My girl...พี่สาวครับ เป็นแฟนกับผมนะ ^^ [SHINee VS SNSD]

ลำดับตอนที่ #1 : Intro...

 ลอนดอน,ประเทศอังกฤษ
เจอกันครั้งแรก...

"นี่นาย  นายมานั่งตากฝนทำไมตรงนี้ล่ะ?"
"..."
"นายเป็นใบ้ หรือไม่มีลิ้นเนี่ย? ทำไมไม่ตอบล่ะ?"
"......ยัยปากเสีย ! "
"นี่ ! อุตส่าห์ถามดีๆนะเนี่ย ทำไมมาว่ากันอย่างนี้ล่ะ? นิสัยไม่ดี ! "
"ฉันไม่มีเพื่อน..."
"..........งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันนะ ^^"
"อ่ะ....อื้ม"
"นายชื่อไรอ่ะ?  ฉันเจสสิก้านะ"
"คีย์..."
"เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ คีย์"

------------------------------------------

ต้องจากกัน...

"ต้องไปแล้วล่ะ..."
"จะไปจริงๆหรอ?"
"อื้ม...แม่บอกว่าอาจจะไม่มาอีก  ถ้าเจสไม่อยู่ คีย์จะอยู่ได้มั้ย?"
"คงได้ แต่คีย์ไม่อยากให้เจสไป"
"ฮิๆ งั้นเรามาเกี่ยวก้อย  คีย์ต้องสัญญาว่าจะไม่ลืมเจส"
"อื้ม...แต่เจสต้องมาเป็นแฟนคีย์ แต่งงานกับคีย์คนเดียวนะ"
"อื้ม ^///^"
"ลาก่อนนะเจส"
"ลาก่อนนะคีย์ เจสจะคิดถึงคีย์นะ"

-------------------------------------------

ปัจจุบัน

นานแค่ไหนแล้วที่ผมไม่เจอเธอ  ตอนนี้เธอคงจะเป็นหญิงสาวที่สวยมากๆแน่ๆ ขนาดตอนเธออายุแค่ 7 ขวบยังมีหนุ่มอังกฤษมาจีบเพียบเลย  แล้วตอนนี้ผู้ชายเกาหลีไม่งาบไปกินแล้วรึ?  อาจจะยังหรอก ถ้าเธอยังจำสัญญาของเราได้ และอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้  ผมกำลังจะไปหาเธอ  ไปทวงสัญญาของผมคืน...

