คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : To day School Open !! Re 100%
ทุกๆวันก็คงเหมือนเดิม มี 24 ชม.ผมก็ไม่ได้ทำอะไรที่แตกต่างไปจากเดิมเลย
ในช่วงระยะเวลาที่ปิดเทอมมา แต่พอเผลอแป๊บเดียวก็เปิดปรการศึกษาใหม่ซะแล้ว!!!! ปีนี้ผมคงต้องอยู่แยกออกไปจากเพื่อนๆในกลุ่มเหมือนเดิม
ที่ผมสงสัยมาตลอดก็คือ....ใครฟระ!! แม่งจัดห้อง!! แค้นโว้ยยย~~~
คนอื่นๆในกลุ่มก็แยกห้องกันแต่มันยังดีตรงที่ว่า ห้องนึงก็หลุดไปซัก2-3คน แต่ผมนี่ดิหลุดวงโคจรโลกมาอยู่คนเดียวทุกปี....
6.45 น. ตอนนี้ผมยืนอยู่ห้องบอร์ดจัดห้องมองด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ
สุดยอดเลยโว้ยยย!!!! ปีนี้ผมได้อยู่ห้องเดียวกะไอ้เฟริส เพื่อนรักตั้งแต่สมัยม.ต้นของผม รวมถึงไอ้ลูกหมาเพื่อนๆของผมด้วย(มึงเรียกเพื่อนดีๆแบบพวกกูว่าลูกหมาหรอไอ้ฟาย!? :: เพื่อนๆ)
แม้จะไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันหลายปี แต่ความสนิทก็ไม่มีทีท่าว่าจะลดลงเลย ก็นะ สนิทกันมานมนาน รวมตัวกันมาหลายปีครับ!!
คงเป็นเพราะแม่ของเราสนิทกัน ถ้าสงสัยว่าสนิทยังไง ก็คงต้องบอกว่า ก็เหมือนกับแม่ๆคุณผู้อ่านบางคนนั่นแหละครับ มันเป็นความสนิทที่ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ แค่รู้เอาไว้ว่าเป็นความสัมพันธ์ที่ยอดเยี่ยมจนลืมไม่ลงเลยล่ะครับ
เช่น ระหว่างรอลูกๆก็จับกลุ่มนั่งคุยกันประสาแม่ๆ เรื่องนู้นเรื่องนี้ไปเรื่อย ประมาณนี้เลย - -*
แหมะ!!
"หวัดดี นิว!!" เฟริสวิ่งเข้ามาตบไหล่ผมไม่เบาอย่างรุนแรงเป็นการทักทาย
"เออๆ มือหนักขึ้นนะมึง"
"อะไร๊ กูไม่เห็นรู้สึก^_^" เฟริสยังคงทำหน้าแป้นแล้นของมันต่อไป
"เดี๋ยวพ่อตัดมือทิ้งแม่งเลย! รกหูรกตา"
"อ่า...ไม่เป็นคร้าบบบ ว่าแต่ชื่อกูอยู่ไหน!!!" เฟริสพยายามมองหาชื่อตัวเองอย่างตั้งใจ ส่วนทางผมเองก็ตั้งใจที่จะยืนบังกระดานประกาศห้องเอาไว้เหมือนกัน ก็อย่างว่า ผมกะไอ้เฟริสอยู่ห้องเดียวกัน มันไม่มีทางหาเจออยู่แล้ว - - (ตัวอย่างกะควายมาแกล้งกูเอีก :: เฟริสฟ้องผู้อ่าน)
"เมื่อกี้กูดูแล้ว...."
"เออดีๆ เพื่อนกูต้องงี้เว้ย แล้วตกลงกูอยู่ห้องไรวะ?"
"ชื่อมึงไม่มี โดนตัดออกไปแล้วมั้ง"
"เฮ้ย!!! เชี่ยแล้ว อย่ามาอำกู กูรู้ทัน ตกลงกูอยู่ห้องไหน" ไอ้เฟริสปากบอกไม่เชื่อแต่ตานี่ทั้งเบิกกว้างทั้งจ้องทะลุทะลวงบอร์ดเลยนะมึง
"กูพูดจริ๊ง!! กูเคยโกหกมึงหรอว๊า"
"เออ! มึงอ่ะตัวดีเลยไอ้ตัวหลอกลวง อย่าเพิ่งเล่นดิวะ กูซีเรียสนะเนี่ย!" แต่มึงยังอุส่าห์ตอบกู หึหึ อย่างนี้ต้องแกล้งให้เข็ด
"กูก็ซีเรียสเว้ย ชื่อมึงไม่มีอ่ะ มึงก็เพื่อนกูนะเว้ย ชื่อหายไปแบบเนี้ย ก่อเรื่องไรไว้อ่ะ หรือแม่ให้ย้าย?" ผมแกล้งตีหน้าเข้ม
"เอ่อ....มันต้องมีสิวะ.....มันต้องมีสิ" ท่าทางไอ้เฟริสเริ่มไม่ดีสงสัยจะแทงใจดำจริงๆ แต่มันเรื่องอะไรหว่า???
