คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : นักเรียนใหม่
ฟิคเรื่องนี้แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ผู้แต่งได้มีการเพิ่มตัวละครเอกเข้าไป โดยที่ตัวละครนั้นไม่มีอยู่จริงในเรื่อง แต่ไม่มีเจตนาจะลบหลู่ใดๆ ขอให้ผู้อ่านเข้าใจและอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น
ณ ห้องโถงใหญ่ของปราสาทฮอกวอตส์ในขณะนี้ เต็มไปด้วยเสียงอึกทึกของบรรดานักเรียนหน้าเก่าทั้งหลายที่ต่างสอบผ่านและเลื่อนขึ้นไปเรียนชั้นใหม่ หนึ่งในนักเรียนเหล่านั้นคือเพื่อนซี๊ 3 สหาย แฮร์รี่ รอน และเฮอร์ไมโอนี่ที่ร่วมกันเผชิญกับอุปสรรคต่าง ๆ มาด้วยกันมากมาย ทั้งสามกำลังพูดคุยด้วยสีหน้าเคร่งเครียด เนื่องจากตอนนี้ โวลเดอร์มอร์กลับมามีอำนาจอีกครั้ง และยังร้ายกาจกว่าเดิมด้วย
“นี่หมายความว่า นายต้องเป็นคนฆ่า คนที่นายก็รู้ว่าใคร เหรอ แฮร์รี่” เจ้าหนุ่มผมแดงถามขึ้น
“ใช่ ถ้าตามคำทำนาย มันก็เป็นแบบนั้น ฉันคือคนที่ถูกเลือกนี่ แต่ฉันจะฆ่าโวลเดอร์มอร์ได้ยังไง ฉันไม่มีอำนาจขนาดนั้นหรอก”
“นายอย่าเอ่ยชื่อนั้นได้มั๊ย ฉันขอนายตั้งแต่ปี 1 แล้วนะ ทำไมนายไม่ฟังฉันบ้างเลย”
“โอ๊ย รอน นั่นไม่ใช่ปัญหาในตอนนี้แล้วล่ะ ความเป็นจริง เธอน่าจะชินได้แล้วนะ” เด็กหญิงคนเดียวในกลุ่มพูดแทรกขึ้นมาอย่างหมดความอดทน
ขณะที่รอนอ้าปากกำลังจะพูดตอบโต้อยู่นั้น เสียงเคาะแก้วก็ดังขึ้นจากโต๊ะอาจารย์ ทั้งห้องโถงจึงเงียบเสียงลงโดยอัตโนมัติ
ขณะนั้นศาสตราจารย์ดัมเบิมดอร์ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าคร่งเครียดซึ่งผิดจากวิสัยของอาจารย์อย่างยิ่ง เขากระแอมนิดหนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า
“สวัสดี นักเรียนทุกคน ฉันดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้พบพวกเธออีกครั้ง อย่างที่ทุกคนรู้ดี ตอนนี้โวลเดอร์มอร์กลับมาแล้ว สร้างความหวาดกลัวให้กับบรรดาผู้ปกครองทุกคนเป็นอย่างมาก แต่ฉันอยากให้รู้ไว้โรงเรียนแห่งนี้ปลอดภัยสำหรับพวกเธอทุกคน ขออย่าได้กังวลไป”
“ฉันมีข่าวจะแจ้งให้พวกเธอทุกคนทราบ” อาจารย์พูดต่อไป “ตอนนี้โรงเรียนของเรามีสมาชิกใหม่ซึ่งย้ายมาจากโบต์บาตง เพื่อมาเรียนต่อที่ฮอกวอร์ต เนื่องจากพ่อแม่ของนักเรียนคนนี้ย้ายมาอยู่ที่อังกฤษ จึงต้องย้ายโรงเรียนด้วย ฉันอยากขอให้พวกเธอทุกคนให้การต้อนรับนักเรียนใหม่เป็นอย่างดี ฉันขอแนะนำ “มิสเซเรนิตี้ ลูซิเฟอร์”
สิ้นเสียงของดัมเบิลดอร์ นักเรียนหญิงคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามาในห้องโถงใหญ่ การมาของนักเรียนหญิงคนนี้สร้างความตกตะลึงให้แก่แฮร์รี่เป็นอย่างยิ่ง เหตุผลนั้นก็คือ “เซเรนิตี้ ลิซิเฟอร์” ช่างมีหน้าตาละม้ายคล้ายคลึงกับ “ลิลี่ พอตเตอร์” แม่ของเขานัก แฮร์รี่กำลังจะอ้าปากบอกเพื่อนทั้งสอง แต่ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ก็ขัดจังหวะขึ้น
