ขอโทษที!พอดีว่าฉันร้าย(แต่รัก)

ลำดับตอนที่ #1 : cнαρтεя 1 : ประธานหน้าหล่อ

ตอนที่ 1

  เก้าอี้สีแดงขอบทองสองตัวตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องโถงกว้าง ๆ ในประสาทหลังหนึ่งผู้หญิงในชุดสีขาวตัดชมพู  เดินมาพร้อมกับพระราชาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตัวนั้น หมู่องครักษ์และแม่บ้านนับสิบคนโค้งคำนับอย่างสุภาพ
"ลูกของพ่อนี่นับวันนับสวยขึ้นเหมือนแม่เข้าทุกวัน"
พระราชากำลังชมลูกสาวของตัวเองที่นั่งข้าง ๆ
"ท่านพ่อก็ อย่าทำหม่อมฉันเขินสิคะ"
"พ่อพูดจริงหรอกสาวน้อย  วันนี้เป็นวันที่สำคัญสำหรับลูกนะ วันที่พ่อจะรับฝากเมืองของพ่อและประชากรไว้ที่ลูก ให้ลูกคอยดูแลให้ดี"
"ค่ะ แล้วลูกจะดูแลให้ดีสมกับที่ท่านพ่อฝากไว้กับหม่อมฉัน"
พระราชากำลังจะยกมงกุฎที่ตั้งไว้ทางด้านข้างของตัวสวมเข้าที่ศรีษะของเจ้าหญิงตัวน้อย

ตุ้บ บ !
ฉันฝัน -...-
"นี่ยัยแก้ม แกจะนอนกินบ้านกินเรือนไปถึงเมื่อไหร่กัน สิบโมงเข้าไปแล้ว มาช่วยกันทำมาหากินหน่อยสิ !"
เสียงคุณพี่สาวตะโกนออกมาจากชั้นล่างของบ้านโทรมๆหลังหนึ่ง  ฉันตื่นขึ้นมาบิดขี้เกียจสองสามครั้งก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างไม่รอช้า
   สวัสดีค่ะพ่อแม่ผู้พี่นักอ่านทุกท่าน -////- ฉันชื่อว่าแก้มใส อายุกำลังน่ารักน่าชัง (18)กำลังถูกผู้พี่ของฉันเรียกเป็นสัญญาณเตือนก่อนที่ระเบิดจะลง  T^T
  ฉันอาศัยอยู่ในบ้านไม้โทรม ๆ สองชั้นและอยู่กับพี่สาวที่ชื่อว่า ชิค ที่แปลว่าแก้ม และเรามีกันแค่สองคน ช่วยกันทำมาหากินเพราะเงินใกล้จะหมด พ่อแม่เราก็ตายกันหมดแถมไม่เหลือมรดกให้เราสักก้อนเดียว เศร้า T0T
"กว่าจะลงมานะเธอ ไม่ทราบว่าเพ้อฝันว่าอยู่ในประสาทอะไรอย่างงี้ใช่รึป่าว"
ที่พี่ฉันบอกเกือบจะเป้ะหมดทุกอย่าง
"ก็บ้านเราไม่ค่อยมี เพ้อไปก็ไม่ใช่ว่าจะผิดอะไรใช่มั้ยหล่ะ"
"จะฝันยังไงก็ช่าง แต่ตอนนี้แกรีบมาช่วยฉันขายของนี่หน่อยสิ"
พี่ชิคชี้ไปทางไก่ทอดกับข้าวเหนียวข้างหน้าด้วยสีหน้าเหนื่อยใจเพราะมีน้องอย่างฉัน
"วันนี้แก้มมีเรียน ^___^"
"พอฉันใช้งานก็มีเรียนทุกที พอวันที่มีเรียนแกดันไม่ไป ค่าเทอมก็แพงหูฉี่ แต่แกกลับมาทรยศฉันด้วยการโดดเรียนแบบนี้เนี่ยนะ"
"วันนี้แก้มกำลังจะไปนี่ไง จะได้คุ้มค่าเทอม"
"ให้ฉันเดานะ แกไปแล้วแกก็ต้องไม่เข้าเรียนอยู่ดีหล่ะสิ"
"คิดแง่ดีหน่อยสิพี่สาวที่รัก  วันนี้แก้มจะเก็บคะแนนผ่านครึ่งแบบเฉียดฉิวมาฝากพี่นะจ้ะ"
"แล้วรีบๆกลับมาหล่ะ  ฉันขายคนเดียวก็ไม่ไหว"

ฉันรีบออกมาจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน อยากรู้มั้ยว่า 10 โมงเข้าไปแล้วโรงเรียนที่ไหนมันจะมารับเด็กหน้าชื่นมื่นและโรงเรียนที่ไหนมันจะมาเคารพธงชาติเอาตอน10โมง
  ความจริงแล้วฉันไปโรงเรียนเวลานี้ทุกวัน และไม่เคยเคารพธงชาติเลยสักครั้ง ถ้าตำรวจมาดักจับพม่าหน้าโรงเรียนละก็ มีหวังฉันได้ปล่อยเพลงลอยกระทงก่อนเข้าคุกเป็นแน่ -...-
   ไม่ละความพยายาม ฉันเดินฮัมเพลงชาติไทยจนกระทั่งถึงจุดทางเข้าโรงเรียน
กำแพงสีฟ้าสูงประมาณ สองเมตรห้าสิบ ตั้งอยู่ตรงหน้า ข้างๆมีเสาไปฟ้าที่ถูกบันไดพาดอยู่ ฉันพึงคิดอยู่นานก่อนจะปีนข้ามกำแพงไป
โป้ก !
แต่ทว่าเสียงกระเป๋ามันไม่ดังเหมือนทุกที ปกติที่ฉันโยนไปมามักจะมีเสียง ตุ้บ  ตั้บ หรือ ปั้กอะไรประมาณนี้ แต่เสียงคราวนี้กลับผิดหูผิดตาเหมือนมีสิ่งแข็ง ๆ อยู่ก็ไม่ปาน
คงจะเป็นก้อนหินมั้ง แถวนี้มันมีก็สร้างไม่ใช่เหรอไง
ฉันหยิบบันไดที่พาดอยู่ข้างเสาไฟฟ้ามาพาดที่กำแพงแล้วลงมือเข้าโรงเรียนเหมือนทุกที
"กระเป๋าลูกนี้มันมาจากไหนวะเนี่ย"
OxO !
ไม่ใช่หินอย่างที่คิด =[]= ! เมื่อก้มมองลงด้านล่างกลับพบเจอกับมนุษย์หัวดำยืนถือกระเป๋าลายคิตตี้นั่นดั่งสัตว์ประหลาด กับเพื่อนหัวแดงและน้ำตาลที่มีสภาพไม่แพ้กัน
  อย่ามองมาข้างบนนี้นะ T0T !! กระโปรงเจ้ากรรมดันสั้นเป็นบ้า กางเกงในของฉันมันเป็นลายหมีพูผสมกับพิกเลตด้วยอ่า ~
"เฮ้ย! ข้างบนนั้น O//O"
ฉันสังเกตุสีหน้าของนายหัวน้ำตาลที่เริ่มเปลี่ยนไปจากสีหน้าธรรมดาเป็นแดงทั้งหน้าก่อนจะเรียกเพื่อนให้หันมาดูแล้วหน้าแดงกันไปตาม ๆ กัน
โฮกกกกกกกก T0T ! อะไรต่อมิอะไรออกไปเสนอหน้าแล้วซะด้วยสิ แน่นอนว่าฉันไม่ได้มีหน้าที่หนาเหมือนปูนตราเสืออยู่แล้ว ดังนั้นฉันเลยเริ่มเสียศูนย์พลัดตกลงมาข้างล่างทันที
ตุ้บ!
จากสภาพสีหน้าคนรอบข้างบวกกับภาพในจินตนาการของฉันเชื่อได้ว่ามันต้องเป็นท่าที่น่าเกลียดมากเลยทีเดียว ที่จู่ ๆ ก็มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งตกลงมาจากกำแพงแล้วขึ้นไปทับอยู่บนตัวของผู้ชายดวงซวยคนหนึ่ง  ทุกคนคงมองว่าฉันเถื่อน T...T
"เมื่อไหร่จะลงไป - -"
ผู้ชายด้านล่างถามฉันด้วยสีหน้าแบบกวนอารมณ์ ฉันที่เริ่มตั้งสติได้รีบลุกออกมาจากบนตัวเขาแล้วปัดฝุ่นออก
"ขอบคุณที่ช่วยรับ -///-"
"ไม่ได้ตั้งใจจะรับ - -* "
"งั้นก็ขอบคุณละกัน หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีก -//0//-"
"ฉันเองก็ขอให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าเธอรอดพ้นจากฉันไปได้นะ"
รอดพ้นอะไรของเขากันเหรอ -..- พูดจาหยังกะจะพาฉันไปโรงพักงั้นแหละ โถ่ ! กะอีแค่เรื่องแค่นี้เอง  ถึงกับต้องจับเข้าคุกกันเลยเหรอเนี่ย ผู้ชายสมัยนี้อันตรายจริง ๆ วอนคุกซะแล้วสิฉัน
ฉันยืนกอดอกแล้วทำหน้างง ๆ กับสิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่นี้ก่อนที่จะสังเกตุเห็นที่ต้นแขนด้านซ้าย ปลอกแขนสีแดงเถือกนั้นถึงกับทำให้ฉันต้องขนลุกซู่ =[]=!
"ประธานนักเรียน =[]= !"
"ใช่ครับบ ! ผมเป็นรองประธานกับไอเพื่อนฟิวส์คนนี้"
ผู้ชายผมแดงที่ทำตัวตีสนิทฉันตั้งแต่คุยกันครั้งแรก ฉันไล่สายตาไปมองทั้งสามคนที่ใส่ปลอกแขนสีเดียวกันเป้ะ ๆ  ก่อนที่สายตาจะมาประสานกับคนหัวดำที่ยืนกอดอกด้วยหน้าไม่สบอารมณ์นั้นอีกครั้ง
"เธอทำผิดกฎของโรงเรียน  หลังจากหายตกใจแล้วรบกวนตามฉันมาด้วย !"
ผู้ชายหัวดำที่ฉันตกลงมาทับเมื่อกี้เดินออกไปทันทีที่พูดจบ ส่วนเพื่อนผู้ชายของเขาสองคนยิ้มให้ฉันและยังไม่หายหน้าแดงก่อนจะผายมือให้ฉันตามเข้าไปทั้งคู่ 
งานเข้าแต่เช้าซะแล้วสิฉันนนน !!!