คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
KYUMIN LOVE STORY
THE FIRST LOVE STORY
บทนำ
1. PUMPKIN GIRL (?)
1/1/02 “วันนี้ร้อนจัง แต่ก็ไม่ร้อนรุ่มเท่าใจผม (?)”
อิย๊ะฮะฮ่า~ เช้าวันที่สดใส ฝนตกพรำๆ มาเขียนไดอารี่สุดรัก (เอ๊ะ! ได้ข่าวว่า ผลเขียนได้เป็นครั้งแรกในชีวิต - -“) เอาเถอะ เอาเถอะ ยังไงก็เขียนไปแล้ว
วันนี้ไปเที่ยวมาด้วยแหละ สนุกมากกกก... รู้ป่าวว่าไปเที่ยวไหนม๊า... (รู้สึกว่าแกจะสนุกเยอะเกินไปแล้วนะ : ไรเตอร์) เอาล่ะ จะบอกให้ ไปเที่ยวญี่ปุ่นมาน่ะซี้ ^O^ ไปเที่ยวดิสนีแลนด์ สวนสนุกที่ญี่ปุ่น ไม่ค่อยตื่นเต้นเลยอ่ะ ก็ไปมาตั้งหลายที่ ก็ผมมันคนเที่ยวบ่อยนี่เนอะ ไปโน้น มานี่ วุ่นวายจริงๆ แต่จะเรียบง่ายกว่านี้มาก ถ้าไม่มีเจ้า ‘เยซอง’ น้องชายตัวแสบอายุ 10 ขวบครึ่ง (- -“) แสบไม่แสบก็ดูดิ ลากผมไปเล่มสวนหรรษา (- -“) นี่ผมอายุ 12 แล้วนะ อ๊ากก... ถ้าไม่เข้าด้วยมันบอกจะฟ้องแม่ชอลล่ากับพ่อซิมบ้า (T_T) ผมก็เลยต้องเข้าไปกะมันอ่ะดิ พอได้บัตรก็เข้าไปในสวนหรรษา (อย่าย้ำดิ นี่ผมยังทำใจไม่ได้เลยนะเนี่ย TOT) ก็นั่งแปะอยู่ใต้ต้นไม้ (ชิชิ! ต้นไม้ปลอมชัดๆ หญ้า ดอกไม้ปลอมๆๆๆ เกลียดที่สุด) ก็มันไม่มีอะไรทำนิ ส่วนไอ้เยซอง โน่น! ไปวิ่งไล่กระต่ายโน้น จะลากผมมาทำไมเนี่ย โว้ยยยย!
และแล้ว!
และแล้ว!!
แล้วแล๊ววว!!!
ผมก็หันไปเห็นอะไรบางอย่าง วิ้งๆเลย!! OH MY GOD!!!! นางฟ้าาาาาาชัดๆเลยอ่ะ รอบๆตัวของเธอรายล้อมไปด้วยกระต่ายสีชมพู ฟักทอง ฟักทอง และฟักทอง!!! โอ้ พบแล้ว เธอคือ PUMPKIN GIRL!!! โอ้ ผมต้องฝันไปแล้วแน่ๆ อย่างนี้ต้องเข้าไปทักสักหน่อยอยู่แล้ว ตามประสาคนหล่อเลือกได้ (?)
“อะแฮ่มๆ ขอโทษนะครับ” << ผม ^O^
“...” ยังไม่สนอ่ะ นี่คนหล่อนะ - -
“อะแฮ่มๆ ขอโทษนะครับ” << ผม ^O^”
“หืม...” แล้วเธอก็เงยหน้ามามองผมจนได้
“เอ่อ...ขอนั่งด้วยนะ” นี่ๆ มันต้องอย่างนี้
“อ่ะ! ได้สิ” โอ้ว~ เสียงโคตรน่ารักเลยอ่ะ พูดอีกสิคร้าบบบ... >O<
“นั่งสิ ^^”
“ครับๆ”
“นายชื่ออะไรอ่ะ” แน่ะ! ถามชื่อผมนี่ แสดงว่าลงหลุมแล้วล่ะสิ หึหึ - -++
“คยูฮยอน” ต้องวางฟอร์มๆ
“ฉันชื่อซองมินนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคยูฮยอน”
“...”
