ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : The regent of \'ADEN\'
Chapter 1
The regent of \'ADEN \'
ในยุคที่โลกยังไม่มี ตึก รถยนต์ และเครื่องใช้ไฟฟ้าอำนวยความสะดวกต่างๆ... มีแต่ลัทธิ ความเชื่อ มนุษย์ ปีศาจ.. และ.... พระเจ้า...
มารูเคิร์ด เทพแห่งไฟที่อิสระ..และ ไม่มีอำนาจใดยับยั้งอำนาจเขาได้ อย่างไรก็ตาม เขาได้ทำสิ่งผิดพลาดครั้งใหญ่โดยการ มีสัมพันธ์ กับหลานสาวของตนเอง \"ชีเลน \" โดยไม่ให้สามีของชีเลน เอนฮาซาร์ดเทพแห่งสัตว์อสูรรู้ แต่ท้ายที่สุดเอนฮาซาร์ดก็รับรู้ความจริง.. เมื่อชีเลน ได้ตั้งครรภ์ขึ้นมา.. เอนฮาซาร์ดจึงได้ขับไล่ชีเลนให้ไปอยู่ในป่าลึก และยังสาปแช่งบุตรในครรภ์ของ ชีเลน ให้กลายเป็นปีศาจที่มีสภาพผิดปกติ อัปลักษณ์ และเป็นที่รังเกียจตลอดกาล...
ชีเลนที่ถูกขับไล่ให้ไปอาศัยในป่าลึก ได้คลอดบุตรชายที่มีรูปร่างหน้าตาผิดแปลกจากคนอื่น..ใบหนาบูดเบี้ยว.. เขี้ยวยาวงอกเกยออกจากริมฝีปากสีคล้ำ และตามเนื้อตัวมีแต่แผลพุพอง มีเพียงแววตาเท่านั้น ที่ยังคงความงดงาม เป็นสีเงิน..สะท้อนแสงยามค่ำคืน เธอได้แต่ร่ำให้กับความอัปลักษณ์ของบุตรที่เกิดจากครรภ์ตัวเอง เธอรวบรวมผู้คนจากชายป่า ที่คิดเป็นกบฏกับเทพมารูเคิร์ด เพื่อสร้างกองทัพ.. ชีเลนโทษว่า.. เป็นความผิดของเอนฮาซาร์ดที่ทำให้ลูกของเธอต้องมีสภาพอัปลักษณ์เช่นนี้ และ เป็นความผิดของมารูเคิร์ดที่นิ่งดูดายต่อเหตุการณ์ในครั้งนี้ เธอนั่งร่ำให้.. ขณะกอดลูกชายของตัวเอง..
\"เจ้าจะต้องเข้มแข็ง... เจ้าจะต้องเข้มแข็ง.. เข้าต้องแข็งแกร่งไม่แพ้เทพองค์ไหน.. ข้าจะตั้งชื่อเจ้าว่า.. อาเดน..\"
ฉับพลันทารกน้อยร้องให้เสียงจ้า สายฟ้าฟาดลงมาไม่ไกลจากชีเลนและบุตรชาย แล้วเม็ดฝนนับล้านก็โปรยปรายลงมา..
หลายปีผ่านไป ขณะที่ชีเลนซ่องสุมกำลัง.. อาเดนเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นมาก ถึงแม้จะชอบทำตัวซุกซน รักสนุกสบายไปบ้าง แต่ทุกคนก็รู้ว่า ลึกๆแล้วนั้น อาเดนเป็นคนดีมาก ภายใต้คราบของสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์ที่ใครหลายคนที่มองอย่างฉาบฉวย... อาเดนไม่เคยเสียใจที่ได้กำเนิดจากแม่ที่งดงาม แต่กลับมีหน้าตารูปลักษณ์ที่น่ารังเกียจเช่นนี้ .... หรือในความเป็นจริง แม้ว่าเขาอาจเพียงไม่แสดงให้ใครรู้ก็ตาม........
\"เอาละ.. ในวันนี้ ข้าคิดว่า กำลังของพวกเรา มีมากพอ และพวกเราเอง ก็ฝึกฝนกันมาตลอด เพื่อที่จะโค่นเทพมารูเคิร์ดลงจากบัลลังก์เสีย.. ข้าคิดว่า.. วันนี้เป็นวันที่... พวกเราจะได้.. บัลลังก์นั่นมาไว้ในครอบครอง!!! \" สิ้นเสียงของชีเลน ทุกคนในกองทัพขนาดมหึมาของเธอ ส่งเสียงโห่ร้อง กึกก้องทั่วป่า และทุกคนก็ได้เริ่มต้นเคลื่อนพลไปยังปราสาทของมารูเคิร์ท... ชีเลนที่เดินนำกองทำไปอย่างแข็งขัน ในมือถือคาทาซึ่งเป็นอาวุธที่เธอใช้... ตามหลังมาด้วยอาเดน.. บุตรชายของชีเลนซึ่งบัดนี้..อยู่ในชุดเกราะ ผมปลายแหลมสีเงินพลิ้วไหวไปตามจังหวะเดิน อาเดนสวมหมวกเกราะเหล็ก ปิดบังใบหน้าอัปลักษณ์ของเขา เผยให้เห็นแต่เพียงดวงตาคมสีเงินเช่นเดียวกับสีผม.. และพร้อมไปด้วยอาวุธครบมือ แต่ยิ่งเห็นยอดแหลมของปราสาทมารูเคิร์ทเท่าไร อาเดนก็ยิ่งมีสีหน้าเศร้าสร้อยเท่านั้น.. เขาเอื้อมมือไปแตะบ่ามารดาของตนเอง แล้วพูดด้วยดวงตาที่เศร้าสร้อย...
