อัลเทเซีย

ลำดับตอนที่ #1 : ยมทูต

ในอตีดกาล เหล่าทวยเทพได้สร้างอัลเทเซียขึ้นเพื่อให้เป็นของขวัญแก่เทพีไดแอน เพื่อให้นางดูแล เหล่าผู้อาศัยในดินแดนแห่งนี้ต่างเครพบูชานาง เป็นเทพเจ้าสูง และได้ตั้งวิหารบูชาเทพที่มีชื่อว่า วิหารไดแอนน่า
วิหารไดแอนน่า เป็นวิหารที่รับสานุศิษย์ผู้ศรัทธาในตัวเทพไดแอน โดยมีตัวแทนแห่งเทพ 9 องค์ เรียกว่า "ยมทูต"
ณ.วิหารเทพไดแอนน่า
"เจ้ายูเซียมันไปไหนของมันวะ อย่าให้พ่อหาเจอ จะฆ่าให้ตายเลยคอยดูสิ" เสีงบ่นพึมพำดังมาจากร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มเจ้าของใบหน้างดงามราวกับปฏิมากรรมที่พระเจ้าสันสร้างขึ้น คิวทั้งคู่ขมวดติดกันจนสามารถผูกกันเป็นปมได้ ดวงตาสีทองเด่นของเจ้าตัวกำลังมองหาคู่กรณี นามว่า
ยูเซีย เอวาเจรีน เด็กหนุ่ม ว่าที่ผู้สืบทอดตำแหน่ง เทพราชัย ที่บังอาจเอาเจ้ามิลเทก สัตว์เลี่ยงของเขาไปโยนลงน้ำเพราะเห็นว่ามันกินขนมของตนเองลงไป
"ยูเซีย ในที่สุดข้าก็หาเจ้าเจอ" เสียงเย็นดังมาจากข้างหลังทำให้เด็กหนุ่มหน้าหวานหันไปมองอย่างช้าๆ ดวงตาสีทองมองสบผู้เป็นอาจารย์แล้วส่งยิมแห้งๆไปให้เรือนผมสีแดงสดของเจ้าตัวถูกลวบเอาไว้อย่างลวกๆ
"ท่ายอาจารย์ เซรัส ท่านหาข้ามีธุระอันใดหรือ" เขาถามเซรัสผู้เป็นอาจารย์และเป็นผู้กุมตำแหน่ง เทพราชัย รุ่นที่ 38 ผู้ได้ฉายาว่า แข็งแกร่งที่สุด ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มแห่งความใจดีฉาบไว่บนหน้าของเซรัส แต่ยูเซียรู้ว่ารอยยิ้มนั้นมันหลอกลวงแค่ใหน
" เจ้าเห็นมิลเทกของข้าหรือไม่ศิษย์ที่ร้ก" น้ำเสียงที่ลงท้ายหนักอย่างพยายามค่มอารมณ์ที่มีต่อคนข้างหน้า ยูเซียยังคงทำหน้าตาใสซื่อบริสุทธิ์ ส่งยิมมาให้เข้าแล้วตอบกลับว่า
"ท่างอาจารย์ กินซุปของข้าใหม" กล่างเสร็จพร้อมยื่นซุปไปให้ เซรัสรับมาแต่โดยดี แต่สายตายังคงจับจ้องไปยังพฤติกรรมของลูกศิษย์ตรงหน้า ยูเซียยังคงยิ้ม ได้อย่างที่เข้าสอนมาไม่มีผิด รอยยิ้มที่ไม่มีใครสามารถอ่านออกว่าตนคิดอะไรอยู่
"ท่านถามข้าง่าเห็น เต่านรกตนนั้นใช้หรือไม่ ข้าตอบท่านได้ว่าเลยว่า มันไปดีแล้ว" น้ำเสียงราบเรียบกลับสีหน้าที่แส้งทำเป็นเศร้าจนคนเห็นรู่สึกอยากลงเท้างามๆไปฝากบนหน้าเจ้าตัวเสียนี้กะไร