คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Curse of love †‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡† part One
Curse of love คำสาปแห่งรัก
Author : ~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Hangeng@Heechul
Part : One
ภายในทะเลทรายที่เวิ้งว้าง ภายใต้ฟื้นดินที่ร้อนระอุ
เศษเสี้ยวของดวงวิญญาณที่ถูกจองจำกับเศษเสี้ยวของดวงวิญญาณที่เล็ดรอดจากห้วงคำสาป
และอีกหนึ่งดวงวิญญาณที่รอคอยแม้รู้ว่าไม่มีวันจะได้มา
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡†
“Dr. คุณคิดดีแล้วเหรอที่จะกลับไปที่นั่นอีก”
ชายหนุ่มร่างสูงเอ่ยกับชายสูงวัยตรงหน้า
“ใช่แล้วล่ะแจจุง เธอคิดไม่ผิดหรอกและนี่ก็เป็นเหตุผลที่ชั้นเรียกเธอมา”
ชายสูงวัยหยุดไปครู่หนึ่งก่อนที่จะเอ่ยต่อ
“ชั้นอยากให้เธอช่วยพูดกับแม่ของเธอ ให้เค้ามา….”
ยังไม่ทันที่ชายสูงวัยจะได้เอ่ยจบชายหนุ่มร่างสูงก็รีบเอ่ยขัดขึ้นมาทันที
“แม่คงจะมาร่วมงานครั้งนี้กับDr.ไม่ได้หรอกครับ Dr.เองก็หน้าจะรู้เหตุผลดี ที่นั่นทำให้
ผมสูญเสียพ่อไปเมื่อ20ปีก่อนและอาจจะเป็นเพราะที่นั่นด้วยที่ทำให้น้องชายของผมเป็น
แบบนี้”
ชายสูงวัยพยักหน้าเข้าใจก่อนจะยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้กับชายหนุ่ม
“ในนั้นเป็นรายชื่อของคนที่จะร่วมงานกับเราในครั้งนี้ อ้อ แล้วเธอบอกกับแม่ของเธอรึเปล่าที่เธอจะไปที่นั่นกับชั้น”
“ไม่ครับ ถ้าผมบอกไปคุณน่าจะรู้ว่าจะเป็นยังไง ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวก่อนนะครับ”
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡†
“นายจะไปจริงๆเหรอฮัน”
ร่างบางเอ่ยเบาๆกับร่างสูงตรงหน้า
“อือ ชั้นขอโทษนะฮยอก”
ร่างสูงก้มหน้าเอ่ยเสียงแผ่ว
“ทั้งๆที่นายรู้ว่ามันอันตรายขนาดนั้นน่ะเหรอฮัน นายก็รู้นิเรื่องเมื่อ20ปีก่อนนั้นน่ะ มัน….มันไม่มีใครรอดกลับมาสักคน”
ร่างบางตะโกนใส่คนตรงหน้าทั้งน้ำตา
“เพราะ ชั้นรู้ไงว่าการไปที่นั่นมันอันตรายชั้นถึงได้นัดนายออกมาวันนี้ ชั้นขอโทษทั้งๆที่รู้ว่ามันอันตรายแต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมชั้นต้องไปที่ นั่นให้ได้ มันเหมือนกับมีบางอย่างกำลังรอชั้นอยู่ แล้วบางทีชั้นอาจจะไม่ได้กลับมา ชั้นไม่อยากให้นายรอชั้น”
ร่างสูงพูดทั้งๆที่ยังก้มหน้าอยู่
“เพี๊ยะ”
เสียงฝ่ามือบางกระทบเข้ากับใบหน้าหล่อของร่างสูงจนใบหน้าหล่อหันไปตามแรงตบจากร่างบาง
“นายมันใจร้ายฮัน นายรู้ไหมว่าชั้นเสียใจมากแค่ไหน นายคิดว่ามันทำได้ง่ายๆรึไงกัน”
พูดจบร่างบางก็รีบวิ่งออกไปทันที ร่างสูงค่อยๆยกมือขึ้นลูบสัมผัสเบาๆตรงที่ร่างบางประทับรอยมือไว้ ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ
“ชั้น เองก็เจ็บไม่แพ้นายหรอก แต่ชั้นรู้ดีว่าถึงไม่มีชั้นนายก็จะยังมีคนทีรักและพร้อมที่จะดูแลนายตลอดไป บางทีคนๆอาจจะรักนายมากกว่าที่ชั้นรักนายก็ได้”
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡†
ร่างเพรียวบางที่กำลังยืนคิดอะไรเพลินๆจึงไม่ได้รับรู้ว่ามีอีกร่างหนึ่งที่กำลังเดินผ่านกำแพงหนาเข้ามาหาตนด้วยอารมณ์เกรียวกราด
แขนเรียวบางถูกกระชากเข้าหาตนทันทีที่เข้าถึงตัวอีกคนที่กำลังเหม่ออยู่
“อ๊ะปล่อยข้านะท่าน นี้ท่านทำอะไรน่ะ”
ร่างบางร้องลั่นเพราะความตกใจ
“ข้าควรถามเจ้ามากกว่าฮีซอล เจ้าต้องการอะไรกันแน่ เจ้าเรียกมนุษย์พวกนั้นมาทำไมกัน”
ร่างบางขืนตัวออกจากการจับกุมของร่างสูง
“ฮึ แม้แต่ท่านก็คิดว่าเป็นฝีมือของข้างั้นรึ”
“เจ้าจะบอกว่าไม่ใช่เจ้างั้นสิ”
“ก็ใช่น่ะสิใครจะต้องการให้สุสานของตัวเองถูกบุกรุกกัน”
“แล้วทำไมพวกมันถึงคิดจะกลับมาที่นี่อีก”
ร่างสูงตะโกนกร้าวใส่ร่างบางตรงหน้า
“ใครจะไปรู้ล่ะ ท่านนี่ชั่งวุ่นวายกับข้าเสียจริงๆ”
“เจ้าว่าข้าวุ่นวายกับเจ้างั้นรึ ทั้งๆที่ทุกๆสิ่งที่ข้าทำเพราะข้ารักเจ้า”
“เหอะ รักงั้นรึ เพราะสิ่งที่ท่านทำมิใช่รึที่ทำให้ข้าต้องทนทุกข์ทรมานอยู่เช่นนี้”
เอ่ยขึ้นพร้อมกับร่างบางค่อยๆจางหายไป
“ที่ข้าทำเพราะรักเจ้า ที่ข้าทนอยู่ที่นี่ตลอด3000ปีที่ผ่านมาก็เพราะเจ้าแต่เจ้ากลับไม่เคย
มองมาที่ข้าเลยสักครั้ง ใจเจ้ากลับโหยหาแต่เพียงผู้ที่จองจำเจ้าไว้ด้วยคำสาปชั่วนิจนิ
รันดร์ทำไมกันฮีซอลทำไมเจ้าไม่มองข้าบ้าง ฮึแต่ไม่เป็นไรสำหรับคนอย่างข้า ข้าทนมาขนาดนี้แล้วข้าไม่ยอมปล่อยเจ้าไปง่ายๆหรอกฮีซอล”
..
..
..
2BeCon
ความคิดเห็น