\" ท่านแม่ ท่านไม่รู้หรอกว่าท่านกำลังทำอะไรอยู่ ท่านต้องการที่จะทำลายเทพเจ้าเหล่านี้จริงๆหรือ ท่านต้องการให้บิดาของท่าน มารดาของท่าน รวมถึงบรรดาพี่น้องของท่านล้มตายลงไปอย่างนั้นหรือ...\"
ชีเลนเงียบ... และยังคงเดินต่อไป เป็นคำตอบให้อาเดนได้รู้ว่า คำพูดนี้ไม่สามารถเปลี่ยนใจของเธอได้แน่นอน..
ในที่สุดเหล่ากบฏก็บุกรุกเข้าไปยังปราสาท.. และสงครามที่โหดร้ายก็ได้เริ่มต้นขึ้น แม้แต่เหล่าเทพ ก็ยังต้องบาดเจ็บไปเป็นจำนวนมาก.. การต่อสู้ดูเหมือนกับว่าจะไม่มีวันสิ้นสุดและถ้าสงครามนี้ไม่สามารถยุติได้ โลกก็จะหยุดลง และสิ่งมีชีวิตที่เหลือก็จะถูกทำลาย.. วันทุกวันจะมีทั้งฟ้าร้องและฟ้าแลบ เนื่องจากการปะทะที่รุนแรงจากการต่อสู้บนท้องฟ้า.. เหล่าอสูรและสิ่งมีชีวิตบนโลกต่างหวาดกลัว..ต่อสงครามที่เกิดขึ้น...
สงครามที่โหดร้ายดำเนินมาเป็นเวลาหลายปี.. เอนฮาซาร์ด และ มารูเคิร์ตได้หนีไปหลบซ่อนตัวในที่ปลอดภัยเรียบร้อยแล้ว.. ขณะที่เหล่ากบฏต่างยังคงสู้ต่อไป แม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บมากมาย และความเหน็ดเหนื่อยของพวกเขาก็เริ่มเห็นชัดเจนมากขึ้นและมากขึ้น..
........ สงครามได้จบลงด้วยความพ่ายแพ้ของกองทัพของชีเลน เอนฮาซาร์ด และมารูเคิร์ต กลับมายังปราสาทอีกครั้งหลังจากสงครามยุติลง.. และได้พบกับชีเลน ที่นอนบาดเจ็บอยู่ท่ามกลางซากศพจากศึกสงครามมากมาย.. เอนฮาซาร์ด ก้าวข้ามร่างของชีเลนไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะหันกลับมาถ่มน้ำลายใส่หน้าผู้หญิงซึ่งเคยได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของตัวเอง ก่อนที่มารูเคิร์ตจะเดินเข้ามา..ก่อนจะนั่งลงข้างๆชีเลน.. และกล่าวคำที่เธอไม่อยากเชื่อว่าจะมาจากปากของคนที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขกับเธอเอง...
\" นี่.. ชีเลน.. เจ้าเองก็น่าจะตาย..ตามพวกสวะที่คิดจะต่อกรกับพวกข้าได้แล้วนะ.. มันถึงเวลาของเจ้าแล้วละ..\"
ว่าแล้วมารูเคิร์ตก็ชักมีดสั้นออกมาจากเสื้อคลุม.. ก่อนจะสลัดปลอกมีดทั้ง.. แล้วหันมาทางชีเลน.. เธอไม่สามารถหนี หรือขัดขืนได้แล้ว.. ในเวลานี้.. สติค่อยๆพร่าเลือนไป... มารูเคิร์ตเงื้อมีดก่อนจะต้องชะงัก...
\" อ..อะไรกัน.. จ..จิตสังหารนี่... ร..รุนแรงเหลือเกิน..\" เอนฮาซาร์ตพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
\" อะไรกัน.. พวกมันน่าจะตายกันหมดแล้วนี่..!!!? \" มารูเคิร์ตลดมีดลง และหันไปยังที่มาของจิตสังหาร
..ชายคนหนึ่งกำลังเดินมา..ท่ามกลางความมืด และหมอกควัน พวกเขาเห็นเพียงแค่ แสงสีเงินที่สะท้อนมาจากผม.. และดวงตาของเขาเท่านั้น...