“เอาล่ะ ตามประเพณีของฮอกวอตส์ เธอจะต้องถูกคัดสรรว่าจะได้ไปอยู่บ้านไหน กรุณานั่งลงและสวนหมวกด้วยมิสลูซิเฟอร์”
แฮร์รี่เพิ่งสังเกตเห็นหมวกคัดสรรใบเก่าคร่ำคร่าที่วางไว้ เซเรนิตี้นำหมวกมาสวมทันที เป็นวินาทีที่น่าตื่นเต้นนักที่ทุกคนต่างเฝ้ารอว่า เด็กใหม่ จะถูกส่งตัวไปอยู่ที่ใด
“อืม...เหมือนฉันเคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ความรู้สึกว่ายากที่จะตัดสินใจว่าจะส่งเธอไปที่ไหน อ้า...ใช่แล้ว ฉันเคยมีความรู้สึกแบบนี้กับเด็กชายผู้รอดชีวิต งั้นฉันคงต้องให้เธอเลือกว่าอยากไปที่ไหน กริฟฟินดอร์ หรือ สลิธีรีน”
“แล้วแฮร์รี่อยู่ที่ไหนล่ะ” เซเรนิตี้คิดตอบกลับไป “ฉันจะไปอยู่ที่นั่นแหละ”
“ได้ งั้นไป “กริฟฟินดอร์””
เกิดเสียงปรบมือกึกก้องดังสนั่นหวั่นไหวจากบ้านกริฟฟินดอร์ เสียดายที่ตอนนี้เฟร็ดกับจอร์จไม่อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นเพดานวิเศษคงถล่มลงมา เซเรนิตี้รีบเดินไปยังโต๊ะกริฟฟินดอร์ทันทีพร้อมกับไล่จับมือรายทางไป เรื่อย ๆ และหยุดทันทีเมื่อเจอคนที่อยากเจอ “แฮร์รี่ พอตเตอร์”
“สวัสดี แฮร์รี่ พอตเตอร์ ในที่สุดเราก็ได้พบกันเสียที” พูดพร้อมกับยื่นมือออกไปทักทาย
“สวัสดี เอ่อ...ว่าแต่ เธอรู้จักฉันด้วยหรอ” ถามพร้อมกับทำหน้างง ๆ แต่ก็ยื่นมือออกมาจับมือกับหญิงสาว
เมื่อเซเรนิตี้ได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมาทันที พร้อมกับพูดว่า “รู้จักสิ ในโลกของเรา มีใครที่ไม่รู้จักเธอบ้างล่ะ ก็เธอออกจะมีชื่อเสียงนี่นา”
“นั่นสินะ” เด็กชายตอบ
‘น่าแปลกจัง’ เด็กชายคิดเงียบ ๆ ในขณะที่เซเรนิตี้กำลังจับมือกับรอนและเฮอร์ไมโอนี่ ‘ทำไมเหมือนแม่เรานักล่ะ แต่สีตาเหมือนพ่อเลย ถ้าไม่รู้อะไรต้องคิดว่าเธอเป็นพี่น้องเราแน่เลย แต่เราเป็นลูกคนเดียวนี่นา’
ขณะที่แฮร์รี่เริ่มสงสัยหนักขึ้น ศาสตราจารย์มักกอนนากัลป์ก็เดินตรงมาที่โต๊ะเหมือนรู้ว่าแฮร์รี่คิดอะไรอยู่
“มิสเตอร์พอตเตอร์ มิสลูซิเฟอร์ ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์เรียกพบแน่ะ ศาสตราจารย์บอกว่าจะตอบข้อสงสัยของเธอ พอตเตอร์ กรุณาตามฉันมาทั้งสองคน”
สิ้นเสียงของศาสตราจารย์มักกอนนากัลป์ เด็กทั้งสองก็มองหน้ากัน แล้วเซเรนิตี้ก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับแฮร์รี่และบอกลารอนกับเฮอร์ไมโอนี่
“เดี๋ยวเจอพวกเธอที่ห้องนั่งเล่นนะ” แฮร์รี่บอกก่อนจะก้าวจากไป
TCB
ความคิดเห็น