คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักตามหนัง1
“ฮิ้วววว มากันแล้วเหรอ คู่รักแห่งปี”
เสียงตะโกนต้อนรับการมาของฉันกับแอปเปิ้ลดังขึ้นอย่างครึกครื่น
ฉันเบียดตัวลงนั่งเก้าอี้ตัวยาวที่ก่อนหน้านี้มีเพื่อนนั่งอัดแน่นอยู่เต็ม
“จะบ้าเหรอ คู่รักที่ไหน”
ฉันก้มหน้าก้มตาตอบกลับเพื่อนไปเสียงเบาหวิวพลางเหลือบมองคนข้างๆที่กำลังหัวเราะขำท่าทางตลกๆของเพื่อนในกลุ่ม
ไม่ได้หรอก จะเป็นคู่รักกันได้ไง ในเมื่อมีแต่ฉันที่รักเธอ
.....................................
“ไอ้นททททททททททท!”
เสียงพี่เนียร์ รุ่นพี่คนสนิทที่เรียนอยู่ม.6 วิ่งกระหืดกระหอบมาหาฉันหน้าตาตื่น
“มีไรพี่ เสียงดังเชียว”
ฉันหันไปพูดกับอีกคนด้วยเสียงเหนื่อยอ่อนก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะ ไม่ได้สนใจกับท่าทีตกใจของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
“แกรู้เรื่องยัง??”
“รู้อะไร?”
“มีคนมาจีบแอปปปปปปปปปปปป!”
.....................................
หลายคนบอกกับฉันว่า
‘ความรักก็เหมือนถนน แต่เป็นถนนที่มีชีวิต มีจิตใจ มีความรู้สึก
ส่วนเราก็เป็นนักเดินทางที่อยู่บนถนน วิ่งตาม เสาะหา ถนนที่เรายังไม่เคยเดินและความรักที่เรายังไม่เคยมี หลายคนท้อและหมดหวังไปกับการตามหาความรัก เขาเดินออกจากเส้นทางโดยไม่สนว่ารักจะรอเขาอยู่หรือไม่ แต่หลายคนยังมีหวัง เดินตามหาความรัก และคิดว่า...สักวันเราก็จะได้เจอกับคนที่เดินตามหาความรัก เช่นเรา’
‘และถ้าวันนั้นมาถึง...รักก็คงจะเกิดขึ้นเอง’
ในวันนี้ ฉันเจอรักแล้วค่ะ
“พี่นท” เสียงออดอ้อนดังมาจากข้างหลังพร้อมแรงสวมกอดรอบคอเบาๆ
สายตาของฉันเงยขึ้นไปสบกับสายตาหวานเชื่อมของอีกคน ก่อนจะเผยยิ้ม
รัก อยู่ตรงหน้าฉันนี้ไงค่ะ
“มีไรเหรอแอป” น้ำเสียงอบอุ่นที่ไม่ค่อยได้พูดกับใครนักนอกจากคนตรงหน้านี้ถูกเปล่งออกจากปากฉันอย่างง่ายดาย
ใช่ค่ะ แอปเปิ้ล น้องสาวคนสนิทของฉัน คือคนที่ฉันรัก...
แต่หากว่าความรักของฉันมันอาจจะไม่มีค่ามากพอ จนฉันไม่กล้าพูดออกไป
“วันนี้ เราไปกินไอติมหลังโรงเรียนกันเถอะน่ะ”
เลยได้แต่เก็บความรักที่มีอยู่เต็มหัวใจ เอาไว้กับตัวอยู่อย่างนานนี้
“เอาซิ”
มาเกือบ....10ปี
.....................................
