คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ย้ายบ้านใหม่ไก๋กว่าเดิม
1
กรี๊ง กริ๊ง กรี๊ง~
เสียงคุณลุงนาฬิกาปลุกสมัยพระเจ้าเหา ช่างน่ารำคาญจริงๆ ฉันพูดพร้อมเดินไปปิดเสียงนาฬิกาปลุก แล้วกลับมานอนต่อ.....
“....เฟีย....เฟีย....เฟีย” แม่ปลุกฉัน
ฉันค่อนลืมตาขึ้นมา แล้วพูดว่า “ขออีก 5 นาที แม่”
“ลูกตื่นได้แล้วเราต้องรีบออกจากที่นี่นะ....ลูก”
“ขออีก 5 นาที”
“ไอ้เด็กดื้อ ตื่นเดี๋ยวนี้ แล้วไปอาบน้ำแต่งตัวเดี๋ยวนี้”
“ขออิ....” ฉันพูดไม่ทันจบ
โป็กกกก
“โอ๊ยยย แม่ตีหนูทำไมอ่ะ”
“จะตื่นหรือไม่ตื่น”
“อีกนิดหนึ่งนะแม่นะ”
“ลูกๆๆๆๆๆ นั่น ตุ๊กแก มันตัวใหญ่มากๆเลยนะลูกอยู่ที่หัวเตียงมานี่เร็ว เดี๋ยวมันกินตับนะ”
ฉันรีบกระโจนเข้าหาแม่ทันทีเมื่อได้ยินคำว่า “ตุ๊กแก”
“แงๆๆๆๆๆๆๆ เอาตุ๊กแก ออกไปหน่อยแม่”
“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวเลยนะยัยเฟียต้องย้ายบ้านแล้ว ลูกลืมแล้วเหรอ”
“อือๆ จะรีบได้เดี๋ยวนี้แหละแม่”
20 นาที ผ่านไป.......
“เสร็จแล้วแม่”
“ออกเดินทางกันเลยนะ”
“งือ”
5ชั่วโมง ผ่านไป....
“ลูก....ลูก....ลูก”
“ไรแม่ -.-“
“ถึงแล้ว บ้านใหม่สวยมั้ยลูก”
“ไหนๆๆๆ 0.0”
ว้าววววววววววววววววววว(*-*)
“ทำไมใหญ่จังอ่ะ”
“เหมือนลูกดูถูกแม่ว่าคงไม่มีปัญญาซื้อบ้านใหญ่ๆแบบนี้หลอกสินะ”
“ดูถูกดีกว่าดูผิดนะแม่”
“นี่ลูก!!!แม่บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าห้ามเถียงผู้ใหญ่”
“ค่ะๆๆๆๆแม่” ที่จริงไม่อยากพูด ‘ค่ะ’ เท่าไรเล้ย
ข้างในบ้านหรูมาเลย แม่ซื้อไปได้ไงเนี่ยคงมีราคาสูงน่าดูเชียว เอาไปซื้อนิยาย แจ่มใสดีกว่าตั้งเยอะ ห้องน้ำอยู่ไหนเนี่ย แม่บอกว่าเดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้าย อ้อ..เจอและ ห้องนอนอยู่ชั้นบนด้านขวา..... หูว์!!!!ห้องใหญ่จัง ระเบียงมีอะไรบ้างเนี่ย (0.0) โอ้ะโอ ฉันเห็นแผ่นหลังของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งที่ไม่ได้ใส่เสื้อ(อย่าคิดอะไรมากนะไม่ได้ใส่เสื้ออย่างเดียว)ยืนอยู่ตรงข้ามระเบียง อุ้ย!!หันมาแล้วน่าตาเป็นไงเนี่ย (0.0)หล่อจัง นัยน์ตาสีเท่าน่าหลงใหล น่าเรียวเหมือนผู้หญิงเลยอ่ะ
“มองอะไรยัยบ้า!!!”
โธ่เอ้ย..คนหล่อๆอย่างนี้หายากไปชวนทะเลาะจนได้ไม่น่าเล้ย
“เปล่าฉันไม่ได้มองนายซะหน่อย”
“เธอชอบฉันให้มั้ยหล่ะ”
“ทำไมฉันต้องชอบนาย”
“ก็ฉันหล่ออ่ะ” หมอนี่หลงตัวเองชะมัดเลยหว่ะ
“นี่นายอย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย”
“เธอหาว่าฉันไม่หล่อเหรอ”
“ทำนองนั้นแหละ”
“เธอกล้ามากนะที่เถียงฉัน”
“ใช่..ฉันเป็นคนกล้าหาญเหมือนอุนตร้าแมน แล้วทำไมฉันจะไม่กล้าเถียงนายหล่ะ”
“เธอรู้มั้ยว่าฉันเป็นใคร” เป็นใครจะรู้มั้ย ขอทานมั้ง
“ลูกขอทานเหรอ”
“(>0<)เธอเจอดีแน่”
“ก็ดีฉันไม่อยากเจอร้าย”สะใจจังได้เถียงคน 555
วันต่อมา....
