คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Song Fic : Kyumin สักวันฉันจะดีพอ
Fic: Kyuhyun+ Sungmin
Song: สักวันฉันจะดีพอ /บอดี้แสลม
Part: One I
………………………………………………………………………………......
อยากดีพอ ให้เธอได้มั่นใจ
แต่ที่พอมี ก็แค่ทั่วๆ ไป
ความจริงคือเธอยังลังเล ยังไม่เทให้กันหมดหัวใจ
กังวลว่าเธอจะเจอใคร ที่รักเธอเหมือนกัน
ฉันก็เลยแค่ขอให้...เธอ
“คยูฮยอน!!! นายมาสายอีกแล้วนะ นี่เป็นเดทครั้งแรกของเรานะ”คนรักที่อยู่ตรงหน้าคยูฮยอนตวาดใส่ด้วยความโมโหอย่างแรง
“ซองมิน ผมขอโทษนะ ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำอีกแล้ว” คยูฮยอนออดอ้อนซองมินเข้าไว้เพื่อไม่ให้โกรธเขาไปมากกว่านี้
ผม โจคยูฮยอน ผมมีแฟนชื่อว่า ลี ซองมิน วันนี้เป็นเดทแรกของเราแต่ผมก็มาสาย ผมมักจะออดอ้อนเขาอย่างนี้ทุกครั้ง และเขาก็ให้อภัยผมทุกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะให้อภัยผมเหมือนทุกๆครั้งหรือเปล่า เพราะผมมักชอบทำให้เขาเสียใจอยู่เสมอไป และผมเคยทำให้เขาต้องเสียน้ำตาเพราะผมทุกครั้งไป ผมอยากจะดีพอเพื่อให้คู่ควรกับซองมินคนนี้ และตอนนี้ผมก็ยังกลัวว่าเขาจะไปมีคนอื่นนอกจากผมหรือเปล่า เพราะซองมินมีคนมาชอบเยอะแยะ เขาเป็นคนน่ารัก อัธยาศัยดี ผมหล่ะกลัวจริงๆ แต่ผมก็ไม่กล้าถามกลัวว่าไม่เชื่อใจกัน............................
“ก็ได้ๆ....แต่นี่เป็นครั้งสุดท้ายแล้วนะ”
“ครับๆ จุ๊บๆ^____^”ผมยื่นหน้าไปหอมแก้มคนรักของผมทีนึง นี่แหละคือวิธีทำให้ ลีซองมิน ผู้ขี้น้อยใจหายโกรธได้ง่ายๆ
เธอ…เธออย่าพึ่งไปบอกรักใคร
รอฉันได้หรือไม่
วันที่ฉันจะดีพอ อยากจะขอเวลาหน่อย
มันคงไม่นานเกินไป
@ ร้านกาแฟแห่งหนึ่งในกรุงโซล
“ซองมินครับ...อ..เอ่อ คือ...ตั้งแต่เราคบกันมา ผมก็ทำให้ซองมินเสียใจหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะผม ถึงผมจะไม่ดีอย่างที่ซองมินคิดไว้ แต่ซองมินอย่าไปมีใจให้ใครนะครับ ยังไงผมก็รักซองมินคนเดียว ให้เวลาผมนิดนึงแล้วผมจะทำตัวให้ดีพอสำหรับซองมินคนนี้” ผมอ่านสคิปที่จดมาอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ เพื่อว่าวันนี้ผมจะมาขอโทษคนที่ผมรักโดยเฉพาะ
หลังจากที่ผมอ่านสคิปเสร็จ ผมก็ขอให้ซองมินรออยู่ที่ร้านกาแฟก่อน ส่วนผมก็ออกไปซื้อของที่ต้องการ
ผมเดินออกมาข้างนอกร้านกาแฟและคิดว่าผมจะซื้ออะไรไปขอโทษซองมินดี อ๊ะ ผมคิดออกแล้วผมซื้อดอกไม้กับตุ๊กตาน่ารักๆไปให้เขาดีกว่า
. . . . . . . . . . . . .
. . . . . . .
. . .
. .
.
และผมก็ซื้อของเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้ขอที่อยู่ในมือผมก็มีกุหลาบสีชมพูช่อใหญ่ กับตุ๊กตากระต่ายสีชมพูนั่งคู่กับตุ๊กตาหมาป่า เหลือแต่ผมข้ามถนนและไปขอโทษซองมินเท่านั้นเอง
โครม!!!!!!!
“คยูฮยอนๆ คยู!!!!!!!!!”
