คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : อุคเย่ อยาก....จังครับ....
“ซีวอนเห็นเยซองรึเปล่า” ถามเป็นคนที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้กลับได้รับการตอบรับเป็นการส่ายหน้า เจ้าตัวจึงนั่งกุมขมับอย่างปวดหัว
........พี่ชายเค้างอนตุบป่องๆ เดินหายไปไหนแล้วก็ไม่รุ้......
“เป็นอะไรไปเรียวอุค...”พี่ใหญ่ของวงเดินเข้ามานั่งข้างๆเรียวอุคหันไปมองก่อนที่จะโถมเข้ากอดอย่างแรงจนพากันล้มลงไปบนโซฟาโดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองมาอย่างรวดร้าว
............คนเค้าว่าจะกลับมาขอโทษ...
.....มีคนอื่นให้อ้อนแล้วนิ......
.......พี่มันไม่สำคัญ.....
....พี่มันไม่น่ากิน....
.....นายไม่อยากมีเซ็กส์กับพี่...
....พี่มันเอาใจยาก....
.....พี่เอาแต่ใจ....
....พี่วุ่นวาย....
.....พี่เรื่องมาก...
....พี่มันน่ารำคาญ....
......พี่น่าเบื่อ....
....ใช่มั้ย...เรียวอุค....
....นายถึงไม่ได้อยากมีอะไรกับพี่....
....นายไม่ได้รักพี่ใช่มั้ย...เรียวอุค...
คนคิดมากเดินทอดน่องไปเรื่อยๆ จนถึงสวนสาธารณะแห่งหนึ่ง ดวงตาเรียวมองหาที่นั่งเหมาะๆ เดินตรงไปนั่งเพื่อระบายอารมณ์ เป้าหมายแรก ชิงช้า....
แกว่งไป แกว่งมาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า มองสิ่งที่ชอบที่สุด อะไรนะเหรอ...
เยซองชอบก้อนเมฆมากที่สุดไง....
ทั้งชอบ ทั้งอิจฉา
อิจฉาที่มันสามารถลอยไปลอยมา และ เปลี่ยนรูปทรงไปอย่างอิสระ..ไม่มีกฎเกณฑ์
ไม่มีความรู้สึกนึกคิด...ไม่ต้องมานั่งกังวล..
ไม่ต้องมานั่งทำงานตัวเป็นเกลียวเหนื่อยสายตัวแทบขาด...
ไม่ต้องมานั่งเจ็บใจในวันเกิดตัวเองแบบนี้.....
เยซองกระชับเสื้อคลุมเข้าเมื่ออากาศเริ่มหนาวเย็น....
“สุขสันต์วันเกิดนะ คิมจงอุน เป็นอีกปีที่นายฉลองวันเกิดให้ตัวเอง.......”...ปีที่แล้วทุกคนมีงานเยซองเลยต้องฉลองคนเดียว..แถมยังมีเรื่องเรียวอุคขอคบอีก..เลยลืมวันเกิดเค้าซะหมดแม้ว่าจะมานึกได้ทีหลังก็เถอะ....
..แหมะ...ฮึก..
น้ำใสๆ ไหลออกจากตา ร่วงลงสู่พื้น....จากหนึ่งเป็นสอง....จากสองเป็นสาม....ต่อเนื่อง...อย่างไม่รู้ว่าจะหยุดมันลงยังไงเสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้น....
...อ่อนแอ...นายมันอ่อนแอเยซอง....
....นายมันไม่ได้เรื่อง.....
....นายมันงี่เง่า....
“จงอุน...มาทำอะไรตรงนี้...”เสียงเรียกที่จำได้ดี...เสียงของเพื่องร่วมค่าย....
“แจจุง...”
ร่างของเพื่อนสนิทเดินเข้ามาใกล้ก้มลงมามองทำหน้าสงสัย....
“นายร้องให้ทำไม...จงอุน...วันนี้วันดีนะ วันเกิดนายไม่ใช่หรอ....”
“ไม่รู้สิ...วันนี้ฉันไปค้างกับนายได้มั้ย...ไม่อยากกลับนะ...”แจจุงมองมาอย่างรู้ทัน...แต่เค้าก็ชินแล้วล่ะกับอาการคิดมากของเพื่อนคนนี้...เข้าใจเรียวอุคผิดอีกแน่ๆ..
