เรื่อง Love Innovate แสบซ่าหน้าใสมัดใจเพื่อนพี่ชายจอมโหด

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1

บทนำ

                               ‘‘แพท  OoO’’

                               ‘‘ค่ะ พี่ชาย   ^_^’’

                               ‘‘คือว่าทางสมาคมการท่องเที่ยวแห่งชาติที่พี่สมัคเข้าเป็นสมาชิกไว้เขาส่งจดหมายมาให้พี่น่ะ  OoO ’’

                               ‘’เขาว่ายังไงบ้างค่ะ พี่ชายจะได้ไปเที่ยวเหรอค่ะ  ^O^’’

                               ‘’อืม  -_-’’

                               ฉันชื่อแพทน้องสาวของพี่พีท พี่พีทเป็นพี่ชายที่ชอบเที่ยวพี่พีทเลยสมัคเข้าเป็นสมาชิกการท่องเที่ยวแห่งชาติทางสมาคมจะส่งจดหมายมาให้พี่พีทปีละครั้ง

                               ‘’แล้วทำไมพี่พีทต้องทำหน้าแบบนั้นด้วยล่ะค่ะ พี่ชายเป็นคนชอบเที่ยวไม่ใช่เหรอค่ะ ^^;’’

                               ‘’…’’

                               ‘’พี่ชายค่ะ มีอะไรที่จะบอกแพทหรือเปล่าค่ะ  -_-’’

                               ‘’พี่ต้องไปดูงานที่ฝรั่งเศสเป็นเวลาสองเดือนน่ะ’’

                               ห่ะ สองเดือนฉันแทบจะเป็นลมเมื่อพี่พีทบอกว่าจะไปดูงานนานถึงสองเดือน หือๆ แล้วฉันจะอยู่กับใคร เพราะฉันอยู่กับพี่พีทตั้งแต่เด็ก ส่วนพ่อกับแม่ พี่พีทบอกว่าท่านตายไปแล้วแต่ไม่ยอมบอกว่าท่านตายเพราะอะไร แต่นี่ไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือฉันจะอยู่ยังไง เพราะทุกครั้งที่พี่พีทไปดูงาน นานที่สุดก็แค่สัปดาห์เดียว แต่นี้เล่นไปสองเดือน แล้วฉันจะอยู่ยังไง  ถ้าฉันจะขอไม่ให้พี่พีทไปคงจะได้มั้ง แต่จะว่าไปผรั่งเศสเป็นประเทศที่พี่พีทฝันว่าอย่างจะไปซะด้วย งานนี้ถึงจะไปนานแต่พี่พีทคงไม่ผาดแน่ และฉันคงจะทำลายความฝันของพี่ชายไม่ได้เหมือนกัน ฉันจะทำอย่างไงดี

                               ‘’ก็ดีแล้วค่ะ ไปดูงานที่ฝรั่งเศส พี่ชายก็ฝันว่าอยากจะไปฝรั่งเศสไม่ใช่หรือค่ะ  -_-’’

                               ‘’แพทอยู่ได้นะ สองเดือนเลยน่ะ  -_-’’

                               ‘’โถ่ สองเดือนแค่นี้สบายอยู่แล้ว พี่พีทไปเลยไม่ต้องหวงหรอกค่ะ  =o=’’

                               ‘’ถึงกับไล่พี่แบบนี้อยู่คนเดียวไปเลย  O_O’’

                               ‘’พี่ชายค่ะ พี่ชายจะเดินทางไปวันไหนค่ะ  -_-’’

                               ‘’พรุ่งนี้  O_o’’

                               ‘’พี่ชายค่ะแพทขอ...กอดพี่ชายแบบนี้ทั้งคืนได้ไหมค่ะ  ^o^’’

                               ‘’ได้จ๊ะ เด็กน้อยของพี่  ^_^’’

                              ตั้งสองเดือน ฉันอยู่ไม่ได้หรอกแค่คนเดียวน่ะ ตอนนี้ฉันได้แต่นอนกอดพี่ชายเพราะต่อไปฉันก็ไม่ได้กอดพี่ชายนานถึงสองเดือน  (- . -)Zzz… (หลับสนิท~)

                              ‘’ แพท แพท หึ หลับไปแล้วสาวน้อยของพี่  ^_^’’

