ยังไม่มีชื่อเรื่องเลยค่ะ ^^

ลำดับตอนที่ #1 : Part 1: ชิน เรนินซ์ จูเนียร์

               “No!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!  ผมแสดงไม่เป็น ผมเล่นไม่ได้ ผมไม่ทำ!!!!!!!!!!!!!”

               “เถอะน่า แค่ร้องเพลงเอง”

   “ผมมาส่งเพื่อนผมเฉยๆ ไม่เข้าใจหรือไง ถ้าอยากได้มากนัก โน่นเพื่อนผมอีกคนอยู่โน่น!!!!!”

                เสียงชินเพื่อนสุดรักของฉันตะคอก อุ้ย! คุย (ต้องเรียกแบบนี้สินะ) กับเจ้าหน้าที่ออดิชั่นของบริษัทเพลงเกาหลี หลังจากที่พวกเรา อ่า ฉันหมายถึง ชิน แล้วก็ฉัน มาส่งเพื่อนรักของพวกเรานั่นก็คือจูเนียร์มาออดิชั่นเป็นนักร้องของค่าย JM ค่ายยักษ์ใหญ่ของเกาหลี ที่นักร้องในสังกัดดังไปทั่วโลก จูเนียร์ผ่านตั้งแต่คณะกรรมการเห็นหน้ามันไปแล้วล่ะค่ะทุกคน บวกกับความสามารถที่มันเพิ่งแสดง โคตะระเทพ เบรกแดนซ์นั่นไปหยกๆ =0= เจ้าของบริษัทแทบจะลากเจ้าจูเนียร์มันเซนสัญญา 1 วินาทีหลังจากมันลงเวที =.=;;;; ฉันไม่ได้เวอร์นะคะ เรื่องจริงค่ะ ^^

                กลับมาที่เรื่องนายชิน ตอนนี้ดิ้นพล่านๆ ปากก็พล่ามว่าไม่ๆ เอ๊ะ! ฉันได้ยินอะไรนะ เพื่อนอีกคนอยู่โน่น? ใครอ่ะ แล้วทำไมทุกคนมองมาทางฉันละ ฮะ! ซวยแล้วค่ะทุก ก็ชินนะสิ มันกำลังโยนขี้ เฮ้ย หาเรื่องมาให้ฉันแล้วค่ะ เจ้าหน้าที่หันมาทางฉันแล้วค่ะ วันนี้ตอนแรกว่าจะไม่มาส่งจูเนียร์แล้วล่ะค่ะ ถ้ามันไม่ร้อง งอแง ชักน้ำตกไนแองการ่า บลาๆ ไม่มีทางที่ฉันจะมาเชียร์มันหรอกค่ะ เพราะขี้เกียจมาเจอเรื่องแบบนี้

                “อ่ะ แองเจิล” เจ้าหน้าที่คนนึงร้อง ทำให้ทั้งหมดไม่เว้นแต่คนที่มาดูหันมามองฉัน! นั่นไง เรื่องมาแล้ว ฉันไปก่อนละนะคะ ไว้ขออธิบายทีหลังนะคะทุกค๊นนนนนนนนนนนนน

                ฉันรีบวิ่งอ้อมมาทางคนดู เจอกับชิน ไอ้ตัวต้นเหตุพอดี ฉันจ้องหน้าอาฆาตตาบ้านี่ไปทีนึง ก่อนที่เค้าจะยิ้มและจูงมือฉันวิ่ง เราวิ่งมาซักพัก พอไม่เห็นใครตามมาแล้ว ก็หยุด ฉันมองหน้าชิน ทั้งที่ตัวเองหอบแฮ่กๆ
                “นาย แฮ่ก นาย ทำบ้าอะไร แฮ่ก แฮ่ก”
                “พอเถอะเรย์ หายใจลึกๆ แล้วค่อยพูด” ฉันสาบานว่าหายเหนื่อยแล้วจะด่านายให้หูชาเลย ตาบ้า!

