คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 สัมภาษณ์
****************อนที่ 1 สัมภาษ์*********************
"ป๊า ไม่้อรอ้อไ้รับเี๋ยวผมไปนเียวเอไ้" ผมบอป๊าอผมในวันที่ผมมาสอบสัมภาษ์เ้าะหนึ่ใน
มหาวิทยาลัยแห่หนึ่ในสลา(หลายนเาออ)
"อื้ม ั้นป๊าเ้าไปทำธุระในเมือ่อนนะ เสร๊แล้ว้อโทรมาบอ่อนรึ่ั่วโมละ"ป๊าอบ ป๊าเป็นนร่อเวลารับ
ผิันับผมเลย แหะๆ
"ไ้รับป๊า เสร็แล้วโทรบอนะ"ผมบอป๊า
"ั้นป๊าไปนะ ั้ใละ อให้ไ้นะ"ป๊าอวยพร
"รับ"ผมอบพร้อมปิประูรถแล้วเินไปที่ะที่ผมมาสอบสัมภาษ์
ผมเินไปแ่ เอ๊ะ ไปทาไหนหวะ ไปไม่ถูอะไม่เยมาะ้วยสิ แล้วะถามใรหวะเนี้ย
"เฮ้ นายๆ"ผมเรียผู้ายนหนึ่ที่เินแผมไป เ้าน่าะรู้นะว่าะที่เราะไปสอบไปทาไหน
"อืมๆ มีไรับ"โอ้บร๊ะเ้า หล่อเหมือนันนะเนี้ย
"เอ่อ ะ...ไปทาไหนรับ"ผมถาม เ้านิ่ไปัพั มอมาที่ผม ิว่าใ่เ็ะเียวันหรือป่าวมั้
"เอ่อ นายมาสัมภาษ์ะนี้หรอ เรา้อมาสัมภาษ์ ะนี้เหมือนัน ามเรามาิ"โอ้ะเียวัน้วย
ไ้เพื่อนแล้ว ผมับเ้า้อเินไปเรื่อยนถึโ๊ะที่หยิบบัริวรอสัมภาษ์ ผมไม่รอ้ารับบัริว
แ่ โอ้พระเ้า ิวที่ 154 ทำไมนเยอะเยี่ยนี้ เ้านั 9โม ผมมา 9 โม 10 ยัสายหรอนี่ ไม่นะๆๆๆๆๆ
"นี่นายเราฝาเอสารหน่อยิ เราลืมใบสัมภาษ์ไว้ในเราอะ เี๋ยวมา"เ้าบอผม ฝาหรอ?
"อืมๆ ไ้สิ" ผมอบลับไป แล้วเ้า้อออวิ่ไปเอาเอสาร แ่เอ๊ะเอสารไม่รบ ผม้อนั่รอ
"อบใมา" มาอนไหนหวะ ผมหยิบเอสารืนเ้าออมันไป
"อืมๆ ไม่เป็นไร" ผมอบ "แล้วนายหยิบบัริวยั" ผมถาม่อ
"เวร แล้ว ลืมหยิบ"อ้าวลืมหยิบ ผมมาสาย 10 นาที ปา ไป154 มึไม่ปาไป 1500 หรอ ผมิในใ
"ไปหยิบิ เี๋ยว้อไ้ิวที่ 1000หรอ" ผมวนไปเพื่อะูว่ามันวนไ้มะ
"เว่อ ละ แหมเพื่อนไหมวนะแล้ว" แน่ะรู้ใผมอี แล้วมัน้อเินไปหยิบบัริว
"เป็นไ ไ้ิวที่เท่าไหร่อะ ที่ 1000 ป่าว"ผมแวไป
" 299 พอี เลสวยมะ" โห 299 มาว่าผมเท่าัวเลยนะนั่น ทำไมนมาสัมภาษ์เยอะัหวะ
"อีนานเลย"ผมบอ
"อืม เเลย"เ้าอบแบบเ หร้อมทำหน้าเประอบ
"เอ่อ นายนายื่อไรอะ เราื่อาน์นะ" ผมถามื่อเ้า พร้อมแนะนำัวไป้วย