“ ฮือ...คยู ฟื้นสิ ตื่นขึ้นมาสิ ตื่นนะ...ฮือ ”ร่างบางที่นั่นอยู่ข้างเตียงเรียกคนรักให้ฟื้นขึ้นมา เขาไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไรที่คนรักจะฟื้นขึ้นมาเห็นใบหน้าของเขาอีกครั้ง
“ซองมิน...นายร้องไห้สิ..เข้มแข็งหน่อยสิ”ฮีชอลพูดปลอบซองมินที่นั่งร้องไห้อยู่
“ใช่..นายต้องเข้มแข็งนะอีกไม่นานคยูฮยอนก็ฟื้น”ฮยอกแจพูดให้กำลังใจ แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ซองมินหยุดร้องไห้เลยซักนิด
“ฮือ...ฉันรู้ว่าตอนนี้อาการของ...ฮือ..คยูฮยอนเป็นยังไง...ไม่แน่คยูฮยอนอาจจะเป็นเจ้าชายนิทราก็ได้...ฮือ”เหมือนยิ่งพูดยิ่งร้องหนักเข้าไปใหญ่ ตอนนี้ซองมินร้องไม่สนใครเท่านั้นเขาอยากอยู่คนเดียว เขาเหงา เขาหว่าเหว่ และเหนื่อยมากพอกับในหลายๆเรื่อง
เธอก็แค่อยากให้เรารักกัน
ฉันต้องทำให้ได้ คงมีสักวัน
แค่อย่าเผลอไปมีใคร ยังไงก็รอกันหน่อย
ยังไงก็ยังจะยืนยัน อยากให้เราได้คู่กัน ฉันก็เลยจะขอให้เธอ
(ให้เธอช่วยรอกันหน่อย ให้เธอช่วยรอฉันได้หรือเปล่า)
แสงแดดยามเช้าสาดส่องผ่านผ้าม่านสีขาวเข้ามายังในห้องสี่เหลี่ยมเล็ก ภายในห้องมีแค่เพียงคยูฮยอนที่นอนสลบอยู่บนเตียงและซองมินที่หลับใหลอยู่ข้างเตียงเท่านั้น
“อืม...เช้าแล้วหรอ”ซองมินค่อยๆลืมตาขึ้นตอนนี้เขาเจ็บตาไปหมด เนื่องจากเมื่อวานร้องไห้หนักไปหน่อย และค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้
“เช้าแล้วคยูฮยอน...ตื่นขึ้นมากอดฉันได้แล้ว”ซองมินค่อยก้มลงไปประทับรอยจูบที่ปากของคยูฮยอนที่นอนไม่มีสติอยู่บนเตียง
ก๊อกๆๆๆๆ
ประตูถูกเปิดออกพร้อมกับเห็นบุคคลที่3นั่นคือ ฮยอกแจ พี่อีทึก ดงเฮและก็คิบอม
“ไง..ซองมิน”อีทึกทักทายซองมินตามภาษาพี่ใหญ่ แต่คำตอบที่ได้มาซองมินแค่ยิ้มให้เท่านั้นเอง
“พี่ครับ...ผมว่าพี่ร้องไห้หนักไปมั้ย”คิบอมเอ่ยถาม
แต่คำตอบที่ได้มาก็มีเพียงแค่รอยยิ้มบางๆจากคนตัวเล็ก
“เฮ้อ....ฉันรู้ว่านายเสียใจกับเรื่องนี้มาก....แต่นายก็รู้ว่าคยูฮยอนรักนายมาก”อีทึกที่นั่งอยู่ทนไม่ไหวกับพฤติกรรมของซองมินที่เป็นเช่นนี้ เลยลุกขึ้นพูดเรื่องที่อยากจะพูดกับซองมินมาก
“ครับ”
“ทางตำรวจเขาฝากไอ้นี้มาให้ฉัน...แล้วนายก็ลองอ่านแล้วกัน”อีทึกส่งกระดาษแผ่นเล็กที่ยับเยินให้ซองมินดู
`ซองมินครับ....ตั้งแต่เราคบกันมา ผมก็ทำให้ซองมินเสียใจหลายๆเรื่องที่เกิดขึ้นเพราะผม ถึงผมจะไม่ดีอย่างที่ซองมินคิดไว้ แต่ซองมินอย่าไปมีใจให้ใครนะครับ ยังไงผมก็รักซองมินคนเดียว ให้เวลาผมนิดนึงแล้วผมจะทำตัวให้ดีพอสำหรับซองมินคนนี้ ซองมินรอผมนะ อย่าไปมีคนอื่นก่อนนะครับ ผมรักซองมินที่สุด My Love…………`
“และนี่...ฉันคิดว่าในวันนั้นคยูฮยอนคงซื้อไอ้นี่มาง้อนาย”ฮยอกแจที่นั่งอยู่เงียบๆลุกขึ้นมาแล้วส่งช่อดอกไม้ชมพู แต่ตอนนี้มันแห้งเหี่ยวเฉาไปแล้ว พร้อมกับตุ๊กตากระต่ายที่นั่งคู่กับตุ๊กตาหมาป่าสุดน่ารัก แต่ตอนนี้ตุ๊กตา2ตัวนั้นมันไม่เก่ามันทั้งขาดทั้งหลุด
“ฮึก....คยูฮยอน...ฮือ...ฉันขอโทษ”ซองมินก้มลงกอดคนรักอน่างรวดเร็ว เขาไม่รู้จริงๆว่าคยูฮยอนจะซื้อของพวกนี้มาง้อเขาในวันนั้น และคำพูดคำสุดท้ายที่ซองมินได้ยินก่อนจะคนรักของเขาหลับไปแบบนี้คือ
`ซองมินครับ..เดี๋ยวผมมานะ รออยู่นี้ก่อนนะ อย่าไปไหนหล่ะครับ ที่รัก`แต่เพียงตอนนั้นซองมินพูดกับคยูฮยอนได้แค่เพียงคำว่า`เออ`
“คยูฮยอน นายอย่าทิ้งฉันไปนะ”
“เฮ้ย!!พี่ ตะกี้ผมเห็นนิ้วไอ้คยูฮยอนมันขยับอ่ะ”คิบอมลุกขึ้นพรวดก่อนจะชี้นิ้วไปตรงนิ้วของคยูฮยอน
“บ้าน่าคิบอม....หมอบอกว่าคยูฮยอนเป็นเจ้าชายนิทรานะ”ดงเฮดึงคิบอมให้นั่งลงกับที่
“ก็ผมเห็นจริงๆนิ ไม่เชื่อพี่ดูดิ”ทุกคนในห้องต่างจดจ้องกันไปที่ปลายนิ้วของคยูฮยอน
“เฮ้ย นั่นๆคยูฮยอนลืมตาแล้ว”
“คยูๆนายฟื้นแล้วจริงๆด้วย”ร่างบางโผโอบกอดคนรักตรงหน้า
ความคิดเห็น