“สองคนนี้ เหมือนแฟนกันเลยน่ะ”
ทันทีที่ฉันกับแอปเปิ้ลทรุดตัวลงนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับพี่กวาง เธอก็เอ่ยปากแซวเราสองคน
“จะบ้าเหรอพี่”
เสียงแอปเปิ้ลที่ตอบกลับไปนั้น ทำให้ฉันเหลือบมองเธอเล็กน้อย ก่อนจะส่งยิ้มให้พี่กวางแล้วขอตัวไปซื้อข้าวกิน
ใช่ คงจะบ้ามาก ถ้าเราจะรักกัน ก็ในเมื่อเราเป็นพี่น้องกันมายังงี้ตั้ง10ปีแล้ว
“อ๊ะ แอป ข้าวไข่เจียว”
ฉันวางข้าวไข่เจียวที่ร่างสูงชอบกินนักกินหนาลงตรงหน้าก่อนจะทรุดตัวนั่งลงข้างๆ
“ขอบคุณน่ะ พี่นี้รู้ใจจัง ยังงี้ซิรักตายเลย”
แอปเปิ้ลถูหน้ากับต้นแขนฉันอย่างออดอ้อน เธอส่งสายตามาให้อย่างขอบคุณก่อนจะก้มหน้าก้มตาจัดการกับอาหารตรงหน้า
รอยยิ้มถูกยกขึ้นมาน้อยๆ แต่ก็ต้องรีบหุบลงเพื่อไม่ใ้ห้อีกคนสังเกตุเห็น หลงเหลือแต่เสียงหัวใจที่กระหน่ำรัวเต้นไม่หยุดเพียงเพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว...
‘ยังงี้ซิรักตายเลย’
.....................................
“แอป เรื่องที่มีรุ่นพี่มาจีบแอปอ้ะ จริงเหรอ”
ในเย็นวันหนึ่งที่เราเดินกลับบ้านด้วยกัน ฉันก็เอ่ยปากถามเธอ
คำถามที่ติดอยู่ในใจฉันมาตลอดทั้งสัปดาห์จนทำให้นึกถึงทีไรก็อารมณ์เสียอยู่บ่อยๆ
“พี่เนสน่ะเหรอ?”
เธอพูดทั้งๆที่สายตาไม่ได้มองมาที่ฉัน รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าทันทีเมื่อเอ่ยถึงชายคนนั้น
“อืมมม..”
“ก็...ไม่รู้สิ”
อาการเพ้อ ล่องลอย ราวกับคนที่กำลังมีรัก ปรากฎอยู่ในตัวแอปเปิ้ลอย่างชัดเจน
ริมฝีปากฉันเม้มแน่นขึ้น เร่งฝีเท้าของตัวเองให้เดินย่ำรัวเร็วหวังเพียงแค่อยากจะหนีคนข้างตัวไปให้พ้นๆ เพื่อซ่อนความรู้สึกของตัวเอง
ซ่อนความรู้สึกหึง ความรู้สึกหวง และความรู้สึก...
เจ็บ
.....................................
“แง้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ฉันพลักประตูเข้าไปในห้องนอนของพี่กวางอย่างรวดเร็ว ถลาตัวเข้าไปกอดเธอไว้ น้ำตาเปรอะเปื้อนไปทั้วทั้งใบหน้าราวกับเด็กตัวเล็กๆพลางร้องไห้เสียงดัง
“เดี๋ยวนท เป็นไรไป”
พี่กวางช้อนหน้าฉันขึ้นมาสบตามอง ก่อนจะเลิกคิ้วอย่างตั้งคำถาม
ฉันปาดน้ำตาบนหน้าทิ้ง กลั้นเสียงสะอึกสะอื้นของตัวเองเอาไว้ก่อนจะตะโกนบอกสิ่งที่อยู่ในใจเสียงดัง
“แอป มีคนมาจีบ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
“เอ้าๆๆๆ หยุดร้องไห้ได้แล้ว”
พี่กวางตบหลังฉันเบาๆ เมื่อเสียงสะอื้นค่อยๆลดลง
ตอนนี้ทั้งห้องรับแขกเต็มไปด้วยผู้คนมากมายที่มานั่งอัดตัวเบียดเสียดอยู่ในห้องเล็กๆนี้อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
“แก เสียใจที่แอปมีคนมาจีบเหรอว่ะ” เสียงพี่ตูมตามที่นั่งอยู่ข้างๆพี่จูเนียร์ดังขึ้นพร้อมกับส่งกล่องกระดาษชิดชูกล่องใหญ่มาให้
ปรืดดดดดดด
ฉันพ่นน้ำมูกออกมาเต็มแรง พร้อมกับพยักหน้าตอบพี่ตูมตามไป
“แกจะเสียใจทำไมว่ะ ก็แกไม่ได้เป็นไรกับแอปเขาไม่ใช่เหรอ” พี่แอมป์ที่นั่งเยื้องไปทางพี่กวางเล็กน้อยพูดขึ้นเบาๆ พลางมองมาที่ฉันด้วยสายตาไม่เข้าใจ
“หรือว่าแก.........ชอบแอป”
ไม่ต้องให้พี่แอมป์สงสัยนาน เมื่อพี่จูเนียร์ตะโกนขึ้นมาตอบแทนฉันซะงั้น
มาถึงตอนนี้ฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะปกปิดความรู้สึกตัวเองไปทำไม จึงได้แต่พยักหน้ารับพร้อมกับร้องไห้โฮอีกรอบ
.....................................