“ไม่เอาหรอก..ขึ้นรถจงอุน ...ฉันมีเรื่องอะไรจะบอกนาย เพื่อนายจะเข้าใจอะไรดีขึ้น แล้วมีวิธีพิสูจน์ด้วยนะ”
..................................................................................................................................
“ตกลงว่า....เยซองไปไหน....”คิมฮีชอลถามเสียงเรียบ ติดจะโมโห ก็จะไม่ให้โมโหได้อย่างไง อุตส่าห์เคลีย์คิวงานให้อยู่กันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา...เพื่อเซอร์ไพซ์ แต่เจ้าตัวกลับหายไปเสียนี่
น้องในวงส่ายหน้ากับพรึบพับกลัวโดนข้อกล่าวหา ....
“ลีทึก...”หัวหน้าวงส่ายหัวอย่างแรง...ก่อนจะยกมือขึ้นสองข้างเพื่อยืนยัน..เค้าไม่รู้เรื่องจริงจริ๊ง
“ฮันกยอง...”
“ผมเตรียมของอยู่ในครัวไม่รู้หรอก..”แม้สำเนียงจะแปร่งๆ แต่ก็มันใจได้เลยว่าเป็นเรื่องจริง....
“คังอิน...”
“ผมเล่นเกมอยู่กับคิบอม..จะไปรู้ได้ไง..”ฮีชอลหันหน้าไปมองคิบอมที่พยักหน้ายืนยันนอนยัน
“ชินดง...”
“ผมดูพี่ฮัน ทำอาหารอยู่ครับยืนยันได้...”
“ซองมิน...”
”ผมนอนอยู่ข้างบนไม่รู้อะไรทั้งสิ้น..”
“ฮยอกแจ..”
“ผมซ้อมเต้นอยู่บนห้อง..เพิ่งรู้เรื่องเมื่อกี้ฮะ...”
“ดงเฮ..”
“ผมดูคิบอมเล่นเกมส์ฮะ..”
“คยูฮยอน..”
“ผมดูโทรทัศน์ฮะ...”
“เรียวอุค..”
“...”
เงียบสนิท...ไม่มีเสียงตอบรับจากน้องคนที่สิบเอ็ด ที่ได้แต่นั่งยิ้มแหยๆ เมื่อทุกสายตาหันมามอง....
“เรียวอุค....”เมื่อโดนย้ำอีกครั้งเจ้าตัวจึงยอมพูดแต่โดยดี
“เมื่อเช้าผมกับ พี่เยซอง เข้าใจผิดกันนิดหน่อยฮะ...แต่เรื่องพี่เยซองอยู่ไหน..ยังไงนี่..ผมหาแล้วนะฮะ โทรแล้วด้วย...แต่ไม่ติดฮะ...เค้าไม่รับสาย...ผมไม่รู้จริงๆว่าพี่เค้าโกรธผมเรื่องอะไร...”เรียวอุคเล่าเรื่องหน้าจ๋อย สำนึกผิดอย่างแรง...
돈! 돈! 모든 게 돈 세상 원 안에 갇힌 너 WHAT IS YOUR MIND
เสียงโทรศัพท์ของลีดเดอร์วงลูกลิงดังขึ้ง ลีทึกมองชื่อคนโทรเข้าถอนหายใจดังเฮือก..ก่อนกดรับ
“มีอะไรครับ..แจจุงของผม..”
.ฮะฮะ ยอบอเซโย....พี่ลีทึก....ผมเองฮะ...เยซอง..ไม่ใช่แจจุงของพี่....
“เยซอง!!! นี่นายอยู่ไหนนะ..รู้มั้ยว่าเค้ารอกันอยู่”ทันทีที่ลีทึกแหกปากชื่อเยซองขึ้นมาทุกคนก้หันมาฟังและรุมล้อมอัตโนมัติ
....รอทำไมฮะ....
“ถามโง่ๆ...วันนี้วันเกิดนายไม่ใช่หรอไง..”
.....นึกว่าจะลืมกันแล้วซะอีก...ขอบคุณฮะ...แต่ว่า..
“ใครจะลืมเล่า....รีบกลับมาซะ...ฮีชอลโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแล้ว...”
....พี่ฮะ...ผมขอโทษ...
“...”ลีทึกรู้สึกไม่ค่อยดี กันเสียงสั่นๆ ราวกับจะร้องหายของเยซอง หนึ่งในสมาชิกวงซูปเปอร์ จูเนียร์ น้องชายคนที่สี่ของเค้าเลย...
