คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้นของรักแรกพบ
ตอนที่ 1
จุดเริ่มต้นของรักแรกพบ
เปาะ แปะ เปาะ แปะ......สายฝนเริ่มโปรยปรายลงมา จากท้องฟ้าสู่ผืนคอนกรีตที่เคยเป็นพื้นดิน ฝนที่เคยตกให้ความชุ่มชื้นแก่ป่าไม้กลับต้องตกเพื่อป่าคอนกรีตที่แห้งแล้งของคนเมือง น้ำจากสายฝนนั้นมิอาจทำให้ป่าแห่งนี้ชุ่มชื้นขึ้นได้ หากแต่น้ำที่ตกลงมาจะเป็นน้ำใจจากคนเมืองป่าแห่งนี้คงจะชุ่มชื้น สงบสุข และน่าอยู่ขึ้นกว่านี้.....
“ว๊าย!!!.....ฝนบ้า มาตกอะไรเอาตอนนี้เนี่ย.....โอย.....อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านแล้วแท้ๆ” หญิงสาวที่กำลังเดินกึ่งวิ่งกลับบ้านเพราะกลัวฝนตกบ่นอุบ เหมือนฝนเจ้ากำลังดันตกลงมาซะก่อนที่เธอจะกลับถึงบ้านทำให้เธอต้องรีบหาที่หลบฝนก่อนที่ตัวของเธอจะเปียกมากไปกว่านี้
“อ๊ะ!!! ไปหลบตรงนั้นก่อนดีกว่า.....” หญิงสาววิ่งสาวเท้าไปอย่างรวดเร็วและพอดีกับที่ชายหนุ่มอีกคนวิ่งเข้าไปหลบฝนเช่นกัน ทำให้อุบัติเหตุเล็กๆ เกิดขึ้นด้วยความไม่ตั้งใจ พลัก!!! ร่างทั้งสองปะทะกันก่อนที่ทั้งคู่จะหงายหลังลงไปนั่งกับพื้น ด้วยแรงกระแทกเมื่อครู่ทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่กับพื้นคอนกรีตร้องโวยวายขึ้นมา
“โอ๊ย.....นี่คุณ!!! คุณเดินภาษาอะไรของคุณน่ะ ทำไมไม่มองทางซะมั่ง หะ!!! อูย....เจ็บชะมัดเลย....แถมเปียกหนักว่าเดิมอีก...บ้าที่สุด.....” หญิงสาวโวยวายเสร็จก็เตรียมจะลุกและตรงกลับบ้านทันทีโดยไม่รอให้ฝนหยุดตกก่อน เพราะตอนนี้เธอเปียกไปทั้งตัวแล้วจึงไม่จำเป็นต้องหลบอีกต่อไป
“ผมขอโทษ....มาผมช่วย....” ชายหนุ่มไม่ต่อว่าอะไร แถมยังยอมรับผิดก่อนทั้งๆที่ฝ่ายที่ผิดไม่ใช่เค้าคนเดียวหากแต่ทั้งเค้าและเธอก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ที่ไม่มองทาง ชายหนุ่มยืนขึ้นแล้วยื่นมือเพื่อฉุดหญิงสาวให้ลุกขึ้นยืน หญิงสาวเงยหน้าขึ้นแล้วมองมือที่ยื่นมา ก่อนจะเปลี่ยนไปมองใบหน้าของเจ้าของมือที่ยื่นมาตรงหน้าเธอ ใบหน้าและผมที่เปียกเพราะฝนไม่ได้ทำให้คนตรงหน้านั้นดูโทรมหรือดูมอมแมมเลย กลับทำให้คนตรงหน้านั้นดูเซ็กส์ซี่เล็กๆ จากหยดน้ำที่ปลายผมและใบหน้า ภาพใบหน้าที่ได้รูป ดวงตากลมโตฉายแววสดใสที่รับกับคิ้วคมเข้ม หากสาวใดได้สบคงดั่งเหมือนต้องมนต์สะกด จมูกที่โด่งเป็นสันรับกับเรียวปาก แลเส้นผมสีน้ำตาลเข้มเกือบดำที่ยาวไม่มากนักถูกจัดแต่งด้วยน้ำฝน ซึ่งอาจดูไม่เป็นทรงเท่าไหร่นักแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าดูดีลดหน่อยลงเลย แถมด้วยรูปร่างที่สูงโปร่ง มีกล้ามเล็กน้อยของเค้าอาจทำให้หญิงสาวหลายๆคน ตกหลุมรักเค้าได้ตั้งแต่แรกพบ.....
