ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
“ให้ตายยังไงลูกก็ไม่ยอม”
“แต่แกต้องยอม แกหัดทำตัวให้เป็นประโยคต่อชาติบ้านเมืองบ้าง ไม่ใช่เอาแต่แถวเตร่ไปวันๆแบบนี้
สารวัตรดรงค์ผู้เป็นพ่อของหญิงสาววัย 18 ปี ที่มีชื่อว่าเดือนฉายกำลังบังคับให้ลูกสาวตนเอง ยอมปลอมตัวเป็นสาวประเภทสองเพื่อเข้าไปสืบค้นข้อมูลการลอบค้ายาบ้ารายใหญ่ในผับแห่งที่มีชื่อว่าไนท์กี้ซึ้งอยู่ตรงใจกลางเมืองของกรุงเทพฯและเป็นผับที่รวมเหล่าสาวประเภทสองอยู่มากมาย
“ทำไมคุณพ่อต้องบังคับเดือนด้วยคะ ในเมื่อคุณพ่อก็มีพี่ดาเป็นตำรวจอยู่แล้วทั้งคน ให้พี่ดาทำงานนี้ก็ได้นิคะแล้วอีกอย่าง เดือนก็เป็นแค่นักศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์ที่เพิ่งเรียนได้ปีหนึ่งเองนะคะ เดือนไม่ใช่ตำรวจค่ะคุณพ่อ”
“เพราะแกไม่ใช่ตำรวจนั่นแหละฉันถึงต้องให้แกทำงานนี้ ขืนถ้าให้พี่สาวแกไปทำงานนี้แทน คนร้ายมันก็รู้หมดน่ะสิว่าพี่แกปลอมตัวมา พี่แกออกจะดังซะขนาดนั้น คนร้ายมันคงจำหน้าพี่แกกันได้ครบหมดทุกคนแล้ว”
“ตำรวจนายอื่นก็มีนิคะคุณพ่อ ทำไมต้องให้เดือนหรือพี่ดาไปทำงานนี้ล่ะ”
“ก็เพราะคุณพ่อไม่ไว้ใจใครน่ะสิเดือน”
ดวงดาราพี่สาวของเดือนฉายซึ่งเป็นตำรวจที่มีฝีมือและชื่อเสียงที่โด่งดังด้านการปลอมตัวและจับกุมคนร้ายได้เดินเข้ามานั่งข้างๆน้องสาวพรางกับยกมือขึ้นลูกไรผมของน้องอย่างช้าๆ
“ทำไมล่ะ ตำรวจที่ไหนก็เหมือนๆกันแหละค่ะ”
“งานนี้เป็นงานใหญ่มากนะเดือน ทางผู้ใหญ่เค้าสั่งมา พี่อยากจะขอให้เดือนช่วยงานนี้เพียงแค่งานเดียวเท่านั้น แล้วพี่กับคุณพ่อสัญญาว่าจะไม่ให้เดือนทำงานหรือยุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้อีกเป็นอันขาด”
“ถ้าเดือนบอกว่าไม่ล่ะคะ”
“งานนี้จะไม่สำเร็จถ้าเดือนไม่ร่วมมือช่วยพี่กับคุณพ่อ”
“ทำไมคะ ถ้าเดือนไม่ช่วยมันจะเกิดอะไรขึ้น” เดือนฉายพูดด้วยความเยาะเย้ย
“คุณพ่อและพี่จะถูกไล่ออกจากการเป็นตำรวจ”
ดวงดาราพยายามโน้มน้าวจิตใจให้เดือนฉายน้องสาวของตนยอมรับงานแล้วยอมปลอมตัวเป็นสาว
ประเภทสองไปสืบค้นข้อมูลการลอบค้ายาบ้าให้ผับไนท์กี้ แต่น้องสาวของเธอกลับปฏิเสธที่จะทำงาน ดวงดาราจึงได้งัดไม้ตายออกมาใช้ และมันก็ได้ผลตามที่เธอคาดหมายไว้เพราะเธอรู้ว่าเดือนฉายจะไม่ปล่อยให้คนในครอบครัวต้องตกงานแน่ๆ
ภายนอกเดือนฉายดูเป็นผู้หญิงที่ขี้เอาแต่ใจ ชอบทำตัวหรูร่า ก้าวร้าวนิดๆและขี้โมโหสุดๆ แต่ภายนอกของเธอนั่นมันแตกต่างกับภายใน ภายในจิตใต้สำนึกลึกๆที่เธอมีว่าเธอเป็นคนรักครอบครัวมีน้ำใจ และยินดีช่วยเหลือผู้อื่นที่ทุกข์ยากกว่าเธอเสมอ
“ก็ได้ค่ะ เดือนยอมช่วยก็ได้คะ แต่คุณพ่อและพี่ดาต้องทำตามที่สัญญานะคะ”
“ได้สิจ้ะน้องรักของพี่” ดวงดาราโอบกอดเดือนฉายน้องสาวของตนด้วยความดีใจเป็นยิ่งนักที่น้องสาวของตนยอมช่วยเหลือทำตามคำขอของตนและพ่อของทั้งสอง
