คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
เราเคยเจอกันมาก่อนหรือเปล่า...
ฮิบาริ เคียวยะเอ่ยถามเด็กสาวคนหนึ่งที่หันหลังให้ เด็กสาวผมสีน้ำตาลยาวสลวยที่เตี้ยกว่าเขาเพียงนิดเดียว เขาฝัน...ฝันแบบนี้มาหลายครั้งหลายครา แต่ทุกครั้งที่คิดจะเอื้อมมือไปแตะตัวของเด็กสาวร่างของเธอ...ก็จะเลือนหายไปกับสายลม
..คิกๆ นายลืมฉันไปแล้วเหรอ
นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเด็กคนนี้หันกลับมามองเขา นัยน์ตาสองสี ข้างซ้ายสีแดงดุจโลหิต ข้างขวาสีเขียวมรกต จ้องมองเขาอย่างอ่อนโยน ริมฝีปากคลี่ยิ้มบางๆ เค้าหน้าแบบนี้..เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
จำไม่ได้เหรอ ฉันชื่อ...
เดี๋ยว! อย่าเพิ่งไป!
ร่างนั้นค่อยๆเลือนหาย พร้อมกับที่ทุกอย่างมืดสนิท เขากำลังจะตื่น
“อือ...”เสียงครางเบาๆดังออกมาจากลำคอ พร้อมกับที่เปลือกตาที่ปิดสนิทค่อยๆลืมขึ้น กลอกดวงตาสีนิลไปมามองท้องฟ้าที่ไม่มีจุดสิ้นสุด
เขาอยู่บนดาดฟ้าของโรงเรียนนานิโมริ ที่นอนที่ประจำของเขา เอ..เขาหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ จำไม่เห็นได้
“คุณเคียวครับ ตื่นแล้วเหรอครับ”คุซาคาเบะรองหัวหน้ากรรมการรักษาระเบียบชะโงกหน้ามองดูผมที่เพิ่งตื่น หน้านั่น...ยิ่งเห็นก็ยิ่งรำคาญ
“ไสหัวไปซะ น่ารำคาญ”
“โธ่ คุณเคียวล่ะก็ ไหนสัญญากันว่าถ้าคุณตื่นแล้วจำไปทำงานไงล่ะครับ”
“นายทำไปก่อนสิ ฉันจะนอน..”
ถ้าหลับอีกครั้ง...จะเจอเธอคนนั้นอีกไม่นะ
“ฮิบาริ ฉันมีคนที่อยากจะให้นายรู้จัก”
อา...เจ้าหนูงั้นเหรอ แล้วใครล่ะคนที่นายอยากให้ฉันรู้จัก
ผมยันกายขึ้นเปลี่ยนเป็นท่านั่ง ก่อนจะหันไปมองเจ้าหนูที่ยืนอยู่ข้างๆผม หื่อ..ชักอยากจะสู้กับเจ้าหนูนี่อีกแล้วแฮะ
“ไหนล่ะ เจ้าหนู”
“ขึ้นมาเลย”เจ้าหูหันไปบอกคนที่อยู่ข้างล่าง
“ค่า...”
“เธอเป็นลูกสาวบุญธรรมของฉันเอง เธอเคยอยู่ที่อิตาลี่มาก่อนแต่เธอเป็นคนญี่ปุ่นนะ”
“แล้วไง”ผมถาม
“ฉันอยากจะฝากเด็กคนนี้ไว้กับนายหน่อย เห็นอย่างนี้เธอก็เก่งนะ”
เก่งงั้นเหรอ... ชักอยากจะเห็นแล้วสิ
“ฮึบ! ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันชื่อ อาเบะโนะ ชิสึรุ”ทันทีที่อีกฝ่ายขึ้นมาถึง เธอปัดฝุ่นออกจากตัวก่อนจะโค้งคำนับและแนะนำตัวกับผม
เรือนผมสีน้ำตาลยาวสะบัดไปมา ยามที่เงยหน้าขึ้นมานัยน์ตาสองสี ข้างซ้ายสีแดงดุจโลหิต ข้างขวาสีเขียวมรกตเผยออกมาให้เห็น หน้าตาที่คุ้นเคยที่เห็นในฝันเสมอยังติดตา น้ำเสียงนั้นยังคุ้นหูไม่มีผิดเหมือนในความฝัน
“เธอ...คนที่อยู่ในฝัน”
“อ๊ะ! จำได้ด้วยเหรอ ดีจัง”
ความคิดเห็น