\".............พวกเจ้า...........ทำอะไร....... ท่านแม่ของข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! \"
ชายผู้นั้น วิ่งฝ่าหมอกควัน ตรงมายังทั้งสองด้วยความเร็วสูง... มารูเคิร์ต และ เอนฮาซาร์ดไม่สามารถขยับตัวได้เลย.. มีดในมือตกลงพื้น จังหวะเดียวกับที่ชีเลนเอ่ยชื่อของชายผู้นั้นเบาๆ.....ก่อนจะสิ้นลม...
\".......อาเดน.......\"
อาเดนวิ่งเข้าหามารูเคิร์ตและเอนฮาซาร์ตที่ขยับตัวไปไหนไม่ได้..เพราะความกลัวจับใจ...อาเดนตวัดดาบเล่มโตหนึ่งครั้ง... เกิดความเงียบขึ้นชั่วอึดใจหนึ่ง.. ก่อนที่ศีรษะของเอนฮาซาร์ตจะหลุดออกจากบ่าและร่วงลงกระทบพื้น ในสีหน้าที่ไม่แตกต่างจากตอนที่มันวางอยู่บนบ่าเลยแม้แต่น้อย.. เลือดสีแดงฉานไหลทะลักทะลวงออกจากคอ... ก่อนร่างที่ไร้หัวของเอนฮาซาร์ดจะล้มพับไป อาเดนตวัดสายตาเฉียบคมมาทางมารูเคิร์ต..ผู้เป็นพ่อแท้ๆของเขา... ในยามนี้ร่างกายของอาเดนนั้น.. ได้รับบาดเจ็บมากจากสงครามที่เพิ่งยุติไป แต่ดูเหมือนเจ้าของร่างกายจะไม่ใส่ใจอะไรนอกจากชายผู้เป็นพ่อที่อยู่ตรงหน้า..
\"หึ.... สมแล้วที่เป็นลูกของข้า... ถึงกับฆ่าเอนฮาซาร์ตได้ในดาบเดียว... แต่เจ้าอย่าได้คิดว่าจะเอาชนะเทพแห่งไฟอย่างข้าได้เลย... ถึงเจ้าจะเป็นลูกของข้า... ก็ตามที...\"
มารูเคิร์ตลุกขึ้นยืน เมื่อทั้งสองสบตากัน ดวงตาสีเงินที่เหมือนกันราวกับส่องกระจกของทั้งสอง กำลังเชือดเฉือนกันอย่างเงียบๆ... มารูเคิร์ตยื่นมือทั้งสองออกมาตรงหน้า ก่อนจะเริ่มท่องคาถา... เปลวไฟสว่างลุกโชตช่วงขึ้นตรงหน้าเขา.. ก่อนจะลามไปยังอาเดนอย่างรวดเร็ว...
\" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....กกกกกกกกกกกกก..กกกกก!!!!!!!!~ \"
เสียงร้องโหยหวนของอาเดนดังกึกก้อง... เปลวไฟโหมกระหน่ำใส่ตัวของเขา.. ผิวหนังที่พุพองอยู่แล้ว ก็พองโตใหญ่ขึ้น จนปริ และหลุดลอกไปกับเปลวไฟ ใบหน้าที่เคยบูดเบี้ยวของเขากลับหลอมละลาย... เผยให้เห็นใบหน้าขาวสว่าง.. ราวกับว่า.. เขาและเปลวไฟในกองเพลิงนี้กำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน...
ไฟค่อยๆดับมอดลง...เหลือเพลงซากดำสนิทของศพบนพื้นดินที่ถูกไปเผาไปด้วย.. เสียงโหยหวนของอาเดนหายไป.. และถูกแทนที่ด้วยเสียงหัวเราะแห่งความปลื้มปิติของมารูเคิร์ด
\" หึหึ..ฮ่าฮ่าฮ่า 555+ กร้ากก..กก.. ไม่ว่าใคร ก็ต้องพ่ายให้แก่ไฟของข้า.. ข้าคือจ้าวแห่งไฟ!!! หึ... เจ้าลูกสวะของชีเลน คิดจะมาลองดีกับข้า.. จงวอดวายไปจนไม่เหลือแม้แต่ซากเช่นนี้เถิด..หึหึ .... อึ้ก!...\"
ยังไม่ทันที่มารูเคิร์ตจะพูดอะไรไปมากกว่านี้... บางอย่างโฉบมาที่ด้านหลังของเขา.. ฉัวะ!! เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่วอาณาบริเวณ... มือที่เหมือนมีดที่แหลมคม แหวกผ่านตัวมารูเคิร์ตจากด้านหลัง...