....ผมอาจจะไม่กลับไปที่นั่น...วันนี้....
“ทำไม”
....ผมไม่อยากเห็นหน้า..เรียวอุค...ไม่อยากเจอใคร...ไม่อยากคุยกับพี่....ด้วย...ขอโทษนะฮะ...ผมดีใจ...ฮึก...ที่พี่ยังจำได้ว่าวันนี้วันเกิดผม...ฮึก..พี่รักเรียวอุคใช่มั้ย...
“เยซอง นายพูดบ้าอะไร..!!”ลีทึกตวาดเสียงเกรี้ยวอย่างหงุดหงิดถอนหายใจอย่างเสียอารมณ์..เข้าใจอะไรผิดอีกฟ่ะ...ก่อนจะเอ่ยอย่างอ่อนใจเมื่อปลายสายยังคงเป็นเสียงสะอื้น
“เยซอง...นายกำลังเข้าใจผิด ทั้งที่รู้นะว่าพี่รู้สึกยังไง..เราก็ยังคิดมาก...บอกพี่เดี๋ยวนี้เราไปเห็นอะไรมา..”
....เรียวอุคกอดพี่...ฮึก...ยิ้ม..ฮึก...ให้พี่...ตอนที่เค้าทะเลาะกับผม....
“นายคิดมาก....พี่ก็แค่เข้าไปปลอบ เค้ากำลังเป็นห่วงนาย...เอาล่ะ พี่กับเรียวอุคไม่ได้มีอะไรกัน ชัดนะเยซอง...นายอยู่ไหน...อยู่กับ แจจุงใช่มั้ย...เดี๋ยวพี่ไปรับ....”
....พี่ลีทึก...ฮะ ผมอยู่กับแจ...ที่คอนโด อืมฮะ..ครับผมจะเชื่อ...พี่ครับ ผมฝากถามเรียวอุคหน่อยสิว่าวันนี้สำคัญมากมั้ย....นอกจากวันเกิดผม....
เสียงยังสั่นอยู่บ้างแต่เชื่อได้เลยว่าอีกฝ่ายหยุดร้องให้แล้ว
ลีทึกหันไปมองเรียวอุค ก่อนพูดเสียงเรียบอย่างคาดคั้น....
“วันนี้สำคัญกับนายมากแค่ไหนเรียวอุค ถ้าไม่นับวันเกิดเยซอง...”
“....สำคัญมาก....ครับ...”
“...มากมายเลยหรอ...”เสียงเยซองฟังชัดราวกับพูดใกล้...ๆ
“มาก....”
“นายรักฉันรึเปล่า...”
“รักมาก.....”
ถึงตรงนี้ ฮีชอลหันไปมองที่ประตู เห็นเยซองกำลังเดินเข้ามาใกล้ พร้อมกับสมาชิกวงเทพ เยซองมีทีท่าเขินๆ
“แล้วนาย..อยากมีเซ็กส์กับ เยซองรึเปล่า”แจจุงถามตรงๆจนฮีชอลสะดุง แต่กับคนอื่นที่กำลังเผลออย่างเรียวอุค จึงตอบทันทีว่า
“อยาก...เฮ้ย!!!”ร้องเสียงหลงเมื่อรุ้ตัวว่าเสียรู้เมื่อ ทั้งยุนโฮ ชางมิน ยูชอน และจุนซูหัวเราะดังลั่น ทุกคนหันไปตามเสียง..ก็เห็นเยซองหลบอยู่หลังแจจุง...โวยวายเล็กน้อย..
“แจจุงนายไม่ทำตามที่เตี๊ยมกันไว้นิ...”เยซองวิ่งปึงปังขึ้นห้องไปอย่างเขินอาย เมื่อ เรียวอุคมองตนตาไม่กระพริบ...
เมื่อเรียวอุคมองมาที่แจจุง ซึ่งพยักเพยิดให้เค้าตามขึ้นไป
“ตามไปสิ...โอกาสไม่ได้มาบ่อยๆนะ...”เรียวอุควิ่งตามไปทันที....
....................
เรียวอุคเดินเข้าไปในห้องนั่งลงข้างๆคนคิดมาก...ที่ซุกหน้าลงกับหมอน
“พี่เยซอง”
ร่างบางยังคงนิ่ง...
“ผมรักพี่นะครับ..”
