ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักป่วนร้ายพิชิตใจยัย Buddy

    ลำดับตอนที่ #1 : ถึงเวลาจัดการ

    • อัปเดตล่าสุด 15 ส.ค. 52


    ��������������������� "แกจะเอายังไงกับฉันว่ะไอคิวตามจองเวรตั้งแต่ปี1ยันปี2ยังไม่เลิกอีกแกกลับมานี่เดี๋ยวนี้เลยนะไอบ้าอย่าให้ฉันเจอนะไอบ้า ไอปลวก ไอหนอนใบไม้ ไอเลว "�
    สวัสดีค่ะดิฉันหวานค่ะ อายุ19ปี เรียนคณะนิติศาสตร์ค่ะตอนนี้กำลังยืนด่ารถ สปอร์ต��เปิดประทุนที่มีไอเวรตะไล คิว เปนคนขับไอบ้า�ไม่รุ้จะจองเวรอะไรหนักหนาอย่าให้เจอนะโว้ยเดี่ยวจะหาว่าแม่ไม่เตือน
    ���������������������"เฮ้ย ไอหวานทำไมแกตัวเปียกเหมือนลูกหมาข้างถนนเงี่ยอ่ะไปทำไรมา" ไม่มีสิ่งที่จะเปรียบดีกว่านี้แล้วหรอว่ะไอ้เพี่อนเวร
    �������������������� "ก็จะใครซะอีกล่ะก็คุณชายของพวกแกไงเห็นฉันเดินอยู่ แทนที่จะขับรถให้มันช้าลงที่ไหนได้พอเห็นฉันเท่านั้นแหละเหยียบน้ำที่อยู่ข้างทางกระเด็นใส่ฉันเปียกหมดเลย"
    �������������������� "แกเปนคู่อาฆาตของคิวเค้าจังเลยนะเค้าออกจะนิสัยดีจะ� ตะ ตาย"� สงสัยใช่มั้ยค่ะว่าทำไมไอแบมถึงพูดไม่จบประโยคก็เพราะว่าฉันส่งสายตาพิฆาตไปให้มันนะสิ�
    หน็อย นังเพื่อนเลวเห็นผุ้ชายดีกว่าเพื่อน หึไอคิวอย่าให้ฉันเจอนะแกแนไม่ปล่อยแกไว้แน่
    �������������������� "ไง ยัยทอมทำไมเปียกเป็นลูกหมาแบบนั้นล่ะยังไม่หน้าร้อนเลยรีบกระโดดลงน้ำจังเลยนะ"�

    �������������������� "ตายยากจังเลยนะนายฉันกำลังคิดถึงอยู่พอดีเลยอ่ะ"
    ���������������������"อะไรนะคิดถึงฉันหรอจะเปลี่ยนใจมาชอบฉันหรอแต่ว่าอย่าดีกว่านะฉันไม่ชอบพวกทอมอ่ะ"โหไอ้บ้าหลงตัวเองชะมัดเลย หึ�ผจญภัยกับความหล่อให้เต็มปอดเลยนะเพราะอีกสักพักแกจะได้ผจญกับความเจ็บ
    �������������������� "เปนไรทำไม่เงียบไปล่ะยอมรับแล้วล่ะสิ"
    �������������������� "ใช่จ้ะที่รักหวานกำลังเปลี่ยนใจจะมา"
    ���������������~ซ่า ซ่า�ซ่า~
    �������������������� "เฮ้ย อะไรว่ะเนี่ย ยัยบ้าเทอทำอะไรของเทอหา"
    �������������������� "ฉันก็เห็นนายร้อนไงก็เลยมีเมตตาจิตอุตส่าห์ลงทุนเดินไปตกน้ำจากสระบัวมาสาดใส่นายเห็นมั้ยฉันเปนคนดีจะตาย ฮี่ ฮี่"�
    �������������������� "ไอหวาน แกทำกับคิวเกิดไปป่าวว่ะเรื่องเมื่อเช้าเค้าอาจไม่ตั้งใจก็ได้ ใช่ไม่ค่ะคิว"ไอแบมแกเปนเพื่อนแนนะโว้ยทำไมไปเข้าข้างมันล่ะ ฉันเกลียดแกไอแบมต่อไปนี้ไม่ต้องมายืมยาสีฟันฉันไปใช้เลย
    �������������������� "เห็นมั้ยยัยทอมเพื่อนของเทอออกจะน่ารักผิดกับเทอเลยโหดสุดๆ"ตอนนี้รอบกายของฉันกับไอบ้าคิวมีนักศึกษามุงเยอะมากส่วนไอแบมก็หายไปตั้งแต่ไอบ้านี่ชอบว่าน่ารัก
    ��������������������~พรืด พรืด~
    ������������������� "แค่ก แค่ก อะไอหมาลอบกัดแกเล่นทีเผลอนี่"
    ��������������������"โหขาวจั๊ว เลยอ่ะแป้งยี่ห้อนี้ทำให้เทอขาวได้อะไม่น่าเชื่อเลย"
    ������������������� "ฉันทนไม่ไหวแล้วนะแกอย่าอยู่เลยไอคิว"ฉันก็ปล่อยหมัดใส่ไอบ้านั้นทนทีแต่ไอบ้านี่ดันรับไว้ทันแล้วดึงฉันเข้าไปกอดทันที อะไรมันดึงฉันเข้าไปกอด
    ��������������������"ไอ้บ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะโว้ย"
    ��������������������"พวกเราดูพี่คิวสิทำไม ปล่อยให้ยัยนั้นกอดยังงั้นล่ะ" อ๊าก ไอพวกเด็ดปี1บ้าไม่มีตาหรอถึงมองว่าฉันไปกอดไอบ้านั้นคนอย่างไอบ้าเนี่ยให้ฟรีแถมข้าวสาร 10 กระสอบฉันยังไม่เอาเลย
    ������������������ "ไอบ้า ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะแฟนคลับแกกำลังอาฆาตฉันนะ "�
    ������������������ "ไม่อ่ะฉันไม่ปล่อยหรอกนานๆทีฉันได้กอดทอมดีสำหรับเทอนะเพราะกอดนี้ไม่คิดตัง" เมิงจะคิดตังหรือไม่คิดเมิงก็ปล่อยกูเหอะสงสัยกูเหอะ
    �������������������"แกจะไม่ปล่อยจริงๆใช่มะได้"แล้วฉันก็หมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับไอบ้าคิวทันที หึ หึ เดี๋ยวก็รู้ว่าใครเปนใคร

