ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
บทนำ
���������� "กรี๊ดดดดด !! แกกล้ามากนะที่ทำกับพวกฉันอย่างนี้ อย่าให้เจออีกนะยัยบ้า!! -*- =3" แสบแก้วหูชะมัด ยัยแป๋นแหล็นเอ๊ย น่าตาไม่ดียังมารยาททรามอีกนะยะ ชิ!! บ่นที่น้ำลายฟองฟ่อพุ่งออกมาจากปากเลยนะยะ
��������� "เธอเริ่มก่อนไม่ใช่หรอยะ อย่ามามั่วนะยะ"
��������� หน็อย! ยัยกระทิงไร้สมอง แกนั่นแหละตัวเหต แหม ใครมันมาผลักฉันล่ะยะ
��������� "แต่แกมา ซบอก พี่ดอกจิกของฉัน"
��������� "หน้าเห่ย อย่างนั้นฉันไม่เอาทำผัวหรอกน่า" โฮะๆๆ คนสวยสะใจ ได้ด่าชาวบ้านทางอ้อมเนี่ย
��������� "กรี๊ดดดดด แกด่าแฟนฉัน แฟนฉันออกจะหล่อลากดิน กรี๊ดดๆๆๆๆ" เบื่อโว้ยยยย ไปดีกว่า คนอาร๊ายยย มิอายประชาชี กล้า สปีกออกมาว่าแฟนเธอหล่อ แหวะๆ คนสวยจะอ้วกอ่ะ โฮะๆ ไปดีกว่า อยู่แล้วแสลงหู เดี๋ยวเสียงของยัย กระทิงไร้สมองมันจะทำให้แก้วหูของสาวน้อยวัยกะเตาะน่าตา น่ารัก มีนามว่า เยลลี่ผู้นี้ แตกเอาซะได้
��������� เฮ้ออ
��������� จะว่าไปวันนี้เป็นวันที่แสนจะเบื่อที่สุด ฉันต้องมาโรงเรียนซึ่งไม่มีอะไรเลยนอกจากยัยเพื่อนสุดเลิฟอย่าง ทับทิมและพิชชี่ ถ้ายัยกระทิงไร้สมองไม่มาหาเรื่องฉันนะ ชีวิตของสาวน้อยน่ารักผู้นี้คงไร้สีสัน
��������� "ลี่ !! อ๊ายย ตายแล้วๆ เธอสวยขึ้นนะเนี่ย แต่ยังเทียบกับฉันไม่ติดหรอกเนอะ ฮ่าๆๆ"ยัยพิชชี่ เพื่อนชาย ไม่เต็มร้อยของฉันทักขึ้น
��������� "จ๊ะ ยัยสวย เริ่ด เชิด ซะไม่มี" เน้น 'ซะไม่มี'นะคะ
��������� "มันแน่อยู่แล้วแหละ ฮ้า�� เออได้ข่าวว่าเมื่อเช้าหล่อนมีเรื่องกับยัยพวก 3สาว buff girls หรอ"
��������� "อือ อย่าสนใจเลย พวกไร้สมองอ่ะ ไปเรียนดีกว่า"
��������� แหมะ แหมะ ซ่าา
��������� "อ๊ายย ฝนตกอ่ะ ทำไงดีเนี่ย ตายแล้วๆ 0o0"
��������� "จะทำไงล่ะ แกก็รีบๆเดินสิยัยพิช -*- " แกเป็นกระเทยที่ โง่ได้ใจฉันมากเลยนะเว้ย ยัยพิชชี่
��������� ฟิ้วว
��������� ซ่าา
��������� "กรี๊ดดด !! นายกลับมาเลยนะยะ วิ่งยังไงให้ฉันเปียกเนี่ย ดูซิ เลอะเทอะหมดแล้วนะยะ" ฉันโวยวายใส่ไอ้หน้าหล่อ แล้วมันก็หันกลับมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ชั้นอ่ะ
��������� "อ้าว โทษนะ เธออยากให้ฉันเปลี่ยนเสื้อให้ใช่มั้ยล่ะ มาสิเดี๋ยวชั้นพาไปเปลี่ยน"
