กว่าจะ..รัก ((yaoi))

ลำดับตอนที่ #1 : Farewell

    "วินๆ ลูก มารับโทรศัพท์เร็ว อาร์มโทรมา"  แม่ผมตะโกนเรียกผ่านประตูห้องนอนเข้ามา
    "แม่บอกมันให้โทรมาเที่ยงๆ หน่อย ลุกไม่ไหว Zzz"  ผมซึ่งเมื่อคืนไม่ได้นอน เพราะกินเหล้าแถวบ้านไอ้อาร์มเพื่อนรักนั่นแหละ เพื่อนรักเท่านั้นนะ ไม่ได้คิดเกินเลย มันบอกผมว่ามันเลิกกับแฟน แต่ที่ไหนได้ มันก็แค่หิวเหล้าเท่านั้นแหละ แต่ทั้งๆ ที่ผมก็รู้อยู่ว่ามันตอแหล เพราะมันอ้างเหตุผลนี้วันเว้นวัน แต่ผมก็ยังไป ก้อมันเลี้ยงนิครับ หุุหุ ชอบของฟรีอ่ะ
    "ก็บอกแล้วไง ว่าเหล้าน่ะ อย่ากินเยอะ แล้วนี่มันก็บ่ายสองแล้ว เดี๋ยวแม่จะออกไปข้างนอก ลุกขึ้นมาเฝ้าบ้านด้วย"
    "โอเคๆ ลุกแล้วคร้าบบบ"

    ในที่สุดก็ไม่สามารถยื้อเวลาอยู่บนเตียงได้อีกต่อไป ผมจึงต้องลุกจากเตียงแล้วเดินโงนๆเงนๆ ลงไปที่โทรศัพท์
    "เชี่ย ไม่โทเข้ามือถือวะสาดดด" นั่นเป็นประโยคทักทายสำหรับคนที่ทำให้ผมต้องลุกจากเตียงตั้งแต่เช้า (เที่ยงๆ นี่แหละครับ เช้าสำหรับผม)
    "ไอ้ฟาย เมื่อคืนเมิงเมา ลืมมือถือไว้บ้านกรู แล้วนี่เหี้ยไรวะ เมิงจานอนไรมากมาย ไม่รู้หรือไง แม่งประกาศผลแอ๊ดแล้วนะเว้ย" เสียงมันตื่นเต้นมากครับ
    "ห่า แล้วรอตอนเย็นมะได้หรือไงวะ กูยังนอนไม่พอเลยสาดดด" เฮ้อ..นึกว่าเรื่องไร
    "เวน กูรู้ว่ายังไงเมิงก็ติด แต่เมิงช่วยตื่นเต้นเป็นเพื่อนกูหน่อยไม่ได้หรือไงวะ แล้วอีกอย่าง ถ้ากูไม่ติดเมิงก็ไม่มีเพื่อนนะเว้ย"
    ผมกับมันตกลงเลือกที่เดียวกันครับ เป็นคณะวิศวะ มหาลัยระดับปานกลางครับ ซึ่งผมก็ไม่ได้ตื่นเต้นไปกับมันเลย เพราะยังไงก็คงติดแน่ๆอย่างที่มันว่า หุหุ ผมฉลาดน่ะครับ แน่ะๆ หาว่าผมขี้โม้อ่ะดิ เรื่องจริ๊ง หุหุหุ แต่ก็จริงอย่างที่มันว่าอีก ถ้ามันไม่ติดผมก็คงไม่มีเพื่อนเลยตลอดสี่ปีนั่นแหละ ผมมันพวกมนุษย์สัมพันธ์แย่ ถ้าไม่รู้จักก็ไม่มีทางที่ผมจะคุยด้วยหรอก
    "แล้วเป็นไงล่ะ ติดมั้ยละสาดดด"
    "ยังไม่ได้ดูเลยว่ะ กะให้เมิงดูหั้ยเนี่ย เดี๋ยวหัวใจวาย"
    "เว่ออออ" = =
    "เออน่า ดูให้หน่อย ออนเอ็มดิ เดี๋ยวกูส่งเว็บกะเลขนั่งสอบไปให้"
    "เออๆ"
   
