คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Part 1 ของที่ไม่สำคัญ
ตัวสำรองก็มีหัวใจ (hanchul)
Part 1 ของที่ไม่สำคัญ
วันที่ 9 ก.พ.
"ฮันวันนี้วันเกิดนายใช้ไม" ร่างบางถามร่างสูงพร้อมทั้งยื่นสร้อยคอรูปมังกรให้ มันเป็น
มังกรสีขาว ส่วนของตนนั้นเป็นสีดำพูดง่ายๆคือมันเป็นสร้อยคู่นั้นเอง
"อืม แล้วนี้อะไร" ร่างสูงถามร่างบาง
"ก็ของขวัญวันเกิดไง" ร่างบางตอบ
"ไม่จำเป็นเพราะฉันไม่ชอบ และอีกอย่างเป็นแค่ตัวสำรองริอาจใส่สร้อยคู่กับฉันหรอ"
".........." ไม่มีคำตอบได้ๆจากร่างบาง รู้ตัวดีว่าเป็นแค่ตัวสำรอง แล้วตัวจริงเขาก็อยู่เป็นเพียง
คำตกลงที่มีขึ้นเท่านั้น
"แต่ชั่งมัน เอาของนายมา ถือว่าเป็นของขวัญของฉันทั้งสองอันเลยแล้วกัน" พูดจบร่างบางก็
ถอดสร้อยมังกรสีขาวของตนให้กับ ฮันคยอง
"นายจะเอาไปทำไมสองอัน"
"เด๋วก็รู้เอง" พูดจบร่างสูงก็เดินออกจากไป ร่างบางที่สงสัยในคำพูดของร่างสูงจึงเดินตามไป
ด้วย
"ฮยอกจ้า อยู่ไม" ร่างสูงเดินเข้าไปหาคนรักของตน
"อยู่ตรงนี้ ฮัน"
"วันนี้วันเกิดฉัน ฉันจึงมีอะไรจะให้"
"อะไรหรอ"
"หลับตาก่อนสิ" เมื่อร่างบางหลับตา ร่างสูงจึงนำสร้อยรูปมังกรสีขาวที่ฮีชอลให้ ใส่ให้กับ
ฮยอกแจ
"ลืมตาได้ สวยไหม"
"สวย" ร่างบางตอบร่างสูงด้วยความดีใจ
"ฉันก็มี มันเป็นสร้อยคู่ ฉันเลือกเองกับมือเลยนะ" ร่างสูงพูดเพื่อเรียกร้อยความสนใจจากร่าง
บาง การรกะทำทั้งหมดมันอาจจะทำให้บางคนมีความสุข แต่กับอีกคนที่ยืนอยู่หน้าประตูกับหัวใจ
สลาย
"ฉันคงไม่มีค่าสำหรับนายเลยใช่ไหมฮันคยอง นายเห็นเป็นเพียงแค่ตัวสำรอง หรือของเล่น
สำหรับนายงั้นหรอ" ร่างบางนั่งลงข้างๆประตูห้องมองภาพของคนที่ตนรัก ขยี้หัวใจดวงน้อยๆของ
ตนเล่นอย่างสบายใจ
"ฉันตั้งใจจะซื่อมันมาคู่กัน สำหรับฉันกับนาย แต่นายกับไปใส่คู่กับเขา" ร่างบางมองภาพนั้น
เป็นครั้งสุดท้ายก็เดินออกไปจากตรงนั้น
"ขอบคุณนะฮันฉันไม่มีอะไรจะให้นายเลย"
"ไม่เป็นไร แค่มีคุณอยู่ผมก็มีความสุขแล้ว" ร่างสูงพูดจบก็กอดฮยอกแน่น
“ฮีชอลนายจะไปไหนหนะ” ดงแฮถามเพื่อนของตนที่เดินออกมาอย่างไม่ค่อยสบายใจ
“กลับบ้านหนะ”
“แล้วฮันหระ ไม่กลับด้วยกันหรอ”
