คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ep.1จุดเริ่มต้น
"เดี๋ยวนี้มาบ่อยนะซื้อไปง้อแฟนเรอะ ฮ่ะๆๆ"
"ไม่ใช่คร้าบ ผมยังไม่มีแฟนเลย"
"งั้นสนใจหลานสาวป้ามั้ยหละ ฮ่ะๆๆๆ"ทั้งสองคนหัวเราะกันก่อนที่เด็กหนุ่มจะเดินจากไป ระหว่างทางเด็กหนุ่มได้นึกถึงคำพูดนั้น
'เดี๋ยวนี้มาบ่อยนะ'
ใช่....เดี๋ยวนี้เขามาบ่อยเพราะเมื่อเขาต้องไปทำสิ่งนั้น...
ฆ่าปีศาจ...
แต่ว่ามันแปลกไปตรงที่ว่าสี่ห้าวันมานี่มันไม่โผล่หัวมาให้เขาเห็นเลย...แต่ก็นะ มันก็ดีไปอย่างทำให้เขาได้มีเวลาส่วนตัวมากขึ้น เด็กหนุ่มคิดไปเรื่อยแต่แล้วก็ต้องหยุดความคิดไว้แค่นั้นเพราะเดินมาถึงจุดหมายแล้ว
สุสานที่มีป้ายสลักที่ชื่อว่า...
'ฮิโต คาซึฮะ'
"ผมมาแล้วครับแม่"เขาพูดกับเจ้าของสุสานที่ไร้ตัวตน
...แม่ของเขา...
"ขอโทษนะครับที่ผมไม่ค่อยได้มา"เขากล่าวขอโทษแม่ของเขา
แม่ตายมาได้10ปีแล้ว ตั้งแต่เขายัง6ขวบ
แกร็ก!!!
ความคิดต้องหยุดชะงักลงเพราะเสียงรบกวนที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นกลับเกิดขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วและตรงนี้ก็เป็นมุมที่เงียบที่สุด ลับตาคนที่สุด และไม่น่าจะมีใครรู้จัก
"นายเองสินะ"เสียงหวานนิ่งๆไม่แสดงอารมณ์ดังขึ้นหลังต้นไม้ใหญ่ แล้วร่างบางก็ปรากฏออกมา เธอมีผมยาวสีดำขลับถูกถักเป็นเปียยาวจนถึงกลางหลัง เธอใส่ชุดนัดเรียนสีดำ ดูทะมัดทะแมงแต่ดวงหน้าของเธอกลับนิ่งราวกับรูปปั้นสลัก ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเปิดประโยคถาม
"เธอเป็นใคร"เด็กหนุ่มพูดเสียงแข็ง
"นายไม่มีความจำเป็นต้องรู้จักฉัน แค่ตอบคำถามฉันมาก็พอ"
"หืม คำถาม?"เด็กหนุ่ม
"นายรู้ใช่มั้ยว่ามีปีศาจคอยรังควานเมืองนี้อยู่"
อึก!เด็กหนุ่มชะงักกับคำถาม
"เธอถามทำไม"เด็กหนุ่มพูดเสียงแข็ง
"ตอบ"เด็กสาวขะยั้นขะยอ
"อึก..ใช่"เด็กหนุ่มตอบอย่างจำใจ
"นายเป็นคนฆ่าพวกมันใช่มั้ย"
เด็กหนุ่มสะอึกหนักกว่าเก่ากับคำถามที่ยิงมาแต่ก็ต้องตอบอย่างจำใจอีกครั้ง
"ใช่"
"แล้ว...นายฆ่าพวกมันทำไม"
"ฉันไม่จำเป็นต้องตอบเธอ"
"แต่สำหรับฉันจำเป็นมาก"
"นั้นแค่สำหรับเธอ"
"นายฆ่ามันทำไม"
"ฉันบอกเธอแล้วไงว่า..."
"นายฆ่ามันทำไม"
"ฉันเริ่มจะทนไม่ไหว"
"นายฆ่ามันทำไม!"
