คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : วันศึกพิรุณตัดพิรุณ และ สควอโล่ท้อง!!
“ �ฮึ ในที่สุด ฉันก็จะเป็นฝ่ายชนะ ”ชายในชุดสีดำเอ่ยขณะที่มือข้างหนึ่งจับดาบพาดใกล้คอฝ่ายตรงหน้า
�“ มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก สควอโล่ แค่กๆ ” หนุ่มนักดาบญี่ปุ่นโต้ตอบทั้งที่มีดาบศัตรูพาดอยู่ใกล้คอตน
�“ จะตายแล้วยังไม่เจียมอีก ฮ่าๆๆ ก่อนแกตายฉันถามหน่อยเหอะ ไอหนูนั้นมีดีอะไรให้แกต้องยอมเสี่ยงตายเพื่อปกป้อง”
‘ ใช่...ทำไมกันนะ��เพราะสึนะเคยช่วยเรางั้นเหรอ ?� ฮึไม่ใช่หรอก ตอนนั้นถึงไม่มีสึนะเราก็เอาตัวรอดได้� เพราะเป็นเพื่อนงั้นเหรอ ?��นั่นก็ไม่ใช่ เพื่อนกันจริง แต่ให้ยอมตายเห็นทีจะไม่ไหว แล้วเราสู้ทำไม? ยอมเสี่ยงตายทำไม ?
หรือ เพราะเสียงที่ผมได้ยินเมื่อ2 เดือนที่แล้ว
‘ ปกป้องรุ่นที่10ด้วยนะเว้ย ’ �เสียงใครกัน
‘ถึงตายก็ห้ามให้รุ่นที่10เป็นอะไรเชียวนะ’�� ทำไมล่ะ
‘ไอบ้าเบสบอล� ดูแลรุ่นที่10 คุณสึนะ �แทนก่อนนะ แล้วมือขวาอย่างฉันจะรีบมา ’ มาจริงๆนะ
‘ช่วยหน่อยนะ ทาเคชิ ’ ได้สิ เพื่อนาย
ไม่ว่านายเป็นใคร ฉันก็จะทำตามที่นายต้องการ แม้จะยอมแลกด้วยชีวิต
แต่ต้องไม่ให้สควอโล่ตายเด็ดขาด สัณชาตญาณมันบอก
“ โทษทีนะสควอโล่ที่ให้รอซะนาน� แล้วฉันก็ต้องชนะด้วย อ่า..ระวังตัวด้วยนะ ”
ทั้งๆที่สภาพของยามาโตะ ทาเคชิ ตอนนี้ย่ำแย่ ดูคล้ายคนใกล้ตาย แต่กลับทำให้สควอโล่เสียวสันหลัง มือที่จับดาบรู้สึกเย็นไปหมด �สัณชาตญาณร่ำร้องเตือนให้ระวังตัวเต็มที่
คำพูดที่ฟังดูเล่นๆ แสนน่าตลกถ้าบวกกับสภาพตรงหน้า คงจะหัวเราะจนท้องแข็ง แล้วรีบโทรไปเล่าแบ่งปันความสมเพชของคนตรงหน้าให้พวกหน่วยมาเรียด้วยกันฟัง....แต่มันไม่ใช่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรมันกลับขำไม่ออก ราวกับคนตรงหน้าได้พูดความจริงอันแสนเยือกเย็น จนเย็นชาไปทั้งหัวใจ
แถม บรรยากาศที่เปลี่ยนไป นี่มันอะไร ไอกลุ่มควันแห่งมัจจุราชเริ่มพวยพุ่งออกมาจากคนตรงหน้า
ทำให้สเปลบี สควอโล่หรือฉายา เทพกระบี่รุ่นที่2 �ก้าวถอยหลัง1ก้าวโดยไม่รู้ตัว�
ไม่เฉพาะสควอโล่เท่านั้นที่รู้สึก ทุกคนต่างก็รู้สึกเช่นกันโดยเฉพาะ บอสแห่งวาเรีย นาม แซนซัส ที่ตอนนี้สามารถรับรู้ด้วยสัณชาตญาณพิเศษ ซึ่งมันกำลังบอกว่าไอเด็กหนุ่มนักดาบที่เป็นศัตรูเปลี่ยนไป มันเป็นตัวอันตายแล้วและ��ฉลามสวะน้อยของตนแพ้แน่
ทั้งที่ใจจริงแทบอยากกระโจนออกไปปกป้อง ออกไปสู้แทน ออกไปทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ฉลามตัวน้อยของตนปลอดภัย� แต่กลับทำไม่ได้เพราะตำแหน่งบอสวาเรียมันค้ำคอ ทิฐิของตน ความปรารถนาของตน ที่อยากขึ้นครองตำแหน่งบอสแห่งวงโกเล่ แฟมิลี่ และศักดิ์ศรีนักดาบของสวะสควอโล่นั่นอีก ทำให้ตนต้องข่มใจ �แต่ก็ไม่อาจบังคับร่างกายตนให้หยุดสั่นได้ ทำไมกัน!