\" อ...อ..อา..อา..อาเดน...นี่เจ้า..กล้าฆ่า...พ่อ....ของ..ตัวเอง...งั้นรึ.. อึ๊ก!!!\" และแล้ว.. ร่างเทพเจ้าแห่งไฟ ก็ล้มลงต่อหน้าอาเดน.. เขาดึงมือออกจากหลังของผู้ที่เป็นพ่อแท้ๆของเขา.. ซึ่งบัดนี้ได้สิ้นลมแล้ว...
\" เจ้าไม่ใช่พ่อของข้า.. แต่เป็นเพียง ก้อนเนื้อที่พยายามจะฆ่าท่านแม่ของข้าต่างหาก...\"
อาเดนพูดพร้อมกับเลียเลือดที่ติดมาบนมือ..ก่อนจะถ่มลงบนหน้าบนหัวเปล่าๆ..ของเอนฮาซาร์ด..
\" สำหรับเจ้า.. ที่เคยถ่มสิ่งโสโครกใส่หน้าแม่ข้า...\"
เมฆหนาที่เคยปกคลุมท้องฟ้าตลอดสงครามที่ผ่านมา..ค่อยๆคลายตัวออก เผยให้เห็นท้องฟ้าสีคราม กับแสงแดดอ่อนๆที่สาดแสงเข้ามา... กระทบกับผมสีเงินที่พลิ้วไหวของอาเดน..
ใบหน้าที่บูดเบี้ยว... เนื้อตัวที่พุพอง.. ผิวที่หยาบกร้าน.. สิ่งต่างๆที่ถูกคนทั่วไปมองว่าอัปลักษณ์ น่ารังเกียจ.. ได้หายไปพร้อมกับเปลวไฟแห่งสงครามในครั้งนี้... บัดนี้เหลือเพียง.. ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง..ซึ่งมีผมสีเงินขลับรับกับแสงแดดที่สะท้อนมา.. และดวงตาคมสีเงิน... ใบหน้าขาวเรียวที่เปรอะไปด้วยเลือด.. และผิวกาย.. ที่ไม่หยาบกร้านอีกต่อไป... เขาเดินเข้าไปหาร่างของมารดา...ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาอิงไว้ที่ตัก
\" ท่านแม่... ท่านจำได้ไหม.. ข้าเองนะ... อาเดน..ลูกชายท่านไง... ข้า..ไม่ได้มีหน้าตาอัปลักษณ์อย่างเมื่อก่อนแล้ว... ข้ามีหน้าตาธรรมดา.. ผิวหนังธรรมดา.. คำสาปของเอนฮาซาร์ดได้หายไปแล้ว...ท่าน...อย่าเพิ่งจากข้าไปเลย.... ได้โปรด... ลืมตาขึ้นเถิด.. ได้โปรดลืมตาขึ้นดูลูกชายของท่าน...ในตอนนี้... ..... ข้าขอร้อง...\"
ก่อนที่น้ำตาหลายหยดจะพร่างพรูออกจากดวงตาสีเงินของเขา.. ลงไประทบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดจากการต่อสู้ของมารดาของตนเอง.. น้ำใสไหลรินจากดวงตาที่ปิดสนิทของชีเลน... เป็นครั้งสุดท้าย.. ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจ.. แต่หากเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ ครั้งสุดท้าย ที่จะมอบให้แก่ลูกชายของเธอ....
อาเดนค่อยๆเดินจากสมรภูมิรบไปทางป่าที่กองทัพของพวกเขาได้เดินทางจากมาอย่างช้าๆ หลังจากที่เขาทำหลุมศพให้แก่ทุกคนที่อยู่ในสมรภูมิ.. ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายชีเลน หรือฝ่ายมารูเคิร์ตก็ตาม...
\" ทำไม.... ถึงต้องมีการทำสงคราม... นี่หรือ..คือสิ่งที่ท่านแม่ต้องการ การให้ทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บ และตายในที่สุด... นี่หรือคือทุกสิ่งที่ทุกคนใฝ่หากันตลอดระยะเวลาหลายปี... ไหนละ.. อาณาจักรใหม่ที่รุ่งเรือง.. ไม่ว่าข้ามองไปทางไหน ก็เห็นแต่.. ป้ายหลุมศพที่ข้าทำขึ้นมา... นี่หรือ.. คือสิ่งที่ทุกคนต้องการ...\"
อาเดนเดินมาเรื่อยๆจนถึงชายป่า เขาเดินทางข้ามหุบเขามา.. ซึ่งเป็นชายเขตที่ติดกับอีกเมืองหนึ่ง... แต่เพราะความเหนื่อยล้าจากสงคราม ทำให้เขาล้มลงตรงทางเดินนั้นเอง... และผล็อยหลับไป...ที่ชายเขตเมือง....
\" วีโอร่า \"
เพื่อเริ่มการพจญภัยบทใหม่... ต่อไป...
-To Be Contineue-
The regent of \'ADEN \'
ในยุคที่โลกยังไม่มี ตึก รถยนต์ และเครื่องใช้ไฟฟ้าอำนวยความสะดวกต่างๆ... มีแต่ลัทธิ ความเชื่อ มนุษย์ ปีศาจ.. และ.... พระเจ้า...
