{TVXQ Japan's Gay Shinhwa} Never Die Love My Darling! Ep2.

ลำดับตอนที่ #1 : Actors of Ep.1 Part 1ผู้คุมวิญญาณ ร่างทรง และพลัง GPS

Actors of Ep.1 Part 1

ความเดิมตอนนี้แล้ว

เพราะนางเป็นมนุษย์ฉะนั้นจะต้องมีการเกิดและการตายอีกหลายๆครั้งจนกว่าจะเวียนมาพบกับผู้เป็นเสมือนเมดูซ่า

ภายหลังการกำเนิดใหม่สิ่งที่ถูกสร้างขึ้นจากความรักจะสมบูรณ์แบบก็ต่อเมื่อก่อเกิดความรักที่บริสุทธิ์อีกครั้ง
และทั้ง 2 ร่างนั้นจะต้องดำเนินการบางอย่างที่เคยกำหนดขึ้นจากคน 2 คน คือการ...
(เสียงกระซิบที่ไม่มีใครได้ยินแม้แต่เบยองจุนเอง)

“บ้าจัง จบแล้วเหรอ ประวัติศาสตร์อะไร พิลึกจัง แต่ก็ตลกดี”
ไคสุเกะนั่งหัวเราะอยู่ที่ห้องอ่านหนังสือและเปลี่ยนจากเสียงหัวเราะเป็นเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
เมื่อโดนหนังสือแปลความภาษาญี่ปุ่นลอยมาด้วยความเร็วประทับกลางหน้าผากพอดี

“ง่ะ เจ็บ...อะไรเนี่ยะ”

ปู่ทวดนั่นเอง ที่เป็นคนทำเค้าเจ็บ

“เจ้านี่...คิดว่าหนังสือที่ชั้นเขียนขึ้นเป็นการ์ตูนตลกรึไงกัน”

คุณปู่ทวดเอ่ยเสียงดุๆแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้ข้างชั้นหนังสือ

“เปล่าน้า...เพียงแต่ผม...แค่คิดว่า มันออกจะแปลกๆที่...”

อยู่ๆ ไคสุเกะก็เงียบไปเกิดอะไรบางในสมองของเค้าอีกแล้ว

เจ็บปวด

ทรมาน

เค้านอนดิ้นอย่างทุรนทุราย แต่ครั้งนี้มันเป็นนานกว่าทุกๆ ครั้ง 

ทำไม?

เกิดอะไรกับไคสุเกะกันแน่

แต่ที่แน่ๆ คือคุณปู่ของเค้า นั่งมองอยู่ตรงนั้น อย่างไม่รู้สึกรู้สากับความเจ็บปวดของเหลนแม้แต่น้อย

"ไงเรา ฟื้นแล้วเหรอ?”

ไคสุเกะเปิดเปลือกตาอย่างช้าๆ

“เอ่อ...ครับ พี่มาถึงนานแล้วหรอ?”

“อืม...สักพัก พอดีเจ้าเรงมันหิว ก็เลยลงไปทานก่อนน่ะ” จูริตอบ

“พี่เรงมาหรอ ! ดีจัง”

ไคสุเกะกระเด้งตัวออกจากที่นอน แล้วสไลด์ตัวไปที่ประตูเพื่อจะไปหา

ตุ๊บ!!

‘ไม่เจ็บแฮะ‘

“ซุ่มซ่ามตามเคยนะเราน่ะ” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยเบาๆที่ข้างหูของคนในอ้อมแขน

“พี่เรง”

“อืม...เจ้าเด็กจอมซุ่มซ่าม”

ว่าแล้วเรงก็ช้อนตัวไคสุเกะไปวางลงบนเตียง

“เจ็บตรงไหนหรือเปล่า เราน่ะ ก็แหมนะ เพิ่งจะหายดีแล้วก็...”

จูริถามอาการน้อง แต่คนให้คำตอบกลับเป็นเรงซะงั้น

“ไม่เจ็บคร๊าบ เพราะน้องเค้าอยู่ในออ้มกอดของช้านไง...เจ้าจูริ”

จูริกับเรงส่งสายตาแบบว่า อิอิ
แล้วทั้งคู่ก็ขำก๊ากๆๆๆๆ
ส่วนไคสุเกะได้แต่นั่งหน้าแดงเถือก

เค้าไม่ได้เขินนะ แต่กำลังโกรธมากกว่า
ที่พวกพี่ๆ ชอบแกล้งเค้าแบบนี้ทุกทีเลย
เห็นเค้าเป็นตัวอะไรเนี่ยะ

‘ผมน่ะ เป็นผู้ชายนะเฟ้ย!!!’