    หลังจากออนเอ็มและได้เว็บมาจากมัน ผมก็เปิดเข้าไปกรอกๆ ถึงตอนนี้ผมก็เริ่มลุ้นแล้วแหละ ว่าจะได้เรียนที่เดียวกับไอ้อาร์มหรือเปล่า
    เอาวะ เดี๋ยวค่อยว่ากัน ผมหายใจเข้าลึกๆแล้วก็กดปุ่ม
   
    ตึกๆ
   
    ตึกๆ
   
    เอิ่ม เน็ตบ้านผมช้าน่ะครับ แหะๆ

    ตึกๆ
   
    วูบครับ! ใจที่มันเต้นๆอยู่เมื่อกี้ เหมือนกับมันวูบไปอยู่ที่ท้องน้อยเลยครับ แล้ววินาทีนั้น แอลกอฮอล์ที่สะสมอยู่ในเลือดตั้งแต่เมื่อคืน ก็ออกฤทธิ์กับลำไส้ของผม ผมนี่แทบจะ

วิ่งเข้าห้องน้ำไม่ทัน อ้วกออกมามีแต่น้ำครับ เฮ้อ คงต้องลดเหล้าบ้างซะแระ กินกันอาทิตย์ละหกเจ็ดวันเห็นจะไม่ไหว
    เฮ้ย! อย่าเพิ่งคิดเรื่องอื่น กลับมาคิดเรื่องที่เป็นต้นเหตุให้กระเพาะผมตีกลับก่อน ก็ปรากฏว่าไอ้อาร์มมันไม่ติดมหาลัยที่ผมกับมันตั้งใจจะเรียนด้วยกันนี่สิครับ แต่ดันไปติด

อันดับสองที่ต่างจังหวัด แม่มันอยากให้มันไปเรียนใกล้ๆบ้านครับ แต่มันก็ขอแม่ไว้ว่าอันดับหนึ่งขอเรียนที่กรุงเทพฯ ตอนนี้มันอยู่บ้านญาติมัน  เฮ้อ.. แล้วผมจะบอกมันยังไงดีเนี่ย

    ผมกลับมาที่คอมครับ แล้วก็ต้องเจอกับข้อความที่มันพิมมาเป็นพันๆ อัน (เว่อไป หุหุ แค่สองสามอันเท่านั้นแหละ)

    ติดเห้อ สาธุ says: เชี่ยวิน หายไปไหนวะ
    ติดเห้อ สาธุ says: กูว่าเมิงเปลี่ยนเน็ตเหอะ ช้าขนาดนี้เนี่ย
    ติดเห้อ สาธุ says: อย่าขี้งกนักดิวะ
    ติดเห้อ สาธุ says: เวน ตอบกูหน่อยกะด้าย
    ติดเห้อ สาธุ says: ทำกูใจไม่ดี

    เฮ้อ เอาวะ
   
    นึง..

    ส่อง..
   
    ซ่ำ

    ex-win says: เมิง
    ติดเห้อ สาธุ says: เออไอสาดด กว่าจะตอบนะเมิง เป็นไงวะ เปิดได้ป่าว
    ex-win says: ได้อ่ะ
    ติดเห้อ สาธุ says: เฮ้ยๆๆๆๆ เปนไงวะ
    ติดเห้อ สาธุ says: ตื่นเต้นโว้ย
    ...
    ...
    ex-win says: ติดอันดับสองว่ะ
    ...
    ...
    ex-win says: เห้ยเมิง
    ex-win says: เปนเหี้ยไรป่าววะ
    ...
    ...
    มันไม่ตอบครับ เอาแล้วไงเพื่อนผม
    ex-win says: เห้ย เด๋วกูไปหาที่บ้าน รอแปป
   