"หือ...?? มีเรื่องไรที่ยังไม่ได้บอกกูรึป่าวไอ้เฟริส"
"..." อะไรของมึง หน้าซีดเชียว
"เฮ้ย....หรือกูไม่ใช่เพื่อนที่มึงไว้ใจอีกแล้ว?"
"ป่าวๆ มึงจะยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของกู...ตลอดไป" ทำไมคำหลังๆมันแผ่วๆวะเนี่ย
"อะไรนะ หลังๆอ่ะ กูไม่ได้ยิน"
"ป่าวๆ ช่างเหอะ มึงช่วยกูหาชื่อหน่อยดิไอ้นิว"
"โหย! ล้อเล่นแค่นี้ทำน้ำตาซึม! มึงอยู่ห้องพิเศษกะกูนี่"
"ทีหลังอย่าเล่นอย่างนี้นะเว่ย..."
"มึงเจออะไรมา? บอกกูได้ป่ะ ร่าเริงหน่อยดิวะ"
"กูยังไม่อยากเล่าตอนนี้อ่ะ ไว้เมื่อพร้อมเมื่อไหร่จะเล่าให้หมดไส้หมดพุงเลย!!! ว้าวๆ กูก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ยติดห้องพิเศษด้วย"
ไอ้เฟริสเบี่ยงเบนไปคุยเรื่องอื่นแทน....ทำไมผมจะดูไม่ออก เพื่อนผมคงจะมีเรื่องหนังใจที่บอกคนนอกอย่างผมไม่ได้จริงๆ
แต่ทำไงได้เพื่อนแท้ก็ต้องรอได้....รอได้เสมอไม่ว่าเมื่อไหร่อยู่แล้ว!!!
"เฮ้ๆๆๆ ไอ้นิววววว~~~ ทางนี้ๆ" เสียงไอ้เอิร์ทตะโกนเรียกผมจากโต๊ะหินอ่อน โต๊ะประจำของผมนั่นเอง
ผมสะกิดเฟริสให้เดินตามมา ผมเดินนำไปหาไอ้เอิร์ทที่ยังตะโกนเรียกเพื่อนคนในกลุ่มมาให้ครบ
"ครบก๊วนเลยเว้ย พวกมึงรู้ป่ะ! พวกเราได้อยู่ห้องเดียวกันหมดเลยเว้ย!!"เมื่อครบคนปุ๊บไอ้เอิร์ทก็รีบระเบิดพลังเสียง
ทำให้ไอ้มิวสิคหมั่นไส้จนอดแกล้งไม่ได้ มันจึงแหกปากกลับไปว่า
"เฮ้ย..เป็นไปได้ไงวะ? กูเห็นแค่ชื่อไอ้นิว ไอ้เฟริส ไอ้กีตาร์แค่นี้นะเว้ย ที่อยู่ห้องพิเศษอ่ะ"
"ใช่ๆกูก็เห็นงั้นเหมือนกัน"ไอ้ต้าร์ก็เอากะไอ้มิวมันด้วยเว้ยเฮ้ย เรื่องนี้ผมไม่พลาดแน่นอน หึหึ!