“ขอบคุณ........” หญิงสาวตอบสั้นๆ ห้วนๆ เธอไม่ได้หลงใหลไปกับสิ่งที่ตาเห็นจนพูดเพียงคำสั้นๆ หากแต่เป็นอารมณ์โกรธที่ยังครุกรุ่นอยู่ภายใน จึงทำให้เธอไม่อยากที่จะพูดคุยหรือเสวนาใดๆกับชายตรงหน้า อาการที่เธอแสดงออกนั้นทำให้ชายหนุ่มแปลกใจ เพราะผู้หญิงส่วนใหญ่ที่พูดคุยกับเค้ามักจะทำเสียงอ่อนเสียงหวานแม้แต่เวลาที่เค้าทำผิดและมักบอกเสมอด้วยคำพูดเดียวกันว่า ‘ไม่เป็นไรค่ะ’
ชายหนุ่มพิจารณาหญิงสาวตรงหน้าด้วยสายตาเช่นเดิมเหมือนๆกับที่เค้าเคยทำเสมอมา สิ่งแรกที่เค้ามองคือดวงตาของเธอ ดวงตากลมโตแววตาที่สดใสขนตางอนยาวดูมีเสน่ห์และดึงดูด จมูกที่ไม่โด่งมากนัก เรียวปากที่ดูอวบอิ่มน่าสัมผัส ทุกอย่างถูกจัดวางอยู่บนใบหน้ารูปไข่ ทำให้ทุกอย่างดูลงตัว เส้นผมที่ไม่ดำสนิทยาวประบ่า ครึ่งนึงถูกรวบไว้ด้วยที่มัดผมสีฟ้าสดใส รูปร่างสมส่วนเหมาะกับเสื้อผ้าที่สวมใส่ทำให้หญิงสาวตรงหน้าดูน่ารักไม่น้อย
หญิงสาวตรงหน้าสำรวจตัวเองและบ่นพึมพำอยู่สักพักก่อนจะหันมามองหน้าเค้า แล้วเตรียมจะสาวเท้าออกจากที่หลบฝนแห่งนี้ไป แต่ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็คว้าแขนของหญิงสาวไว้ได้ทันก่อนจะเอ่ยคำพูดที่เค้าคิดว่าควรพูดออกไป มิฉะนั้นผู้หญิงน่ารักๆอย่างเธอคงหลุดมือไปซะก่อน
“เดี๋ยวครับ....ฝนยังไม่หยุดเลย คุณจะตากฝนกลับบ้านหรอ.....” ประโยคเหล่านี้เป็นแค่ข้ออ้างรั้งเธอไว้ เพื่อที่เค้าจะได้สามารถพูดคุยทำความรู้จักกับเธอก่อนที่เธอจะไป ไม่แน่ว่าเค้าอาจจะสานสัมพันธ์กับมากกว่านี้ก็เป็นได้
หญิงสาวหยุดนิ่งพร้อมกับหันมาสบตาชายหนุ่ม ด้านชายหนุ่มคิดว่าได้ผลที่เค้ารั้งเธอไว้ ไม่แน่ว่าเธอเองก็แอบหลงเสน่ห์เค้าอยู่เหมือนกันเพียงแต่ไม่แสดงออก หากแต่ด้านหญิงสาวไม่ได้คิดไปในแนวทางเดียวกับชายหนุ่มตรงหน้า เธอล่ะสายตาจากใบหน้าของชายหนุ่มมามองมือของชายหนุ่มที่จับแขนเธอเอาไว้ฉับพลันก็คิดว่าชายหนุ่มแต๊ะอั๋งเธอ หรือเป็นพวกโรคจิตชอบลวนลามเธอจึงสะบัดแขนทันที เพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมแล้วเตรียมจะวิ่งหนี ชายหนุ่มตกใจกับพฤติกรรมแปลกๆของหญิงสาวจึงวิ่งมาดักหน้าเธอ
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด” หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจบวกความกลัว ว่าเธอคงเจอโรคจิตที่แฝงมาในรูปของเจ้าชายผู้งดงาม (จริงๆ ก็แอบคิดว่าเค้าหล่ออ่ะจิ : ซิ้ม) (เออสิ อยากได้ทำพ่อของลูกเลยล่ะ : หญิงสาวปริศนา) (?????)
