คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
“หึ ความจริงฉันลุยคนเดียวก็น่าจะไหวน่า...”
“คราวหน้าละกัน ยัยยูมิ”
ปึก!!!
ฉันพลักยัยนี้จนหน้าขมำ หึ สะใจ
“พูดงี้หาเรื่องใช่ป่ะ ได้”
“เออ เข้ามาเด้ คิดว่าฉันกลัวเหรอ รู้จักยูมิ แห่งแก๊ง F.T.G ( FighTer Girl ) น้อยไปซะแล้ว คิดว่าฉันกลัวเหรอ”
ผลั๊วะ ปึกๆ พึบ เพี้ยะ และแล้วสิ่งที่เกิดก็คือฉันกับกลุ่มของฉันแล้วก็กลุ่มยัยนั้นที่มาหาเรื่องคนในกลุ่มฉัน (ผู้แต่ง: ชอบหาเรื่องคนอื่นหรอ?) ฉันไม่ได้หาเรื่องคนอื่นหรอกนะ ถ้ามันไม่มาหาเรื่องคนกลุ่มฉันนะ มันก็ไม่เกิดเรื่องแบบนี้หรอก เวลาผ่านไปสักพัก สิ่งที่อยู่ตรงหน้าฉันคือกลุ่มนักเรียนหญิงกลุ่มใหญ่นอนกองอยู่กับพื้น ก็อย่างที่ว่านั้นเหละคนทั้งโรงเรียนกลัวฉัน เพราะฉันเป็นคนครอบครองทั้งโรงเรียนทั้งหมดแม้แต่ทางเดินห้องฝ่ายปกครอง ฮ่าๆๆ แนะนำตัวหน่อยแล้วกันนะ
สวัสดีค่ะ ฉันคือ คาซาระ ยูมิ เพื่อนๆชอบเรียก ยูมิจัง อายุ18 อยู่ม.6ห้องB รร.แบนนี่เทน ฉันมีเพื่อนสนิทคนนึง ชื่อมิกิ เค้าเป็นพวกเดียวกับฉันนี้เหละ แต่มันไม่ชอบเรื่องพวกชกต่อยอะไรเท่าไร แต่อย่าคิดนะว่าคนอย่างมิกิไม่ชอบเรื่องพวกนี้แล้วไม่เก่งนะ บางครั้งมิกิยังเคยมาช่วยฉันเลย แค่บางครั้งนะ
“เฮ้~ ยูมิจางง~”
“หือ? อ้าวมิกิจัง”
“ช่วยหน่อยจิ ฉันทำนาฬิกาหายระหว่างซ้อมรำนะสิ”
“ถ้าฉันบอกว่าไม่ละจ๊ะ”
“ฉันก็จะเอาเรื่องที่ยูมิจังชกต่อยคนอื่นไปบอกพ่อแม่ยูมิจังไง แบร่ XP”
“อ่ะๆ... ป่ะช่วยหาก็ได้ แต่อย่าบอกพ่อกับแม่ฉันนะ”
“ขอบใจน๊าเพื่อนยูมิจางง ^o^”
มิกิพูดพร้อมกระโดดโผลงเข้ามากอดฉัน
“โอ๊ย!!”
อยู่ๆ ฉันพูดออกไปเองโดยไม่รู้ตัวคงเป็นเพราะเรื่องชกต่อยกันเมื่อกี้ละมั้ง ทำให้เป็นแผล
“ยูมิจัง ยูมิจัง เลือดดดดด”
เออ จริงๆด้วยแหะ โธ่เอ๊ย อ๊ะ เด๋ยวนะๆ วันนี้มีผู้ไม่ประสงค์อยากให้มา (ผู้แต่ง: ความจริงเธอเองไม่ใช่เหรอที่ไม่ประสงค์เอง) มานี้หว่า ไม่เท่าไรแต่แม่กับพ่อนะสิ
“แว้กกกกกกกกกกกก!!”
“เจ็บรึไง โทษทีนะ - - ”
“ไม่ๆๆ กี่โมงแล้วเนี่ยๆๆ ว๊ากๆๆ แว๊กๆๆ”
“หยุดๆๆ หยุดโวยวายสักทีสิ ถ้าอยากรู้มันกี่โมงแล้ว ไปหานาฬิกาฉันสิแล้วก็ขอไปบ้านยูมิจังด้วยน๊า ขอร้อง*-*” มิกิพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปใต้อาคาร2 กรี๊ดดดดดดด ไม่มีเวลาแล้ว ตายๆๆ ทำไงดีๆ แล้วฉันจะยืนทำซื้อบื้ออะไรล่ะค่ะ วิ่งสิค่ะ ไปหานาฬิกา ฉันวิ่งไปพร้อมกับกะซาก ขอย้ำนะค่ะ กะซากจริงๆ!!!
