[SF HSJ] อย่าเหงาเรื่อยเปื่อย [บุฮิค นะเออ]

ลำดับตอนที่ #1 : ~ EP1~ 100%

'นี่ฮิค ชั้นเหงาจังเลยย นายหาแฟนให้ชั้นหน่อยดิ 555+'

"นายจะบ้าหรอ โคตะทำไมนายต้องโทรมาบ่นให้ชั้นฟังทุกวันเลยนะ"

'ก็เพราะนายคือเพื่อนรักชั้นไงหล่ะ'

".........................."

'นี่ฮิคฟังอยู่รึเปล่า'

"อืม ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นจะไปนอนแล้วนะ"

'อ่าก็ได้เจอกันพรุ่งนี้ที่ร.ร.นะ'

"อืม บาย"

ผมยาโอโตเมะ ฮิคารุ ที่คุยกับผมเมื่อกี้คือยาบุ โคตะ เพื่อนสมันเด็กของผม สิ่งนึงที่มันไม่

รุ้คือผมแอบชอบมันอยู่และมันต้องโทรมาบ่นเรื่องที่มันไม่มีแฟนให้ผมฟังทุกที ผมหล่ะ

เบื่อจิงๆๆ

~ เช้า~

ฮ้าวววว  วันนี้ผมต้องตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะวันนี้เป็นเวรเฝ้าหน้าประตูของผมหน้าที่รอง

ประธานนักเรียนนี่น่าเบื่อจิงๆๆน๊า

"ฮิคกี้จ๋าาาาาาาา  มาแต่เช้าเชียวน๊าาาา"

โคตะเดินเข้ามากอดคอผมจากข้างหลัง

"โคตะชั้นจะไปเก็บกระเป๋าแล้ว"

ผมดึงมือมันออกไปก่อนที่จะเดินออกไป

"เด่วดิ๊ เดินไปด้วยคนดิยังไงก็ไปห้องประธานนักเรียนใช่ม๊า"

โคตะเดินมาดักผมจากด้านหน้าแล้วดึงแขนผมเพื่อไปที่ห้องประธานนักเรียน

"โย่วคุณประธานกับคุณรองประธานมากันแล้วหรออออ"

เสียงของยูยะดังขึ้น ยูยะเป็นเหรัญญิกของสภานักเรียน

"มาเป็นคู่ด้วยนะ 555+"

เสียงของเคย์ดังขึ้น  เคย์เป็นเลขาของประธานนักเรียน

"พี่เคย์เงียบไปเลยน่ารำคาญจริงๆๆผมนอนอยู่นะ--"

ไดจังรุ่นน้องในสภามีหน้าที่เป็นผู้ช่วยเลขา และเป็นแฟนของเคย์

"ขอโทดน๊าาาไดจังงง ว่าแต่ฮิควันนี้เวรนายไม่ใช่หรอ--"

เออใช่จิงด้วยลืมไปเลย  เวรละสายแล้ว

"ไปก่อนนะแล้วเจอกันที่ห้อง"

"อืมบะบายยย"

"ฮิคกี้จ๋าาาาา  อย่าสะดุดขาตัวเองล้มอีกน๊า"

"หุบปากน่าไอโคตะ --"

ผมด่ามันก่อนที่จะเดินลงมาหน้าประตูข้างล่าง


------------------------------------------------------------------------------
---------- 10% ------------------

"นี่พวกนายอะแต่งตัวให้มันเรียบร้อยหน่อยได้มั้ยก่อนที่ชั้นจะจดชื่อ"

ผมบอกรุ่นน้องกลุ่มนึงที่เดินเข้ามาใน ร.ร.

"คร๊าบบบบบ รุ่นพี่"

เห้อออเหนื่อยจิงๆๆอีกไม่กี่นาทีจะปิดประตูร.ร.แล้วมาสายหลังจากนี้ค่อยว่ากัน

"อ๊ากก เด่วครับพี่ฮิคารุขอพวกผมเข้าไปก่อนนนนน"

เสียงของรุ่นน้องคนนึงดังขั้นก่อนที่จะมีฝีเท้าอีกมากมายวิ่งตามมา

"ยูโตะ-- ยามะจัง ยูริ ริวทาโร่ เคย์โตะ สายให้ได้ทุกวันนะ--"

ผมมองหน้ารุ่นน้องทีละคนก่อนจะพูดขึ้นมา

"ก็เจ้ายูโตะมันตื่นสายนะสิครับรุ่นพี่"

ยามะจังพูดขึ้นก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปในร.ร. [จำได้ว่ายังไม่ได้ปล่อยเลยนะ--]

"ผมขอไปง้อแฟนก่อนนะคร๊าบบรุ่นพี่"

ผมมองหน้ายูโตะนิดนึง

"เฮ้อออ  จะไปก็ไป  ไปกันให้หมดเนี่ยแหละรีบๆๆหล่ะก่อนที่ชั้นจะเปลี่ยนใจ--"

ผมหันหน้าไปปิดประตูและยืนรอเผื่อมีเดกมาสายกว่าไอพวกนี้--

"เอ่อ รุ่นพี่ครับ"

ยูริเดินเข้ามาหาผม

"มีอะไรหรอ"

ผมถามกลับ

"พี่ยูยังมาแล้วใช่มั้ยฮะ"

