ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 :พยายามรู้จัก พยายามทักทายกับเธอ หวังให้เธอได้มองฉันหน่อย
เรื่อง รออยู่ตรงนี้นะคนดี....ฉันเอง
SHINee Short fic [Minkey] By เฮวอน :’]]]]]]
Chapter 1 : “พยายามรู้จัก พยายามทักทายกับเธอ หวังให้เธอได้มองฉันหน่อย”
“โป๊กกกก!!!! โอ๊ยยยยยย!!!!!! ตุบ!!!! ” ผมคลำๆหัวด้วยความเจ็บปวด TT TT กูนั่งของกูดีๆ ห่าเหวอะไรมันหล่นมาจากฟากฟ้าวะเนี่ยยยยยยย!!!! เอ๊ะ!!! หรือว่าสมบัติจากพระเจ้า!!! O___O ว่าแล้วเราก็ไปดูซะหน่อยดีกว่า....
ตึก ตึก ตึก.... เสียงหัวใจของผมมันดังมาก...มันเต้นแรงสุดๆ ร่างกายของผมจะร้อนวูบวาบทุกที ทุกครั้งที่ผมเจอกับคนคนนั้น...ทุกครั้งที่ผมเจอกับ...คุณชเวมินโฮ!
“เฮ้นายคนนั้นอ่ะ!!! เอ่อ...หยิบบาสให้หน่อยสิ” O[]o!!!!! มินโฮพูดกับผมด้วยยยยยย อ๊ากกกกกกกกก!!!! >////////< จะมีอะไรที่โชคดีกว่านี้ไหมเนี่ยยยยยยยยย!!!!
“เฮ้ย!!! หยิบให้เร็วๆดิวะ!” อุ้ย! สงสัยผมจะดีใจนานไปหน่อย แหะๆ >O< ว่าแล้วผมก็หยิบลูกบาสตรงหน้าทันที... ว่าแต่ทำไมผมหยิบไม่ได้ซักทีฟะ! อ้อ!!! กูลืมใส่แว่นนี้เองงง >.< แหะๆๆ เอ้อ!! ใส่แว่นแล้วโลกใบนี้ค่อยชัดขึ้นมาหน่อย ^^b
“ขอบคุณ.” ถึงแม้ว่าเสียงมันจะห้วนๆไปหน่อยก็เหอะครับ แต่มันก็ไพเราะอยู่ดี >____<
ผมชื่อคีย์ครับ หรือ คิม คิบอม ผมก็ไม่ได้มีหน้าตาที่สะดุดตาชาวบ้านเขาเท่าไหร่ หรือเรียกได้ว่าถึงขั้น ‘เห่ย’ เลยทีเดียว... แถมสายตาของผมก็สั้นมาตั้งแต่เด็กอีกต่างหาก... แล้วยิ่งโตมันก็ยิ่งทวีคูณความสั้นขึ้นอีกด้วย ย้ำว่าที่สั้นคือสายตานะครับ >O< มิใช่อย่างอื่นแต่อย่างใด 555+ ผมก็เป็นผู้ชายธรรมดาทั่วไป จะเด็กเรียนก็ไม่ใช่... เกรดก็ไม่ดีมากมายเท่าไหร่ จะนักกีฬาก็ห่างไกล~~~ ผมไม่เก่งอะไรซักอย่าง! สรุปคือชีวิตกูมีอะไรดีมั่งฟะเนี่ย! T T แต่ผมก็ไม่ได้ซีเรียสอะไรหรอกนะครับ..... ก็ใช้ชีวิตไปวันๆ และวันนั้นที่ผมได้เจอกับคุณมินโฮครั้งแรก....
เมื่อ 1 เดือนก่อน....
“เฮ้ย! ไอ้นี่มันเด็กโรงเรียนชายคังนี่หว่า!!!! รุมมันเลยโว๊ยยยยย!!!!” เย้ยยยยยยยยยย!!!!! กูไปเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ยยยยยยยยย!!!
‘คีย์ ช่วงนี้มึงอย่าเพิ่งไปเดินแถวๆตลาดบงกุนนะเว่ย ไอ้พวกเด็กช่างมันมีเรื่องกับโรงเรียนเราอยู่..’
เสียงของเพื่อนผมแล่นเข้ามาในสมอง!!! ไอ้คีย์เอ้ยยยยย!!! หน้าก็เห่ย สายตาก็สั้น สมองมึงยังเลอะเลือนอีก!!! โอ๊ย ชีวิต!!! TTTT^TTTT
“อ๊ากกกก ช่วยผมด้วยยยยย!!!” สิ้นเสียงแค่นั้น พวกมันก็มุ่งเข้ามาทำร้ายผมเลยครับ พวกมันมีประมาณ 7-8 คน โอว่!!!!! เวรกรรมอะไรของกูวะเนี่ยยยยยยยยยย TTT___TTT
“ตุบ!!!!!! ตับ!!!!! ปึก!!! ตับ!! โอ๊ยยย อ๊ากกกก!!!” คนแถวนั้นมามุงนะครับ...แต่หาได้ช่วยกูเลย T T มึงไม่เอากล้องมาอัดวีดีโฮเลยล่ะ สาดดดดด!! พวกมันก็ยังเตะต่อยผมต่อ ผมก็...เจ็บครับ TT^TT
“เฮ้ย!!! พวกมึง ทำไรเด็กโรงเรียนกูวะ!!!!!!!!!!” อ๊ากกกกกก!!! เสียงสวรรค์ TTTT___TTTT
“แต่งหน้าให้มันอยู่มั้ง! ฮ่าๆๆๆ” มีอะไรหน้าขำหรอครับมึง????? = =* พวกมันละจากผมไปนิดนึงครับ ตอนนี้ผมก็ไม่มีแรงจะลุกแล้วอ่ะ T T ปวดตับไปหมด....