“กรี๊ดดดดดด ><”
เสียงกรี๊ดลั่นหลุดออกมาจากปากมิกิทันที โทษทีๆ
---------------------ใต้อาคาร2--------------------
“อยู่ไหนว๊าๆๆๆๆ”
“อ๊ะ เจอแล้วๆๆๆๆๆๆ”
“อุ้ย ขอบคุณมากนะ ความจริงนะ ยูมิเธอดูนาฬิกาที่ใต้อาคารก็ได้นะ”
“เอ๊ะ เออจิงอ่ะ ทำไมไม่บอกว๊า ยัยบ้า”
“ถ้าฉันบอกไป เธอก็ไม่ยอมหาให้นาฬิกาให้ฉันนะสิ”
“โห!! ช่างกล้า กี่โมงๆ”
“5โมงกว่าๆแล้วล่ะ”
“แว๊กก ไปบ้านกัน”
“เอ่อ... กรี๊ดดดด ><”
ฉันวิ่งออกมาพร้อมกับดึงมิกิจังมาด้วย ตอนนี้ฉันอยู่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว ทำไงดี เอ่อ..... อ๊ะ
“มิกิจัง ช่วยฉันทีขอร้องนะ ไม่งั้นฉันโดนแม่ว่าแน่ๆนะๆ *-* ”
“อืม... ได้ๆ จะให้ช่วยยังไงล่ะ - -*”
“ฉันคิดว่าต้องปีนกำแพงบ้านข้างหลังเข้าไปในบ้าน”
“อืมความคิดดี.... แต่ฉันจะทำได้หรอ เธอนะเถื่อนอยู่แล้วไม่ค่อยรู้จักเข้าประตูบ้านหรอก จะเข้าบ้านแต่ละที ปีนข้ามทั้งนั้น”
“น่าเธอต้องทำให้ได้”
ฟึบ ปึก ฉันกับมิกิจังโยนกระเป๋าข้ามไปในบ้าน (ผู้แต่ง: แล้วคนอื่นไม่ได้ยินหรอ) คนอื่นไม่ได้ยินหรอกเพราะในบ้านปิดสนิทแล้วเปิดแอร์มันคงดังจนไม่ได้ยินอ่ะนะ
ปึก! ปึก! ฉันกับมิกิจังได้กระโดดเข้ามาในบ้านเรียบร้อยแล้ว เอาล่ะแผนต่อไปขึ้นไปบนห้อง เขาทางหลังบ้านนี่เหละ เพราะอยู่ในห้องรับแขก ทางเข้าข้างหลังบ้านมันติดกับห้องครัว แต่.... ทางขึ้นไปบนห้องมันดันอยู่ที่ห้องรับแขกนะสิ ต้องแอบสินะ ฮิ บ้านเวร
(มิกิจัง มิกิจัง มานี่เร็ว)
(อืมๆ)
ตอนนี้ฉันกับมิกิจังกำลังคลานอยู่บนพื้นบ้าน เอ... อ๊ะ ตรงนั้นมีที่บังใกล้บันไดด้วย
ตึกๆๆๆๆ คลานไปอย่างเบา อิอิ ใกล้จะสำเร็จแล้ว ทีนี้ก็รอให้ทุกคนในบ้านวุ่นวายแล้วก็รีบวิ่งขึ้นไปทำไงดีล่ะ อืม.... อ๊ะ ใช่แล้ว ต้องสร้างสถานะการสถานการณ์ เอ ใครดี มิกิ! ; )
(มิกิจัง มีเธอคนเดียวที่ทำได้ ทำยังงี้นะ)
ซุบซิบๆๆ
“อืม.... กลิ่นแบบนี้”
“ไฟไหม้!!!”
ตอนนี้วุ่นวายกันใหญ่แล้ว ทุกคนวิ่งออกไปข้างหลังบ้านกันหมด ตึกๆๆๆ ฉันรีบใส่สปีดเท้าวิ่งไปข้างบนห้อง แล้วก็ทำตัวให้เหมือนคนเพิ่งตื่น รีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ เอามือปัดๆผมให้ดูฟูๆนิดๆ
ขยำเสื้อให้เหมือนนอนแล้วทับแล้วเสื้อยับ อะไรอีกล่ะ เออ... สุดท้าย ทำสีหน้าให้เหมือน ทุกคนอย่าตกใจนะที่บอกว่าไฟไหม้นะคืออะไร ฉันให้มิกิจัง เผาใบไม้กองใหญ่ๆเพื่อสร้างภาพว่าไฟไหม้จากตรงนี้ แล้วก็ให้มิกิจังเผากระดาษในกล่องแล้วปัดควันเข้าไปในบ้าน แล้วยังบอกว่าถ้าฉันลงมาสักพักให้ทำเป็นเข้ามาในบ้านเพื่อมาหาฉันปรึษา เรื่องการบ้าน ฮิฮิ ร้ายมะ ฉันนะ
ฉันเดินลงมาข้างล่าง แล้วพบกับ.....
ความคิดเห็น