��������� "อ๋อได้ฮ้าา ยัยลี่มันไม่ว่าง พาพิชชี่ไปแทนได้นะคะ ไม่เป็นไร พิชไม่เกี่ยงอ่ะ" กรี๊ดดด ยัยพิช เริ่ดว่ะแกช่วยฉัน ฉันรักแกม๊ากมาก โฮะๆๆ ไปละน้าา ไอ้ผู้ชายวิ่งเตะโคลนใส่ฉัน
��������� "ไปนะ ยัยพิช ขอให้มีความสุข บายย" โฮะๆๆ ยังสะใจไม่หายเลยอ่ะ ยัยพิชเพื่อนรักฉันจะพาแกไปหาพี่ยูเรก้าเลยนะเว้ยยยย� เอ๋?? แล้วเสื้อผ้าฉันล่ะ ตายแล้ว !! ทำไงดีอ่ะ โทรหายัยทับทิมดีกว่าป่านนี้คงยังมาไม่ถึงโรงเรียนหรอกเนอะ ยัยทับทิมความหวังของฉันอยู่ที่แกน้า T^T
��������� "ฮัลโหล ยัยทับทิม แกยังไม่ออกจากบ้านใช่มั้ย แกเอาชุดนักเรียนของแกมาให้ฉันหน่อยดิ ชุกฉันเลอะ"
��������� [ไมอ่ะ ไปโดนอะไรมาเนี่ย]
��������� "เออน่า เอามาเถอะ ด่วนเลยนะ ฉันรีบ"
��������� [เออๆ รอแปป]
��������� โฮกก !! โชคดีจัง ที่ยัยทับทิมยังไม่ออกจากบ้าน ไม่งั้นฉันคงต้องเป็น ผ้าขี้ริ้วห่อนางงามแน่ๆ (หลงตัวเองดีมะ-_-)
��������� "เธอเริ่มก่อนไม่ใช่หรอยะ อย่ามามั่วนะยะ"
��������� หน็อย! ยัยกระทิงไร้สมอง แกนั่นแหละตัวเหต แหม ใครมันมาผลักฉันล่ะยะ
��������� "แต่แกมา ซบอก พี่ดอกจิกของฉัน"
��������� "หน้าเห่ย อย่างนั้นฉันไม่เอาทำผัวหรอกน่า" โฮะๆๆ คนสวยสะใจ ได้ด่าชาวบ้านทางอ้อมเนี่ย
��������� "กรี๊ดดดดด แกด่าแฟนฉัน แฟนฉันออกจะหล่อลากดิน กรี๊ดดๆๆๆๆ" เบื่อโว้ยยยย ไปดีกว่า คนอาร๊ายยย มิอายประชาชี กล้า สปีกออกมาว่าแฟนเธอหล่อ แหวะๆ คนสวยจะอ้วกอ่ะ โฮะๆ ไปดีกว่า อยู่แล้วแสลงหู เดี๋ยวเสียงของยัย กระทิงไร้สมองมันจะทำให้แก้วหูของสาวน้อยวัยกะเตาะน่าตา น่ารัก มีนามว่า เยลลี่ผู้นี้ แตกเอาซะได้
��������� เฮ้ออ
��������� จะว่าไปวันนี้เป็นวันที่แสนจะเบื่อที่สุด ฉันต้องมาโรงเรียนซึ่งไม่มีอะไรเลยนอกจากยัยเพื่อนสุดเลิฟอย่าง ทับทิมและพิชชี่ ถ้ายัยกระทิงไร้สมองไม่มาหาเรื่องฉันนะ ชีวิตของสาวน้อยน่ารักผู้นี้คงไร้สีสัน
��������� "ลี่ !! อ๊ายย ตายแล้วๆ เธอสวยขึ้นนะเนี่ย แต่ยังเทียบกับฉันไม่ติดหรอกเนอะ ฮ่าๆๆ"ยัยพิชชี่ เพื่อนชาย ไม่เต็มร้อยของฉันทักขึ้น
��������� "จ๊ะ ยัยสวย เริ่ด เชิด ซะไม่มี" เน้น 'ซะไม่มี'นะคะ
��������� "มันแน่อยู่แล้วแหละ ฮ้า�� เออได้ข่าวว่าเมื่อเช้าหล่อนมีเรื่องกับยัยพวก 3สาว buff girls หรอ"
��������� "อือ อย่าสนใจเลย พวกไร้สมองอ่ะ ไปเรียนดีกว่า"
��������� แหมะ แหมะ ซ่าา
��������� "อ๊ายย ฝนตกอ่ะ ทำไงดีเนี่ย ตายแล้วๆ 0o0"
��������� "จะทำไงล่ะ แกก็รีบๆเดินสิยัยพิช -*- " แกเป็นกระเทยที่ โง่ได้ใจฉันมากเลยนะเว้ย ยัยพิชชี่