                              พี่ชายที่แสนดีบีบจมูกน้องสาวที่แสนจะน่ารัก (หรือเปล่านะก็ไม่รู้) พี่ชายค่อยๆช้อนตัวน้องสาวขึ้นมาอุ้มในอ้อมแขนก่อนที่จะพาน้องสาวไปนอนบนเตียง เขาค่อยๆว่างตัวหญิงสาวลงบนเตียงอย่างทะนุทะนอมแล้วบรรจงจูบไปที่หน้าผากหญิงสาว แล้วออกจากห้องไปพร้อมคว้าโทรศัพท์มือถือติดมือไป

                               แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องผ่านหน้าต่างมายังใบหนน้าของสาวน้อยที่หลับไหลอยู่บนเตียงถึงกับต้องตื้นขึ้น

                               ‘’ตื้นสักทีนะ เด็กน้อยของพี่ ^-^’’

                               ‘’นี่พี่ชายจะไปจริงๆเหรอค่ะ ( -_- )’’     

                               ‘’อืม (-  -) (-_-)’’

                               ‘’…’’ 

                              ‘’แพท เอาจดหมายนี่ไป  -_- ’’

                              ‘’จดหมายอะไรค่ะ  -_-!!!’’

                              ‘’หลังจากที่พี่ไปแล้วจะมีคนมารับแพทไปอยู่ด้วย แล้วเอาจดหมายนี้ให้เขาไป และแพทก็ต้องเชื่อฟังพี่เขาด้วย เข้าใจไหมเด็กน้อย =[]=’’

                              ‘’เดี๋ยวค่ะ พี่เขาเป็นใครหรือค่ะ  ^^;’’

                              ‘’เพื่อนของพี่เอง เจอหน้าแล้วแพทก็จะรู้เองล่ะว่าเขาเป็นใคร (-_-)’’

                              ‘’งั้นแพทไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ  ^_^’’

                              ฉันหยิบผ้าเช็ดตัวพร้อมกับเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยน ผ่านสามสิบนาทีในการอาบน้ำแต่งตัวและเปิดประตูก็พบกับ(ผู้ชายผมทองสไลด์ระต้นคอนัยต์ตาสีน้ำทะเล สูง ผิวขวาเนียล หล่อใช่ไหม อิอิ) พี่พีทพี่ชายฉันเองล่ะ

                             ‘’พี่ชายยังไม่ไปเหรอค่ะ -o-’’

                              ‘’รอให้น้องสาวไปส่ง ^-^’’

                              ‘’พี่ชายจะให้แพทไปส่งที่สนามบินหรือค่ะ  o_o’’

                             ‘’เปล่า พี่แค่รอให้แพทไปส่งพี่ที่ประตูน่ะ  OoO’’

                              ‘’ได้สิค่ะ  ^O^’’

                              ฉันเดินไปส่งพี่พีทที่ประตูเราบอกลากันกอดกันตามภาษาพี่ชายกับน้องสาวที่จะต้องจากกัน และแล้วพี่พีทก็ไป ฉันมองแผ่นหลังพี่ชายที่เดินออกห่างอย่างช้าๆจนลับจากสายตาไปฉันจึงเดินเข้าห้องมาเก็บเสื้อผ้า ‘‘ใครกันที่จะมารับฉันไปอยู่ด้วย’’ ฉันนั่งอยู่ในห้องหลังจากเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้ว

                              ก๊อกๆๆ

                              ‘’ใครค่ะ  หรือว่าพี่ชายจะลืมของ พี่ชายเรานี่ขี้ลืมจริงๆ  -_-’’

                              ฉันรีบเดินไปเปิดประตู ‘’ ขี้ลืมจังนะค่ะพี่ชายยย OoO!!!’’ อ๊ากกก ไม่ใช่พี่ชายแล้วใครกัน ฉันยืนมองเขาตั้งแต่เท้าจรดหัว เฮ้ย ตั้งแต่หัวจรดเท้า รองเท้าผ้าใบสีเทาลายสก็อต กางเกงยีนสีดำ เสื้อยืนสีขาว สร้อยจี้ไม้กางเขน แต่ทำไมต้องปิดใบหน้าด้วยหมวกกันน็อกสีดำใบโตๆ                                                                                              

                              ‘’นี่คุณเป็นใครค่ะ มาหาพี่พีทหรือเปล่าค่ะ สายไปแล้วค่ะพี่ชายพึงไปเมื่อกี้นี้เอง  o_o’’

                              ‘’แล้วเธอ...’’