                “ก็ถ้าไม่ทำอย่างนั้น ฉันก็โดนตื้อต่อดิ คุยดีก็แล้ว ไม่ดีก็แล้ว จนฉันต้องเรียกให้พวกนั้นดูเธอนี่แหละ ถึงหลุด” ชินพูด แล้วเช็ดเหงื่อที่หน้าด้วยแขนเสื้อ
                “เอ่อ...ดี นายใช้วิธีนี้ตลอดเลยนะชิน วันนี้อุตส่าคิดว่าไม่เป็นไรแล้วนะ จะกลับแล้วแท้ๆ ฟ่อด แฟ่ด...”
                “โถ่ เรย์ ยังไม่ชินอีก 555 ” ชินพูด พลางเอามือมายีหัวฉัน

                “หยุดเลย ผมฉันยุ่งหมดแล้ว” ฉันพูด ยังหน้างอไม่เลิก

                “น่า... เรย์ อย่างกับไม่เคยเป็นแบบนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า ป่ะกลับบ้านกัน” ชินพูด

                เอาล่ะ มาแนะนำตัวดีกว่า ฉันชื่อ เรนินซ์ มาริอาร์ ณ เชียงใหม่ เป็นสาวไทย – แคนาดา ที่จริงก็ไม่ทั้งหมดหรอกค่ะ เพราะคุณแม่ฉันท่านเป็นลูกครึ่ง ส่วนฉันก็เป็นลูกเสี้ยว ตอนนี้ฉันน่ะเรียนไฮสคูลที่อมริกากับเพื่อที่ฉันรู้จักตั้งแต่เกิดอย่าเจ้าชินบี เพราะครอบครัวเราเป็นเพื่อนกันนั่นเอง คุณพ่อคุณแม่ของพวกเราท่านเป็นเพื่อนกันและร่วมทำธุรกิจกัน จึงทำให้พวกเราสนิทกันมากๆ ฉันมีพี่สาวอีกคน ห่างกันสองปี ชื่อพี่เรน่า ตอนนี้เป็นนางแบบอยู่ที่ญี่ปุ่น พี่เรน่าดังมาก มีฉาว่าว่าแองเจิล นั่นล่ะ ทำไมเมื่อกี้สตาฟคนนั่นถึงทักว่าฉันเหมือนแองเจิง นั่นก็หมายถึงพี่สาวฉันนั่นเอง ^^ ฉันอยากมีชีวิตธรรมดา เพราะทุกวันนี้ฉันต้องนั่งฟังพี่สาวฉันโทรมาบ่นเรื่องนั่นนี่ จนฉันกลัวการมีชื่อเสียงไปเลยล่ะ อ่ะ เริ่มนอกเรื่องละ เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันอยู่อเมริกา มาเรียนที่นี่กับเพื่อนที่รู้จักกันตั้งแต่เกิด แล้วก็มาเจอเพื่อนที่นิสัยดีมากๆที่นี่อีกคน นายจูเนียร์ ลูกครึ่งอเมริกัน-เกาหลี แต่เป็นคนอเมริกันแท้ๆเพราะพูดเกาหลีไม่ได้เลย =.=;;;; บ้าบีบอย บ้าร้องเพลง อยากเป็นนักร้อง พอหมอนี่เห็นฉันหน้าเหมือนนางแบบญี่ปุ่นก็มาตีสนิท พอรู้ว่าฉันแค่หน้าคล้ายพี่สาว ก็มาหาว่าฉันเลียนแบบ!!! เอ่อ ฉันอยากหน้าเหมือนยัยพี่สาวตายละ ! ไปๆมา จูเนียร์กับชินบีดันอยู่คลาสเดียวกัน ดังนั้นพวกเราเลยสนิทกัน นี่ปีสุดท้ายที่เราจะอยู่ไฮสคูล จูเนียร์เลยย้ายมาอยู่กับฉันและชินบีที่อาพาร์ทเม้นท์ เจ้านั่นมาแต่ตัวไม่พอ ยังยกอุปกรณ์อัดเสียง ไมค์ คอมพิวเตอร์ กีต้าร์ สารพัด ทำให้ห้องในอาพาร์ทเม้นเต้มพอดี ห้องเก็บของเลยกลายเป็นห้องอัดเล็กๆ ของมันไปในตัว =.=;; พอฉันบ่นมากๆ จูเนียร์เลยให้คนของที่บ้านยกเปียโนมาไว้ที่ห้องอีก เอามาปิดปากฉันเลย ฮ่าฮ่า จะว่าไปฉันไปเลีนเปียโนดีกว่าแฮะ ^^
                loving you…. I see you beautiful making love with you ……
                ฉันเล่นเพลงโปรด  ในห้องอัด (=.=;;) มันต้องเรียกแบบนี้แหละ เพราะมันครบเครื่องจริงๆ ตาบ้าจูเนียร์มันรวยขนาดไหนฟร่ะ) ฉันเล่นร้องไปด้วยจนจบเพลง เปียโนเป็นสิ่งที่ฉันรักมาก ต้องขอบคุณจูเนียร์ที่อุตส่าห์หอบมาให้ ^^ (นักขึ้นมาเชียว =.=;;) 
                “เล่นด้วยสิ ^^”

