยู่แถวนั้นทำไมไม่มาหาบ้าง รำเอียงชัดๆ
"เอ้า...แล้วกูจะรู้ไหมเนี๊ย"
"เอาเถอะครับ พวกพี่ๆอย่าเถียงกันเลย ไหนๆวันนี้พวกเราก้มาฉลองกัน มาดื่มกันเถอะครับ"ชิน ร้องห้ามก่อนที่อะไรมันจะเกินเลยไปมากกว่านี้ ทุกคนที่พากันจับผิดแบงค์กับปั๊บก็หันมาให้ความสนใจกับชิน
"พรุ่งนี้ถ้าทุกคนไม่มีงาน วันนี้เรามาดื่มกันให้สุดๆกันไปเลยดีกว่า ดีไหมฮะ!! ^^"ชินพูดพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้น
"ก็ดี เอ๊า! วันนี้ไม่เมาไม่เลิกเว๊ยยยย!! ชน!!!"ตูน พูดพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นตามชิน ทุกคนจึงยกตามๆกัน

เคล้ง~!!!!

� � � � � เสียงชนแก้วดังขึ้นอย่างต่อเนื่องไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลงเลย สงสัยพวกเขาคงจะยังไม่เมาพวกเขาก็พากกันนั่งจนดึกดื่่นไม่กลับบ้านกลับช่อง ทำเอาคนที่เป็นเจ้าของบ้านถึงกับ... 'กูไม่น่าชวนพวกมันมาเลย' แต่เขาก็ได้แต่คิดอยู่ในใจนั้นแหละพวกถ้าขื่นพูดออกมาตรงๆพวกนนี้ได้หันมาลุมด่าเขาเป็นแน่

23.56 น.

� � � � � �เวลาล่วงเลยมาถึงห้าทุ่ม ทุกคนในที่นี้ต่างพากันฟุบลงกับโต๊ะกระจกเพราะความเมา แต่มีเพียงคนเดียวที่ยังมีสติอยู่ถึงแม้ไม่มากแต่เขาก็พอที่จะลุกขึ้นเดินไปไหนมาไหนได้โดยไม่ล้ม เขาหันไปมองรวบโต๊ะที่เห็นเพื่อนของตัวเองพากันนอนอย่างไม่ได้สติเขาจึงพาทุกคนขึ้นไปนอนข้างบนซึ่งเป้นห้องนอนของแขกเวลามาบ้าน
� � � � � �
� � � � � �ปั๊บจัดแจงกับทุกคนเสร็จแต่ยังเหลืออยู่คนนึงที่ตอนนี้ห้องของแขกมันเต็มหมดแล้ว เขาจึงคิดอยู่สักพักเขาจึงตัดสินใจพาแบงค์ไปนอนที่ห้องของตัวเองก่อนจะเดินไปเอากะละมังใส่น้ำพร้อมผ้าเพื่อมาเซ็ดตัวให้กับแบงค์(นี้มันคิดอะไรอยู่ว่ะ : ไรเตอร์)
"อื้อ... อย่ามายุ่ง!!"แบงค์ โวยขึ้นหลังได้รับความรบกวนจากฝ่ายตรงข้าม
"เฮ้ย!! อยู่เฉยๆได้ไหมกูจะเซ็ดตัวให้"ปั๊บ โวยขึ้นหลังถูกแบงค์ทีบเข้าให้

02.30 น.

� � � � � �กว่าที่ปั๊บจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสอง เพราะการอยู่ไม่สุขของแบงค์เพราะเขาต้องคอยถอดเสื้อที่เปื้อนอ้วก(อี๋~ : ไรเตอร์)ออกและไหนจะต้องเซ็ดตัวอีก ถ้าคนตรงหน้านี่อยู่เฉยๆจะไม่ว่าอะไรสักคำเลย ที่จริงก็ว่าจะเซ็ดตัวให้อย่างเดียวแต่จู่ๆพ่อพระเอกคนใหม่ดันมาอ้วกเสียนี่สิ ไม่ไหวจะเคลียจริงๆ
"เฮ้อ!! กว่ากูจะได้นอนก็ปาเข้าไปตีสองแล้ว นี่ถ้ามึงกับกูไม่ใช่เพื่อนกันกูไม่มีวันทางทำถึงขนาดนี้หรอก ขื่นกูไปเซ็ดตัวให้พวกนั้นต่อ มีหวังไม่ต้องนอนกันพอดี เฮ้อ!"บ่นเสร็จก็ล้มตัวลงนอนข้างคนที่ไม่ได้สติอะไรเลย แถมตอนนี้ทั้งสองยังนอนกอดกันอีก(อะ...อะไรนะ?! : ไรเตอร์)ถ้าพรุ่งนี้มีคนมาเห็นจะทำไงล่ะ

เช้ารุ่งขึ้น เวลา 10.45 น.

"อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!"เสียงร้องดังสนั่นไปทั่วบ้านจนทำให้ทุกคนในบ้านถึงกับนอนต่อไปไม่ได้อีก แล้วมันเสียงใครร้องว่ะเนี๊ย
"โอ้ย!! ใครมันมาร้องอะไรแถวนี้ว่ะ หนวกหูโว้ย!!"เสียงตูนดังขึ้นเพราะความโมโหที่เสัยงนั้นมันดังจนเขาต้องตื่นขึ้นมาทั้งๆที่ฝันกำลังได้ที่เลย(เอะ! ฝันว่าไรนะ : ไรเตอร์)
"พี่ตูน มาดูนี้ เร็ว!!"เสียงชินนั้นเอง ที่ทำให้ทุกคนต้องตื่น
"มึงนี่เองไอ้ชิน มึงร้องห่าไรของมึงว่ะ มึงรู้ไหมว่ากูกำลัง ฝะ... เฮ้ย!!"ถึงกับตกใจกับภาพที่เห็นตรงหน้า�
"มึง... มึงสอง ไม่ ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยย!!!"ตูนร้องขึ้นพร้อมกับเอามือปิดหูหันหน้าไปมา จนทุกคนต้องเข้ามาดู และภาพที่ทุกคนเห็นคือ... แบงค์กับปั๊บนอนกอดกัน!!
"เฮ้ย!! ไอ้ปั๊บ มึงตื่นขึ้นมาดิ ทุกคนกำลังเข้าใจผิดเราอยู่นะ"แบงค์หันไปปลุกปั๊บให้ตื่น เพื่ออธิบายความจริงให้ทุกคนเข้าใจ
และตอนนี้ทุกคนก็มาพร้อมกันที่ห้องรับแขกเพื่อฟังคำอธิบายของปั๊บ
"กูกับไอ้แบงค์ไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ เมื่อคืนกูแค่เซ้ดตัวให้มันเฉยๆแล้วที่กูกับมันกอดกันนั้นเป้นเพราะพวกกูคิดว่าเป็นหมอนข้าง เข้าใจยัง"
"แล้วทำไมมึงต้องเซ็ดตัวให้มันด้วย"โดม ถามขึ้นด้วยความสงสัยนั้นจึงทำให้แบงค์หันไปด้วยเขาเองก็สงสัยไม่แพ้กัน
"เออ!! ใช่!!"ทุกคน
"ก็มันอ้วกกูเลยเซ้ดให้ อ๋อ! แล้วไม่ต้องถามด้วยว่าทำไมกูถึงเซ็ดให้แต่มัน เพราะถ้าขื่นกูเซ็ดให้พวกมึงทุกคนมีหวังไม่ต้องนอนกันพอดี"ปั๊บ ตัดบทก่อนที่หนุ่มจะถามขึ้นมาอีก แต่นั้นก็ไม่วายทำให้หนุ่มถามได้อยู่ดี
"แล้วทำไมแบงค์มันถึงได้ไปนอนห้องมึงคนเดียว แล้วพวกกูมานอนห้องของแขก"หนุ่มถาม ก็ยังอุตสาห์หาคำถามมาได้เนอะ
"ก็ห้องของแขกมันไม่มีที่นอนแล้ว กูไม่รู้จะทำไงกูก็เลยให้มันมานอนห้องกูนี่แหละ"ปั๊บบอกร่ายยาวเพื่อที่ทุกอย่างจะได้จบลงเร็วๆ
"งั้นหรอ เออๆงั้นพวกกูเข้าใจผิดเองถ้างั้นอ่ะ"ตูนพูดขึ้นพร้อมหน้าสำนึกผิด
"ใครบอกพวกกู มึงคนเดียวต่างหาก รับไม่ได้ซะตุ๊ดเลยนะมึง"แด็กพูด นั้นทำให้ทุกคนหัวเราะขึ้น
"ชิน มึงทำอาหารเป็นไปทำกินหน่อยดิ"แน็ปพูดขึ้นพร้อมกับกอดคอชินแล้วเดินไปที่ครัว
"ใช่ๆ ไปทำให้กินหน่อย!!"ทุกคนก็พร้อมใจกันกระโดดเข้าไปหาชิน ยกเว้น ปั๊บกับแบงค์ที่ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ดูเหมือนแบงค์จะจับผิดอะไรบางอย่างในตัวของปั๊บแต่เขาก็ไม่พูดมันออกมา ทั้งสองยังนั่งอยู่ตรงนั้นเนิ่นนานแบงค์หันไปมองหน้าปั๊บที่ตอนนี้เหมือนจะกังวลเรื่องอะไรบางอย่างอยู่




+++++++++++++++++++++++++++++


ขอให้ทุกเม้นด้วยนะค่ะ

เพราะถ้าทุกคนเม้น ทุกคนจะได้เห็นในสิ่งที่ร็อกเกอร์อย่่างพวกเขาต้องทำต่อไปในตอนที่้สาม

แล้วทุกคนจะอึ้งค่ะ

ขอบคุณที่เม้นนะค่ะ ^^