“ลูกไม่ต้องกลัวนะ ว่าจะเป็นอะไรไป เพราะพ่อได้ติดต่อคนคอยคุ้มกันลูกในช่วงที่ลูกไปปฏิบัติงานไว้ให้ไว้แล้ว”
สารวัตดรงค์ ได้เอ่ยวาจาเรียกชายผู้หนึ่งที่อยู่ด้านหลังประตูห้องรับแขกให้ออกมาปรากฏกายอยู่ตรงหน้า ของหญิงสาวผู้เป็นลูกทั้งสอง
ชายผู้นี้มีรูปงามยิ่งนักชวนให้ดวงดาราผู้เป็นลูกสาวคนโตได้หลงใหลในตัวชายผู้นี้ ซึ่งกลับกันกับเดือนฉายที่ไม่มีปฏิกิริยาใดๆทั้งสิ้น แถมเธอยังทำหน้าไม่ชอบใจอีกต่างหาก อาจเป็นเพราะเธอคงจะไม่ชอบผู้ชาย เนื่องมาจากเหตุผลที่ตอนเธอยังเด็กเธอโดนเพื่อนชายวัยเดียวกันกลั่นแกล้งเธอบ่อยๆ เพราะเหตุนี้เธอจึงไม่ค่อยที่จะมีเพื่อนชายที่ไหน มากนักนอกจากเพื่อนชายที่เบี่ยงเบนทางเพศเท่านั้น
“สวัสดีครับ ผมผู้หมวดชาริน เทพศหะวิพัฒ ครับ”
“สวัสดีค่ะ”
“อือ หวัดดี”
ดวงดาราขานรับผุ้หมวดชารินด้วยน้ำเสียงที่สนใสและรอยยิ้มที่ร่าเริงซึ่งแตกต่างกับเดือนฉาย
อย่างสิ้นเชิงที่ขานรับด้วยคำพูด น้ำเสียงและใบหน้าที่ไม่ค่อยเต็มใจสักเท่าไหร่ สารวัตรดรงค์ผู้เป็นพ่อจึงหันหน้ามาดุเดือนฉายด้วยสายตาเพียงเล็กน้อยก่อนจะหันหน้ากลับไปที่ผู้หมวดชารินแล้วเอ่ยวาจาพูดขึ้นกลับเดือนฉาย
“เดือนฉาย ตั้งแต่นี้ต่อไปนี้เวลาที่ลูกจะต้องปฏิบัติงาน ผู้หมวดชารินจะเป็นทั้งที่ปรึกษาและผู้คอยคุ้มกันลูกจนกว่าลูกจะปฏิบัติงานนี้ได้สำเร็จ”
“ทำไมต้องเป็นผู้ชายด้วยคะคุณพ่อ ผู้หญิงเก่งๆก็มีตั้งเยอะ หมอนี่ไว้ใจได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ เกิดอยู่ๆหมอนี่เบี้ยวคุณพ่อไม่ยอมคุ้มกันให้เดือน เดือนจะทำยังไงคะ?”
“คุณไว้ใจผมได้ครับ คุณเดือนฉาย” ผู้หมวดชารินเอ่ยวาจาที่อ่อนหวานพรางกับยิ้มหวานให้เดือนฉาย
“ฉันไม่เชื่อ”
เดือนฉายเอ่ยขึ้นด้วยวาจาที่เยาะเย้ยแล้วเดินหันหลังออกไปจากห้องโดยที่ดวงดาราได้รีบสาวเท้าเดินตามน้องสาวของตนเองออกไป
เดือนฉายเดินเข้ามาในห้องของตนพร้อมๆกับใช้มือหยิบหมอนคืนมาเหวี่ยงไปทั่วห้องด้วยความโมโหที่เธอจะได้ร่วมงานกับผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเธอได้มีอคติกับผู้ชายทุกคนบนโลกใบนี้
“เดือนไม่ชอบผู้ชายคนนั้น”
เดือนฉายเอ่ยขึ้นด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดและไม่สู้ดีนักให้กับดวงดาราผู้เป็นผู้สาวฟัง
“แต่เค้าคือคนที่คุณพ่อไว้ใจรองลงมาจากเราจะเดือนฉาย และอีกอย่างผู้หมวดชารินเป็นตำรวจที่มีฝีมือมากพอสมควร เค้าจะค่อยคุ้มกันน้องนะเดือนฉาย”
“ฝีมือจะดีมากแค่ไหนเดือนก็ไม่ยอมค่ะพี่ดา เดือนเกลียดผู้ชาย”
“เดือนอย่าเอาอดีตที่มีมายุ่งเกี่ยวกับปัจจุบันสิ อดีตก็คืออดีต ในเมื่อวันนี้คือปัจจุบันเราควรจำทำวันนี้ให้ดีที่สุดนะเดือนฉาย”
“ก็ได้ค่ะพี่ดา เดือนเห็นแก่พี่ดาและคุณพ่อนะคะ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น