คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ(นำจริงๆ55)10เปอ
บทนำ
ผมวิ่งไปด้วยความเร็วเต็มสปีด แม้จะไม่อาจสู้กับความเร็วของเฟอรารี่ลูกรักที่ขับเป็นประจำ แต่มันก็เร็วที่สุดแล้วเท่าที่ขาทั้งสองข้างของผมมันจะทำได้ พร้อมๆกับการทำงานควบคู่ไปกับสมอง
เพราะความรีบร้อนภาพใบหน้าของผู้คนตามท้องถนนที่ผมวิ่งผ่านไปนั้นกลายเป็นภาพเบลอๆที่ผมเห็นแล้วไม่อาจจะระบุได้เลยว่าใครเป็นใคร เช่นว่าผู้หญิงที่ผมชนเมื่อกี้เธออายุเท่าไหร่ รูปร่างดีมั้ย หรือสวยรึเปล่า แต่ถ้าสวยแล้วยังไงล่ะ เพราะตอนนี้ผมไม่มีเวลาพอจะหยุดคุยหรือแม้แต่จะเที่ยวสังเกตหน้าของใคร น่ากลัวว่าต่อให้เธอกลายเป็นป้าข้างบ้านผมก็คงจะจำไม่ได้ ไงๆนาทีนี้ก็ไม่ใช่เวลามาทักทายอยู่ดี
ช่วยไม่ได้ก็คนมันกำลังรีบอยู่นี่หว่า..
เพราะตอนนี้ผมกำลังจะสาย..ไม่สิสายแล้วต่างหาก...สายโคตรๆซะด้วย แถมตอนนี้ฝนห่านี่ก็ยังจะตกลงมาอีก!
“โว้ย! จะตกลงมาทำซากไรวะตอนนี้!”
น่าเสียดายที่ผมไม่ได้เป็นนักแสดง ไม่ใช่พระเอก และนี่ก็ไม่ใช่ฉากในหนังเกาหลี แล้วฝนตกประกอบฉากจะมีไว้ทำเพื่อ? ไม่ต้องการโว้ย เหมือนว่าตอนนี้จะยังสายไม่พออย่างงั้นแหละ!
และแล้วในที่สุดผมก็ไปถึงที่ๆนัดเอาไว้แม้จะสายไปสิบห้านาทีก็เหอะ ที่จริงผมไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้เพราะไอคนที่นัดไว้ตอนนี้หายหัวไปไหนก็ไม่รู้
ความคิดเห็น