BARTENDER

ลำดับตอนที่ #1 : แชมเปญพร้อมเสิร์ฟ

แชมเปญพร้อมเสิร์ฟ

ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนที่ไล่ยิงตามหลังมาไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มตื่นกลัวอะไรแม้แต่น้อย เขายกแขนขึ้นมองนาฬิกาข้อมือก่อนจะถอนหายใจออกมา หักเลี้ยวเท้าวิ่งตัดเข้าไปในซอย

“มันเข้าไปในนั้นแล้ว ตามไป!” ผู้ไล่ตะโกนบอกเพื่อนอีกสองคน แล้วย่ำเท้าวิ่งตามเข้าไปในซอยนั้น ทว่าเมื่อหันเลี้ยวเข้าไปปุ๊บ ปลายกระบอกปืนก็ถูกเตะออกจากมือโดยฉับพลัน

ชายหนุ่มในชุดสูทบริกรถลันตัวเข้าไปคว้าแย่งปืนนั้นแล้วใช้สอยหน้าผากเจ้าของปืน ก่อนตีลังกาหลบกระสุนที่กราดไล่ยิงเข้ามาจนฝุ่นตลบ ทัศนียภาพที่ถูกปกคลุมด้วยควันฟุ้งถือเป็นกำไรให้แก่ชายหนุ่มผู้ถูกล่า

“หายไปไหนแล้ววะ!” นักล่าสบถลั่นอย่างหัวเสียขณะส่ายปืนไปรอบ ๆ หันหลังชนกับเพื่อนที่เหลืออีกคนเพื่อปิดช่องว่างของการโจมตี ในตอนนี้เหมือนมีอะไรสักอย่างเดินเป็นวงกลมรอบ ๆ ตัวของพวกเขา ซึ่งทำให้ผู้ล่าได้รับความรู้สึกว่าเป็นคนที่ถูกล่าแทนเสียเอง

จนกระทุ่งฝุ่นเริ่มบางตาลง เงามัว ๆ ก็พลันปรากฏขึ้น ผู้ล่าไม่รอเวลาที่จะลั่นปืนยิงใส่ทันที!

ทว่าร่าง ๆ นั้นกลับเอนตัวหลบอย่างรวดเร็วก่อนโผล่เข้ามาตวัดขาเตะปากปืนหลุดออกจากมือ กระบอกปืนกระเด็นตกออกไปห่าง ไม่ทันที่จะวิ่งไปเก็บก็ถูกดับชีวิตลงด้วยปากปืนของผู้ถูกล่า

“ไอ้ปิศาจ!” บุคคลสุดท้ายที่เหลือตะโกนลั่น หันปืนยิงใส่ปิศาจที่ว่ารัว ๆ ซึ่งมันกลับพลาดไปหมดทุกเป้า ชายหนุ่มคนนั้นกระโดดขึ้นสูงก่อนใช้ปลายเท้ากดปากกระบอกปืนหลุดออกจากมือ ประชันหน้ากับผู้ล่าด้วยระยะห่างไม่ถึงหนึ่งฟุต

เขาเห็นเพียงรอยยิ้มแสนสุภาพบนใบหน้าของปิศาจนั่น

“ถ้ามีโอกาส ลองแวะมาอุดหนุนเชสเซอร์บาร์นะครับ” รอยยิ้มนั้นฉีกกว้างอย่างน่ากลัว ดวงตาคมหมองคล้ำสีดำสนิทนั้นฉายแววของผู้ล่าตัวจริงอย่างเด่นชัด ซึ่งตอนนี้ในสายตาเหยื่อกลับเห็นเพียงภาพของปิศาจตนหนึ่งเท่านั้น

ก่อนน้ำเสียงที่นุ่มนวลจะถูกเปล่งออกมาจากปากของซาตานอีกครั้ง

“ผมยินดีต้อนรับเสมอ”

ปัง!