มารูเคิร์ด เทพแห่งไฟที่อิสระ..และ ไม่มีอำนาจใดยับยั้งอำนาจเขาได้ อย่างไรก็ตาม เขาได้ทำสิ่งผิดพลาดครั้งใหญ่โดยการ มีสัมพันธ์ กับหลานสาวของตนเอง \"ชีเลน \" โดยไม่ให้สามีของชีเลน เอนฮาซาร์ดเทพแห่งสัตว์อสูรรู้ แต่ท้ายที่สุดเอนฮาซาร์ดก็รับรู้ความจริง.. เมื่อชีเลน ได้ตั้งครรภ์ขึ้นมา.. เอนฮาซาร์ดจึงได้ขับไล่ชีเลนให้ไปอยู่ในป่าลึก และยังสาปแช่งบุตรในครรภ์ของ ชีเลน ให้กลายเป็นปีศาจที่มีสภาพผิดปกติ อัปลักษณ์ และเป็นที่รังเกียจตลอดกาล...
ชีเลนที่ถูกขับไล่ให้ไปอาศัยในป่าลึก ได้คลอดบุตรชายที่มีรูปร่างหน้าตาผิดแปลกจากคนอื่น..ใบหนาบูดเบี้ยว.. เขี้ยวยาวงอกเกยออกจากริมฝีปากสีคล้ำ และตามเนื้อตัวมีแต่แผลพุพอง มีเพียงแววตาเท่านั้น ที่ยังคงความงดงาม เป็นสีเงิน..สะท้อนแสงยามค่ำคืน เธอได้แต่ร่ำให้กับความอัปลักษณ์ของบุตรที่เกิดจากครรภ์ตัวเอง เธอรวบรวมผู้คนจากชายป่า ที่คิดเป็นกบฏกับเทพมารูเคิร์ด เพื่อสร้างกองทัพ.. ชีเลนโทษว่า.. เป็นความผิดของเอนฮาซาร์ดที่ทำให้ลูกของเธอต้องมีสภาพอัปลักษณ์เช่นนี้ และ เป็นความผิดของมารูเคิร์ดที่นิ่งดูดายต่อเหตุการณ์ในครั้งนี้ เธอนั่งร่ำให้.. ขณะกอดลูกชายของตัวเอง..
\"เจ้าจะต้องเข้มแข็ง... เจ้าจะต้องเข้มแข็ง.. เข้าต้องแข็งแกร่งไม่แพ้เทพองค์ไหน.. ข้าจะตั้งชื่อเจ้าว่า.. อาเดน..\"
ฉับพลันทารกน้อยร้องให้เสียงจ้า สายฟ้าฟาดลงมาไม่ไกลจากชีเลนและบุตรชาย แล้วเม็ดฝนนับล้านก็โปรยปรายลงมา..
หลายปีผ่านไป ขณะที่ชีเลนซ่องสุมกำลัง.. อาเดนเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นมาก ถึงแม้จะชอบทำตัวซุกซน รักสนุกสบายไปบ้าง แต่ทุกคนก็รู้ว่า ลึกๆแล้วนั้น อาเดนเป็นคนดีมาก ภายใต้คราบของสัตว์ประหลาดอัปลักษณ์ที่ใครหลายคนที่มองอย่างฉาบฉวย... อาเดนไม่เคยเสียใจที่ได้กำเนิดจากแม่ที่งดงาม แต่กลับมีหน้าตารูปลักษณ์ที่น่ารังเกียจเช่นนี้ .... หรือในความเป็นจริง แม้ว่าเขาอาจเพียงไม่แสดงให้ใครรู้ก็ตาม........
\"เอาละ.. ในวันนี้ ข้าคิดว่า กำลังของพวกเรา มีมากพอ และพวกเราเอง ก็ฝึกฝนกันมาตลอด เพื่อที่จะโค่นเทพมารูเคิร์ดลงจากบัลลังก์เสีย.. ข้าคิดว่า.. วันนี้เป็นวันที่... พวกเราจะได้.. บัลลังก์นั่นมาไว้ในครอบครอง!!! \" สิ้นเสียงของชีเลน ทุกคนในกองทัพขนาดมหึมาของเธอ ส่งเสียงโห่ร้อง กึกก้องทั่วป่า และทุกคนก็ได้เริ่มต้นเคลื่อนพลไปยังปราสาทของมารูเคิร์ท... ชีเลนที่เดินนำกองทำไปอย่างแข็งขัน ในมือถือคาทาซึ่งเป็นอาวุธที่เธอใช้... ตามหลังมาด้วยอาเดน.. บุตรชายของชีเลนซึ่งบัดนี้..อยู่ในชุดเกราะ ผมปลายแหลมสีเงินพลิ้วไหวไปตามจังหวะเดิน อาเดนสวมหมวกเกราะเหล็ก ปิดบังใบหน้าอัปลักษณ์ของเขา เผยให้เห็นแต่เพียงดวงตาคมสีเงินเช่นเดียวกับสีผม.. และพร้อมไปด้วยอาวุธครบมือ แต่ยิ่งเห็นยอดแหลมของปราสาทมารูเคิร์ทเท่าไร อาเดนก็ยิ่งมีสีหน้าเศร้าสร้อยเท่านั้น.. เขาเอื้อมมือไปแตะบ่ามารดาของตนเอง แล้วพูดด้วยดวงตาที่เศร้าสร้อย...