"ไรว๊า กูดูไม่ผิดแน่ๆ อาจารย์ไม่โหดร้ายในเพื่อนในกลุ่มอยู่ด้วยกันหมดแต่ทิ้งกูไว้ห้องเดียวหรอก กูไม่โชคร้ายเหมือนไอ้นิวโดนทุกปี คนมีบุญต้องได้ดีเว้ยยยย!!! จริงป่ะไอ้นิว" ไอ้เอิร์ทร่ายยาวนั่นรวมถึงการด่าผมด้วย แถมยังหน้าหนามาขอความเห็นผมอีก
ตาผมแล้ว ตายแน่ไอ้เอิร์ท
"แต่กูก็เห็นเหมือนไอ้มิวว่ะ โทษทีไอ้เอิร์ท" ผมยักคิ้วข้างเดียวให้เอิร์ท
"ไม่จริงงงงงง~~~"ไอ้เอิร์ทประสาทเสียวิ่งไปยังบอร์ดแล้วจัดการกระชากใบประกาศห้องพิเศษ 10 คน มาดูอย่างละเอียด
พวกผมที่ยังนั่งมองมันอยู่ขำท่าทางไอ้เอิร์ทกันหัวทิ่มหัวตำ แต่ไอ้เอิร์ทเห็นอาการพวกผมเท่านั้นแหละ วงแตกครับ ทางใครทางมัน
"ไว้เจอกันเว้ย"ไอ้มิวทิ้งท้ายก่อนจะออกตัววิ่งนำหน้าต่อด้วย4คนที่เหลือไปเป็นขบวน โดยไม่มีใครหันมามองไอ้เอิร์ทอีกเลย
---------สวนหลังร.ร.--------------
"แฮ่กๆๆๆ" เสียงของทุกคนหอบตัวโยน รวมถึงไอ้เอิร์ทที่วิ่งหน้าตั้งตามเตะตูดพวกผมด้วย
ตึ่กๆๆๆๆๆๆ
"เฮ้ย!" อยู่ๆไอ้เฟริสก็อุทานออกมาก่อนตั้งท่าวิ่งต่อ แต่ดันจะวิ่งกลับไปทางเดิมซะงั้น
"ไรวะ" ไอ้มิวถามเฟริสด้วยความมึนงงกับท่าทางแปลกๆของไอ้เฟริส
"ไอ้ปริ้น....กูจะไปช่วยไอ้ปริ้น พวกมึงหายเหนื่อยแล้วมาช่วยกูด้วยนะเว้ย"หน้าไอ้เฟริสหน้าซีดแปลกๆ ก่อนจะละล่ำละลักบอก
แล้วก็ออกตัววิ่งอีกครั้ง อะไรของมัน ว่าแต่...ไอ้ปริ้นนี่ใครวะ? ช่างเหอะเพื่อนไอ้เฟริส ก็เพื่อนผมเหมือนกัน เห็นแกล้งกันแบบนี้พวกเราก็รักกันนะคร้าบบบ
"เอาไง?" ไอ้ต้าร์เงยหน้ามาถามผม เหงื่อบนหน้าไอ้ต้าร์ทำให้ผมนึกถึงโดโด้หมาน้อยของผมตอนอาบน้ำ น่ารักดีวุ้ย หมาน้อยๆหึหึ
"พวกมึงหายเหนื่อยแล้วก็ตามมาใครไม่มาก็ไม่โกรธกัน" ผมวิ่งตามไอ้เฟริสไปทางที่เห็นมันแว๊บๆ โธ่ๆๆ ที่ผมไม่รีบตามไอเฟริสไปตั้งแต่แรก ไม่ใช่ผมจะทิ้งเพื่อนนะ ก็ตอนนั้นมันเหนื่อยจะตาย ตาก็มองไม่ค่อยจะเห็น - -;;; (ประเด็นคือมันตี่จนเข้าขั้นตีบไงครับ)
"โอ้ยยย!" ร่างเด็กผู้ชายตัวเล็กๆกระเด็นมาแทบเท้าผม เหมือนจะโดนลูกถีบมาสินะ ผมพยุงร่างเล็กๆนั้นขึ้นมา แล้วมองไปตามที่มาของไอ้ตัวเล็กนี่
"แหมๆ ไอ้ตัวเล็กนี่สมุนเยอะเนอะ แต่มันไปเรียกกันตอนไหนวะเนี่ย" ร่างบึกบึนดูเครื่องแบบแล้วคงจะเป็นรุ่นพี่ที่ร.ร.ที่ดูจะเอ่อ.....ดูกุ้ยๆหรือถ้าสุภาพดูดีหน่อยก็ มาเฟียนั่นแหละ
พลั่ก!!!
ผมไม่สนจะฟังพวกมันคุยต่อแล้วลงมือทันที เมื่อกี้แอบเหลือบไปเห็นไอ้เฟริสสู้สุดตัวอยู่ ท่าทางไอ้ตัวเล็กนี่คงจะคือปริ้นสินะ แสดงว่าคงมีเรื่องกันอยู่จริงๆ...
ไว้ค่อยถามไอ้เฟริสแล้วกัน ตอนนี้ขอออกกำลังยามเช้าหน่อย!!
