ริวริ เจ้าแห่งอาณาจักรวาย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

ณ ปราสาทสีขาวในแดนเวทมนต์ สายลมอ่อนๆพัดเข้ามาห้องหนึ่งในปราสาท เสียงร้องของเด็กน้อยดังออกมาเป็นสัญญาณว่าเขาไม่สบายตัว
"แง แง แง" <<< ช่วยแอ๊บเสียงเป็นเด็กด้วยนะครับ ^^"
"จ้าๆ แม่มาแล้วแล้วจ้า"
เสียงของหญิงสาวในชุดกระโปร่งขาวสวยงาม ทำให้เด็กน้อยในเปลเด็กเงียบลง แล้วมองหาต้นตอของเสียง แน่นอนเด็กที่อยู่ในเปลคือ ริวริ นั้นเอง
"ไงจ๊ะ แม่อยู่นี้จ๊ะ"
หญิงสาวเจ้าของเสียง เดินมาที่เปล ก้มมองเด็กน้อยในเปลด้วยสายตาอ่อนโยน แล้วอุ้มเด็กขึ้นมาอยู่ในอ้อมแขนของเธอ
"ซาร่า ซาร่าจ๋า"
ชายคนหนึ่งปรากฎในชุดราชาที่น่าแกร่งขาม แต่กลับพูดอย่างอารมณ์ดี เหตุเพราะเขาพึ่งได้ลูกชายน่าตาน่ารักมาอีกคน 
"ซาร่าจ๋า ออกไปนั่งรถม้ากันเถอะจ๊ะ"
"นี่ท่านเป็นพระราชานะเพคะ อย่าพูดอะไรที่เหมือนเด็กเลยเพคะ"
หญิงสาวนามซาร่าพูดขึ้นอย่างไม่พอใจ
"ท่านน่ะ ไม่ควรพูดนะเพคะ"
"จ๊ะ แต่เราไปนั่งรถม้ากันเถอะจ๊ะ"
พระราชายังคงพูดอยู่ แล้วมองเด็กน้อยด้วยสายตาที่ดู มีความห่วงใย
"ท่านพระราชาเพคะ ท่านมาทำอะไรในนี้กับยัยนางปีศาจนี้เพคะ"
หญิงสาวผมผมเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กเล็กผมเทาดูเงียบๆ เธอคือราชินีของเมืองนี้
"เดี๋ยวนะ มีน่า ฉันยังไม่ได้อุ้มริวริเลยนะ"
พระราชาพูดต่อว่า แต่
"ไปกันเถอะเพคะ"
เธอดึงพระราชาออกห่างมาจากซาร่า แล้วหันกลับมามองซาร่าที่กำลังอุ้มเด็กอยู่
"เธอไม่ควรมายุ่งพระราชาเลยนะ ยัยปีศาจซาร่า"
พวกเขาเดินจากไป ปล่อยให้ซาร่าอุ้มลูกของเธออยู่เพียงคนเดียว ริวริน้อยมองผู้เป็นแม่อย่างไร้เดียงสา
"โธ่ ริวริลูกแม่อย่ามองแม่แบบนั้นสิจ๊ะ"
น้ำตาของเธอค่อยๆไหลรินออกมา พร้อมกับกอดริวริน้อยไว้ เธอสะอื้นร้องไห้ด้วยความเศร้า

ใช่ เธอคือนางพระสนมที่ไม่ถูกยอมรับในปราสาท เหตุคือ เธอเป็นปีศาจสาวสวย คล้ายมนุษย์มาก พระราชาจึงหลงรักเธอมาก มีน่าจึงอิจฉาเธออย่างลุกเป็นไฟ ริวริเกิดมาในโลกที่ไม่พึ่งประสงค์เท่าไรนัก ไม่นานนักซาร่าก็พาริวริไปอยู่กระท่อมในหมู่บ้าน แต่แทนที่คนในหมู่บ้านจะเกลียดชังซาร่าและริวริ กลับรักพวกเขาเหมือนมนุษย์กันเอง