\" ท่านแม่ ท่านไม่รู้หรอกว่าท่านกำลังทำอะไรอยู่ ท่านต้องการที่จะทำลายเทพเจ้าเหล่านี้จริงๆหรือ ท่านต้องการให้บิดาของท่าน มารดาของท่าน รวมถึงบรรดาพี่น้องของท่านล้มตายลงไปอย่างนั้นหรือ...\"
ชีเลนเงียบ... และยังคงเดินต่อไป เป็นคำตอบให้อาเดนได้รู้ว่า คำพูดนี้ไม่สามารถเปลี่ยนใจของเธอได้แน่นอน..
ในที่สุดเหล่ากบฏก็บุกรุกเข้าไปยังปราสาท.. และสงครามที่โหดร้ายก็ได้เริ่มต้นขึ้น แม้แต่เหล่าเทพ ก็ยังต้องบาดเจ็บไปเป็นจำนวนมาก.. การต่อสู้ดูเหมือนกับว่าจะไม่มีวันสิ้นสุดและถ้าสงครามนี้ไม่สามารถยุติได้ โลกก็จะหยุดลง และสิ่งมีชีวิตที่เหลือก็จะถูกทำลาย.. วันทุกวันจะมีทั้งฟ้าร้องและฟ้าแลบ เนื่องจากการปะทะที่รุนแรงจากการต่อสู้บนท้องฟ้า.. เหล่าอสูรและสิ่งมีชีวิตบนโลกต่างหวาดกลัว..ต่อสงครามที่เกิดขึ้น...
สงครามที่โหดร้ายดำเนินมาเป็นเวลาหลายปี.. เอนฮาซาร์ด และ มารูเคิร์ตได้หนีไปหลบซ่อนตัวในที่ปลอดภัยเรียบร้อยแล้ว.. ขณะที่เหล่ากบฏต่างยังคงสู้ต่อไป แม้ว่าพวกเขาจะได้รับบาดเจ็บมากมาย และความเหน็ดเหนื่อยของพวกเขาก็เริ่มเห็นชัดเจนมากขึ้นและมากขึ้น..
........ สงครามได้จบลงด้วยความพ่ายแพ้ของกองทัพของชีเลน เอนฮาซาร์ด และมารูเคิร์ต กลับมายังปราสาทอีกครั้งหลังจากสงครามยุติลง.. และได้พบกับชีเลน ที่นอนบาดเจ็บอยู่ท่ามกลางซากศพจากศึกสงครามมากมาย.. เอนฮาซาร์ด ก้าวข้ามร่างของชีเลนไปอย่างไม่ใยดี ก่อนจะหันกลับมาถ่มน้ำลายใส่หน้าผู้หญิงซึ่งเคยได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของตัวเอง ก่อนที่มารูเคิร์ตจะเดินเข้ามา..ก่อนจะนั่งลงข้างๆชีเลน.. และกล่าวคำที่เธอไม่อยากเชื่อว่าจะมาจากปากของคนที่เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขกับเธอเอง...
\" นี่.. ชีเลน.. เจ้าเองก็น่าจะตาย..ตามพวกสวะที่คิดจะต่อกรกับพวกข้าได้แล้วนะ.. มันถึงเวลาของเจ้าแล้วละ..\"
ว่าแล้วมารูเคิร์ตก็ชักมีดสั้นออกมาจากเสื้อคลุม.. ก่อนจะสลัดปลอกมีดทั้ง.. แล้วหันมาทางชีเลน.. เธอไม่สามารถหนี หรือขัดขืนได้แล้ว.. ในเวลานี้.. สติค่อยๆพร่าเลือนไป... มารูเคิร์ตเงื้อมีดก่อนจะต้องชะงัก...
\" อ..อะไรกัน.. จ..จิตสังหารนี่... ร..รุนแรงเหลือเกิน..\" เอนฮาซาร์ตพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
\" อะไรกัน.. พวกมันน่าจะตายกันหมดแล้วนี่..!!!? \" มารูเคิร์ตลดมีดลง และหันไปยังที่มาของจิตสังหาร
..ชายคนหนึ่งกำลังเดินมา..ท่ามกลางความมืด และหมอกควัน พวกเขาเห็นเพียงแค่ แสงสีเงินที่สะท้อนมาจากผม.. และดวงตาของเขาเท่านั้น...