อาการหักห้ามใจไม่ให้ลงไปช่วยสเปลบี สควอโล่ แม้คนภายนอกจะดูไม่ออก แต่มันไม่ได้รอดพ้นสายตาของผู้พิทักษ์4คนที่เหลือ อันได้แก่ ลาวี่� เบล� ฟราน ลูซซูเรีย�� เพราะทำงานและอยู่ด้วยกันมานาน รวมถึงรู้ซึ้งความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดา ของบอสหน้าโหดกับฉลามน้อยจอมวีน ที่ไม่ได้เป็นแค่เจ้านานและลูกน้องกัน
ทำให้ผู้พิทักษ์ทั้ง4คนรู้สึกหวั่นใจและเป็นห่วง สควอโล่ไม่น้อย เพราะสัณชาตญาณของเซนซัสไม่เคยพลาด!!!!
แล้วไม่นานภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้าทำให้ความทรมานด้านจิตใจของทุกคนหน่วยวาเรียโดยเฉพาะแซนซัส ได้จบลงแล้วแทนที่ด้วยความทรมานด้านจิตใจยิ่งกว่า โดยเฉพาะแซนซัสที่อัพเลเวลเป็นสุดขีด เพราะเป็นภาพที่สควอโล่ถูกฝ่ายตรงข้ามฟันแขนแล้วถูกเหวี่ยงตกทะเลจมหายไป� เป็นวินาทีแห่งความตื่นตนกของเหล่าสมาชิกวาเรียและเป็นวินาทีที่บอสวาเรียนิ่งเงียบไม่ไหวติ่ง หัวใจบอสแห่งวาเรียแตกสลาย เมื่อไม่มีหัวใจแซนซัส บอสแห่งวาเรียจึงมีแต่การฆ่า และฆ่าเท่านั้น บอสแห่งวาเรียคำรามออกมาสุดเสียง ทุกคนสัมผัสได้ถึงรังสีสังหารของจริง จากบอสวาเรีย� �ทุกคนรับรู้ถึงความตายโดยที่รู้ว่าไม่อาจต่อกรกับแซนซัสได้ แม้แต่สึนะ ว่าที่บอสรุ่นที่10ของวงโกเล่ยังรู้สึกถึงความสิ้นหวัง
ผู้ชายคนนี้ เราไม่อาจเทียบได้เลย�� แม้แต่จะขยับยังไม่กล้าเลย นี่นะหรือจิตสังหาร ความรู้สึกต้องการฆ่าคนของแซนซัส ผู้เป็นบอสแห่งวาเรีย
แต่มีอยู่ 2 คนที่ไม่ตกอยูในภวังค์แห่งการสิ้นหวัง
1������ คือ ยามาโตะ ทาเคชิ ที่โดดลงไปช่วยสควอโล่ทันที �เพราะตนไม่มีหัวใจไปแล้วตั่งแต่2เดือนก่อน
2������ คือดีโน่ บอสที่เป็นแฟมมิลี่พันธมิตร และเป็นเพื่อนสนิทของสควอโล่และแซนซัน ที่วุ่นอยู่กับการเตรียมการช่วยเหลือ เพราะตนก็มีดีเก็บเอาไว้ ถึงแม้ภายนอกจะดูเหลาะแหละ แต่ภายในลึกลับเกินคาดเดา
เมื่อยามาโตะ ทาเคชิ ช่วยสควอโล่ขึ้นมาได้ ดีโน่ จึงรับหน้าที่ดูแลรักษาต่อได้ทันท่วงที
และเมื่อสควอโล่ ฉลามสวะน้อยของแซนซัส สำลักน้ำทะเลออกมาแล้วฝืนขยับตัว มองไปรอบๆเห็นหลายๆคนนิ่งอยู่อย่างผิดสังเกตุ �ทำไมพวกมันอยู่กันนิ่งจังว่ะ� แถมหน้าตาแบบว่าใกล้ตายอีก คนที่ใกล้ตายนะมันฉันโว๊ย!