��������� ฟิ้วว
��������� ซ่าา
��������� "กรี๊ดดด !! นายกลับมาเลยนะยะ วิ่งยังไงให้ฉันเปียกเนี่ย ดูซิ เลอะเทอะหมดแล้วนะยะ" ฉันโวยวายใส่ไอ้หน้าหล่อ แล้วมันก็หันกลับมาทำหน้าเจ้าเล่ห์ใส่ชั้นอ่ะ
��������� "อ้าว โทษนะ เธออยากให้ฉันเปลี่ยนเสื้อให้ใช่มั้ยล่ะ มาสิเดี๋ยวชั้นพาไปเปลี่ยน"
��������� "อ๋อได้ฮ้าา ยัยลี่มันไม่ว่าง พาพิชชี่ไปแทนได้นะคะ ไม่เป็นไร พิชไม่เกี่ยงอ่ะ" กรี๊ดดด ยัยพิช เริ่ดว่ะแกช่วยฉัน ฉันรักแกม๊ากมาก โฮะๆๆ ไปละน้าา ไอ้ผู้ชายวิ่งเตะโคลนใส่ฉัน
��������� "ไปนะ ยัยพิช ขอให้มีความสุข บายย" โฮะๆๆ ยังสะใจไม่หายเลยอ่ะ ยัยพิชเพื่อนรักฉันจะพาแกไปหาพี่ยูเรก้าเลยนะเว้ยยยย� เอ๋?? แล้วเสื้อผ้าฉันล่ะ ตายแล้ว !! ทำไงดีอ่ะ โทรหายัยทับทิมดีกว่าป่านนี้คงยังมาไม่ถึงโรงเรียนหรอกเนอะ ยัยทับทิมความหวังของฉันอยู่ที่แกน้า T^T
��������� "ฮัลโหล ยัยทับทิม แกยังไม่ออกจากบ้านใช่มั้ย แกเอาชุดนักเรียนของแกมาให้ฉันหน่อยดิ ชุกฉันเลอะ"
��������� [ไมอ่ะ ไปโดนอะไรมาเนี่ย]
��������� "เออน่า เอามาเถอะ ด่วนเลยนะ ฉันรีบ"
��������� [เออๆ รอแปป]
��������� โฮกก !! โชคดีจัง ที่ยัยทับทิมยังไม่ออกจากบ้าน ไม่งั้นฉันคงต้องเป็น ผ้าขี้ริ้วห่อนางงามแน่ๆ (หลงตัวเองดีมะ-_-)
���� 20 นาทีผ่านไป
��������� "ยัยลี่!! ฉันมาแล้ววววว" ยัยทับทิมวิ่งน่าตาตื่นมาหาฉันด้วยความเร็วต่ำกว่าแสงนิดนึง เอ๋?? อะไรอยู่ในมือ มันใช่เสื้อนักเรียนใช่มั้ย ใช่มั้ย กรี๊ดดดดด อยากจะร้องเป็นภาษาไต้หวัน แต่ไำม่เป็น แก ยัยทับทิมแกไม่ลืมเอามาให้ฉันด้วยอ่ะ
��������� "ทับทิม แกเอาเสื้อมาให้ฉันด้วยใช่มั้ยเอ่ยย ^[-----]^"
��������� "ปิ๊งป่อง แกเดาถูกแล้ว พอดีฉันกลัวแกทำเสื้อในเลอะด้วยอ่ะ เลยเอามาให้ด้วยนะเว้ยยย"
��������� "มันน่าดีใจตรงไหนเนี่ย ของฉันเล็กกว่าของแกนะยะ ใส่ไปก็หลวมดิ"
��������� "แกใส่ของฉันมันจะได้ ใหญ่ๆไง น่าดีใจใช่มั้ยล่าาา วู้วๆ ^^"
��������� "ทับทิม แกเอาเสื้อมาให้ฉันด้วยใช่มั้ยเอ่ยย ^[-----]^"
��������� "ปิ๊งป่อง แกเดาถูกแล้ว พอดีฉันกลัวแกทำเสื้อในเลอะด้วยอ่ะ เลยเอามาให้ด้วยนะเว้ยยย"
��������� "มันน่าดีใจตรงไหนเนี่ย ของฉันเล็กกว่าของแกนะยะ ใส่ไปก็หลวมดิ"
��������� "แกใส่ของฉันมันจะได้ ใหญ่ๆไง น่าดีใจใช่มั้ยล่าาา วู้วๆ ^^"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น