\".............พวกเจ้า...........ทำอะไร....... ท่านแม่ของข้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! \"
ชายผู้นั้น วิ่งฝ่าหมอกควัน ตรงมายังทั้งสองด้วยความเร็วสูง... มารูเคิร์ต และ เอนฮาซาร์ดไม่สามารถขยับตัวได้เลย.. มีดในมือตกลงพื้น จังหวะเดียวกับที่ชีเลนเอ่ยชื่อของชายผู้นั้นเบาๆ.....ก่อนจะสิ้นลม...
\".......อาเดน.......\"
อาเดนวิ่งเข้าหามารูเคิร์ตและเอนฮาซาร์ตที่ขยับตัวไปไหนไม่ได้..เพราะความกลัวจับใจ...อาเดนตวัดดาบเล่มโตหนึ่งครั้ง... เกิดความเงียบขึ้นชั่วอึดใจหนึ่ง.. ก่อนที่ศีรษะของเอนฮาซาร์ตจะหลุดออกจากบ่าและร่วงลงกระทบพื้น ในสีหน้าที่ไม่แตกต่างจากตอนที่มันวางอยู่บนบ่าเลยแม้แต่น้อย.. เลือดสีแดงฉานไหลทะลักทะลวงออกจากคอ... ก่อนร่างที่ไร้หัวของเอนฮาซาร์ดจะล้มพับไป อาเดนตวัดสายตาเฉียบคมมาทางมารูเคิร์ต..ผู้เป็นพ่อแท้ๆของเขา... ในยามนี้ร่างกายของอาเดนนั้น.. ได้รับบาดเจ็บมากจากสงครามที่เพิ่งยุติไป แต่ดูเหมือนเจ้าของร่างกายจะไม่ใส่ใจอะไรนอกจากชายผู้เป็นพ่อที่อยู่ตรงหน้า..
\"หึ.... สมแล้วที่เป็นลูกของข้า... ถึงกับฆ่าเอนฮาซาร์ตได้ในดาบเดียว... แต่เจ้าอย่าได้คิดว่าจะเอาชนะเทพแห่งไฟอย่างข้าได้เลย... ถึงเจ้าจะเป็นลูกของข้า... ก็ตามที...\"
มารูเคิร์ตลุกขึ้นยืน เมื่อทั้งสองสบตากัน ดวงตาสีเงินที่เหมือนกันราวกับส่องกระจกของทั้งสอง กำลังเชือดเฉือนกันอย่างเงียบๆ... มารูเคิร์ตยื่นมือทั้งสองออกมาตรงหน้า ก่อนจะเริ่มท่องคาถา... เปลวไฟสว่างลุกโชตช่วงขึ้นตรงหน้าเขา.. ก่อนจะลามไปยังอาเดนอย่างรวดเร็ว...
\" อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก....กกกกกกกกกกกกก..กกกกก!!!!!!!!~ \"
เสียงร้องโหยหวนของอาเดนดังกึกก้อง... เปลวไฟโหมกระหน่ำใส่ตัวของเขา.. ผิวหนังที่พุพองอยู่แล้ว ก็พองโตใหญ่ขึ้น จนปริ และหลุดลอกไปกับเปลวไฟ ใบหน้าที่เคยบูดเบี้ยวของเขากลับหลอมละลาย... เผยให้เห็นใบหน้าขาวสว่าง.. ราวกับว่า.. เขาและเปลวไฟในกองเพลิงนี้กำลังหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกัน...
ไฟค่อยๆดับมอดลง...เหลือเพลงซากดำสนิทของศพบนพื้นดินที่ถูกไปเผาไปด้วย.. เสียงโหยหวนของอาเดนหายไป.. และถูกแทนที่ด้วยเสียงหัวเราะแห่งความปลื้มปิติของมารูเคิร์ด
\" หึหึ..ฮ่าฮ่าฮ่า 555+ กร้ากก..กก.. ไม่ว่าใคร ก็ต้องพ่ายให้แก่ไฟของข้า.. ข้าคือจ้าวแห่งไฟ!!! หึ... เจ้าลูกสวะของชีเลน คิดจะมาลองดีกับข้า.. จงวอดวายไปจนไม่เหลือแม้แต่ซากเช่นนี้เถิด..หึหึ .... อึ้ก!...\"
ยังไม่ทันที่มารูเคิร์ตจะพูดอะไรไปมากกว่านี้... บางอย่างโฉบมาที่ด้านหลังของเขา.. ฉัวะ!! เลือดสีแดงสดสาดกระเซ็นไปทั่วอาณาบริเวณ... มือที่เหมือนมีดที่แหลมคม แหวกผ่านตัวมารูเคิร์ตจากด้านหลัง...