เฮ้ออออ...ผ่านไปอีกวันวันนี้เป็นวันเปิดมหาวิทยาลัย ที่จริงฉันอยากอยู่หอแต่แม่ไม่ให้ฉันอยู่ ฉันเบื่อแม่จริงๆ
“ลูกเร็วๆสิรีบไปเร็วเดี๋ยวสายนะ”
“รีบอยู่แม่(-0-)”
10นาทีผ่านไป~
“แท็กซี่ๆๆ...ไปRore Honny University ค่ะ”(โรรี่ ฮอนนี่)
“ขึ้นมาเลยครับ”
20นาทีผ่านไป....
“หนึ่งร้อยบาทครับ”
“นี่ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ”
“ครับ”
โห...(0.0)มหาวิทยาลัยใหญ่จัง
ฉันอยู่คณะนิเทศการแสดงแล้วมันอยู่ตึกไหนหล่ะเนี่ย ถามคนอื่นดีกว่า
“ขอโทษค่ะ คณะนิเทศการแสดงอยู่ตึก...(0.0)”
“เธอ”
“นาย”
“ยัยตัวแสบเธออยู่มหาลัยนี้เหรอเนี่ย”
“แล้วทำไมฉันถึงอยู่ไม่ได้หล่ะ”
“เปล่า^_^“เค้ายิ้มเหมือนคนโรคจิตเลยอ่ะ
“เอ่อคณะนิเทศการแสดงอยู่ตึกไหนอ่ะ”
“เธออยู่คณะนั้นเหรอ”
“แล้วทำไมฉันอยู่ไม่ได้อีกแล้วเหรอ”
“เปล่า(-.-)”
“ตามฉันมาเด๋วพาไป”
“บอกทางมาดีกว่า ฉันอยากตามนายไปเดี๋ยวโดนนายทำมิดีมิร้าย”
“แหวะ!!!.ใครจะไปทำอะไรเธอ น่าเหมือนปลาไหลชนเขื่อนอย่างเนี้ย” นายนี่ชักจะมากไปแล้วนะ แทงใจดำจริงๆ
“ก็ฉันสวย น่ารัก น่ากอดแบบเนี้ย ผู้ชายคนไหนไม่คิดทำอะไรก็โง่และ”
“ผู้ชายคนนั้นคงไม่ใช่ฉันแล้วกันและไม่มีวันใช่ด้วย”
“ฮะไหนทวนคำพูดอีกทีซิ”
“ผู้-ชาย-คน-นั้น-คง-ไม่-ใช่-ฉัน-แล้ว-กัน” ฉันจะจำประโยคนี้ไว้
“ลองดูแล้วกันนะมันอาจจะไม่แน่”
……………………….
“ถึงแล้วคณะนิเทศการแสดง”
“ขอบคุณที่มาส่ง และไม่ทำมิดีมิร้ายฉัน”
“ไม่เป็นไร เพราะฉันก็จะมาเรียนเหมือนกัน”
“นายพูดว่า...มาเรียนงั้นเหรอ”
“ก็ใช่ไงฉันมาเรียน”
“นายไม่ได้หมายถึงว่านายอยู่คณะนี้ใช่มั้ย”
“แล้วทำไมฉันถึงอยู่ไม่ได้หล่ะ” ประโยคนี้เหมือนเคยได้ยินที่ไหนเลยนะ
“แสดงว่านายอยู่คณะนี้ใช่มั้ย”
“...”
“ตอบมา”
“...”
“ตอบมา”
“ไม่ใช่มั้งบอกว่ามาเรียนอ่ะสมองเธอได้รับความกระทบกระเทือนป่ะ” (0.0)
...คณะนิเทศการแสดง...
“สวัสดีทุกคน ทั้งเด็กเก่าและเด็กใหม่ ยินดีต้อนรับสู่คณะนิเทศ............” บลาๆๆๆๆ ฉันหล่ะเกียจคำบรรยายจังฟังแล้วง่วงชะมัดแอบไปนอนดีกว่า ฉันนึกแล้วมิงหามุมดีๆ อ๊ะ!!เจอแล้ว มันเป็นพื้นหญ้าที่อยู่ในสวนใกล้คณะ แล้วฉันก็ค่อยๆนั่งลงไปใต้ต้นไม้แล้วหลับตาอย่างเบา....
”เธอๆตื่นเดี๋ยวนี้”
“ขอโทษค่ะๆฉันไม่ได้ตั้งใจมาลบหลู่ ฉันจะทำบุญแผ่เมตตาให้ทุกวันเลยนะคะอย่าทำอะไรฉันเลยนะฉันขอร้อง”
“เธอคงสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวไปแล้ว(-.-)”
“อ่าว(=.=)นายเองเหรอ”
“เธอเห็นเป็นใครอ่ะ”
“มาที่นี่ทำไม”
“ฉันต่างหากที่ควรจะพูดประโยคนั้น นี่ที่ประจำของฉัน”
“ไหน(- - )( - -)(- - )( - -)”
“เธอหาอะไร”
“หาชื่อนาย”
“หาทำไม”
“นี่ไม่ใช่ที่ของนายไม่มีชื่อนาย”
“มันก็ไม่ใช่ที่ของเธอเหมือนกันเพราะมันไม่มีชื่อเธอ” ฉันจ้องเขา(0.0)ว่าทำไมสยบฉับได้ปกติที่โรงเรียนเก่าไม่มีใครสามารถเถียงฉันได้ขนาดนี้ถึงแม้แต่ครูยังต้องก้มหัวให้เด็กตัวเล็กๆอย่างข้าพเจ้า55555+(อันหลังเว่อร์ไปนะคะทุกท่าน)
กรี๊งงงงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!
