มามะ เรามากิ๊กกัน!!!

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

             "เฮ้ยยยย รับแล้วๆ จะดังอะไรนักหนาเนี้ย" ฉันบ่นกับตัวเองอย่างหงุดหงิด พลางควานหาโทรศัพท์มือถือแสนรักที่ซ่อนตัวอยู่ในกระเป๋าถือ  ทันทีที่เห็นเบอร์โทรที่ ปรากฎอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา ก่อนจะกดรับสาย

         "ไอ้เพลิง...แกลืมกุญแจบ้านอีกแล้วใช่มั๊ย ห๊ะ!!!"

‘อ่า รู้อีกหรอ แหะๆ’

“รู้สิยะ ฉันเป็นเพื่อนแกมากี่ปีแล้ว ทำไมจะไม่รู้”

‘แกอย่าขี้บ่นไปเลยน่าอาโป เอากุญแจมาให้หน่อยดิ...เร็วๆด้วยนะ แดดร้อน’

“นี่คือประโยคขอความช่วยเหลือของแกใช่ไหม ดี! งั้นเชิญแกปีนเข้าบ้านเอาเองแล้วกันนะ เชอะ” ฉันประชดเล็กน้อยเมื่อได้ยินประโยคขอร้องของเพลิงเพื่อนสนิทที่เป็นรูมเมทบ้านเช่าที่อยู่ไม่ไกลจากมหา’ลัยสักเท่าไหร่นัก

‘เอ้า อ่ะๆ ...อาโปจ๋า~ ช่วยเอากุญแจบ้านมาให้เพลิงทีสิจ๊ะ’ เพลิงเปลี่ยนมาเป็นทำเสียงออดอ้อนแทนสงสัยคงเพราะกลัวจะได้ปีนเข้าบ้านจริงๆ

“ชิ งั้นรอ15นาที เดี๋ยวขับ มอ’ไซค์เอาไปให้ ดีนะที่เรียนเสร็จเมื่อกี้อ่ะ”  ฉันจะบ่นทุกครั้งที่เพลิงลืมกุญแจบ้าน 

‘เฮ้ๆๆๆ แกน่ารักที่สุดเลยว่ะ...อาโป’

“มาทำชมหรอ เก็บไว้ชมที่รักของแกเห๊อะ แบร่ อ่อ แล้วเย็นนี้...อิอิ แกเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวนะ”

‘เออ...ก็ได้ๆๆ ทุกทีเลยนะ เย็นนี้ เดี๋ยวซื้อของมาทำสุกี้แล้วกัน แกโทรชวนแฟนแกมาด้วยสิ อ้อ ลากลมมาด้วยนะ’

“แฟนใครแฟนมัน ลมแฟนแก แกมาลากเองดิ”

‘แต่ลมเพื่อนแกนะ ยัย ...’ฉันรีบกดวางสายก่อนที่ปลายสายจะแย้งขึ้นมาอีก และทันทีที่กดวางสายแล้วนั้นฉันก็รีบเก็บโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋าพร้อมทั้งเดินกึ่งวิ่งไปยังมอ’ไซค์เพื่อเอาลูกกุญแจไปให้เจ้าตัวปัญหาที่ตอนนี้คงนั่งหน้าหงอยอยู่หน้าประตูบ้านเหมือนทุกทีแน่

“อาโปปปปป โอยย เธอจะเดินเร็วไปไหนเนี่ย” ฉันหยุดเดินก่อนจะหันไปยังต้นเสียงทันที

“ อะไร ลม เรียกซะดังเลยนะแก”

“โธ่ อาโปเอ๋ยยย เธอลืมเสื้อกันหนาวไว้ที่โต๊ะอ่ะ อุตส่าห์วิ่งตามเอามาให้ มาทำอารมณ์เสียใส่อีก เชอะ” ลมเพื่อนสนิทสมัยมัธยมปลายทำหน้าเบะๆแก้มป่องๆเพื่อแสดงให้เห็นว่าเธองอน

“เห้ย ขอโทษ พอดีสามีใครไม่รู้ลืมกุญแจบ้านอีกแล้ว ฉันเลยรีบอ่า เออ ลม คืนนี้มีคนเลี้ยงสุกี้ ไปกินกันที่บ้านนะ อิอิ ไปล่ะ เจอกัน 5 โมงเย็นที่บ้านน๊า” พูดจบฉันก็เดินไปยังมอ’ไซค์ก่อนที่จะสตาร์ทแล้วขับกลับบ้านทันที