                              ‘’น้องสาวพี่พีทค่ะ ว่าแต่คุณใส่หมวกกันน็อกทุกครั้งเลยหรือเปล่าค่ะ เวลาจะไปหาใคร -o-’’  

                              ‘’นี่เธอ...’’

                              ‘’ ฉันชื่อ แพท ไม่ได้ชื่อเธอ  >o< ’’

                              ‘’ยัยเฮ่ย …’’

                              ‘’นายสมองแฝ้บตาเหลฟันเหยิ้นจมูกแหว่ง  >o<’’

                              ‘’เธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกฉันแบบนี้  >o<’’

                              ‘’สิทธิ์อ่ะไม่มีแต่พูดไปตามที่เห็น  -_-’’

                              ‘’เห็นอะไรไม่ทราบ  >_<’’

                              ‘’ก็คนที่ไหนกัน ทนใส่หมวกกันน็อกเดินขึ้นมาบนคอนโด โดยไม่สนว่าจะมีใครมองหรือเปล่า อย่างงี้จะให้เข้าใจยังไงมาทราบ ’’

                             หลังจากที่ฉันพูดจบหมอนั้นหันไปดูผู้คนที่กำลังมองตัวเองยังกะตัวประหลาด ฉันหันหลังเพื่อจะเดินเข้าห้อง กรี๊ดดด OoO!!! หมอนั้นจับแขนฉันแล้วลากไปทางลิฟ ฉันไม่ยอมสะบัดมือจากการจับกุม แต่ไปไม่ถึงไหนร่างฉันก็ขึ้นไปอยู่บนบ่าของเขาแล้ว

                              ติ้ง!!!

                              เสียงลิฟที่เปิดออกเพื่อให้คนข้างในออกหรือข้างนอกเข้า ทุกสายตาจับจ้องมาทางฉันกับเขาและเสียงหัวเราะชอบใจของผู้คนที่พบเห็น

                              ‘’ปล่อยฉันนะ  >o<’’

                              ‘’อยู่นิ่งๆได้ไหมห่ะ ตัวก็หนัก O[]O’’  แล้วใครใช้ให้อุ้มละย่ะ

                              ‘’มีอะไรจะให้ช่วยหรือเปล่าครับ~’’  อัศวินขี้ม้าแดงมาช่วยแล้วเย้ (เท่าที่เคยฟังมา ’อัศวิน’ ขี้มาขาวไหมใช่เหรอ) ก็ฉันอยากให้อัศวินขี้มาแดงมั่งไม่ได้หรือไง

                              ‘’มีค่ะ ช่วยฉันด้วยค่ะ  >_<’’

                              ‘’ไม่ต้องหรอกครับ แฟนผม ผมช่วยเองได้ ’’

                              ฉันไปเป็นแฟนนายตอนไหนย่ะ ช่วยพูดให้มันถูกๆหน่อยได้ไหมห่ะ  ผู้หญิงสวยๆน่ารักๆอย่างฉันไม่มีวันไปคบผู้ชายโหดๆใจร้ายอย่างนายหรอกน่ะ และที่สำคัญอัศวินขี้มาแดงมาช่วยฉันแล้วด้วย ^_^

                              ‘’ครับงั้นผมเปิดประตูให้นะครับ ’’  แง็ก อัศวินตกม้าแดงตายไปแล้ว

                              ‘’ขอบคุณครับ ’’

                              หมอนั้นพาฉันมาที่มอเตอร์ไซด์คันโตๆคันหนึ่งแล้วว่างฉันลงเบาะนั่งเต็มแรง

                              ‘’โอ๊ย!! เจ็บนะไอ้โรคจิต >o<’’

                              ‘’ตัวหนักเป็นบ้าเลย’’

                              ‘’ไม่ได้ขอร้องให้อุ้ม แล้วยังมาบ่น’’

                              ‘’ไม่ต้องพูดมาก อ่ะใส่ซ่ะ’’ นายนั้นเอาหมวกกันน็อกมาให้ฉันใส่      

                              ‘’ฉันไม่ใส่  -_-’’

                              ‘’ถ้าไม่ใส่ งั้นฉันใส่ให้’’

                              ‘’ไม่ต้อง ใส่เองได้’’