    แล้วผมก็แต่งตัวทั้งๆที่ยังไม่อาบน้ำนั่นแหละ รีบวิ่งออกจากบ้านไป โดยแม่ผมก็ตะโกนไล่หลังมา
    "อ้าว จะไปไหน แล้วใครจะเฝ้าบ้าน"
    "เรื่องด่วนแม่ ต้องรีบไป ไอ้อาร์มมันเอนท์ไม่ติด"
    โดยไม่ฟังคำตอบ ผมรีบออกไปเรียกมอไซค์หน้าปากซอยแล้วบอกให้พี่คนขับบิดไปบ้านไอ้อาร์มทันที บ้านผมกับบ้านญาติมันก็ไม่ไกลกันหรอกครับ อยู่แถวๆ โรงเรียนที่เรียนด้วยกันนั่นแหละ
    สิบนาทีตั้งแต่ออกจากบ้าน ผมก็มาถึงหน้าบ้านมัน หลังจากจ่ายตังให้กับพี่คนขับเรียบร้อย ผมก็เข้าไปกดกริ่งทันที กดอยู่สองสามครั้ง ป้ามันก็ออกมาเปิดประตูให้
    "อ้าววิน มาหาอาร์มหรอ อาร์มอยู่ข้างบนน่ะลูก ตามสบายนะจ๊ะ"
    "ครับ ขอบคุณครับคุณป้า"

    ผมเดินขึ้นบันไดไปห้องมันที่อยู่ชั้นสอง พอเปิดประตูไปก็พบกับเพื่อนรักซึ่งนอนหันหลังให้อยู่บนเตียง
    "ไอ้อาร์ม เป็นไงวะ"
    ...
    "เมิงหันมาคุยกับกูดีๆดิ๊"
    มันก็หันมาแต่โดยดีครับ หน้ามันนี่แบบว่าเซงชีวิตมากๆ แต่ก็ดีแล้วครับ ผมไม่ค่อยชอบเห็นคนร้องไห้ เพราะผมไม่ค่อยชอบอยู่ในสถานการณ์ที่มันกดดัน เหอๆ
    "แดกเหล้าป่ะ - -' " คิดคำพูดได้แค่นี้แหละครับ แหะๆ
    "เซงว่ะ ไม่ได้เรียนกะเมิง"
    "เออ กูก็เซง แต่ช่างมันเหอะ ปิดเทอมกูไปเที่ยวบ้านเมิง ไม่เมิงก็เข้ากรุงเทพฯ มาแดกเหล้ากะกู"
    "แต่แม่งก็ไม่เจอกันนานอยู่ดีอ่ะแหละ"
    "ก็โทคุยดิวะ บ้านเมิงกันดารขนาดไม่มีสัญญาณมือถือเลยหรอสาดด"
    "แล้วเมิงจะทำไงวะ จะหาเพื่อนคบได้มั้ย สันดานอย่างเมิงเนี่ย"
    - -' น่ารักเจรงๆ เพื่อนกู
    "เออเชี่ย ช่างกูเหอะ เดี๋ยวแม่งจะมีมันก็มีเองแหละ ปัยๆ แดกเหล้าซะทีสาดดด" วกเข้าเรื่องตลอด หุหุ
    "เพิ่งเที่ยงเองนะ"
    "อย่าได้แคร์ ^^"
       
    และนั่นก็เป็นครั้งสุดท้ายของปิดเทอมที่ผมได้กินเหล้ากับมัน เพราะหลังจากนั้นสองสามวัน มันก็ต้องขนของกลับบ้านต่างจังหวัด แล้วก็ไปทำเรื่องมอบตัว ส่วนผมก็ใช้เวลาที่เหลือช่วงปิดเทอมนอนอยู่บนเตียงซะส่วนใหญ่ รอวันเปิดเทอมที่ใกล้เข้ามา
    ยิ่งใกล้ก็ยิ่งตื่นเต้น ไม่ได้กลัวเรียนไม่ได้หรอกนะครับ แต่กำลังกังวลอยู่ว่า เพื่อนใหม่จะเป็นยังไง ในกรณีที่หาได้อ่ะนะ เหอะๆๆ