คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
Falling in Love
บทนำ
ปังๆๆ
เสียงเคาะประตูหน้าห้องฉันดังไม่ยอมหยุดบ่งบอกได้ว่าไอ้คนที่กำลังเคาะช่างไร้มารยาทสิ้นดี บังอาจมากวนสาวสวยอย่างฉันที่กำลังพักผ่อนนอนหลับอย่างเอาเป็นเอาตาย รู้บ้างมั้ยยะว่าการรบกวนคนหลับมันเป็นบาปอะ -.,-^
ฉันลุกขึ้นจากเตียง บิดขี้เกียจไปสองสามทีแล้วก็ไปเปิดประตูอย่างงัวเงีย
แอ๊ด
“กว่าจะเปิดได้นะยัยน้องเวร! -_-^”
แหม! คำแรกที่ทักทายตอนเจอหน้ากันช่างเป็นมิตรซะเหลือเกินไอ้พี่เวร =_=^
“มีอะไร” ฉันถามพี่ชายตัวเองด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่จะมาบอกข่าวดีให้แกฟังเฉยๆ ^^”
แหม ข่าวดีของฉันแต่ทำไมหมอนี่ยิ้มอย่างกับเป็นข่าวดีของหมอนี่แทนงั้นแหละ แถมตั้งแต่เด็กจนโต หมอนี่ยิ้มให้ฉันทีไรไม่เคยจะมีเรื่องไหนเป็นเรื่องดีซักที =_=
“ข่าวดีอะไร =_=”
“แม่โทรมา”
“หืม แม่เหรอ *O* คิดถึงฉันแหงๆ”
อุ๊ยตาย สงสัยได้ฤกษ์ขอของฝากจากแม่แล้วสิ J
“ช่ายๆ คิดถึงแกมาก เอ้า นี่ โทรศัพท์ ฉันออกไปข้างนอกก่อนนะ J”
“อ่า บ๊ายบาย”
ฉันรับโทรศัพท์บ้านจากไอ้พี่น้ำโค้กแล้วโบกมือบ๊ายบายจนหมอนั่นหายลับลงไปจากบันได แหมๆ นานๆ ทีหมอนี่จะเป็นพี่ชายที่ดีไม่ก่อความวุ่นวายให้น้องเหมือนกันนะเนี้ย ^^
[ฮัลโหล…น้ำแข็ง?]
“ฮัลโหล สวัสดีค่ะแม่ >[]< น้ำแข็งคิดถึงแม่ที่สุดในโลกเลย”
[อุ้ย แหม แม่ก็คิดถึงน้ำแข็งเหมือนกันจ้ะลูก]
“ว่าแต่เมื่อไหร่แม่จะกลับไทยเหรอคะ *O*”
[คงอีกประมาณเดือน สองเดือนน่ะจ้ะ]
“เหรอคะ น้ำแข็งอยากเจอแม่จังเลย TOT”
[แม่ก็อยากเจอลูกเหมือนกัน เอ้อ จริงสิ น้ำแข็ง…]
“ขา แม่ *O*”
[แม่เห็นผลสอบครั้งล่าสุดของน้ำแข็งแล้วนะ]
หืม…ผลสอบ? ไอ้ใบเกรดครั้งล่าสุดที่มีเลข 0 มากมายก่ายกองจนฉันใช้เวลาไปเกือบเดือนกว่าจะแก้หมดอะนะ =_=^ แหม พูดแล้วก็เซ็ง พวกอาจารย์ก็ดันเล่นตัวไม่ยอมให้ฉันแก้ให้เสร็จๆ ซะที กว่าจะแก้ 0 เสร็จแทบจะลมจับ T T เฮ้ย! เดี๋ยวนะ…แม่เห็นใบเกรดฉัน? แม่เห็นใบเกรดฉันเรอะ O[]o! เฮ้ย บ้าน่า จะเป็นไปได้ยังไง แม่ฉันอยู่อเมริกาอยู่เลยนะเฟ้ย จะมาเห็นใบเกรดฉันตอนไหน! =[]=
“แม่อย่าพูดมั่วสิคะ แม่อยู่อเมริกาจะมาเห็นใบเกรดน้ำแข็งได้ยังไง =_=;”
[น้ำโค้กส่งรูปมาให้แม่ดู]
วะ ว่าไงนะ! O[]o!
“งะ งั้นแม่ก็เห็นเกรดหนูแล้ว =[]=!!”
[ใช่จ้ะลูก แม่แทบจะเป็นลมเลยนะที่รู้ว่าลูกติด 0 เยอะขนาดนี้!]
=[]= มะ แม่ฉันเริ่มเสียงดังแล้วอะ แง้ ใครก็ได้ เอาโทรศัพท์ออกจากหูฉันที TOT!!
[น้ำแข็ง! ลูกทำตัวเหลวแหลกแบบนี้ได้ยังไง รู้บ้างมั้ยว่าแม่ทำงานส่งลูกเรียนมันเหนื่อยแค่ไหน แต่ลูกกลับตอบแทนแม่อย่างงี้งั้นเหรอฮะ!? บลาๆๆ]
“=[]=!!”
[นี่ก็ ม.6 เข้าไปแล้ว ลูกคิดจะเข้ามหาลัยดีๆ บ้างมั้ย แล้วไหนจะทำงาน รู้มั้ยว่าแม่เป็นห่วงอนาคตลูกมากแค่ไหน บลาๆๆๆๆๆ]
“TTOTT;;”
[บลาๆๆๆๆๆๆๆ]
“TT{}TT!!”
มะ แม่ขา!!
[นี่คือคำขาดครั้งสุดท้ายของแม่! แม่จะให้ลูกย้ายโรงเรียน ถ้าหากเทอมนี้ลูกยังกล้าได้ 0 มากมายขนาดนี้อีก แม่จะจับลูกมาอยู่กับแม่ที่อเมริกา!]
เฮ้ยยยย O[]O!! ว่ายังไงนะคะแม่ =[]=!
[แม่จะให้โอกาสลูกครั้งสุดท้าย! แล้วก็เรื่องติวเตอร์ที่จะมาสอนลูก แม่คุยกับน้ำโค้กไว้แล้วให้หาติวเตอร์ที่ดีที่สุดมาไว้ให้ลูก ถ้าลูกยังกล้าทำตัวเหลวไหลอีกล่ะก็…เราจะได้เห็นดีกัน!]
ติ๊ด
ตู๊ดๆๆๆๆ
“=[]=!!!”
มะ แม่ฉันวางสายใส่ฉันไปแล้ว!! แต่ทว่าน้ำเสียงของแม่ยังคงตราตรึงอยู่ในสมอง…
‘ถ้าลูกยังกล้าทำตัวเหลวไหลอีกล่ะก็…เราจะได้เห็นดีกัน!’
‘…เราจะได้เห็นดีกัน!’
‘…เราจะได้เห็นดีกัน!’
‘…เราจะได้เห็นดีกัน!’
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ม่ายจริ๊งงงงงงงงงงงงง <(T{}T)>!!!
ความคิดเห็น