                              ฉันรีบใส่หมวกกันน็อกนายนั้นสตาสรถเข้าเกรียแล้วบิดคันเร่งทำให้รถพุ่งไปตามทางฉันที่ไม่ทันตั้งตัวก็กอดเข้าไปที่เอวของเขาหน้าซุกเข้าไปที่แผ่นหลังด้วยความกลัว แต่ทำไมใจฉันเต้นแรงขนาดนี้น่ะคงเป็นเพราะเรากลัวแน่เลยถึงใจสั้น แต่ทำไมฉันต้องมากับเขาด้วย ผ่านไปไม่นานรถก็มาจอดหน้าคอนโดที่ไม่ใช่คอนโดของฉัน คงจะเป็นคอนโดของเขามัง

                              ‘’หลังฉันมันอุ่นขนาดนั้นเลยเหรอเธอถึงกอดไม่ยอมปล่อย ’’

                              ใช่ อุ่นมากแถมยังนุ่มด้วย เฮ้ย

                               ‘’อุ่นที่ไหน แข็งทือยังกะแท่งเหล็กปูพื้นด้วยปูนซีเม็นอีกชั้นซ่ะอีก =o=’’

                               ‘’ถึงแล้วลงจากรถได้แล้ว’’

                               นายนั้นถอดหมวกกันน็อกออกแล้วปัดผมที่ปิดหน้าขึ้นทำให้เห็นดวงตาที่คมเข้ากับใบหน้าเรียวๆ นัยน์ตาที่ดำสนิททำให้ดูเหมือนคนเย็นชา ผมสีดำสไลด์ระต้นคอและเมื่อได้เห็นใบหน้าของเขาแล้วทำให้เหตุการณ์เมื่อห้าปีก่อนตอนที่ฉันเรียนอยู่ม.3 พี่ชายอยู่ม.5ตอนนั้นพี่ชายกำลังเล่นบาสกับเพื่อนๆและพี่โรมซึ่งเป็นเพื่อนของพี่ชายที่ฉันแอบชอบและเป็นวันที่พี่โรมเปลียนเป็นคนละคนหลังจากเล่นบาสเสร็จฉันก็เอาน้ำไปให้พี่ชายดื่ม

                               ‘’พี่ชายค่ะน้ำค่ะ’’

                               ‘’เอาไปให้พี่โรมดีกว่าไหม’’

                               ‘’พี่ชายรู้  =_=’’

                               ‘’น้องสาวของพี่ทำไมพี่จะไม่รู้ ถึงไอ้โรมมันจะเป็นคนเย็นชาแต่พี่ดูผู้ชายด้วยกันออกนะว่ามันก็ชอบน้องสาวพี่เหมือนกัน o_o’’

                              ฉันเดินไปยืนตรงหน้าพี่โรมแล้วยืนน้ำให้เขา

                              ‘’พี่โรมค่ะแพทเอาน้ำมาให้ค่ะ’’

                              ‘’ขอบใจ แต่ไม่ต้องหรอก’’

                              ‘’โรม’’

                         ฉันหันไปทางต้นเสียงก็เห็นผู้หญิงน่ารักๆผิวเบาะบางน่าทะนุทะนอมผมสีน้ำตาลอ่อนวิ่งเข้ามาเกาะที่แขนของพี่โรม -­_-~~

                         ‘’เหนื่อยไหมค่ะนี้ค่ะน้ำ’’

                         ผู้หญิงคนนั้นเอาน้ำให้พี่โรมพลางเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดหน้าให้พี่โรมสิ่งที่ฉันเห็นตอนนั้นใจฉันแตกสะหลาย  หมับ พี่พีทจับมือฉันแล้วพาฉันเดินออกมาจากที่นั้น

                         ‘’นี่ๆๆเธอเป็นอะไร’’

                         ‘’เปล่า...นายพาฉันมาที่นี้ทำไม >o<’’

                         ‘’เมื่อวานไอ้พีทมันโทรมาหาฉันตอนสองทุ่มมันบอกว่าต้องการให้ฉันช่วย และบอกว่าให้ฉันไปหาที่คอนโดแล้วจะรู้เองว่าจะให้ช่วยอะไร’’                          

                         ‘’แล้วนายลากฉันมาทำไมไม่ทราบ  -_-’’

                         ‘’ก็เธอนี้แหละที่ไอ้พีทจะให้ฉันช่วย  -_-’’

                         ‘’นายอย่าบอกนะว่านายคือคนที่พี่ชายบอกว่าจะมารับฉันไปอยู่ด้วย >.<’’

                         ‘’นี่ไอ้พีทพูดขนาดนั้นเลยเหรอ เมื่อต้องการให้ฉันช่วยฉันก็จะจัดให้’’