เวลาผ่านไป ไวเหมือนโกหก
ริวริน้อยได้เติบโตเป็นเด็กหนุ่มผม
"ริวริจ๊ะ ช่วยแม่ตักน้ำหน่อยสิ"
"ครับแม่"
"ระวังตัวด้วยล่ะ"
"โธ่ แม่ครับผมอายุสิบแปดแล้วนะ"
ริวริวิ่งไปตักน้ำที่หน้าหมู่บ้าน ซึ่งมีผู้คนมากมาย ทักทายและส่งยิ้มให้ริวริ อย่างอบอุ่น ทุกครั้งที่ริวริไปตักน้ำมักจะต้องผ่านกำแพงปราสาทสีขาวตลอดบางครั้งเขาก็เคยคิดที่จะแอบเข้าปราสาทไป แต่ทุกครั้งเมื่อเขาจะเข้าไปแม่เขามักจะรู้ทุกครั้ง ด้วยวิชาอ่านใจของปีศาจ เขาจึงไม่เคยเข้าไปอีก จนกระทั่งวันนี้
"เอาล่ะ ฮึ่บ!!"
ซ่าๆ
ริวริตักน้ำขึ้นมาด้วยความรวดเร็วและวิ่งกลับบ้านไป ระหว่างทางนั้นเองเขาได้สังเกตว่า ผู้คนในหมู่บ้านกำลังซุบซิบกันอยู่ ทุกครั้งที่คนในหมู่บ้านยืนคุยซุบซิบกันนั้น แสดงว่าเกิดเรื่องบางอย่างเข้าแล้ว
"เกิดอะไรขึ้นหรือครับ ลุง"
ริวริถามป้าที่ยืนคุยอยู่กับป้าอีกสองคน
"อ๋อ ริวริเธอต้องรีบไปที่บ้านเธอด่วนเลยนะจ๊ะ"
"ทำไมครับ"
รรวริถามด้วยความตกใจ
"เพราะมีทหารมาที่บ้านเธอน่ะสิจ๊ะ"
"หา ครับ ขอบคุณนะครับ"
ริวริกล่าวขอบคุณก่อนจะวิ่งไปที่กระท่อมที่ตนอาศัยอยู่ และพบว่ามีทหารประมาณสิบนายยืนอยู่หน้ากระท่อม สิ่งที่ริวริคิดถึงในตอนนี้คือ
"แม่"
ริวริ วิ่งฝ่าทหารเข้าไป พบว่าเห็นชายคนหนึ่งในชุดเครื่องแบบสีดำ ผมสีเทาจิบน้ำชาอยู่ ริวริวิ่งเข้าหาแม่แล้วถามถึงอาการ
"แม่ แม่เป็นไงบ้าง"
"แม่ไม่เป็นไร"
ริวริ หันไปมองชายหนุ่มที่นั่งจิบน้ำชาอยู่
"นายเป็นใคร มาจากไหน"
"ริวริ"
แม่ร้องเตือนริวริด้วยความเป็นห่วง
"เขามาดีจ๊ะ"
"เขาเป็นใครครับ"
ชายหนุ่มคนนั้น ลุกขึ้นแล้วแนะนำตัว
"ฉันชื่อ เดริก เป็นเจ้าชาย"
ชายหนุ่มเดริกพูดด้วยเสียงอันน่าเกรงขาม ริวริมองด้วยสายตามึนงง แต่ก็มาสะดุดกับคำพูดของเดริก
"นายนี่ หน้าตาน่ารักกว่าสาวใช้ในปราสาทฉันอีกนะ ฮ่าๆๆ"
ริวริงงกับอารมณ์ของเดริกอย่างแรง
"เอ่อ ท่านมีธุระอะไรหรือเปล่า"
"แน่นอน ฉันมีธุระเกี่ยวกับนายแน่นอน"
เดริก พูดด้วยเสียงอารมณ์ดี  ((คล้ายๆพระราชาแฮะๆ -__-"))
"เอ๋"
ริวริ เริ่มงงเข้าไปทุกที แต่ก็ต้องมาตกใจประโยคสุดท้ายของเดริก
"เพราะ ฉันอยากมาเยี่ยมน้องชายคนเดียวของฉัน"

"จบบทนำ"