{TS6 NoZenz} Warning night รักร้าย รัตติกาลอันตราย

ลำดับตอนที่ #1 : chapter1 : ความฝัน

ชายหนุ่มตะโกนเรียกชื่อคนที่เขารู้จักมากมาย ทั้งพ่อ แม่ น้องชาย เพื่อนสนิท แต่ก็ไม่มีเสียงสักเสียงที่จะตอบรับเสียงของเขา...จากความมืดมน
รอบกายของเขามีเพียงความมืดที่ปกคลุมอยู่ สิ่งที่เห็นมีเพียงแสงสว่างที่อยู่ปลายสุดของทางเดินเท่านั้น เขาได้แต่เดินตามทางเดินไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ พลางตะโกนเรียกคนให้ช่วยต่อไปเรื่อยๆเช่นกัน

แต่วันนี้มันไม่เหมือนทุกวัน...
วันนี้เขาเห็นอะไรบางอย่างมากขึ้นที่ปลายทางเดิน มันคือร่างกายของคน...
ร่างกายของชายหนุ่ม

เขาสาวเท้าเข้าไปอย่างรีบเร่งมากขึ้น หวังว่าชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงนั้น จะสามารถช่วยเขา หรือพาเขาออกไปจากสถานที่อันมืดมนนี่ได้
"คุณๆ..." เขาตะโกนเรียกออกไป
แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับจากชายหนุ่มคนนั้น เขาเดินต่อไปเรื่อยๆจนภาพตรงหน้าชัดขึ้น
เบื้องหน้าเขาคือชายหนุ่มรูปร่างกำยำในสภาพเปลือยท่อนบน มีรอยสักเป็นรูป...รูป...เขาเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่ามันคือรูปอะไร แต่มันมีลักษณะเป็นวงกลมสีดำ อยู่บริเวณหลังที่ไหล่ซ้าย เส้นผมบนศีรษะตัดสั้น ลำคอระหง เขาเดาได้ไม่ยากเลยว่า ถ้าหันหน้ามา ผู้ชายคนนี้คงเป็นคนที่หน้าตาดีคนหนึ่งทีเดียว

"คุณ" ชายหนุ่มตะโกนเรียกอีกครั้ง ในระยะที่ใกล้ขึ้นกว่าเดิม คราวนี้เหมือนจะมีปฏิกิริยาตอบรับ เมื่อชายหนุ่มเปลือยท่อนบนค่อยๆหันกลับมามองเขา

กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงง !!!
เสียงนาฬิกาปลุกดังลั่นห้อง ปลุกเซนให้ตื่นจากฝันแสนลึกลับเมื่อครู่ ชายหนุ่มกระเด้งลุกจากเตียงอย่างรวดเร็ว พลางหอบหายใจถี่ๆ มือเล็กกุมไว้ที่อกข้างซ้าย
ก้อนเนื้อข้างในมันกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง...
อะไรกัน ความรู้สึกนี้อีกแล้ว นับวันมันชักจะมากขึ้นเรื่อยๆ
"โอ๊ย" เซนร้องขึ้นมาเบาๆ เมื่อรู้สึกว่ารอยแผลเป็นบนมือซ้ายแสบร้อนขึ้นมาอีกแล้ว
อย่างนี้ทุกที... เขาคิดในใจ

เป็นเวลาเดือนกว่าได้แล้วที่เซนต้องเผชิญกับฝันนี้ทุกวัน เดินอยู่ในความมืด...มีแสงจากปลายทางเดินเท่านั้น...แต่วันนี้มันกลับแปลกจากวันอื่น
ชายหนุ่มคนนั้น...
เหตุการณ์ฝันบ้าๆนี่เกิดขึ้นนับตั้งแต่วันเกิดอายุครบ18ปีของเขาผ่านมา จริงๆเขา18เต็มไปตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว แต่ที่ต้องมาฉลองกันปีนี้ เพราะวันเกิดของเขาสี่ปีมันถึงจะวนมาแค่ครั้งเดียว
ใช่แล้ว...เขาเกิดวันที่29 กุมภาพันธ์...
นับตั้งแต่29กุมภาที่ผ่านมา ฝันนี้กะตามมาอยู่กับเขาตลอด เขาเจอมันทุกวันซ้ำๆ จนถึงวันนี้นี่แหละ...
ภาพของชายหนุ่มที่เขาเห็นในฝัน ยังคงติดตรึงอยู่ในหัวของเซน ไม่รู้ทำไม แค่คิดถึงภาพนั้นหัวใจของเขาก็เต้นขึ้นมาเป็นจังหวะแปลกๆ..มันคืออะไรกันแน่นะ

เซนนั่งพิจารณาความฝันอยู่ได้ไม่นาน เขาก็ต้องลุกขึ้นจากที่นอน วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกของมหาวิทยาลัยเขา
เซนลุกขึ้นเดินหยิบอุปกรณ์ต่างๆแล้วเข้าห้องน้ำไป ต่อให้เขาสลัดความคิดยังไง เขาคงต้องยอมรับ ว่าตลอดเช้านี้ ความคิดของเขายังคงวนเวียนอยู่ในเรื่องของความฝันเมื่อคืน
...และชายหนุ่มคนนั้น

ออดดดดดดดดดดดดดด....!!!
ออดเลิกเรียนดังขึ้น เซนเดินออกมาจากห้องพร้อมกับบิดขี้เกียจไปด้วย ให้ตายเถอะ เขาเบื่อไอ้วิชาประชากรศาสตร์นี่จริงๆ บางทีมันก็คำนวณเยอะไปนะ
"ไปแล้วนะเซน" เสียงของเพื่อนร่วมห้องร้องบอก
"อืม แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะ" เซนเอ่ยตอบกับไป แล้วเดินแยกออกจากกลุ่มเพื่อน
เซนเดินมาเรื่อยๆจนถึงหน้ามหาวิทยาลัย ร้านกาแฟที่เขาล่ำลือกันว่าอร่อยยังคงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมาย ชายหนุ่มเข้าไปสั่งกาแฟ แล้วยืนรอพลางมองออกไปที่ถนน...
สายตาเขาจับจ้องรถที่วิ่งผ่านไปผ่านมา เร็วบ้าง ช้าบ้าง เฮ้อ กรุงเทพนี่เป็นอย่างนี้ตลอดเลยจริงๆ

สายตาเซนจับจ้องไปเรื่อยๆ จนไปหยุดที่ชายหนุ่มคนหนึ่ง...
ชายหนุ่มที่คุ้นเคย...
ภาพจากความฝันเมื่อคืนไหลเข้ามาในหัวทันที นี่มันอะไรกัน เหมือน เหมือนมาก เขากับคนในฝันนั้นเหมือนกันมาก
เท้าของเซนค่อยๆก้าวออกจากบริเวณที่เดินอยู่ทีละก้าว สายตายังคงจับจ้องที่ชายหนุ่มฝั่งถนนตรงข้าม และดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะรู้สึกตัว และมองกลับมาที่เซน
แต่ทว่า....
ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนน ~
"เฮ้ยยยยยยยย"

-------------------------------------------------

ฝากเนื้อฝากตัว ฝากฟิคเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วย 555
เอาตอนแรกมาเรียกน้ำย่อยก่อน เปิดตอนแรกก็เอาซะลึกลับเลย
ช่วยคอมเม้นกันด้วยน้า โน่เซนๆๆ