                         ‘’…’’

                         ‘’เดินตามฉันมา  -_-’’ 

                         ฉันเดินตามหลัง ฉันควรจะเรียกเขาว่าพี่หรือว่าโรมดีละเพราะเราไม่ได้เจอกันมาตั้งห้าปีแล้วแต่เขาก็ยังเย็นชากับฉันเหมือนเดิมฉันเดินตามเขามาจนถึงหน้าห้องหมายเลข 203 เขายิบลูกคุณแจมาไขห้องแล้วเปิดออกแล้วเขาก็เดินเข้าไปในห้อง

                         ‘’เข้ามาสิ ยืนทำอะไรตรงนั้น’’

                         เขาจับมือฉันแล้วดึงเข้าไปในห้อง ตึก ตึก ตึก นานมากแล้วซินะที่ฉันไม่ได้ยินหัวใจตัวเองเต้นเร็วขนาดนี้ แต่นั้นมันก็ตั้งห้าปีก่อนแต่เขาก็ยังทำให้ใจฉันเต้นเร็วแบบนี้ ไม่เปลี่ยนแม้ว่าเราไม่ได้เจอกันนานห้าปีแล้ว

                         ‘’พี่โรม -_-’’

                         ‘’ไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่ก็ได้ ฉันไม่ได้ยินมาตั้งห้าปีแล้ว และที่สำคัญฉันไม่ชอบ  -o-’’

                         ‘’นายจะรับฉันมาอยู่ด้วยจริงๆเหรอ’’

                         ‘’ถ้าไม่รับคงไม่พาเธอมาถึงที่ห้องหรอก ;o^’’   

                         ‘’เดียวนะ พี่พีทมีจดหมายมาให้นายด้วย’’

                         ‘’จดหมายเหรอฉันทิ้งไปแล้ว ตอนแบกเธอ แต่ไม่ต้องหวง ฉันรู้ว่าในนั้นเขียนว่าอะไรถึงพาเธอมาอยู่ด้วยไง -_-’’

                         ‘’…’’ เขาเอาไปตอนไหนในเมื่อฉันยัดใส่ใน...กรี๊ดดด เขาแอบจับก้นฉ้านนน ฉันหันไปมองหน้าเขาอย่างโมโห >o<

                         ‘’ฉันไปอาบน้ำก่อนละกัน ^_^’’

                         ‘’เดี๋ยว ทำผิดแล้วจะหนี้เหรอ >o<’’

                         ‘’ทำผิด ฉันทำผิดอะไรไม่ทราบ ^.^’’

                         ‘’ก็นายมาจับ...’’

                         ‘’จับ ฉันไปจับอะไรของเธอ แม้แต่คิดก็สยองแล้ว ^.^’’

                         เขาไม่ใช่พี่โรมของเราแล้วจริงๆเขาไม่ใช่พี่ชายคนเดิมที่เรารู้จัก สิ่งที่เหมือนเดิมในตัวเขาคือความเย็นชา แต่สิ่งที่เพิ่มมาในใจฉันคือความเจ็บปวด

                         ‘’ชั่งมันเถอะ -_-’’

                         ‘’หัดไปเซ็กมองบ้างนะ’’

                         เขาพูดจบก็หันหลังแล้ว OoO!!! อะไรนั้นเขาถอดเสื้อทำไม

                         ‘’นายจะทำอะไร!!!’’

                         ‘’อาบน้ำ’’    

                         ‘’นายจะอาบน้ำแล้วมาถอดเสื้อผ้าทำไม >.<’’

                         ‘’แล้วคนที่ไหน เขาอาบน้ำแล้วใส่เสื้อผ้าบ้างล่ะ’’ 

                         เออ จริงด้วย

                         ‘’ แล้วทำไมต้องมาถอดตรงนี้ด้วยไปถอดในห้องน้ำซิ >o<’’