เยซองพลิกตัวขึ้นมานั่งกอดหมอนมองหน้าเรียวอุคที่พึ่งสังเกตเห็นว่า พี่ชายขี้อายคนนี้หน้าแดงเถือกไปถึงไหนถึงกัน...
“ผมไม่ได้ลืมนะครับว่าวันนี้สำคัญกับเราขนาดไหน...”
“จริงหรอ..”
“ลืมไม่ได้หรอกครับ...ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งปีที่เราคบกัน...”
“....”
“เมื่อเช้าพี่โกรธผมเรื่องนี้ใช่มั้ย...”
“...”
“เรื่องที่ผมจำไม่ได้นะ....”
“....”
“ผมก็แค่แกล้งพี่นะครับ..”
“....”
“อย่าคิดมากเลยนะ”
“..อือ...”
“แต่ตอนนี้...”
“ทำไมหรอ...”
“ผมอยากกอดพี่นะครับ..”
“....”
“ผมอยากจูบพี่นะครับ..”
“....”
“ผมอยากสัมผัสพี่นะครับ....”
“....”
“ผมอยากเป็นเจ้าของพี่นะครับ...”
“...”
“ผมอยากเก็บพี่ไว้เป็นสมบัติส่วนตัวครับ..”
“....”
“ผมอยากกินพี่นะครับ..”
“....”
“ผมอยากมีเซ็กส์กับพี่นะครับ..”
“....”
“เป็นของผมนะครับ...”
ใบหน้าทั้งสองเลื่อนเข้าแนบชิด จูบครั้งนี้ทั้งนุ่มนวลและหวาบหวาม...เรียวอุคดึงหมอนออกแล้วดึงเยซองเข้ามากอดไว้แน่น พลักร่างบางลงนอนช้าๆ
.....เราปล่อยให้ครั้งนี้เป็นเรื่องของคนสองคนดีกว่าเนอะ...
อ่ะ
แถมๆ สำหับคนที่ยังเลื่อนลงมาอ่านต่อนะ
...............................................................................................
ก่อนหน้านี้ ก่อนที่เยซองจะโทรศัพท์ไป
“นายคิดว่าเรียวอุคเป็นแฟนกับลีทึกหรอ..จงอุน”แจจุงถามยิ้มๆ ก็ลีทึกโทรมาเล่าเรื่องให้ฟังบ่อยๆเดาได้ไม่ยากว่าเกิดอะไรขึ้น
“อืม”
“ทั้งๆที่พี่ลีทึกเป็นแฟนกับฉันเนี่ยนะ...”
“อือ..ห๊ะ...นายว่าอะไรนะ...”
“เลิกระแวงงี่เง่าได้แล้ว ฉันคบอยู่กับพี่ลีทึก...เพราะฉะนั้น...กลับไปหาเรียวอุคซะ”
“จริง?..”
“จริง”
หลังจากนั้นเยซองก็นั่งยิ้มแป้นขณะที่เพื่อนรักกำลังขับรถไปส่ง...แจเหลือบมองเยซองที่นั่งยิ้มราวกับคนบ้าแล้วแสร้งถอนหายใจดัง
“ซาลาเปาหน้าบาน...ยิ้มแป้นเชียวนะ...เมื่อกี้ยังร้องให้อยู่เลยแท้ๆ”
“พูดมากนะ..ก็แค่เข้าใจผิด...”
“พอรู้ว่าชั้นคบกับลีทึกอยู่ก็หายงอนได้ซะงั้น...”
“แจจุง...ก็นายไม่บอกตั้งแต่แรก...พี่ลีทึกก็ปิดเงียบเลย...นะ..”
“จงอุน ไอ้ซาลาเปาคิดมาก...”
“แจจุง..”พูดเสียงเบาอย่างเขินๆ เมื่อถูกต้อนจนถียงไม่ออก
“นายเคยมีอะไรกับเรียวอุครึยัง..”
“นายถามบ้าอะไร...หน้าด้าน..ยัง”
“แหม..ว่าคนอื่นแต่ตัวเองก็ตอบซะงั้น”
“ทำไมเล่า!!”
“ฉันมีแผนพิสูจน์ว่าหมอนั่นรัก และอยากได้นายจริงๆ..สนม่ะ..”
“ไม่สนได้ป่ะล่ะ...”
“ไม่ได้นะสิ”
“แล้วยังจะถามอีก...”
.
.
.
End”” เอ๊ะ หรือว่า...TBC ดี...ช่วยกันคิดหน่อยเร๊ว
ความคิดเห็น