ทั้งที่อยากตระโกนอย่างนั้นแต่ไม่มีแรงจึงได้แต่บ่นอยู่ในใจ
หรือตอนที่ฉันตกลงไปกองทัพ เคโรโระ บุกโลกว่ะ� �ถ้าเป็นจริงจะรีบหนีกลับเอ๊ย ไปจับสักตัวขอเป็นตัวเอกเลยนะอย่างเคโรโระ หรือทามามะ
“อย่าพึ่งขยับสิ แกบาดเจ็บอยู่นะ ไอฉลามสวะ”
บอสวาเรียเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน จนทำให้สควอโล่ไม่แน่ใจว่าคนโอบประคองตนอยู่นั้นเป็น แซนซัสจริง ก็หมอนั่นไม่เคยทำเสียงแบบนี้เลยนี่นา �เลยอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปหวังกระชากหน้ากากออก ด้วยความมั่นใจว่าหมอนี่ไม่ใช่แซนซัสชัวส์ �แต่ด้วยอาการบาดเจ็บจึงทำได้เพียงเอามือไปแตะหน้าอย่างแผ่วเบาของแซนซัสเท่านั้น
“แกอยากจับหน้าฉันเหรอ ถ้าแกหายดีฉันะให้แกจับหน้าฉันได้ตลอดเวลานะ”แซนซัสเอ่ยตามความคิดตน
สควอโล่อยากส่ายหน้าใจแทบขาดแต่ไม่มีแรง
ภาพที่เห็นจากภายนอกจึงเป็นภาพโรแมนติกสุดแสนประทับใจที่หนุ่มน้อยสควอโล่ที่กำลังบาดเจ็บหนักแต่ยังพยายามเอื้อมไปสัมผัสใบหน้าของบอสแห่งวาเรียแซนซัส ผู้ที่โอบกอดประคองร่างตนอย่างแผ่วเบา
“ช่างน่าประทับใจจริงๆ”
“โรแมนติกสุดๆ”
และอื่นๆอีกมากมายจนสควอโล่อยากกลายร่างเป็นฉลามน้อยว่ายกลับทะเลไปด้วยความอับอาย
ฉากเรียกน้ำตาจากผู้พบเห็นด้วยความคิดเดียวกันว่าโรแมนติกซึ้งกินใจมีหนึ่งหนุ่มหล่อที่น้ำตาซึมเหมือนกันแต่เป็นกลั้นหัวเราะจนน้ำตาซึมเพราะรู้ความคิดของสควอโล่ดี เพราะตนเป็นเพื่อนซี้กันมานานนี่นา� ใช่เค้าคือดีโน่
แซนซัส นายรีบพาสควอโล่ไปรักษาต่อเถอะนะ ฉันแค่รักษาเบื้องตนเอง
ช่างเป็นประโยคที่สควอโล่อยากได้ยินและขอบคุณเหลือเกินเพราะตนเจ็บอยู่ และอยากออกไปจากสถานการณ์ที่ทุกคนยกเว้นดีโน่มันละกัน เพราะรู้ว่ามันรู้ทุกอย่างอยู่แล้ว ถ้าไม่ประโยคที่ตามมาอ่ะนะ
“อย่าลืมอยู่ใกล้ๆสควอโล่ด้วยล่ะแซนซัส หมอนั่นต้องการกำลังใจจากนายเป็นพิเศษ 55++”
'ระหว่างทาง
'บอส นี่มันกี่โมงแล้ว'
'5โมง40'
'เฮ้ย งั้นกลับวาเรียเดี๋ยวนี้เลยไม่ไปแล้วโรงพยาบาล'
'ทำไม จะเอาอะไร เดี๋ยวให้คนอื่นไปเอาให้'
'ไม่ได้ฉันต้องไปเอง'
'อะไรว่ะ สำคัญขนาดแกที่กำลังจะตายกลับไม่อย่างไปโรงพยาบาลแทนอยากไป�
'ใช่'
'อะไร'
'ฉันจะกลับไปดูการ์ตูน เคโรโระ'
'ไม่ได้!!!'