“เฮ้ยลูกพี่! นั่นมันไอ้มินโฮนี่หว่า ที่มันแย่งน้องทิฟฟานี่ของลูกพี่ไง!!” ไอ้ลูกน้องคนนึงพูดขึ้น.... คือนี่พวกเมิงกระทืบกูเพราะไอ้ห่านมินโฮนี่หรอครับ.... เวรกรรมของกูจริงๆ!
“พวกมึงมีเรื่องกับกู ก็กูคนเดียวดิวะ! อย่าลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยวด้วย!! เข้ามาเลยยย!!!!” สิ้นเสียงของมินโฮพวกมันก็เข้าไปทันทีครับ...
“ตุบ!!!! ตับ!!! อั๊กกก!!! @$@&^%@@!)_*(^*&%^&#%@!@” เสียงต่างๆนานาทำให้ผมหลับตาลง ไม่กล้ามองครับ T T กลัวเห็นสภาพศพของมินโฮแบบไม่สวย.... ฮืออออออ แล้วใครจะช่วยตูได้อีกฟะเนี่ยยยย!!!!
.
.
“นี่นาย...” อ๊ะ!! O[]o!! เสียงมินโฮนี่ O[]O!!!!
“O__<… O___O…. O[]O!!!!!” เอ่อ..... คือมินโฮมีแผลข่วนตรงแก้มนิดนึงครับ ส่วนที่เหลือ....มันจะตายหรือเปล่า???? คือตอนนี้พวกมันนอนสลบเหมือดอยู่กับพื้น อ๊ากกกกกกกก!!!!! เท่ห์!!!!!!!!!! >O< ทำได้ไงเนี่ยยยยยยย!!!!! อ๊ากกกกกกกกกก!!!!! นับถือๆๆๆๆๆๆๆ
“ฉันมาช่วยแล้ว..ทีหลังก็อย่ามาเดินสุ่มสี่สุ่มห้า หัดฟังข่าวซะมั่งเหอะ...” แต่แปลก...ทำไมผมเห็นหน้าคุณมินโฮชัดจัง...ผมไม่ได้ใส่แว่นนะ... ทั้งๆที่ทุกอย่างรอบๆตัวคุณมินโฮผมมองไม่ชัด....แต่ทำไมคุณมินโฮถึงมองเห็นได้ชัดขนาดนี้นะ..... ไม่น่าเชื่อจริงๆ >O<
“อ่ะนี่...แว่นของนาย...” ผมค่อยๆตะเกียดตะกายลุกขึ้น ก็พอเดินได้ครับไม่สาหัสมากนัก...แหะๆ ^^b
“ข...ขอบ...ขอบคุณครับ” ผมหยิบแว่นขึ้นมาสวมทันที..เฮ้อ ค่อยเห็นชัดๆหน่อย
“ฉันไปล่ะ...”
“เอ่อเดี๋ยวครับ! นี่ครับ!” ผมยื่นผ้าเช็ดหน้าอันเกือบจะเป็นผ้าขี้ริ้วให้คุณมินโฮ...อ๊ากกก! ไอคีย์! จะให้ของเขาทั้งที เอาซะหรูเลยนะเมิง >O<
“เอ่อ...เช็ดได้หรอเนี่ย...” คุณมินโฮมองผ้าเช็ดหน้าผมด้วยสีหน้าชื่นชมสุดๆ (ประชดครับ -_-;)
“แน่นอนครับ ^___^b ขอบคุณมากๆนะครับที่สละเวลามาช่วยผม... กรุณารับไว้ด้วยนะครับ” ผมโค้งตัว เพื่อเป็นการขอบคุณคุณมินโฮ...
“อืม...” คุณมินโฮรับผ้าเช็ดหน้าของผมไว้ แล้วก็เดินจากไป อ๊ายยยยยย!!!! คีย์เอ้ย!!! แกได้เจอคนที่ใช่แล้วแหละ >/////////<
.
.
นับตั้งแต่วันนั้น...ผมก็เฝ้ามองคุณมินโฮมาตลอด คุณมินโฮนอกจากจะเก่งวิชาการแล้ว ด้านกีฬาก็เป็นที่หนึ่ง... หน้าตาแม่งก็โคตรเทพบุตร... แม่งมีอะไรไม่ดีมั่งวะ! TT TT ซึ้งก็ต่างจากผมโดยสิ้นเชิงครับ! ผมคอยสืบหาข้อมูลของคุณมินโฮจากสายลับในโรงเรียน นามว่า อนยู...ผมก็ได้ข้อมูลมาว่า เราอยู่ม.เดียวกัน... แล้วเราก็อยู่ห้องเดียวกันอีกต่างหาก >O< แต่....คุณมินโฮหาได้รู้จักผมไม่.... ก็อย่างที่บอกนั่นแหละครับ ผมแอบรักคุณมินโฮแค่ข้างเดียว... แล้วผมก็รู้ครับ ว่าตัวเองไม่เคยอยู่ในสายตาของคุณมินโฮเลยซักครั้ง.....
______________________________________
อัพตอน 1 แล้ววววว เมนท์ๆ โหวตๆ แอดเฟเวอเรทกันเยอะๆเน้อ~~~! จ๊วบ! ^^b
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น