“ชื่อนายยาวจัง เรียก ‘คยู’ เฉยๆละกันนะ คงไม่ว่าหรอกนะ ^^”
“เอ่อ...ไม่หรอก ชื่อฉันยาวจริงๆแหละ”
“^^” อ๊าก....ยิ้มอีกแล้ว
แล้วก็คุยแล้วก็เล่นกันสักพักใหญ่ (ที่นี่เขาให้นั่งได้จนกว่าสวนสนุกจะปิดเลยล่ะ) ส่วนใหญ่ซองมินจะชวนผมคุยมากกว่า เหมือนกับว่าไม่ได้คุยมาหลายเดือน คุยจ้อ ตอบไม่ทันเลย น่ารักสุดๆ เธอเหมือนเป็นแม่เหล็กชนิดพิเศษ ดูดแต่ของที่มีสีชมพูและดูเหมือนจะชอบฟักทองสุดๆ เธอเป็น ‘PUMPKIN GIRL’ ฮะๆ ซองมินน่ารักมาเลย คอยถามว่า ‘เบื่อมั้ย?’ ‘เหนื่อยรึยัง?’ โอ๊ย! ใจจะละลายอยู่แล้ว (นี่แน่ใจว่าแกอายุ 12 : ไรเตอร์ - -“) ผมก็วางฟอร์มเรื่อยๆ ผมน่ะ พูดไม่ค่อยเก่งหรอก แต่ถ้าให้ทักทายธรรมดาอ่ะได้ ถ้าเขียนก็ฟอร์มหลุดทุกที ไม่ค่อยมีใครได้อ่านไดอารี่ผมหรอก เหตุผลก็หวงไง กลัวฟอร์มที่สั่งสมมาตั้ง 12 ปีหลุดลอยไป มันจะไม่คุ้ม ฟอร์มผมกินได้นะ...
อะๆ เข้าเรื่องได้ละ นอกเรื่องมามาก (- -*) ทีนี้เราก็เริ่มเหนื่อยกันแล้ว แหงสิก็เล่นซะเหนื่อยเชียว อันที่จริงผมไม่ชอบที่นี่สักนิด โดนเยซองลากมา แต่เพราะซองมิน ผมเลยเล่นกะเธอทุกอย่าง นี่ถ้าไม่มีเยซอง ผมก็คงไม่เจอนางฟ้าองค์นี้หรอก จบงานนี้ต้องเลี้ยงไอติมเจ้าเย่มันหน่อยละ เอ้า! นอกเรื่องอีกแล้ว (มันเปลืองพลังงานคนพิมพ์นะเจ้าคยู : ไรเตอร์ - -++) เอาล่ะๆ เอาเป็นว่าเราก็เหนื่อยก็เลยออกมานอกสวน (ทิ้งเย่ไว้ ^[]^) แล้วก็นั่งกินไอติมทีทางร้านแจกเรียกลูกค้า เพราะวันนี้คนไม่เยอะ
ผมหันไปเห็นร้านขายของร้านหนึ่ง ผมบอกให้ซองมินนั่งรอแล้ววิ่งไปกะจะซื้อของที่ระลึกให้ซองมิน เพราะจากการที่ผมคุยกับเธอแล้ว เธอไม่เคยมาที่นี่เลยสักครั้ง แต่ก่อนจะหยิบของที่ระลึก ผมก็หันไปเห็นสร้อยคู่เป็นรูปปีก 2 ประกบกันแล้วจาก 2 คู่ก็จะเป็นได้ปีก 1 คู่ โอ้ว~ โคตรเข้ากับบรรยากาศของสองเราเหลือเกิน (- -“ : ไรเตอร์) ผมวางของที่ระลึกแล้วเปลี่ยนไปหยิบสร้อยนั้นทันที แล้วขอยืมตะปูกับค้อนของลุงขายของ ตอกลงไปด้วยมือของผมเองเป็นจุด 2 จุดบนสร้อยทั้งสองเส้น เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่ามันมีเพียงเส้นเดียวในโลก ผมรีบจ่ายเงินและวิ่งไปหาซองมินที่นั่งดูผมอยู่ไม่ไกล