บ้านสไตล์ยุโรปที่ประยุกต์เพื่อให้เข้ากับสภาพภูมิประเทศและอากาศอย่างเมืองโออิตะ
เป็นของตระกูลที่เก่าแก่ตระกูลนึงของ คาโต้ ไคสุเกะ 
เด็กหนุ่มอายุ 17 ปี ที่ยังคงไม่ยอมโตซักที ก็เค้าน่ะเป็นหลานชายคนเดียวของตระกูลนี่หน่า 

ไคสุเกะไม่ค่อยมีเพื่อนที่โรงเรียนมากนักหร๊อก
เพราะตั้งแต่จำความได้ เค้าก็เล่นอยู่กับพวกพี่จูริ พี่เรง
แถมยังได้เพื่อนใหม่ช่วงปิดเทอมของทุกๆปีด้วย 
ทั้ง 3 คน มีความสามารถพิเศษที่ไม่เหมือนใคร ไคสุเกะชอบมากๆ 

อย่างเพื่อนของพี่จูริ คือ ยาสุกะกับน้องชายเค้า เจ้าโคทานิ ที่เกิดมาพร้อมกับพลัง GPS 
และอีกคนที่ทุกคนบอกว่าเป็นแฟนยาสุกะ แต่พี่แกส่ายหัวแทบหลุด...ว่าไม่ใช่
นั่น คือ ฮิเดะโนริ ทาคุยามะ ทายาทคนเดียวของตระกูลที่รับใช้ทางการขององค์กรข้ามชาติอิสระอย่างลับๆ
มรดกทางสายเลือดที่พี่แกได้รับจาก เดท ยมทูตโลกแห่งความตาย เชื่อว่าเป็นต้นตระกูลของพี่แกเอง

คือ...ถ้าเกิดจะมีใครต้องตายภายในไม่เกิน 1 เดือน แกจะรู้ก่อนชาวบ้านเลย
แต่จะหาไม่พบจนกว่าจะได้พลัง GPS ของตระกูลพี่ยาสุกะ ทั้งคู่ก็เลยสนิทกัน มา นม นาน
และภายหลัง 2 ตระกูลนี้ ก็ยังได้เข้าไปรับใช้ทางการเช่นเดียวกันกับของฮิเดะไง

จึงไม่น่าแปลกใจเลย ที่ทั้ง 5 คน ถึงแม้จะแตกต่างกันด้วยวัย
แต่กลับเข้ากันได้อย่างดีเยี่ยม เวลาที่ต้องทำงานร่วมกัน
จนเกิดความคิดเพี้ยนๆ ขึ้นในเซลล์สมองของคุณปู่คาโต้ว่า...

"อ่า...ทั้งหมด...ถ้าเรียนจบเมื่อไหร่ ก็ให้มาอยู่ที่นี่ซะ เป็นเพื่อนเจ้านี่มัน" ชี้นิ้วไปที่หัวไคสุเกะ

"เพราะยังไงก็ต้องทำงานร่วมกันอยู่แล้ว"

และแล้วคุณปู่...ก็เขียนพินัยกรรมให้เราทั้ง 5 คน ระบุไว้ซะโดยละเอียดยิบ

คฤหาสน์...ที่ใหญ่โตอยู่แล้ว ถูกต่อเติมขึ้นบางส่วน
เพื่อเพิ่มความสะดวกสบายของผู้ที่จะมาอยู่ใหม่
และอะไรต่อมิอะไรอีกหลายๆ อย่าง ซึ่งอันนี้คุณปู่บอกว่า...

“ไม่รู้ซิ ชั้นก็...เดาสุ่มไปงั้นแหล่ะ แกจะเอาอะไรกะคนแก่อายุร่วม 100 ล่ะ เจ้าเด็กซุ่มซ่าม”

โดนอีกแล้วไคสุเกะของเรา

‘ก็มันสงสัยนี่หน่า’

สร้างกำลังใจอย่างแรงให้ไรเตอร์ อิอิ
ขอบคุณค้า