คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [6996] Still Waitting For You...
ค่ำคืนอันมืดมิด ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะแห่งความสุข ค่ำคืนที่ผู้คนมากมายถวิลหา และ...เป็นอีกค่ำคืนที่เธอยังคงเฝ้ารอ...ให้ใครบางคนกลับคืนมา...
“ท่านมุคุโร่...” เสียงหวานใสรำพันถึงใครบางคนๆ นั้นกับตัวเองเบาๆ ในค่ำคืนของวันคริสต์มาสอีฟ ค่ำคืนที่ผู้คนมีความสุขกัน...แต่ไม่ใช่เธอ...ในเมื่อเขาคนนั้นยังไม่กลับมา แล้วเธอจะมีความสุขได้อย่างไรกัน? มีคนเคยบอกเธอเอาไว้ว่าถ้าเราทำตัวดีมาตลอดทั้งปีคุณลุงที่ชอบใส่ชุดสีแดงคนนั้นจะมาให้ของขวัญกับเราปีนี้เราเองก็ทำตัวดีมาตลอดนี่นา...ถ้าอย่างนั้นฉันจะขอของขวัญล่ะนะ...
“ขอให้ท่านมุคุโร่กลับมา...” สาวน้อยเอ่ยขึ้นพร้อมกับที่น้ำใสๆไหลมาคลอกันอยู่ที่ดวงตาคู่สวย “ไม่ต้องตลอดไปก็ได้...แค่วันเดียวก็ยังดี...ขอแค่ให้ท่านมุคุโร่กลับมา...ฉันขอแค่นั้นล่ะค่ะ...” สิ้นเสียงร่างบางก็ทำได้เพียงปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลลงไปตามแรงโน้มถ่วงของโลก และหลับใหลไปพร้อมๆ กับการปรากฏตัวของใครบางคน...
“ราตรีสวัสดิ์นะครับโครมที่น่ารักของผม...”
แสงแดดยามเช้าของวันคริสต์มาสสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่างกระทบเข้ากับร่างบางที่กำลังหลับใหลราวกับต้องการจะปลุกให้เจ้าตัวได้ตื่นขึ้นมาพบกับของขวัญชิ้นพิเศษ...
“อือ...” ร่างบางขยับกายเข้าหาไออุ่นจากบางอย่างข้างกาย แลละก็ดูราวกับว่าไออุ่นนั้นก็อยากจะทำหน้าที่เสียเหลือเกินอ้อมแขนกว้างจึงขยับโอบกอดร่างบางแน่นขึ้นอีก แต่ก็ดูเหมือนว่าคนในอ้อมกอดจะรู้สึกตัวเสียแล้ว นัยน์ตาคู่สวยที่ปกติก็โตอยู่แล้วจึงเบิกกว้างขึ้นอีก เมื่อพบว่าไออุ่นข้างกายนั้นก็คือ...
“ท่านมุคุโร่!!!” เสียงใสๆร้องอย่างตกใจเมื่อพบคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอมาอยู่ตรงหน้าได้ แถมยัง...ในระยะประชิดเสียด้วยนี่สิ
“ครับ?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นบนใบหน้าอบอุ่นของบุรุษร่างสูงทันทีที่ได้ยินเสียงร้องของหญิงสาวในอ้อมแขน
“ท่านมุคุโร่จริงๆนะคะ” เสียงหวานๆไม่ว่าเปล่ายื่นมือเรียวเล็กทั้งสองข้างของตนไปสัมผัสกับใบหน้าของชายหนุ่มราวกับต้องการพิสูจน์ว่าคนตรงหน้ามีตัวตนจริง ไม่ใช่เป็นเพียงแค่...ภาพลวงตา...