                         เขาเดินเข้าห้องน้ำไปหลังจากที่ฉันโวยวาย ฉันมองรอบๆห้องที่มีสีทาขาวนวลสดใสต่างจากอารมณ์เจ้าของห้อง โซฟาสีน้ำตาลกลางห้องกับทีวีติดฝาผนังฉันเดินดูไปมาจนถึงห้องครัวแต่สะอาดยังกะไม่เคยหยิบใช้ แต่จะว่าไปเขาเป็นผู้ชายคงจะทำกับข้าวกินเองไม่เป็น ห้องครัวถึงสะอาด ฉันเดินถอยออกจากห้องครัวมุ้งหน้าไปห้องที่สำคัญและจะเป็นห้องไหนไปไม่ได้นอกจากห้องนอน ฉันเปิดประตูเข้าไปก็พบกับเตียงที่จัดเป็นระเบียบเรียบร้อยกว้างพอสมควรแต่มีแค่เตียงเดียว แต่เขาเป็นผู้ชายเขาคงจะให้เกียรติฉันโดยการที่เขาจะขอไปนอนที่โซฟาที่ห้องรับแขกข้างนอก และฉันก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่โหดร้ายที่จะไม่ให้เขาไป ในเมื่อเขาขอไปนอนที่โซฟาฉันก็ยินดีอย่างเต็มจ้ายเต็มใจ

                         ฉันเดินออกจากห้องนอน แล้วเห็น OoO!!! กรี๊ดดด

                         ‘’เธอ...’’

                         อุ๊บ!!! แวะเค็มๆตุ้ยๆ

                         ‘’นี่เธอถุยน้ำลายใส่มือฉันเหรออุบาตรที่สุด >o<’’

                         ‘’แล้วนายเอามือมาปิดปากฉันทำไมล่ะ’’

                         ‘’แล้วเธอจะกรี๊ดทำไม O_O’’

                         ‘’ฉันตกใจ ^_^’’

                         ‘’โธ่เอ้ยนึกว่าเจออะไร’’

                         ‘’กรี๊ดดด!!!’’

                         ‘’คาวนี้ตกใจอะไรอีกล่ะ’’

                         ฉันใช้นิ้วชี้ไปที่จุดโฟกัสอันตรายของเขา เขามองไปยังจุดที่ฉันชี้ เขาตกใจรีบดึงผ้าขุนหนูที่กองอยู่กับพื้นขึ้นมานุ้งไว้

                         ‘’เลิกกรี๊ดได้แล้ว อ่ะเรียบร้อยแล้ว  =o=’’

                         ‘’แน่นะ ว่าจะไม่เห็นอีก >.<’’

                         ‘’อืม’’

                         ฉันค่อยๆเอามือที่ปิดตาไว้ ออก เฮย...อย่างนี้ค่อยโล่งอก

                         ก๊อก ๆๆ

                         ‘’มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าค่ะ’’

                         ‘’นี่นาย ใครอ่ะ O_O’’ 

                         ‘’แม่บ้าน OoO’’

                         ‘’แล้วเขามาทำอะไรตอนนี้  O_O’’             

                         ‘’เพราะเธอแหละกรี๊ดจนเขาต้องขึ้นมา >o<’’

                         ‘’แล้วจะทำไง เขาจะเปิดประตูเข้ามาแล้ว OoO’’

                         ‘’งั้นเอาอย่างงี้’’

                         พูดจบโรมก็ดันตัวฉันเข้าไปติดกับกำแพงก่อนที่จะใช้มือมาผยุงที่ใบหน้าของฉันแล้วริมฝีปากนุ่มๆของเขาปะกบลงมาที่ริมฝีปากของฉัน ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าทุกอย่างมันหยุดหมุนเหมือนมีเพียงฉันและเขาสองคน

                        ตึ้ง OoO!!!

                        ‘’ข้อโทษค่ะที่เข้ามาขัดจังหวะ O_O’’

                        โรมถอดริมฝีปากออกแล้วหันไปพูดกับแม่บ้าน

                        ‘’รู้แล้วก็ออกไปซะ’’

                        ‘’ค่ะ’’

                        ‘’เดี๋ยว เอาราเม็งมาให้สองชามด้วยนะ’’

                        ‘’ค่ะ’’

                        แกร็ก!!! ปึ้ง!!!

                        ขอบใจนะ อุสาล็อกกอนประตูให้อีกด้วย ว่าแต่ ‘ขอโทษค่ะที่เข้ามาขัดจังหวะ’ ที่แม่บ้านคนนั้นพูด และที่โรมพูด ‘รู้แล้วก็ออกไปซะ’ มันหมายความว่าไง แล้วแม่บ้านคนนั้นยังมาล็อกกอนประตูให้อีก OoO!!!คงไม่ช้ายยย

                        ‘’แบบนี้ก็ทำอะไรสะดวกแล้วสิ’’ 

                        เขาคงไม่คิดที่จะทำอะไรฉันหรอกนะ

                        ‘’หมายความว่าไง>O<’’