รักอลวน 4 คน 2 คู่

ลำดับตอนที่ #1 : ความบังเอิญ

เช้าอันแสนสดใสของบ้าน "อัครราชเดชาธรณ์" บ้านทรงยุโรปสีขาวเหลืองที่่ตั้งเด่นเป็นสง่าใจกลางเมืองอันศิวิไลนี้ต้องมีอันจบสิ้นลงเนื่องจากเสียงอันก้องกังวาลของ "ฉัตรพิมณย์  อัครราชเดชาธรณ์" หรือ (ฉัตร) บุตรสาวเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลอันเก่าแก่
"แย่แล้ว !! แย่แล้ว"  เสียงของหญิงสาวอันร้อนรน 
เนื่องจากวันนี้เธอมีประชุมตอนเช้า  แต่ไม่มีใครในบ้านขึ้นไปปลุกเธอเลยสักคน
"เสียงดังอะไรกันลูก มันดูไม่งามเลยนะค่ะ"  เสียงของมารดาร้องทัก
"แม่ค่ะ ทำไมไม่ให้แม่นมนวลไปปลุกลูกล่ะค่ะ" หญิงสาวหันมาถามด้วยความสงสัย
"ใครว่าล่ะจ้ะ แม่ให่แม่นวลเขาไปเคาะห้องลูกตั้งนาน  แต่ก็ไม่ยักได้ยินเสียงตอบรับ" ผู้เป็นมารดากล่าว
"แล้วทำไมไม่เข้าไปปลุกในห้องเลยล่ะค่ะ" หญิงสาวกล่าวตอบ
"แม่นวลเขาบอกว่าลูกล็อคห้องน่ะจ้ะ" มารดากล่าวพร้อมกับยิ้มตอบ
"เหรอค่ะ  สงสัยหนูจะลืม  งั้นหนูไปแล้วนะค่ะคุณแม่  สวัสดีค่ะ"  หญิงสาวกล่าวพร้อมกับยกมือไหว้มารดาและแม่นวล
"ไม่ทานข้าวก่อนหรอลูก"  มารดาร้องทัก
"ไม่ล่ะค่ะ  ไม่ทันแล้ว"  หญิงสาวหันมาตอบพร้อมกับกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปจากตัวบ้าน
คุณมณฑา ได้แต่ส่ายหน้าและส่งยิ้มให้กับบุตรสาวเพียงคนเดียวของหล่อน  บุตรสาวของหล่อนนั้นแม้จะมีใบหน้าที่ดูอ่อนหวาน
บุคลิกเรียบร้อยแต่แท้จริงแล้ว บุตรสาวของหล่อนนั้นแก่นเซี้ยวอย่าบอกใครเชียว
"กริ๊ง กริ๊ง" เสียงโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ล่าสุดของฉัตรพิมณย์ ดังขึ้น  หญิงสาวหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าและกดรับในทันที
"ฮัลโหล ว่าไงจ้ะภา"  หญิงสาวกรอกเสียงอันสดใสลงไป
"อยู่ไหนอ่ะฉัตร ภารออยู่หน้าปากซอยจนเมื่อยแล้วนะ" เพื่อนของหญิงสาวตอบกลับด้วยน้ำเสียงแง่งอน 
"กำลังออกไปจ้า โทษทีนะวันนี้เราตื่นสายอ่ะ" ฉัตรพิมณย์ ตอบกลับเพื่อนสาวด้วยน้ำเสียงสำนึกผิด
"เร็วๆเลยนะฉัตร ไม่งั้นเราสองคนโดนไล่ออกแน่ๆ" เพื่อนสาวเร่งอย่างรีบร้อน
"ไม่ต้องกังวลหรอก วันนี้ฉัตรให้ลุงเพิ่มไปส่ง สบายหายห่วงอยู่แล้ว" หญิงสาวตอบพร้อมหัวเราะ เบา เบา
"จ้า งั้นแค่นี้นะ เดี๋ยวเจอกัน" ชญาภาตอบก่อนจะวางสาย
ไม่ถึง 10 นาที รถสีขาวคันงามก็มาจอดเทียบท่าหน้าหญิงสาวแสนหวานนามว่า (ภา) หรือ "ชญาภา  ชาติชยวงษ์"  บุตรสาวคนเดียวของพ่อเลี้ยงอดุลย์เจ้าของรีสอร์ต "บ้านไร่ปลายรัก" รีสอร์ตที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆของทางภาคเหนือ
ชญาภาก้าวขึ้นรถคันงามอย่างเร่งรีบ เพราะ ณ ขณะนั้นเป็นเวลาสายมากแล้ว  หญิงสาวกลัวจะไปเข้าประชุมไม่ทัน รถคันงามแล่นออกไปถึงถนนใหญ่ก็พบว่าการจราจรติดขัดเป็นอย่างมาก
"ภา ฉัตรว่าเราไปขึ้้นรถไฟฟ้ากันเถอะ" ฉัตรพิมณย์กล่าวขึ้นเมื่อเห็นว่ารถจอดนิ่งอยู่กับที่มาร่วม 10 นาทีแล้ว
"ภาก็ว่าอย่างนั้นแหละฉัตร ไม่งั้นเราสองคนไปไม่ทันแน่ ๆ " ชญาภาเห็นด้วยกับข้อเสนอของฉัตรพิมณย์
"ลุงเพิ่มจ้ะ งั้นฉัตรกับภาลงตรงนี้เลยแล้วกันนะ ลุงเพิ่มขับรถกลับบ้านไปเลยนะจ้ะ เดี๋ยวเย็นนี้ฉัตรกลับเองได้" ฉัตรพิมณย์บอกกล่าวกับคนขับรถก่อนจะลงจากรถและเดินอย่างรวดเร็วไปขึ้นรถไฟฟ้า
"ภารอแปบนึงนะเดี๋ยวฉัตรไปซื้อตั๋วให้" ฉัตรพิมณย์บอกเพื่อนสาวก่อนจะเดินไปซื้อตั๋ว
"จ้ะ เร็วๆนะฉัตร" ชญาภาเร่งเพื่อนสาวอีกครั้ง
"จ้า จ้า" ฉัตรพิมณย์ตอบพร้อมกับเดินอย่างเร่งรีบไปที่ช่องซื้อตั๋ว
หลังจากจบกาศึกษาจากรั้วมหาวิทยาลัยชื่อดังของเมือง 2 สาวเพื่อนซี้ได้เริ่มงานที่บริษัทโฆษณาแห่งหนึ่งในฐานะครีเอทีฟ  วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันอันวุ่นวายของ 2 สาว เนื่องจากจะต้องนำเสนอผลงานให้กับบริษัทส่งออกแห่งหนึ่ง