ว๊าย! ฉันกรี๊ด เพราะอีกตาบ้าเพื่อนเลิฟฉัน เข้ามาในห้องเงียบๆอีกแล้ว       

“ตาบ้า ! เข้ามาเงียบๆ ตกใจหมด” ฉันแว๊ด
“เงียบที่ไหน ฉันยืนอยู่ตั้งนานแล้ว เอาคลิปเธอไปโหลดลงยูทูปแล้วด้วย นี่ถ้าเป็นโจรมันปล้ำเธอไปแล้ว” ชินว่าฉันกลับ เออสิ เวลาฉันเล่นเปียโน ฉันจะลืมทุกอย่าง =.=;;; แต่เอ๊ะ มันแกล้งโมโหกลบเกลื่อนอีกแล้ว!!!!
“ ไม่ต้องมาโมโหกลบเกลื่อน นายเอาคลิปฉันไปลงอีกแล้ว อย่าบอกนะว่าถ่ายใหม่ เมื่อไหร่ยะ เพราะของเดิมนายลงไปแล้วนี่! “

“คลิปใหม่สิเรย์ เพิ่งถ่ายเมื่อกี้เลยสดๆร้อนๆ เรย์ร้องเพลงเพราะจะตาย แบ่งคนอื่นฟังบ้างสิ ^.^ ” ชินบีพูด พลางนั่งลงข้างๆฉัน

“ฮึม.. นายนี่นะ วันหลังอย่าทำอีกนะ ฉันไม่ชอบจริงๆ” ฉันพูดพลางเลื่อนมือไปยังตำแหน่งคอร์ท
“จ๊าๆ เล่นเพลง nothing better ดีกว่า” ชินบีพูด แล้วเลื่อนมือไปตำแหน่งโน้ต

เราชอบเล่นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก ฉันจะเป็นคนจับคอร์ท ส่วนชินจะเป็นคนเล่นโน้ต เพราะตอนนั้นฉันเล่นเก่งกว่า ชิน พอชินอยากหัดเล่นก็ให้ฉันเป็นคนสอน จนสุดท้ายเวลาเราเล่นด้วยกัน เรามักจะแบ่งกันเล่นแบบนี้ และเพลง nothing better ก็เป็นเพลงโปรดของชิน ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเค้าถึงชอบ เค้าบอกแค่ว่าตอนนี้ชอบเพราะความหมายดีเท่านั้น ไม่มีอะไรพิเศษ

 

ลืมบอกไปอีกอย่างตอนทีจูเนียร์ย้ายมาอยู่ด้วย พร้อมห้องอัดนี่ =.=;;;; จูเนียร์ก็อัดคลิปแล้วโหลดลงบนยูทูป ให้คนดูกัน ได้รับการตอบรับดีมากๆ หลังๆ จูเนียร์ก็ร้องเพลงกับชินบีบ้าง อัปโหลดลงยูทูป พอคนอื่นเห็นชินบี คลิปนั้นมีคนเข้าดูทะลุ 1 ล้านวิว ใน 3 ชั่วโมง! เอ่อ... ฮอททั้งคู่เพื่อนฉัน >.<” พอจูเนียร์ยกเปียโนมาให้ฉัน เจ้าสองคนนี่ก็แอบถ่ายคลิปฉันไปลงบ้าง แต่ถ่ายเฉาะข้างหลังนะ เพราะพวกมันแอบถ่ายจริงๆ =.=;;; ผลตอบรับของฉันก็ดีพอสมควรแหละ มีแต่คนอยากดูหน้าฉัน ไม่มีวันหรอกย่ะ ^.^

“ฉันกลับมาแล้ว Yeahooooooooooo” เสียงมักมาก่อนตัวจริงๆ =.=;;; ฉันหยุดเล่นเพลงพร้อมๆกับชินบี แล้วหันไปมองประตูห้อง หลังจากนั้นประตูก็เปิดออก คนเปิดยิ้มแป้น ^___________^ แล้วเข้ามาดึงฉันเข้าไปกอดแน่นๆ แล้วทำท่าจะหอมแก้มฉัน ก่อนที่คนข้างๆ จะดึงฉันเข้าอ้อมกอดเค้าแทน =o=; เจ้าพวกนี่มันคิดว่าฉันเป็นตุ๊กตาล้มลุกหรือไง!