“วันนี้ฮันคงอยากอยู่กับตัวจริงของเขามากว่ามั้ง” ร่างบางตอบดงแฮกลับไป ทำให้เขารู้ทันที่
ว่าร่างบางหมายถึงใคร
“ไม่เป็นไรนะ ฉันจะค่อยช่วยแล้วสนับสนุนนายเอง” ดิบอมพูดขึ้น ทั้งๆที่ฮันคยองเป็นเพื่อน
ของเขาแต่เขากับไม่ชอบคนที่เพื่อนเลือก แต่กับสนับสนุนอีกคนที่เพื่อนของตนไม่ต้องการ
“ขอบคุณนะแต่ไม่เป็นไร” เมื่อพูดจบทั้ง 3 ก็เดินกลับบ้านกันบ้านของฮีชอลนั้นอาศัยอยู่กับฮันคยอง เนียงจากพ่อแม่ของฮีชอลนั้นไปทำงานที่
ต่างปะเทศทำให้ร่างบางนั้นมาอาศัยกับฮันคยองบ่อยๆ
“ไปก่อนนะ ฝันดีหระ” ดงแฮและคิบอมบอกลาฮีชอลแล้วจากไป
“ทำไหมกลับช้ากว่าฉัน ทั้งๆที่ออกมาก่อน” ฮันคยองหลังจากที่กลับมาไม่เห็นร่างบางจึง
โกรธหนัก
“ไปทำธุระหนะ”ร่างบางตอบแล้วเตรียมที่จะเดินออกไปจากตรงนี้ เพราะเหตุการณ์ที่เห็นใน
วันนี้มันทำให้เขาอย่างจะร้องไห้
“ไปทำธุระ หรือไปยั่วไอ้คิบอม เห็นมันมาส่งถึงที่เลยหนิ” ร่างสูงพูดขึ้น เพราะเนียงจากที่ที่
ดงแฮยืนอยู่ที่ซอกตึกแต่คิบอมยืมอยู่ข้างหน้าซอกตึก
นั้นจึงทำให้ ไมสามารถมองเห็นดงแฮได้
“มันไม่เกี่ยวกับนาย” ร่างบางก้าวเดินออกไปไม่กี่ก้าวก็ถูกร่างสูงกระชากกับมา
“โอ๊ย.....เจ็บนะ” ร่างบางกำข้อมือที่ถูกร่างสูงกระชากแน่น
“เจ็บเป็นด้วยหรอ” รงสูงถามร่างบาง
“เจ็บเป็นสิ ฉันไม่ใช้ตุ๊กตานะ ที่จะไม่มีความรู้สึกอะไร” ร่างบางตอบพอกลับดึงแขนตัว
เองออกจากร่างสูง
“แต่ฉันจำได้ว่านายเป็นคนบอกเองไม่ใช้หรอว่า ขอให้ฉันเป็นตัวสำรองของนายก็ได้ ไม่ว่า
จะเจ็บแค่ไหนฉันก็จะไม่บ่นไม่ใช่หรอ”
“..............”ไม่มีเสียงตอบกลับอะไรจากร่างบางเลย เพราะมันเป็นความจริงทุกอย่างเขาไม่
ควรทำกิริยาที่ไม่พอใจร่างสูงเพราะเขาเป็นได้เพียง
แค่ตัวสำรองไม่ใช้ตัวจริง
“อะ ทำไมไม่ตอบหระ”
“ผมของโทษ ผมไม่ควรทำแบบนั้น และผมก็รู้ฐานะและจุดยืนของตัวเองดี”
“ดีมาก ถ้านายรู้แล้วก็ไม่ควรแห่กฎ และต้องทำตามที่ฉันบอก หรือส่งนาย”
“ครับ”
“ งั้นวันนี้วันเกิดฉันฉันอยากได้ของที่ฮยอกชอบมากที่สุดนายช่วยไปหามาให้หน่อยได้ไม”
“ถ้าผมหาไม่เจอหระ” เมื่อร่างบางพูดจบร่างสูงเหวี่ยงร่างบางอย่างแรงทำให้ตัวของร่างบาง
ไปชนเข้ากับประตูอย่างแรง
“ไม่ได้ก็ต้องได้” แล้วร่างสูงก็เดินออกไป
ความคิดเห็น