"เจสสิก้าจ๋าาาาาาา" ยัยแทยอนเพื่อนของฉันเรียกหลังจากที่ยัยนั่นออกมาจากความฝันขณะที่ดูรายที่พี่จาง กึนซอกไปออก
"มีอะไรอ่ะ?" ฉันถามออกไประหว่างที่กำลังเตรียมห้องไว้ให้น้องรหัสของฉัน  ตอนที่อยู่ในช่วงปิดภาคเรียน ฉันกำลังจะเป็นนักศึกษาปีที่ 2 แล้ว และฉันต้องมีน้องรหัส (ฉันชอบเรียกว่าภาระมากกว่า) ฉันต้องดูแลเขาจนตลอดการศึกษา ส่วนฉันก็เป็นน้องรหัสเหมือนกันนะ แต่บังเอิญว่าฉันเป็นเด็กหอ และช่วยเหลือตัวเองได้ จึงไม่จำเป็นต้องมีพี่รหัส แต่ว่าน้องรหัสนี่มันจำเป็นอ่ะ T^T อาจารย์บังคับ เรามีกันอยู่ 1 คน แต่ละคนจะมีรหัส 2 ตัวท้ายเหมือนกัน แต่ต่างกันที่เลขชั้นปี
"ไปดูน้องรหัสกัน !" ยัยแทยอนพูดแล้วจูงมือฉันวิ่งลงไปที่หอประชุม
"มากันแล้วหรอ? ทำไมเร็วจัง" ฉันถามยัยยุนอาที่ลงมาก่อนแล้ว
"ไม่รู้สิ  เป็นชุดแรกที่มาถึงอ่ะ น้องรหัสเราอยุ่ชุดนี้กันหมด แต่ก็ยังไม่เห็นโผล่มาซักคน"ยัยยุนอาพูด
"แล้วทิฟกับซออ่ะ?"ฉันถาม
"อ๋อ ไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวคงมาน่ะ ฉ้นว่าไปนั่งรอกันเถอะ"ยัยยุนอาพูดแล้วเดินนำไปที่โต๊ะม้านั่งหินอ่อนโต๊ะประจำของเรา
"เฮ้ย ! พวกแก" ยัยซอฮยอนกับทิฟฟานี่วิ่งมาหาอย่างกระหืดหระหอบ
"มีไร?"ยัยแทยอนถาม
"น้องรหัสเรามาแล้ว ! "ยัยซอฮยอนพูด
"เหรอ? งั้นไปดูกัน"ฉันพูดแล้วเดินเข้าไปในหอประชุม มีรุ่นน้องมากมายมานั่งรอพี่รหัสมารับ แต่ตอนนี้ฉันยังไม่เห็นน้องรหัสฉันเลยอ่ะ T^T
"อิม ยุนอา น้องรหัสของเธอมาแล้ว" อาจารย์เบียบหลุดพูด ยุนอาตามอาจารย์ไป  ตอนนี้เริ่มจะหายไปกันทีละคน จนเหลือฉันคนเดียว ตอนนี้น้องาหัสฉันก็ยังไม่โผล่มา T^T จะแกล้งกันใช่ไหมเนี่ย?
"ตายแล้ว นี่เจส น้องรหัสของเธอยังไม่มาอีกหรอจ๊ะ?"  ยัยฮยอนอา ชะนีสุดสะตอเดินมาหาพร้อมกับควงน้องรหัสหน้าหักมาให้ฉันดู
"อื้ม"
"ยังไม่มา หรือว่าน้องเขากลัวเธอจ๊ะ?"
"ปากน่ะ ถ้าว่างมากก็เก็บไว้กินข้าวกับสะตอก็พอแล้วมั้ง?" หลังจากที่ทิ้งทุ่นระเบิดเสร็จ ฉันก็เดินออกไปนั่งที่โต๊ะเดิม  มันน่าโมโหจริงๆ หรือว่าจะกลัวเราจริงๆนะ?
"ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะครับ รุ่นพี่" เสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลัง
"นายเป็น.....คีย์"ฉันหันไปมองเขา เขามาได้ไง? แล้วทำไมถึงมาเป็นรุ่นน้องฉันล่ะ?
"ทำไมเหรอครับรุ่นพี่?"เขาพูดแล้วนั่งลงข้างๆฉัน
"ละ...แล้วพี่รหัสนายล่ะ?"ฉันถามเพื่อไม่ให้บรรยากาศเงียบเกิน (ฉันเขินหรอกน่ะ)
"คนนี้อ่ะครับ หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอซักที" เขาพูดแล้วยื่นรูปให้ดู
"ตอนเด็กๆไม่เห็นจะเหมือนตอนโตเลยเนอะ ^^"ฉันมองแล้วก็แทบช๊อก เพราะรูปนั้นมันคือ......รูปฉันเอง T^T ใครช่างสรรหารูปเนอะ อ๊ายยยยยยยยย !!!!!!!!!!!
"อืม"ฉันตอบสั้นๆ
"แล้วหาเจอยัง?"ฉันแกล้งถาม
"เจอแล้วครับนี่ไง"เขาพูดแล้วเอานิ้วมาจิ้มที่แก้มฉัน
"ทะลึ่งและ ตามฉันมาจะพาไปดูหอ" ฉันพูดแล้วเดินนำหน้าไป  ทำไมเขาถึงมาที่นี่นะ เพราะอะไร? หรือว่าเพราะสัญญา......