“น้อยๆหน่อย อย่ามาเวอร์ไอ้เนียร์” ชินพูด ทั้งที่ฉันยังอยู่ในอ้อมแขนเขา

“แค่นี้หวงไปได้ รู้น่าของใคร” จูเนียร์พูด แล้วทำยิ้มให้ชิน ก่อนจะก้มลงมาที่ฉัน

“ชอนชา* ฉันจะได้เป็นนักร้องแล้วนะ เธอจะมีเพื่อนเป็นนักร้องดังแล้วนะยาหยี >.< ” พูดจบเอามือมาหยิกแก้มฉันเล่น เอ่อ.... ตีนกาเต็มหน้าฉันแล้วตาบ้า!

“ฉันก็เห็นนายพูดอย่างนี้ทุกที สุดท้ายก็แคนเซิล แล้วก็มานั่งถ่ายคลิปลงยูทูปทุกที =.=;;;” ทุครั้งที่มีการออดิชั่นทีเมกา หมอนี่ต้องไปทุกครั้ง และได้ทุกครั้ง และสุดท้าย ก็ไม่เซนสัญญากับที่ไหนเลยซักที มานั่งอัดคลิปตัวเองโพสลงยูทูปทนทุกที

“ครั้งนี้ไม่เหมือนกันยาหยี >.< ฉันเซนสัญญาไปแล้ว ^.^” เค้าก้มลงมาคุยกับฉันอีกครั้ง (ก็ได้ๆ นี่เป็นเรื่องเดียวที่ฉันสู้พี่ไม่ได้ ฉันสูง 157 เซนติเมตร หยุดสงสัยส่วนสูงฉันแล้วไปสนใจเรื่องของผู้ชายเถอะค่ะ!)

“ก็ดีแล้ว แกจะได้ไปพ้นๆ ฉันกับเรย์ซะที -*-“ ชินพูดขึ้นบ้าง

“ฉันลืมบอกแกเหรอ ว่าแกต้องไปกับฉันด้วย ^^ เพราะฉันเซนสัยญาให้แกไปแล้ว และพรุ่งนี้เค้าจะมาออดิชั่นแกที่บ้านเราอีกครั้ง ^^” จูเนียร์พูดไปยิ้มไป ในขณะที่สีหน้าเพื่อนรักที่ขนาบข้างฉันตอนนี้แทบจะงับหัวจูเนียร์ได้แล้ว =.=;;; ฉันไปดีกว่า ไม่อยากดูหมาฟัดกัน

ฉันออกจากห้องอัดได้สำเร็จตอนที่ชินกำลังอัปเปอคัตจูเนียร์ แล้วโคทลายอีกทีตอนที่จูเนียร์จะหนีตามฉันออกมา ฉันละกลุ้มใจกับเพื่อนฉันจริงๆเลย =.=;;;

อันที่จริงฉันก็รู้มาตลอดว่าชินอยากเป็นนักร้องเหมือนกัน แต่ตานี่ห่วงฉัน ไม่อยากแยกจากฉัน เพราะพวกเราตัวติดกันมาแต่เด็ก หมอนี่ก็ยังกรอกหูฉันทุกวันว่าจะเลือกคณะไหน มหาลัยอะไร เค้าจะเลือกลงคณะเดียวกับฉัน โอ้ย...ฉันจะบ้าตาย พอฉันบอกไปเสร็จหมอนี่ก็บอกว่างั้นแค่มหาลัยเกียวกันก็น่าจะพอ ฮ่าฮ่า ก็ฉันอยากเรียนแฟชั่นดีไซน์ส่วนตานี่น่ะ อยากเรียนบริหาร ^^ ก็ยังอุตส่าห์หามหาลัยที่เราสามารถเรียนทีเดียวกันได้ เหตุผลเพราะว่าจะได้อยู่ด้วยกัน เหตุผลอะไรที่เค้าติดฉันน่ะเหรอ อืม... คงเพราะเราอยู่ด้วยกันแต่เด็กละมั้ง ส่วนฉันน่ะเหรอ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากอยู่กับเค้าหรอกนะ ฉันอยากอยู่กับเค้าสิ เพราะฉันน่ะ.... ไม่บอกดีกว่า ฮ่าฮ่าฮ่า เสียงโวกเวกโวยวายในห้องอัดเสียงดังซะจนฉันต้องเข้าไปอยู่ในห้อง ก็หนวกหูมากเลยล่ะสิคะ วันนี้วิ่งเป็นกิโล นอนเอาแรงซะหน่อยดีกว่า



*ชอนชา แปลว่านางฟ้า