'แซนซัสแกใจร้ายมากเลย'
เมื่อกี้ถ้าเคโรโระบุกมาจริง จะจับสักตัวมานอนกอด ยกเว้น กิโรโระ� สควอโล่คิดต่อในใจ แล้วหลับไป
โดยไม่รู้เลยว่า บอสแห่งวาเรียโทรไปสั่งให้ ดีโน่ อัดการ์ตูนเคโรโระเก็บไว้ให้� โดยดีโน่รู้ได้ทันทีว่าใครเป็นเจ้าของความต้องการที่แท้จริง ที่ทำให้แซนซัสบอสแห่งวาเรียผู้หยิ่งทรนงบากเสียงส่งมา
โรงพยาบาลวาเรีย
“เอ่อ..อาการแผลภายนอกไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง คิดว่าด้วยร่างกายพิเศษของสควอโล่แผลพวกนั้นจะหายภายใน2-3วันนี้แหละ� เอ่อ..เฉพาะแผลพวกนั้นนะ เอ่อ....”
ดร.จามาลหมอที่เก่งที่สุดของมาเฟียเอ่ยขึ้นอย่างตระกุกตระกัก ทั้งที่เป็นคนมั่นใจไม่กลัวอะไรแท้ๆ ทำให้บอสและเหล่าหัวหน้าผู้พิทักษ์วาเรียสงสัย
“มีอะไรก็ว่า ไอสวะจามาล ”���������� บอสวาเรีย
“นั่นสิ บอกมาเถอะครับ ชิชิ ”����� เบล
“บอกชักช้าเดี๋ยวปัดเก็บเงินซะหรอก”��� ฟราน
“มันตายยังละหมอ� ” ลูซซูรีย� ซึ่งหลังจากจบคำถามก็ถูกจับเหวี่ยงออกไป โดยไม่มีใครคิดจะช่วยเลย
ทำไมต้องบอกว่าเฉพาะแผลภายนอกด้วยละฮะหมอ
“ก็แผลภายนอกมันไม่มีปํญหานะสิ ที่น่าหนักใจนะมันภานในต่างหาก� เอ่อ..ต่อไปนี้ให้ระวังอย่าให้เจ็บตัวอีกนะ� อืม..ต่อไปสควอโล่อาจมีอาการคลื่นไส้อาเจียน อยากกินของเปรี้ยว หงุดหงิดง่าย ต้องคอยเอาใจ....แต่อาการทั้งหมดเนี่ยอาจจะเกิดกับนายแทนก็ได้นะแซนซัส ”
อาการที่ดร.จามาลสาธยายออกมาชวนให้ทั้งบอสและหัวหน้าผู้พิทักษ์วาเรียมึนงง สงสังหนักขึ้น
แซนซัสกำลังจะถามกลับออกเสียงไม่ออกเมื่อดร.จามาลชิงตอบก่อนว่า�� “ สควอโล่ท้อง ”
ความคิดเห็น