"ลุยเว้ย!"ไอ้ต้าร์ตะโกนเป็นสัญญานก่อนที่ทุกคนจะทำตามกระบวนการเผด็จศึกประจำกลุ่ม
"นายเดินไปรอตรงนู้น" ไอ้มิวบอกไอ้ตัวเล็ก แต่มันคงจะเหลือบไปเห็นรุ่นพี่คนนึงกำลังวิ่งตรงมาทางตัวเล็ก มันเลยจัดการให้ตัวเล็กแล้วก็มันนั่งลง
ทำให้เป้าหมายของรุ่นพี่คนนั้นหายไปโดนปริยาย ผลที่ตามมาคือ รุ่นพี่กระดูกยาวคนนั้นวิ่งชนกิ่งไม้พาดคอไปด้วยท่าทางน่าสมเพช
น๊อคคาที่....ทำให้ผลพลอยได้ตกอยู่ที่ไอ้มิว สอยได้แล้ว 1 ที่เหลือก็เก็บไว้ให้คนอื่นเล่นบ้าง น่าสนุกจริงๆ...แอบจิตป้าววะกู
แล้วผมมัวแต่มาคิดไร้สาระบ้าบออะไรอยู่เนี่ย ต้องรีบทำแต้มตามไอ้มิวแล้วล่ะครับ
ถ้าโดนด่าจะอ้างว่าอะไรดีล่ะงานนี้ ฝ่ายตรงข้ามเป็นรุ่นพี่ ดูเหมือนจะเก่งแต่เอาจริงๆดันง่อย แถมคนในกลุ่มก็ดูจากภายนอกจนยำกันเละไปแล้ววววว เหอะๆๆๆ
ผมที่มัวแต่ยืนสังเกตุการณ์ไม่ลุยซะทีทำให้ตกเป็นเป้านิ่งหันมาอีกที รุ่นพี่ร่างท้วมก็พร้อมจะโดดทับผมซะแล้ว
เหอ! คนอย่างผมไม่ตายเพราะไอ้ท่าทางบ้าบอนี่อยู่แล้ว เลยอาศัยจังหวะ+ความรวดเร็วเดินอ้อมไปอยู่ด้านหลังของรุ่นพี่ แล้วตอกคอซะเลย
เสร็จอีก 1....เก็บไว้ให้คนอื่นเล่นบ้าง~~ เหลือเศษค่อยเก็บ เดี๋ยวพวกมันจะหาว่าแล้งน้ำใจ
ไม่นานอันธพาลทั้งหลายก็ลงไปกองกับพื้น อย่างว่า กลุ่มผมมันไม่ธรรมดาอยู่แล้ว...White Shadow กลุ่มนักสู้อันตราย
ใครๆก็เรียกพวกเราว่าอย่างนั้น ทำไงได้ฝีมือการต่อสู้ของพวกเราเป็นที่ชื่นชมไม่ว่าใครๆ รวมถึงอาจารย์หลายๆท่านด้วย
การต่อสู้ส่วนใหญ่มองว่าเป็นเรื่องป่าเถื่อน แต่ที่พวกเราได้รับคำชมเสมอก็เพราะเราไม่เคยเริ่มก่อน แค่ป้องกันตัว
และช่วยเหลือคนอื่นก็เท่านั้น อยากให้ทราบไว้ว่ากลุ่มของเราเป็นตัวแทนร.ร.ไปแข่งชิงรางวัลมาเป็นกระตั๊กเชียวล่ะ
"มึงห้องไร" ไอ้เอิร์ทถามรุ่นพี่คนนึง ที่สยบคาตีนมันอยู่ ท่าทางหยาบคาย แต่ช่วยไม่ได้คติไอ้เอิร์ทมันผมไม่เกี่ยว คติที่ว่ามันอยากได้อะไรต้องสนอง!!
เมื่อก่อนไอ้เอิร์ทเล่าให้ผมฟังว่า พ่อมันสอนมันว่า ควรเอาใจเขามาใส่ใจเรา เอิร์ทมันก็เลยกตัญญูนำมาใช้ด้วยการ....ทำอย่างที่ท่านผู้อ่าน อ่านเจอมากับสายตา
"เฮือกกก!! White Shadow...." มึงเพิ่งเห็นหรอว่าพวกกูเป็นใคร โอ๊ยยย!!! ไอ้ตาถั่ววว!!! เข้าร.ร.นี้มาได้ไงวะเนี่ย....
"ตอบครับ รุ่นพี่~" สำเนียกกวนๆของไอ้ต้าร์ตอกย้ำและกดดัน เหอะๆๆๆ น่าสงสารมั้ย???