"เราื่อ ภูมิ ยินีที่ไ้รู้ั"อ้อ ภูมิๆว่าพลายื่นมือมาับสไล์ฝรั่
"มือนิ่มัแหะ" ภูมิแวผม ทำเอาผมนิ่ไปเลย เพราะมันเป็นนแรที่มว่าผมมือนุ่ม
"เหอๆ ว่าแ่ภูมิเป็นนสลาหรอ"ผมถาม
"ป่าว หรอเรามาา่าัหวั(อนบนอภาใ้อะับ) แล้วาน์ละ"ภูมิ ถาม
"เรา้อมาา่าหวั(อนล่าอภาใ้อะับ)เหมือนัน" ผมอบ
"เออ แล้วทำไมภูมิไม่ไปเรียนที่รุเทพอะ เทียบาที่นี่ลับรุเทพ บ้านภูมิ ้ออยู่ลาๆเลยนะ"ผมถาม
"รุเทพอะหรอ"ภูมิอบเบาๆ
"เป็นอะไรป่าว"ผมถาม้วยวามเป็นห่วเพื่อนใหม่อผม
"ป่าวๆ เราไม่่อยอบรุเทพอะ วุ่นวายไไม่รู้ อยาเรียนที่บรรยาาศีๆอะ"ภูมิอบแ่น้ำเสียแฝไป้วยวามเศร้า
"แปลเนอะ มีนอบแ่ไปเรียนที่รุเทพ แ่นายลับไม่"ผมอบ เพราะเพื่อนๆผมี่น้อเ้ารุันทั้นั้น
"ทำไมนายอยาไปรุเทพหรอ" ภูมิถามบ้า
"้อ 50-50 อะ ป๊าเราอยาให้เรียนที่นี่้วยแหละ แหะๆ"ผมไปามริ เพราะป๊าอยาให้เรียรที่นี่ริๆเพราะใล้บ้าน
ป๊าับม๊า ะไ้มาหา่ายๆ นั่นเป็นอีเหุผมอป๊า้วย
"นาย ัพล .... เิที่ห้อ 204 ะ"เสียเ้าหน้าที่ประาศื่อผม รอมาเิอบสอั่วโมในที่สุ้อถึเวลาะที
"ไป่อนนะ ถึิวเราแล้ว"ผมบอภูมิ แล้วเรียมเอสารไว้ในมือ
"อืม โี สู้ๆ อให้ไ้นะ"ผมรู้สึไไม่รู้สิับ ภูมิเป็นนที่สออวันที่อวยพรให้ผม ผมยิ้มให็ภูมิแล้วเินเ้าห้อไป
ารสัมภาษ์เป็นไปไ้้วยี ผมิในใว่าน่าะไ้นะ ผมเินออมาเห็นภูมินั่อยู่ที่เิม ้อแหสิิวที่ 299 นิ
ผมโทรหาป๊าว่าเรียบร้อยแล้วให้มารับไ้เลยแล้วผม้อเินเ้าไปหาเพื่อนใหม่นแรอผม
"เป็นไาน์ โอเไหม"ภูมิถามผม่อน
"อืมๆ ้อสบายๆหวะภูมิ"ผมอบลับไป "รอนานเลยนะ"ผมถามบ้า
"อืมอีนานเลย"ผมอบสั้นๆ
"ว่าแ่ภูมิมีเพื่อนมาะนี้บ้าป่าว"ผมวนุยเพื่อไม่ให้ภูมิเบื่อ
"ไม่มีหรอ มีแ่ะอื่น อาน์ละ"
"อืม เหมือนัน"ผมอบ
ไม่นานป๊า้อมาถึ ผมบอลาภูมิ
"ไป่อนนะภูมิ โี อให้ไ้นะ อาทิหน้าถ้าิเอันใหม่นะ บายๆ"ผมอวยพรบ้า
ภูมิไม่อบอะไรมีเพียแ่รอยยิ้ม รอยยิ้มนั้นที่ทำไห้ใผมสั่น รอยยิ้มที่สใสและริใ รอยยิ้มที่ะทำให้นอื่นมีำลัใ
ความคิดเห็น