\" อ...อ..อา..อา..อาเดน...นี่เจ้า..กล้าฆ่า...พ่อ....ของ..ตัวเอง...งั้นรึ.. อึ๊ก!!!\" และแล้ว.. ร่างเทพเจ้าแห่งไฟ ก็ล้มลงต่อหน้าอาเดน.. เขาดึงมือออกจากหลังของผู้ที่เป็นพ่อแท้ๆของเขา.. ซึ่งบัดนี้ได้สิ้นลมแล้ว...
\" เจ้าไม่ใช่พ่อของข้า.. แต่เป็นเพียง ก้อนเนื้อที่พยายามจะฆ่าท่านแม่ของข้าต่างหาก...\"
อาเดนพูดพร้อมกับเลียเลือดที่ติดมาบนมือ..ก่อนจะถ่มลงบนหน้าบนหัวเปล่าๆ..ของเอนฮาซาร์ด..
\" สำหรับเจ้า.. ที่เคยถ่มสิ่งโสโครกใส่หน้าแม่ข้า...\"
เมฆหนาที่เคยปกคลุมท้องฟ้าตลอดสงครามที่ผ่านมา..ค่อยๆคลายตัวออก เผยให้เห็นท้องฟ้าสีคราม กับแสงแดดอ่อนๆที่สาดแสงเข้ามา... กระทบกับผมสีเงินที่พลิ้วไหวของอาเดน..
ใบหน้าที่บูดเบี้ยว... เนื้อตัวที่พุพอง.. ผิวที่หยาบกร้าน.. สิ่งต่างๆที่ถูกคนทั่วไปมองว่าอัปลักษณ์ น่ารังเกียจ.. ได้หายไปพร้อมกับเปลวไฟแห่งสงครามในครั้งนี้... บัดนี้เหลือเพียง.. ร่างของเด็กหนุ่มคนหนึ่ง..ซึ่งมีผมสีเงินขลับรับกับแสงแดดที่สะท้อนมา.. และดวงตาคมสีเงิน... ใบหน้าขาวเรียวที่เปรอะไปด้วยเลือด.. และผิวกาย.. ที่ไม่หยาบกร้านอีกต่อไป... เขาเดินเข้าไปหาร่างของมารดา...ก่อนจะอุ้มเธอขึ้นมาอิงไว้ที่ตัก
\" ท่านแม่... ท่านจำได้ไหม.. ข้าเองนะ... อาเดน..ลูกชายท่านไง... ข้า..ไม่ได้มีหน้าตาอัปลักษณ์อย่างเมื่อก่อนแล้ว... ข้ามีหน้าตาธรรมดา.. ผิวหนังธรรมดา.. คำสาปของเอนฮาซาร์ดได้หายไปแล้ว...ท่าน...อย่าเพิ่งจากข้าไปเลย.... ได้โปรด... ลืมตาขึ้นเถิด.. ได้โปรดลืมตาขึ้นดูลูกชายของท่าน...ในตอนนี้... ..... ข้าขอร้อง...\"
ก่อนที่น้ำตาหลายหยดจะพร่างพรูออกจากดวงตาสีเงินของเขา.. ลงไประทบกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยเลือดจากการต่อสู้ของมารดาของตนเอง.. น้ำใสไหลรินจากดวงตาที่ปิดสนิทของชีเลน... เป็นครั้งสุดท้าย.. ไม่ใช่น้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจ.. แต่หากเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ ครั้งสุดท้าย ที่จะมอบให้แก่ลูกชายของเธอ....
อาเดนค่อยๆเดินจากสมรภูมิรบไปทางป่าที่กองทัพของพวกเขาได้เดินทางจากมาอย่างช้าๆ หลังจากที่เขาทำหลุมศพให้แก่ทุกคนที่อยู่ในสมรภูมิ.. ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายชีเลน หรือฝ่ายมารูเคิร์ตก็ตาม...
\" ทำไม.... ถึงต้องมีการทำสงคราม... นี่หรือ..คือสิ่งที่ท่านแม่ต้องการ การให้ทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บ และตายในที่สุด... นี่หรือคือทุกสิ่งที่ทุกคนใฝ่หากันตลอดระยะเวลาหลายปี... ไหนละ.. อาณาจักรใหม่ที่รุ่งเรือง.. ไม่ว่าข้ามองไปทางไหน ก็เห็นแต่.. ป้ายหลุมศพที่ข้าทำขึ้นมา... นี่หรือ.. คือสิ่งที่ทุกคนต้องการ...\"
อาเดนเดินมาเรื่อยๆจนถึงชายป่า เขาเดินทางข้ามหุบเขามา.. ซึ่งเป็นชายเขตที่ติดกับอีกเมืองหนึ่ง... แต่เพราะความเหนื่อยล้าจากสงคราม ทำให้เขาล้มลงตรงทางเดินนั้นเอง... และผล็อยหลับไป...ที่ชายเขตเมือง....
\" วีโอร่า \"
เพื่อเริ่มการพจญภัยบทใหม่... ต่อไป...
-To Be Contineue-
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น