“เฮ้ย!!! คุณร้องทำไม.....” ชายหนุ่มตกใจกับเสียงร้องของหญิงสาวจึงเอามือปิดปากเธอ หญิงสาวเห็นท่าไม่ดีจึงยกขาหวังจะเตะจุดสำคัญ แต่ชายหนุ่มไหวตัวทันเอามือทั้งสองข้างที่ปิดปากของหญิงสาวไว้เปลี่ยนมาปิดกล่องดวงใจแทน หญิงสาวตั้งสติได้ก็พลักชายหนุ่มให้พ้นทาง ก่อนออกวิ่งสุดฝีเท้าของเธอ เธอหันกลับมาตะโกนใส่ชายหนุ่มพลางวิ่งไปพร้อมๆกัน
“ไอ้บ้า!!!!!! ไอ้โรคจิต!!!!!!! ไอ้ลามก!!!!!!! ไอ้ทุเรศ!!!!!!! ไปตายซะ!!!!!!!!” และหญิงสาวก็ตั้งหน้าตั้งตาวิ่งสุดชีวิตโดยไม่หันกลับมามองชายหนุ่มอีกเลย ชายหนุ่มได้แต่ทำใจและตะโกนไล่ไปหวังให้หญิงสาวได้ยิน
“ยัยบ้า!!!!! ฉันไม่ใช่โรคจิตนะ......” ชายหนุ่มส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะ เค้าขำกับพฤติกรรมของเธอที่ทำกับสิ่งที่เธอคิด ‘ผู้หญิงอะไรตลกชะมัด มาหาว่าเราเป็นโรคจิต ยัยบ้าเอ๊ย!!....แต่...ให้ตายสิเธอน่ารักชะมัด ฉันจะทำยังไงให้ได้เจอเธออีกนะ.....’ ชายหนุ่มเลือบมองของที่ตกอยู่ที่พื้นที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝนก่อนที่จะหยิบมันขึ้นมา ที่มัดผมสีฟ้าที่มีกระดิ่งสีเดียวกันห้อยเอาไว้ ชายหนุ่มเขย่ามันเบาๆ ทำให้เกิดเสียงกรุ่งกริ่ง เค้าหัวเราะแล้วก็พึมพำออกมา ‘ลูกแมวน้อยของฉัน’
หลังจากที่หญิงสาววิ่งสุดชีวิตไม่นานนักเธอพาร่างที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำฝน มาหยุดอยู่หน้าบ้านของก่อนจะหันซ้ายหันขวามองดูว่าไม่มีไอ้โรคจิตหน้าหล่อที่ไหนตามเธอมา หญิงสาวไขกุญแจเพื่อเปิดประตูรั้วแล้วรีบพาร่างของตนเข้าบ้านอย่างรวดเร็ว เธอคิดว่าเธอโชคดีที่รอดมาได้ ไม่โดนทำอะไร ถึงทางเส้นนี้จะไม่เปรี่ยวแต่เวลาที่ฝนตกแบบนี้ ทำให้ผู้คนที่เคยเดินไปมาไม่ค่อยมี และยิ่งเป็นเวลาเย็นๆแบบนี้ใครที่ไหนจะบ้าเดินตากฝนโดยไม่มีร่มติดตัวกันล่ะ คุณว่าจริงมั้ย? (ก็หล่อนไงยะ : ซิ้ม)
หลังจากนั้นไม่นานฝนก็หยุดตก ชายหนุ่มที่หลบฝนอยู่ก็สาวเท้าออกจากที่หลบฝนแล้วตรงกลับบ้านอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับมือที่ถือที่มัดผมสีฟ้าห้อยกระดิ่งของหญิงสาวเอาไว้ ในใจก็คิดว่าอีกไม่นานคงได้เจอ ‘ลูกแมวน้อย’ ของเค้าอีกแน่นอน......
Sim_clubza
ยัยซิ้มคลับซ่า
ความคิดเห็น