"แล้วเธอจะถามไปเพื่ออะไร!!"เด็กหนุ่มตะคอกอย่างเหลืออด
"ก็ไม่ทำไม"แต่เด๋กสาวกลับไม่สนใจเสียงตะคอกนั้น
"ก็แค่ถามให้แน่ใจว่านายใช่คนที่ฉันหาอยู่รึเปล่า"
"คนที่เธอหาอยู่?"
"นายไม่จำเป็นต้องรู้ เพราะ..."เด็กสาวพูดพร้อมกับจับดาบที่อยู่ตรงเอวของเธอ
"คนๆนั้นก็คือนาย"ว่าแล้วเด็กสาวก็ชี้ปลายดาบแหลมไปที่หน้าเด็กหนุ่ม ทำให้เด็กหนุ่มชะงักตีหน้าเคร่งเด็กสาวจึงพูดออกมา
"ไม่ต้องห่วงฉันไม่ฆ่านายหรอก"ว่าเสร็จไม่เพียงแค่นั้นเธอทำท่าตั้งการ์ดเหมือนจะโจมตี
"รับมือ!!"เด็กสาวพุ่งเข้าหาเด็กหนุ่มด้วยความเร็วสูง เด็กหนุ่มหมุนตัวหลบทำให้ดาบไปปักอยู่กับต้นไม้ เด็กสาวดึงดาบออกมา เปลือกไม้ถูกครูดเป็นแนวยาว เด็กสาวตั้งเป้าไปที่เด็กหนุ่มและพุ่งเข้าหาอีกครั้งเด็กหนุ่มกระโดดหลบแล้วไปเจอเข้ากับมีดที่คนงานทิ้งเอาไว้จึงรีบคว้าขึ้นมากันทันที การต่อสู้ดำเนินไปเนินนานแสงแดดเริ่มลับขอบฟ้าจากตกเย็นกลายเป็นผลบค่ำแต่การต่อสู้ก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
เคร็ง!!ฉึก!!
มีดถูกปัดออกจากมือเด็กหนุ่มและดาบก็ถูกปักลงด้านข้าง ตอนนี้กลายเป็นว่าเด็กหนุ่มนอนพิงต้นไม้โดยมีเด็กสาวยืนจับดาบเป็นที่ค้ำอยู่ใกล้ๆโดยมีเสียงหอบของทั้งสองเป็นตัวทำลายความเงียบเวลาผ่านไปพักหนึ่งก่อนที่เด็กสาวจะเปิดประโยคถาม
"ทำไมนายไม่เอาจริง"เด็กหนุ่มหันไปมองเด็กสาวแล้วพูดตอบ
"หมายความว่าไง"
"นาย...คิดว่าฉันโง่มากรึไงห่ะ"
"หืม...โง่?"
"เลือดนั่น"เด็กสาวเหลือบไปมองที่แขนของเด็กหนุ่มที่ซึ่งมีบาดแผลที่เกิดจากการต่อสู้
"ทำไม"น้ำเสียงของเด็กหนุ่มบอกถึงความสงสัยปนกังวล
กังวล...ว่าคนตรงหน้าจะรู้อะไรเข้า
"ฉันรู้นะว่านายมี...สายเลือดนั้น"พอเริ่มมีแรงเด็กสาวจึงลุกขึ้นดึงดาบออกแล้วเก็บเข้าฝัก
"สายเลือดนั้น...?"
"สายเลือดของ...."
"แวมไพร์"
__________________________________________________________________________________________
โอ้ว=[]=จบไปได้ตอนนึง มีผิดผลาดตรงไหนก็ขอโทษด้วยน่าT^Tช่วยบอกติติงกันด้วยเน้อ
เม้นๆโหวตๆกันหน่อยจะได้มีกำลังใจT^T
เอาแหละไว้เจอกันตอนหน้านะค่ะ สวัสดีค่ะ^^
ความคิดเห็น