[Khr 8018]Time Slip

ลำดับตอนที่ #1 : [8018]Our First Date-บทนำ

"เอ่อ...คุณเคียวครับ ผมพบเจ้านี่อยู่ใต้โต๊ะทำงานของคุณตอนทำความสะอาดห้องครับ" คุซาคาเบะพูดพร้อมกับส่งแหวนเงินวงหนึ่งให้ ฮิบาริ เคยวยะ

"อืม หมดธุระแล้วใช่มะ งั้นจะไปไหนก็ไป" ฮิบาริไล่ลูกน้องคนสนิทอย่างรวดเร็ว เพราะเขาไม่ชอบการสุมหัว

หลังจากก้มหน้าทำงานต่อไปได้ซักพัก ฮิบาริก็ยังรู้สึกว่าร่างของคุซาคาเบะไม่ได้ออกจากห้องไป ไม่ได้ขยับตัวด้วยซ้ำ ฮิบาริขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจแล้วพูดโดยไม่เงยน่าจากงานที่ทำ

"ทำไมยังไม่ออกไปอีก"

"คะ...คือว่า คุณเคียวยะครับ พรุ่งนี้ผมจะขออนุญาติไป ดะ...เดท จะได้มั้ยครับ"

"...นายก็รู้ว่าฉันเกลียดการสุมหัว แล้วก็ไม่อยากให้คนรอบข้างสุมหัวด้วย" ฮิบาริพูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ

"อ่า...ผมทราบดีครับ แต่กรุณาให้ผมไปเถอะนะครับ ผมนัดกับเธอไว้แล้ว เธอเป็นคนสำคัญกับผมมาก" คุซาคาเบะพยายามอ้อนวอนหัวหน้าของตน

"ไม่ ทั้งเดท ทั้งความรักมันก็แค่เรื่องงี่เง่าที่พวกสัตว์กินพืชชอบทำกัน เรื่องพรรค์นั้นน่ะ มันไร้สาระซะไม่มี"

"โถ่ คุณเคียวครับ นี่มันเป็นเดทแรกของผมเชียวนะครับ ขนาดคุณเคียวก็ยังเคยมีเดทแรกแล้วเลย"

"ว่ายังไงนะ ฉันยังไม่เคยมีเดทแรกซักหน่อย งั้นก็เอาเลย ถ้านายอยากไปนักล่ะก็ 
ไป ซิ แล้วไม่ต้องมาเจอฉันไป1อาทิตย์!" ฮิบาริพูดอย่างโกรธเคืองที่ลูกน้องคนสนิทต้องการออกไปสุมหัวกับคนอื่นถึง ขั้นต้องมาอ้อนวอนขอร้อง แล้วฮิบาริก็เดินออกจากห้องไป

"นี่ฮิบา ริ นายไปพูดกับคุซาคาเบะอย่างนั้นจะดีเหรอ ที่บอกว่าไม่ต้องมาเจอนายอีก1อาทิตย์น่ะ" ยามาโมโตะ ทาเคชิ แอบฟังอยู่ก่อนแล้ว(อ้าว-*-)เห็นฮิบาริเดินมาจึงรีบถาม
                
"แล้วมันไปหนักหัวนายรึไง"

"ก็แหม ถ้าเป็นงั้น ฮิบาริ เคียวยะ ที่รักของฉันก็ไม่มีใครมาเป็นลูกน้องตลอด1อาทิตย์น่ะสิ"

"ฉันไปเป็นที่รักของนายตั้งแต่เมื่อไหร่" ฮิบาริถามด้วยความงงผสมโกรธ (แต่หนักไปทางโกรธมากกว่า)

"ก็ตั้งแต่เราไปเดทด้วยกันไงล่ะ"

"ฮี่ย~เมื่อไหร่กันฟะ!!" ฮิบาริพูดอย่างฉุนเฉียว

"นายจำไม่ได้จริงๆเหรอ...เดทแรกของเราน่ะ" ยามาโมโตะเริ่มทำหน้าตาน่าสงสารและใช้นเำเสียงที่บ่งบอกได้ว่า'อ้อนสุดฤทธิ์' 

"หรือจะต้องให้ฉันรำลึกความหลัง" เสียงเดิมพูดต่อพร้อมกับหลิ่วตาอย่างเจ้าเล่ห์

ออดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

"ออดดังแล้ว เจ้าสัตว์กินพืช ไปเข้าเรียนซะ ไม่งัั้นจะขย้ำให้เละ" แล้วฮิบาริก็เดินจากไป

"จ้าๆ หวังว่าเลิกเรียนนายจะนึกเรื่องเดทแรกของเราออกนะ" ยามาโมโตะไม่วายตะโกนไล่หลัง


ที่ๆ ฮิบาริมาก็คือดาดฟ้าโรงเรียน อากาศดี มีลมพัดเอื่อยๆ ช่างเหมาะสมแก่การนอนกลางวัน ฮิบารินั่งเอาหลังพิงกำแพงพร้อมกับเปลือกตาที่เริ่มหนักขึ้นๆ

....เดทแรก....

.....งั้นเรอะ.....

.....เมื่อไหร่กัน......

นี่คือคามคิดสุดท้ายของเขาก่อนจะค่อยๆผลอยหลับไป

........................................................................tbc

ช่วยเม้นด้วยนะคะ