“เอาเรื่องนี้ไปดู”
หลังจากที่ความลับภายในใจฉันถูกเปิดเผยออกมาอย่างอ้าซ่า
ทุกคนในห้องก็พร้อมใจกันอาสาให้รักครั้งนี้ของฉัน...
สมหวัง
“เอาจริงเหรอพี่?”
ฉันเหลือบมองแผ่นซีดีหนังในมือ ก่อนจะเงยหน้ามองพี่ตูมตามอีกครั้ง
ขย่มเตียงรักอันเร่าร้อนส์ในคืนเดือนเพ็ญ
เอ่อ.....มันค่อนข้างจะเป็นหนังที่ติดเรทไปหน่อยน่ะ
“ดูเรื่องนี้แหละ พอคืนเดือนเพ็ญปุ๊ป ก็เอาไม้ฟาดหัวแอปปั๊ปแล้วก็ลากเข้าห้อง ต่อจากนั้นก็ทำตามอย่างที่ในหนังเขาทำกัน รับรองขึ้นสวรรค์แน่ๆ”
ใบหน้าที่เริ่มจะเรทมากขึ้นเรื่อยๆของพี่ตูมตามพร้อมกับอากัปกริยาที่เหมือนเลือดกำเดาค่อยๆพุ่งออกมาจากจมูกทุกนาทีทำให้ฉันเบิกตาโตมองด้วยความตกใจ
จะบ้าเรอะ ไปทำยังงั้นกับแอป ได้ตายก่อนขึ้นสวรรค์อ้ะดิ่
“จะบ้าเหรอพี่ตาม ไปแนะนำไรน้องแบบนั้น” พี่จูเนียร์ที่เพิ่งเดินเข้ามาสมทบกับเราสองคนโวยวายลั่นห้องเมื่อเห็นว่าพี่ตูมตามกำลังแนะนำอะไรให้กับเด็กน้อยไร้เดียงสาเรื่องความรักอย่างฉันดู
“อ้าว ก็พี่ใช้กับเนียร์แบบนี้ทีไร เนียร์ก็ขอต่อรอบสองทุกทีอ้ะ”
O/////////////////////O
บางทีพวกพี่ไปเรทกันไกลๆ ก็ได้น้ะ
“พอเลย ไอ้พวกนี้ ดูดิ่ แนะนำน้องให้ทำอะไรเสียหายแบบนั้น จะบ้ากันเหรอไง”
พี่กวางเดินมาเขกหัวพี่ตามกับพี่เนียร์คนละครั้งสองครั้ง ก่อนจะก้มตัวลงเข้าไปใกล้ใบหูทั้งสองคนเพื่อกระซิบให้เจ๊จูลากพี่ตามออกไปไกลๆ
“เธอไปเรทกันในห้องไป ฉันอนุญาติ”
ไม่ต้องรอคำตอบรับของจูเนียร์ แค่พี่ตามได้ยิน พี่เขาก็ลากชายน้อยร่างเล็กประจำกลุ่มขึ้นห้องนอนทันที
หวังว่าจะไม่มีเสียงครางน้ะ
>///////////////<
“นท”
พี่กวางสะกิดเรียกฉันเมื่อสายตาที่มองออกไปนอกหน้าต่างเริ่มจะเหม่อลอยเข้าไปทุกที
“....ค้ะ?”
“นทไม่เคยมีแฟนใช่ไหม”
ฉันพยักหน้าตอบรับเธอเบาๆ พลางยิ้มน้อยๆ
“งั้นเอาหนังพวกนี้ไปดู”
พี่กวางยื่นแผ่นซีดี ที่คาดว่าน่าจะเป็นหนังรักโรแมนติกมาให้ก่อนจะตบไหล่ฉันเบาๆ
“ดูแล้วจำ จำแล้วนำไปใช้ โอเค้?”
ฉันพยักหน้าอย่างรัวเร็วก่อนจะยิ้มกว้างให้อีกคน
บทเรียนข้อที่หนึ่ง : เรียนรู้วิธีรักจากในหนังแล้วเอาไปปฏิบัติกับชีวิตจริง!
.....................................
ความคิดเห็น