    �������������������" ที่รักจะไม่ปล่อยเค้าหรอค่ะกอดนานแบบนี้มันร้อนๆนะค่ะ"ไม่พูดป่าวฉันเอามือไปโอบต้นคอนายคิวทนทีพร้อมกับยิ้มหวานๆให้ ส่วนไอบ้านั้นหรอทำหน้าเออไปเล็กน้อยแต่ยังไม่วายเอามือมาจับเอวฉันเช่นกัน และในเวลานี้ป๋าและม้าของฉันท่านก็คงจะสะดุ้งเพราะมีคำสรรเสิรญมากมายส่งไปถึงท่าน
    ������������������~พลั่ก~
    ���������������� "โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ยัยบ้าทะ เทอโอ้ย"*-*

    �����������������"เปนไงจ้ะจุกหรอ�โหตอนนี้หน้านายกำลังเปลี่ยนสีอ่ะดูไปดูมาตอนนี้นายเหมือนกิ้งก่าเลยอ่ะ"สะใจจริงเลยคงจะงงใช่มั้ยว่าทำไมจู่ๆนายคิวถึงได้ร้องเสียงหลงก็ตอนที่นายนั้นเผลอฉันก็จัดการเข้าที่จุดสำคัญของมันทันที�55 แค่5นาทีเท่านั้นที่ใช่เวลาจัดการกับไอบ้าคิว สะใจชะมัด
    ��������������� "พี่คิว เปนไงบ้างค่ะ รุ่นพี่ใจร้ายจังเลยนะค่ะที่ทำพี่คิวได้ขนาดนี้"อะไรนะฉันผิดหรอแต่ก็ช่างเหอะฉันไม่โกรธเทอหรอกนะยัยรุ่นน้อง
    ��������������� "ยัยโหด ถ้าฉันเปนอะไรขึ้นมาเทอต้องรับผิดชอบ"����
    ����������������"ไม่มีทาง ถ้าไม่มีหลักฐานก็อย่ามามั่วนิ่มเลยเพราะโดนแค่นั้นมันไม่สูญพันธ์ หรอก แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริงก็ไม่ต้องกลัวนะแฟนคลับนายเยอะแยะเดี๋ยวก็มีมาดูแลนายเองแหละ"
    ��������������� "เทอมันโหด เถื่อน ค่อยดูนะ"�
    ����������������"ค่อยดูไรจ้ะที่รัก"พูดจบฉันก็ยืนหน้าไปที่หมอนั้นทันทีแต่แทนที่มันจะหลบมันกลับจ้องตาฉันและมันก็
    ����������������"เพี้ยะ"
    ��������������� "โอ้ย ไอ้บ้ามับเจ็บนะโว้ย"
    ��������������� "ถือว่าหายกันนะยัยทอม เจ็บแค่นี้ไม่ตายหรอก"ไอ้สุภาพบุรุษ ผู้มีความอ่อนโยน�
    ��������������� "ไม่มีทางหายกันเด็ดขาด"
    ����������������"พลั่ก"
    ��������������� "โครม"
    ����������������"�ตู้ม ซ่า"
    เสียงแรกเป็นเสียงที่ฉันผลักนายคิวลงบ่อ
    เสียงสองเป็นเสียงที่นายนั้นตกบ่อ
    เสียงสามเป็นเสียงน้ำกระเด็นในบ่อ
    ������������� "นี่นายไม่คิดจะพูดอะไรหรอ"ตอนนี้ฉันกำลังแปลกใจว่าทำไมไอบ้าคิวถึงไม่พูดไม่จาแต่กลับมองไปข้างหลังแต่กลับแสยะยิ้มที่มุมปากเหมือนคนได้รับชัยชนะ�
    ��������������"พวกคุณทั้ง 2 คนทะเลาะกันอีกแล้วหรอเห็นทีต้องจัดการขั้นเด็ดขาดซะแล้วมั้ง"
    ������������� "อะ อาจารย์วันเพ็ญ"
    ������������� "ซะ�ซวยแล้วฉัน/ซวยแล้วเหมือนกัน"�
    ��������������"ดีมากในรอบปีที่พวกคุณสามัคคีกัน� ไปพบฉันที่ห้องปกครอง"
    ������������� "โอ้ พระเจ้า(ฉัน)/ โอ้ มาย ก๊อด(นายคิว)�������������������
    ����������������
    ����������������
    ���������������
    �����������������������������������������
    ���������������������������

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×