เสียงออดคือเวลาที่พี่จัดกิจกรรมรับน้องซึ่งฉันไม่อยากทำอะไรบ้าๆบอๆขนาดนั้นได้ยินว่าจะให้ทำอะไรแผลงๆอย่างเช่นไปจูบคนโน้นคนนี้ กระดกเหล้าสักสิบขวด อะไรอย่างนี้ ซึ่งแน่นอนฉันจะไม่ไปร่วมกิจกรรมเด็ดขาด
“นี่ๆน้องคนนั้นน่ะอยู่คณะนิเทศการแสดงใช่มั้ยต้องมาร่วมกิจกรรมรับน้องนะคะ” ไม่บอกก็รู้ว่าเป็นใคร วิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำดีกว่า
“กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!!!ไอ้พวกโรคจิต ไอ้*&%$(%&* ไอ้^$&#&^&$ พวกนายเข้ามาทำอะไรในห้องน้ำผู้หญิงหรือพวกนายเป็นเพศที่สาม ฮะ!!!!” ฉันตกใจที่มีผู้ชายเต็มห้องน้ำ หญิงหรือชาย ชักไม่แน่ใจแล้วซิ (0.0) นายนัยน์ตาที่เทานั่นก็อยู่ในห้องน้ำนี้แสดงว่าเป็นเพศที่สาม หาาาาเสียดายจริงเยย ว่าแต่ฉันยังไม่รู้ชื่อนายนั่นเลยนะ( - - )
“เธอมาทำอะไรในห้องน้ำผู้ชาย” นั่นไงสิ่งที่ฉันไม่อยากให้เกิดมันเกิดขึ้นแล้วนะบัดนาวเลย
ก๊ากกกกกกกกๆๆๆๆๆๆ
555555555
เสียงหัวเราะของผู้ชายจากห้องน้ำชายดังขึ้นขณะที่ฉันวิ่งออกมาจากว่า หน้าแตกของตัวเอง (หวังว่าคงจะมีคนมาเก็บเสียดแก้วที่ฉันทำหล่นไว้นะ เพราะหน้าฉันแตก แงๆๆๆๆ)ว่าแล้วทำไมพี่ผู้หญิงถึงไม่วิ่งตามมา ฉันมีงะ...
ตุ๊บบบ!
“โอ๊ยยยยย!!!!!!!” ฉันสะดุดก้อนหิน
“เธอเป็นอะไรมั้ย” ชายคนนึงถาม
“ไม่เป็นไรมั้ง ไม่มีตาเหรอ แหกตาดูซะบ้างสิ”
“หึ...เจ็บแล้วยังปากดีอีก”
“....”
“ปล่อยให้เป็นบาดทะยักตายตรงนี้ดีมั้ยเนี่ย” ฉันเงยหน้ามองผู้ชายคนนี้(0.0)พูดได้คำเดียว...............อุบาทว์หว่ะ(เพื่อนคงนึกว่าหล่อหล่ะสิ โอ๊ะโอ เพื่อนๆคิดผิดนะ) นายนี่ผมหยิกตัวดำเหมือนเงาะดั้งก็ไม่มี ปากก็หนา(เขาเรียกปากหนาหรือเปล่านะ)ลองนึกสภาพดูสิ
“มองทำไมฉันหล่อเหรอ” ประโยคนี้คุ้นอีกและ
“(- - )( - -)(- - )( - -)”
“แล้วมองหาป๊ะป๊าเหรา” (มองหาพ่อเหรอ)
“เธอชื่อไร”
“เฟีย”
“อือ” แล้วเขาก็เดินจากไป โหทิ้งกันซึ่งหน้า ไอ้!%&^*&$ ไปห้องพยาบาลเองก็ได้วะไม่ง้อหรอก ไอ้!@#$%^เอ้ย ด่าได้แค่ในใจเท่านั้นเอง กลัวทำมิดีมิร้ายอ่ะ แหะๆ โอ้ยย ลืมไปว่าขาเจ็บอยู่นี่ จะเดินไว้มั้ยเนี่ย
20นาทีผ่านไป
ฉันเพิ่งจะถึงห้องพยาบาล
“เธอมีอะไร”
“มาห้องพยาบาลคงไม่มีอะไรมั้งคะ”
“นี่เธอ!!!!”
“หนูหกล้มค่ะ”
“มานี่เดี๋ยวจะทำแผลให้แล้วก็ช่วยหุบปากเธอไว้หน่อยนะ”
“(- - )”
......
ความคิดเห็น