ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    May be late! [ SUG+psc band ] chiyu x shinpei

    ลำดับตอนที่ #1 : Maybe late : In Tro..

    • อัปเดตล่าสุด 15 ก.ย. 54


     Maybe late : In Tro..

    ตึงตึง!

    ชินเป! มาเปิดประตูเดี่ยวนี้       เสียงเกรี้ยวกราดที่ลอดผ่านประตูเข้ามาส่งผลให้คนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับตาอยู่บนโซฟา ลืมตาโพลง.. ก่อนจะวิ่งอย่างรีบร้อนไปทางต้นเสียง

    หลับอยู่รึไง! บอกให้เปิดประตูไงเล่า!”       เสียงตวาดยังคงไม่หายไปแม้ว่าร่างบางจะหอบสังขารมาถึงหน้าประตูแล้วก็ตาม มือบางเอื้อมกำลูกบิดขณะที่หลับตาลง ราวกับตั้งสติชั่วครู่ก่อนตัดสินใจเปิดประตูออก

    แอ๊ด...

     กลับมาแล้วเหรอครับ จิยุซัง     ร่างบางถามด้วยรอยยิ้ม เช่นเดียวกับทุกครั้งที่พบคนตัวสูง และเหมือนทุกครั้งที่ร่างสูงจะกลับมาบ้านพร้อมกับ กลิ่นแอลกอฮอล์ และ อาการหงุดหงิด

    มัวทำอะไรอยู่ห้ะ? ฉันยืนรอหน้าประตูตั้งนาน รู้ไหมว่ามันเมื่อย! เหนื่อยจะตายอยู่แล้วยังต้องมายืนรออีก    มือหนากระชากประตูให้ปิดลง สายตาคมๆตวัดไปยังคนตัวเล็กกว่าอย่างไม่พอใจก่อนจะเดินอย่างโซซัดโซเซ ไปยังโซฟาตัวที่ร่างบางเคยนอนโดยมีคนตัวเล็กช่วยประคอง

    ดื่มหนักขนาดนี้พรุ่งนี้จะไปทำงานไหวเหรอครับ?   ร่างบางถามขึ้นโดยไม่คาดหวังคำตอบ ขณะเหลือบมองนาฬิกาแขวนซึ่งเข็มสั้นกำลังชี้บอกเวลา ตีสอง ก่อนสาวท้าวยาวๆไปยังห้องครัว แล้วเดินกลับมาพร้อมอุปกรณ์ในมือ

    จ๋อม..  มือเรียวบิดผ้าชุบน้ำอย่างลวกๆ ก่อนเช็ดไปตามแขนยาวของร่างสูง

    พรุ่งนี้มีงานรึเปล่าครับ?  คนตัวเล็ก เอ่ยปากถามซ้ำ ขณะที่ยังคงเช็ดตัวให้ร่างสูงต่อไป

    ไม่ยุ่งสักเรื่องได้ไหม!.  เสียงทุ้มตวาดอีกครั้ง..   แม้จะได้ยินร่างสูงตวาดมาแล้วหลายครั้ง ชินเปก็ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่กับคำเหล่านั้น                   

     ...ทั้งๆที่เขาก็แค่ถามด้วยความเป็นห่วงเท่านั้นเอง...

    ขอโทษครับ   ร่างบางเอ่ยพึมพำเบาๆ 

    ปวดหัว.. ยา   เสียงทุ้มสั่งขึ้นช้าๆ เมื่อร่างบางเช็ดตัวให้เรียบร้อย

    ชินเปหยิบเม็ดยาสีขาวสองเม็ด ออกจากกระปุกข้างๆตัวอย่างรวดเร็ว ราวกับเป็นหน้าที่ประจำที่ต้องทำ ก่อนส่งให้ร่างสูง ตามด้วยน้ำอีกหนึ่งแก้ว

                    พรุ่งนี้ต้องใช้เบสสีเทา ทำความสะอาดด้วยล่ะ ตอนเช้าถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องเข้าไปปลุกร่างสูงสั่งทิ้งท้ายก่อนเดินเข้าห้องนอนไปโดยไม่เหลียวมองร่างบางแม้แต่น้อย

    เมื่อเห็นร่างสูงเดินเข้าห้องนอนไปเป็นที่เรียบร้อย คนตัวเล็กจึงทิ้งตัวลงนอนกับพื้นอย่างหมดแรง

                    เฮ้อ...  นี่คุณเห็นผมอยู่ในฐานะอะไรกันนะ จิยุซัง   หยาดน้ำใสๆคลอขึ้นมาในดวงตา มือเรียวยกขึ้นมาปาดอย่างแผ่วเบา

    ... ผมมีค่าในสายตาของคุณ แค่นี้เองเหรอ จิยุซัง? ...

    ... คุณเคยรักผมอย่างที่เคยพูดเมื่อตอนนั้นรึเปล่า? ...

    ... นี่ผม.. ยังอยู่ใน ฐานะ คนรักของคุณอยู่รึเปล่า? ...

     

    ถ้าพรุ่งนี้ไม่มีผม แล้วคุณจะรู้สึกขาดอะไรไปบ้างรึเปล่า...

    ...แล้วผมต้องทำยังไง  ผมถึงจะเลิกรักคุณได้สักที...

    ...จิยุซัง...

     

     

     
    เม้าท์มอย กับ รท. :  in tro มาแล้วววววว.. เป็นยังไงบ้างหนอ!! ว่าแต่ว่าเถอะจะมีคนอ่านไหมเนี่ย? 555 ถ้ามีก็ขอเม้นท์ด้วยะนะครับ! เดี๋ยวไรท์เตอร์จะลงตอนต่อไปให้ ;))
    ด้วยรักและ หวังดี ...  Ai


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×