“ครับ” ร่างสูงตอบรับพร้อมกับกุมมือเล็กๆทั้งสองข้างเอาไว้และเลื่อนไปสัมผัสกับริมฝีปากของตนเบาๆ ส่งผลให้ร่างบางหน้าขึ้นสีได้อย่างรวดเร็วก้อนที่จะรีบกระโดดลุกออกจากเตียงไปยืนอยู่ที่ริมหน้าต่างในทันที แต่ก็ดูเหมือนว่าคนร่างสูงจะยังสนุกกับการแกล้งคนตัวเล็กอยู่ เจ้าตัวจึงลุกขึ้นจากเตียงมายืนอยู่ข้างๆร่างบางในระยะประชิด เล่นเอาคนที่อยากจะหนีทำได้เพียงยืนกระพริบตาปริบๆ
“โครมที่น่ารักของผม...” น้ำเสียงอ่อนโยนพร้อมกับลมหายใจอุ่นๆถูกส่งมาที่ข้างแก้มทำเอาคนตัวเล็กชะงักนิ่งไปในทันที
“ผมคิดถึงโคลมมากเลยนะครับ...^^” น้ำเสียงหวานยังคงเอ่ยต่อไป
“โคลมคิดถึงผมบ้างรึเปล่าครับ?” ในครั้งนี้มันเป็นน้ำเสียงที่ทั้งหวานและอบอุ่นที่ถูกส่งผ่านมาทำให้ร่างบางต้องพูดสิ่งที่เจ้าตัวเก็บเอาไว้ในใจมานานแสนนาน
“คิดถึง...คิดถึง...คิดถึงท่านมุคุโร่ที่สุดเลยค่ะ” พูดจบร่างบางก็ทำได้เพียงปล่อยให้น้ำตาที่ถูกเก็บสะสมมานานต้องไหลออกมาเป็นสาย เมื่ออีกฝ่ายเห็นดังนั้นอ้อมแขนแข็งแรงก็โอบเอวร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะค่อยๆเอามือของตนซับน้ำตาให้ร่างบางเบาๆ
“วันนี้...ไปฉลองวันคริสต์มาสกับผมนะครับ ^^” ร่างสูงเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเริ่มที่จะหยุดร้องไห้แล้ว
“ฉลอง? ได้จริงๆเหรอคะ?”ร่างบางเอ่ยถามเสียงตื่นเต้นเมื่อได้ยินสิ่งที่อีกฝ่ายเอ่ย
“ทำไมจะไม่ได้ล่ะครับ ^^ แต่ผมขอของตอบแทนหน่อยแล้วกันนะครับ ^^” โดยไม่รอคำตอบอ้อมแขนใหญ่ก็โอบเอวร่างบางแน่นขึ้นอีกก่อนที่ใบหน้าของคนตัวโตจะค่อยๆเลื่อนเข้าหาใบหน้าหวานของคนตัวเล็ก และลิ้มรสสัมผัสอุ่นหวานจากอีกฝ่าย...
มีคนเคยพูดเอาไว้ว่า ตอนที่มีความสุข เวลาจะผ่านไปเร็วเสมอ ผมเองก็คิดแบบนั้นเหมือนกันในตอนนี้ เพราะมันคงถึงเวลาแล้วที่ผมจะต้องจากเธอไป...อีกครั้ง ผมนั่งมองเสี้ยวหน้าหวานของร่างบางในอ้อมแขนแล้วก็ต้องถอนใจ ผมไม่อยากจากเธอไปเลยจริงๆ ให้ตายเถอะ!! ถ้าตอนที่ผมไม่อยู่มีมีหนุ่มที่ไหนมาเกาะแกะเธอล่ะ แล้วผมจะทำอย่างไรดี? เธอจะหลงไปกับมันไหม? หวังว่าคงไม่...ผมภาวนาไว้อย่างนั้นนะ หรือว่าผมจะใช้ภาพลวงตาทำให้เธอขี้เหร่ดี? จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับเธอไงล่ะ คุฟุฟุ ^^ แต่ก็นั่นแหละผมไม่ทำแบบนั้นหรอกครับทุกคน...เอาล่ะมันคงได้เวลาแล้วล่ะครับ...เวลาที่ผมจะต้องจากเธอไปอีกครั้ง... แล้วร่างสูงก็ค่อยๆวางร่างบางที่กำลังหลับใหลอยู่ในอ้อมแขนลงบนเตียง พร้อมกับฝากสัมผัสแผ่วเบาทว่าอบอุ่นครั้งสุดท้ายไว้กับหน้าผากมนของหญิงสาว ก่อนที่เจ้าตัวจะค่อยๆสลายไปกับอากาศรอบตัว...ทิ้งไว้เพียงคำพูดสุดท้าย...
“สักวันเราจะได้อยู่ด้วยกันนะครับ โครมที่น่ารักของผม ...”
next chaper: 2795 ^^
ปล. ไม่เม้นไม่อัพนะเจ้าคะ เหอๆ
ความคิดเห็น