ยูยัง อย่างงครับมันคือไอ้ยูยะเหรัญญิกผู้ผลาญตัง--

"อื้มมาแล้วคงจะอยู่ที่ห้องอะ"

"งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"

"อืมเร็วๆๆหล่ะจะเข้าเรียนแล้ว"

"คร๊าบบบบบบบบบบ"

ยูริวิ่งไปก่อนที่ผมจะเดินไปที่ห้องเรียน วันนี้มันร้อนจิงๆๆ--

"มาช้านะฮิคกี้"

เสียงของโคตะดังขึ้นก่อนที่จะเดินเข้ามาล็อคคอผมไปนั่งที่โต๊ะ

"ปล่อยดิ๊หายใจไม่ออกเฟ้ย  เออโคตะวันนี้ซ้อมด้วยนะเว้ยน้องๆๆเค้ารอกันอยู่"

"หาซ้อมไร??"

ผมอยากจะเดินเข้าไปเขกหัวมันสักทีให้ตายเหอะลืมได้ตลอดหัวหน้าวงภาษาไรฟร๊ะ

"ก้ซ้อมวงไงเข้าใจยังไองั่ง"

"คร๊าบๆๆๆพ่ออออออ"

ผมหันไปค้อนมันทีนึงก่อนจะหยิบไอพอดมาฟังรอครูเข้ามาสอน

"เฮ้ยฮิคกี้ วันนี้ชั้นเจอคนน่ารักมาด้วยหว่ะ"

เอาอีกและขอให้ได้พูดเหอะเรื่องคนน่ารักเนี่ย

"ใครอีกอะ"

ผมถามแบบปัดๆๆไปก่อนจะหันไปมองหน้ามัน

"ก้นากายามะ ยูมะไง น่ารักมากกกก"

มันมองรูปในโทรศัพท์ของตัวเองก่อนที่จะทำหน้าเคลิบเคลิ้มไปกับใบหน้าของรุ่นน้อง

"แกไปแอบถ่ายรูปน้องเค้ามาหรอวะ"

เสียงของยูยะแทรกขึ้นก่อนที่จะชะโงกเข้ามาดูพร้อมยูริคุง

"เออดิใครจะไปกล้าขอถ่าย น่ารักชะมัดนางฟ้าาาาา"

"เออพี่ยาบุครับ ผมรู้จักกับยูมะนะครับให้ผมช่วยมั้ย"

ยูริคุงพูดพร้อมกับถามโคตะ เอาสิโคตะนายจะได้มีแฟนกะเค้าสักทีไง

"จิงหรอยูริจังงงงง"

ไอโคตะทำตาโตแล้วไปจับมือยูริคุง

"จะ...จิงครับเค้าเป็นเพื่อนผม"

"เฮ้ยยยยย  ปล่อยมือยูริของชั้นนะเฟ้ย"

"โทดทีแหะๆๆ หวงนะเนี่ยกุอิดฉาคนมีแฟนเฟ้ยยยยยย"

โคตะพูดพร้อมตะโกนออกมาตอนนี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ผมเดินไปที่ห้องน้ำก่อน

จะวักน้ำขึ้นมาล้างหน้าก่อนจะยืนมองตัวเองในกระจกสักครู่และเดินไปที่ห้องประธานน.ร.

ผมมักจะมานอนที่ห้องนี้บ่อยๆๆในเวลาที่เบื่อวิชาที่ผมไม่ชอบและโคตะมักจะมาตามผม

ไปเรียนเสมอ ผมคิดว่าอีกไม่นานมันคงไม่มาตามผมแล้วหล่ะ อีกไม่นานมันก้จะไปตาม

น้องยูมะแทน

"ว่าแล้วเชียวว่าต้องอยู่นี่ทำไมอยู่ดีๆๆก็เดินออกมาหล่้ะ"

โคตะเดินมาก่อนที่จะมานั่งที่โซฟาที่ผมนอนอยู่

"ก็เบื่อคนมีความรักหล่ะมั้ง อีกเดี๋ยวนายก็จะทิ้งชั้นไปมีแฟนแล้วนี่"

ผมพูดพร้อมยกมือขึ้นมาก่ายไว้ที่หน้าผากก่อนจะเลื่อนมาไว้ที่ตา

โคตะเอามือมาลูบหัวผมแล้วพูดว่า

"ยังไงชั้นก็ไม่ทิ้งเพื่อนรักอย่างนายแน่นอน"

คำว่าเพื่อนนี่มันช่างน่ารำคาญจิงๆๆ ถ้าเราไม่เป็นเพื่อนกันเราจะรักกันได้ใช่มั้ย

"นายไปก่อนเถอะชั้นอยากนอนหน่ะ"

ผมบอกก่อนที่โคตะจะเดินออกจากห้องไป ผมไม่อยากเป็นเพื่อนกับมันแล้ว

ถ้าเป็นเพื่อนกับมันแล้วต้องเจ็บแบบนี้ผมขอไม่เป็นดีกว่า ถ้าผมไม่ได้เป็นเพื่อนกับมัน

มันคงจะรักผมใช่มั้ยครับ


-----------------------------------------------

โอ้ๆๆๆ แต่งจบแล้วตอนที่1

555 ขอบคุนสำหรับโซลจังและเมย์น๊าที่เม้นให้

ขอบคุนทุกคอมเม้นจ้า