...ใคร...??!!

ลำดับตอนที่ #1 : นางฟ้าตัวเป็นๆ

~อยากมี someone somenoe กุมมือฉัน...~ ติ๊ด

“อินังชะนีหอยหลอดดดดดดดดดดดดด เมื่อไหร่แกจะตื่นห๊ะ เพื่อนๆเค้ารอแกคนเดียวนะยะ

แกจะทำให้ทุกคนสายไปหมดแล้ว ตื่นเดี๋ยวนี้นะ ชั้นให้เวลาแกสิบห้านาทีถ้ายังไม่ถึงสยาม

แกเตรียมตัวกลับบ้านเก่าได้เลย” ตู๊ดๆๆๆๆ

ในเช้าวันสดใสที่ดูเหมือนจะไม่สดใสสำหรับชีวิตฉันอีกแล้วเพราะมีนังเพื่อนบังเกิดเกล้าโทรมา

วีนตั้งแต่เช้า เห้อออ แล้วตอนนี้มันกี่โมงแล้วหว่า เห้ยยยยย

ชิบหายเจ็ดโมงสายทำไงดีแล้วววววว นังข้าวปั้นมันต้องจับชั้นหักคอชัวร์ๆเลย

ว่าแล้วต้องรีบอาบน้ำแล้หล่ะ ฟิ้วววววว~


“ฮ้าววววววววววว”ง่วงจังกว่าจะถึงสยามของีบก่อนดีว่า “น้องค่ะๆ” งั่มๆ “น้องค่ะน้อง” งั่มๆแง่มๆ

ใครมันกล้ามาขัดการนอนของชั้นเนี่ย คนมันง่วงโว้ย!!!!เดี๋ยวแม่สอยซะเลยนี่ เอ๊ะ

แต่เสียงหว๊านหวาน ขอมองหน้าหน่อยดีกว่า เมื่อฉันลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกตะลึงกับสิ่งที่เห็น

สิ่งที่อยู่ตรงหน้าชั้นเนี่ย คนหรือนางฟ้าอ๊า อร๊ายย “น้องค่ะถึงสยามแล้ว เดี๋ยวก็หลับเพลินจนเลย

โรงเรียนกันพอดีค่ะ” ฉันกำลังตกตะลึงกับนางฟ้าตรงหน้าอยู่จนทำให้พูดอะไรไม่ออกเลยทีเดียว

“อ่ะ อะ เอ่ออออออ ขะ ขอบคุณค่ะ” นางฟ้ายิ้ม แบบขำๆที่ฉันดูโก๊ะๆพูดอะไรก็ติดๆขัดๆไปหมด

“พี่ไปก่อนนะค่ะ แล้วรีบๆหล่ะ สายแล้วนะน้องคงไม่อยากโดนจับสายตั้งแต่เปิดเทอมวันแรก

ใช่มั้ยค่ะ ><´” พี่นางฟ้ายิ้มหวานให้ฉันและแล้วเธอคนนั้นก็เดินจากไปพร้อมกับได้ขโมยหัวใจดวง

น้อยๆดวงนี้ของฉันไปด้วย “หวังว่าคงจะได้เจอกันอีกนะค่ะพี่นางฟ้าคนสวย” ฉันคิดในใจ

~อยากมี someone somenoe~ ติ๊ด “ฮาโหลวววว มีรายหว้า” “นี่อีนังปลวกแกไม่ต้องมาทำแอ๊บแบ๊ว

เลย เดี๋ยวแม่โบกให้ ถึงไหนแล้วเนี่ย ชั้นรอจนรากงอกแล้ว รีบๆมาอย่าให้ชั้นต้องเกลียดแกไป

มากกว่านี้นะอีปลวก แค่นี่หล่ะ” ตู๊ดๆๆๆๆๆ “โหอะไรวะ อีนังเพื่อนคนนี้โทรมาด่าแล้ว

จู่ๆก็วาง นังหอยหลอดเอ๊ยย” อุ๊บส์ ลืมบอกไป ฉันชื่อกานต์ เป็นเด็กบ้านนอกคนนึง(ที่แอบรวย เรียน

เก่ง นิสัยดี มีเวลาให้ หุหุ <<ไรเตอร์ : อิกานต์มันไม่ค่อยหลงตัวเองเลยวุ้ย)

ดันเผลอสอบติดได้มาเรียนโรงเรียนชื่อดังอันดับหนึ่งของประเทศไทย ที่ตั้งอยู่ในเขตประทุมวัน

แต่ฉันก็ไม่ได้มาอยู่เมืองกรุงนี่คนเดียวหรอกนะ ยังมีเพื่อนอีกสองคนที่สนิทมั๊กมากกกกกกก

คือ นังข้าวปั้นเมื่อกี้ไง (เมื่อก่อนมันชื่อกำปั้น แล้วก็อยากกระแดะเปลี่ยนชื่อ)

แล้วอีกคนนึงก็คือแนท ทั้งสองเป็นเพื่อนกับฉันมาตั้งแต่ประถม พวกเราสามคนมาจากโรงเรียนประจำ

จังหวัดทางภาคใต้ของประเทศไทย และตอนนี้ครอบครัวของฉันทำกิจการเกี่ยวกับกฎหมายอยู่ที่บ้าน

เกิด ป๊ากับม๊า เลยซื้อคอนโดให้ฉันอยู่คนเดียว ลั้ลลาสบายใจ คริคริ เอาหล่ะมาเข้าเรื่องกันดีว่า

ณ ปัจจุบัน(ซึ่งสายแล้ว) ฉันเห็นอิคุณข้าวปั้นกับอิคุณแนทยืนหน้าหงิกอยู่

ที่สองคนนั้นทำหน้าเป็นตูดอยู่ตอนนี้จะเป็นเพราะใครหล่ะ ถ้าไม่ใช่

“ นี่นังกานต์ สายตลอดเวลาเลยนะแก อร๊ายยย คนสวยอารมณ์เสีย”ข้าวปั้นบ่นอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

“เห้ย นังปั้นแกอย่ามัวแต่บ่นอยู่เลย เดี๋ยวก็ไปสายกันพอดี” แนทพูดขึ้นเพื่อขัดการบ่นของข้าวปั้นที่มี

ทีท่าว่าจาบ่นอีกนานโข “ปั้นจ๋า ปั้นคนสวย สวยที่สู๊ดดดดดด เค้าขอโทดน๊า เค้าสัญญาว่าต่อไปเค้าจา

ไม่สายแล้ว (ซะเมื่อไหร่:P)” ฉันอ้อนนังข้าวปั้น และทุกๆทีข้าวปั้นก็ตกหลุมพลางการอ้อนของฉัน (ทำไงได้ ก็คนมันน่าร๊าก)

“เออๆ ไปๆ เดี๋ยวยิ่งสายกันไปใหญ่” จากนั้นพวกเราก็รีบวิ่งเข้าโรงเรียนเพราะโรงเรียนพวกเราอยู่ค่อน

ข้างไกลจากสถานนีรถไฟฟ้าพอสมคร

แต่แล้วเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ~โครม!!!!~









  pz.เป็นไงกันมั่งค่ะตอนแรก ฝากคอมเม้นด้วยนะ ไรเตอร์จะได้เอาไปปรับปรุง