"ไอ้เฟริสลุกไว้ป่ะ" ผมเดินไปดูไอ้เฟริสที่ตัวเปียกยิ่งกว่าหมาอาบน้ำ ก็แน่ล่ะ ทั้งวิ่งทั้งสู้ ไม่ตายก็นับว่าเก่งแล้ววว
"ช่วยหน่อยดิวะ"
"ไรวะ ขอร้องคนอื่นพูดให้มันดีๆหน่อยดิ!" ผมกวนมันเล่นแต่ก็ส่งมือไปให้มัน
"เหอะๆๆๆ แล้วมึงจะเป็นคนอื่น หรือเพื่อนกูล่ะ ไอ้นิว" เฟริสก็ยังไม่ยอมแพ้ ต่อล้อต่อเถียงไปได้เรื่อยๆ
"เพื่อนดิวะ แหมๆๆ เดี๋ยวนี้สู้นะเนี่ย"
"เออๆ เพราะมึงเลยนะเนี่ย คารวะครับท่านอาจารย์" ไอ้เฟริสกวนผมด้วยการโค้งงามๆให้ 1 ที
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว"
"แฮ่ๆ ก่อนจะถามคนอื่นบอกพวกกูก่อนดิวะ" นุ่ยพี่ปากดีคนนึงยังคงต่อรอง ไอ้เอิร์ทเลยจัดการกระชากรุ่นพี่ตัวเล็กคนนึงขึ้นมาดูปกเสื้อมัน สงสัยพี่แกเห็นเข็ม ถึงได้หน้าซีดขนาดนั้น ในขณะที่ไอ้เอิร์ทก็เริ่มแสยะยิ้มออกมาเมื่อเนปกรุ่นพี่คนนั้น
"หึหึ...F17...." เสียงสยองมากมึง = =
"โง่ชิบเลยว่ะ = =" มิวเสริม มึงไม่โง่เล้ยย แต่ยังดีติดห้องพิเศษ
"เฮ้ย...ปล่อยไปเหอะน่า!" ผมเองครับ นานๆจะได้ทำตัวเป็นคนดี ชั่วมาทั้งชีวิต เหอะๆๆๆ
"ไรว๊า! ฟ้องครูแม่งเลย!" ไอ้ต้าเสนอแนวคิดใหม่ เดี๋ยวนี้มึงเป็นเด็กประถมขี้ฟ้องหรอวะ
"แล้วแต่ กูพาไอ้เฟริสกะไอ้ตัวเล็กนี่ไปห้องพยาบาลก่อนนะเว้ย เอ้า!ลุกขึ้นเจ้าตัวเล็ก" ผมพูดกะเพื่อนๆในกลุ่มแล้วก็หันมาพูดกะไอ้ตัวเล็กที่ยังนั่งอยู่ที่พื้น
พอเจ้านั่นลุกขึ้นมาก็เซ ไอ้มิวที่อยู่ข้างๆเลยช่วยรับไว้ให้
"แหมๆ พระเอกเลยนะมึง เปลี่ยนพวกแล้วหรอว๊ะ"
"ไรๆ กูเป็นคนดีเว้ย~ กูไม่ชอบไม้ป่าเดียวกัน" ไอ้มิวพูดแล้วก็ออกแรงอุ้มไอ้ตัวเล็กเดินนำไปทางห้องพยาบาล มันลืมถามความสมัครใจคนอื่นมันอุ้มอยู่ป้าววะ =[]=
เอาเถอะถามไปไอ้ตัวเล็กนั่นคงไม่กล้าแย้งหน้าซีดซะขนาดนั้น แต่ยังมีแรงดิ้นพยายามออกจากอ้อมกอดไอ้มิวมันเนอะ!!
มันเดินนำไปไกลละ แต่เสียงโวยวายบอกให้ปริ้นหยุดดิ้นยังดังอยู่เลย
"เจอกันที่ห้องเว้ย" ผมตบไหล่ไอ้เอิร์ทกะไอ้ต้าร์แล้วก็กอดคอไอ้เฟริสไปห้องพยาบาล
ได้ออกกำลังแต่เช้าเลยแฮะ เปิดเทอมวันแรกก็มีเรื่องสนุกๆทำ ท่าทางปีนี้จะไม่เลวร้ายอย่างที่คิด
((เด็กๆไม่ควรเรียนแบบ))
-----------------------------------------------------------------------------
ไว้มาต่อให้ใหม่นะคร้าบบบบบบ
เป็นกำลังใจให้ด้วยล่ะ
แล้วก็ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะครับ
ความคิดเห็น