อีกฟากหนึ่ง
"เจ้า ไอ้เจ้าโว้ย" เสียงอันก้องของ (ยุ) หรือ "เดชบดินทร์ นันท์ธนชาติ"  บุตรชายคนเดียวของคุณกำธรนักธุรกิจอันดับต้นๆของไทย
"จะเสียงดังทำไมว่ะ ไอ้ยุ" เสียงตอบกลับอันแฝงไปด้วยความรำคาญของชายหนุ่มเจ้าของบ้าน
"ก็เอ็งไม่ขานรับข้าสักทีนี่หว่า ข้ามารอเอ็งตั้งนานแล้ว" เดชบดินทร์ตอบกลับชายหนุ่ม
"ข้าอ่ะได้ยินแล้วโว้ย แต่ไม่อยากจะตอบกลับ" ชายหนุ่มตอบกลับด้วยน้ำเสียงขัดใจ
"จะไปกันรึยังว่ะ" ยุถามอย่างอารมณ์เสีย
"เออ ไปก็ไป วันนี้ทำไมเอ็งรีบนักว่ะ" ชายหนุ่มถามอย่างสงสัย
"ก็วันนี้ข้าจะชวนเอ็งไปขึ้นรถไฟฟ้าไปเอาว่ะ  ขี้เกียจนั่งรถไป" เดชบดินทร์ตอบด้วยน้ำเสียงอันแฝงไปด้วยแววตื่่นเต้น
"อ่อ ตามใจเลยครับท่านยุ" ภาคีไนยตอบกลับชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงประชด
"รีบๆเลยไอ้เจ้า ไปได้แล้ว เดี๋ยวก็สายกันพอดี" เดชบดินทร์เร่งเพื่อนชาย
"เออ ไปได้แล้ว ข้าเสร็จแล้ว"  ชายหนุ่มเดินลงมาจากบันไดด้านซ้ายของตัวบ้าน
เจ้าของบ้านหลังงามที่ตกแต่งแบบสไตล์โมเดิร์นตามสมัยนิยมไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือ (เจ้า) "ภาคีไนย ภัทรวานิชนาฎ" บ้านหลังนี้เขาอาศัยอยู่กับมารดาซึ่งเป็นนักธุรกิจสาวใหญ่"คุณนภารัตน์  ภัทรวานิชนาฎ" เจ้าของแบรนด์เสื้อผ้าอันโ่ด่งดังของไทย