“ให้นะ” ผมยื่นสร้อยเส้นหนึ่งให้ซองมิน
“ให้ฉันเหรอ” ซองมินดูงงๆ
“อื้ม! จะได้จำฉันได้ไง”
“...” เธอก้มมองดูสร้อยที่ผมยื่นให้แล้วเงียบไป
“มีไรเหรอ” ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีที่ซองมินเงียบไปจึงถามขึ้น
“นายรู้ไหม... ตั้งแต่ฉันจำความได้นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้รับของขวัญจากคนแปลกหน้าที่พบกันไม่ถึง 3 ชั่วโมง และให้ฉันจากใจจริง ไม่ได้หวังอย่างอื่นจากตัวฉัน...”
“...”
“นายรู้ไหมว่า...วันนี้เป็นวันอะไร”
“...”
“วันนี้น่ะ...เป็นวันเกิดฉัน นี่เป็นของขวัญชิ้นแรกตั้งแต่ฉันเคยตั้งตาคอยวันนี้มาทั้งปี เพื่อสุขสันต์สันเกิดให้ตัวเอง ขอบคุณนะคยู”
ผมค่อยๆใส่สร้อยให้ซองมินและจับมือเธอเอาไว้ ก่อนจะร้องเพลง Happy Birthday จนจบเพลง แล้วเอามือจับที่หน้าอกผม
“...”
“Happy Birthday to you... ฉันก็หวังอะไรบางอย่างจากซองมินเหมือนกัน... อย่าลืมฉันนะ สร้อยเส้นนี้มีเพียง 2 เส้นในโลก เป็นของเรา 2 คน ฉันกับซองมินจะไม่ลืมกันตลอดไป ในวันนี้ของทุกปี ฉันจะร้องเพลง Happy Birthday ให้ซองมินทุกปี ไม่ว่าเราจะได้เจอกันหรือไม่...” ผมค่อยๆปล่อยมือของเธอแล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลไม่หยุดของเธออย่างแผ่วเบาด้วยมือของผม ซึ่งเธอก็ไม่รังเกียจเลยสักนิด
“...” ผมเงียบไปด้วยความอาย (คือว่าเพิ่งรู้ตัวน่ะ)
“ฉันจะไม่ลืมนาย คยูฮยอน” ซองมินพูดจบก็ยิ้มให้ผม
“สร้อยเส้นนี้จะถอดเด็ดขาดถ้าหลังจากวันนี้แล้วจะไม่เจอนายอีก” ซองมินพูด
“อื้ม...ฉันด้วย”
“งั้นฉันไปก่อนนะคยู ขอบคุณมากเลยสำหรับทุกอย่าง ฉันสัญญาว่าจะไม่ลืมนายแม้ฉันจะหมดลมหายใจแล้ว~”
“อื้ม...”
“บาย”
“บาย” แล้วซองมินก็วิ่งไปขึ้นรถเฟอรารี่คันหรูแล้วจากไปพร้อมกับรอยยิ้มที่ส่งมาให้ผม
เป็นไงล่ะ~ น่าประทับใจดีนะ ขอบคุณเยซอง ของคุณพ่อ แม่ ขอบคุณสวรรค์ ขอบคุณโชคชะตา ที่ทำให้ผมได้เจอเธอ
“FIRST LOVE”
By คยูฮยอน
ความคิดเห็น