ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : -1- บ๊าย บาย ลาส นอร์ เช่ ~~ T0T
-1- บ๊าย บาย ลาส นอร์ เช่ ~~ T0T
แสงจันทร์สาดส่องลงมา ณ อาคารสีขาวที่ล้อมรอบไปด้วยทะเลทรายอันร้อนระอุแต่กลับหนาวเหน็บยามค่ำคืนเอสปาดาร์ No.4 นามอุลคิโอร่ากำลังนั่งหลับตาพริ้มอยู่ที่ขอบหน้าต่าง ในห้องสีขาวบริสุทธิ์ เขากำลังคิดว่า ลาสนอร์เช่แห่งนี้ มันน่าเบื่อพอๆกับเอสปาดาร์หัวสีฟ้าคนนั้น. . . เพราะวันๆ เจ้านี่ได้แต่ตามตื้อขอท้าสู้แย่งลำดับได้ทุกวัน. . .
“เฮ้ย!แกยังไม่หลับใช่มั้ยออกมาสู้กันให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยสิฟะไอ้ตาเขียว”
เสียงที่คุ้นหูดังมาจากด้านนอกประตูมันยิ่งทำให้ต่อมความเบื่อของหนุ่มตาสีมรกตเพิ่มสูงขึ้นหนักเข้าไปกันใหญ่ แต่เขาก็พยายามเก็บอารมณ์แล้วอยู่นิ่งๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เฮ้ย!ข้ารู้ว่าแกได้ยินเสียงข้านะบอกให้เปิดประตูไงไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน”
. . .เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ<ฮา~~>
ตึง~**
ประตูเหล็กกล้าบานใหญ่ถูกพังลงด้วยพลังหมัดช้างสารเปรี้ยงเดียวจอดของกริมจอว์ แต่เขาก็ต้องหัวเสียกับความว่างเปล่าที่อยู่ภายในห้องนี้เพราะหนุ่มอุลของเรากระโดดลงไปจากหน้าต่างด้วยควาสูง 5 ชั้นเสียแล้วว~~
ร่างสูงยังไม่ละความพยายามที่จะไล่ล่าคู่ต่อสู้ของเขาหลังจากที่สายตาเหยี่ยวกระหายเห็นบุคคลที่เขาต้องการตัวเดินไปตามทะเลทรายทางทิศเหนือ เขารีบใส่เกียร์สุนัขแล้ววิ่งตามร่างเล็กเต็มสตรีมจนในที่สุดก็ตามทัน<โอ้วว. . .สู้จริงนะพ่อกริม =.,=” >
“ เฮ้!แกไอ้ตาเขียวดึกดื่นค่ำคืนแกจะไปไหนของแกฟะ”
.ไปให้ห่างไกลสวะอย่างเจ้า”
ร่างเล็กตอบกลับด้วยเสียงเรียบๆและเย็นชา
“มันจะเกินไปแล้วแก. . .”
เคร้ง!
ดาบของทั้งคู่เข้าปะทะกันโดยแรงโทสะของกริมจอว์เป็นตัวเริ่ม ตอนนี้ต่อให้เป็นลำดับที่ร่างสูงอยากได้แทบเป็นแทบตายจากหนุ่มผิวสีซีดเผือดก็มิอาจเอามาแลกกับความตายที่เขาต้องการมอบให้ไอ้กวนโอ้ยตาเขียวนี่เป็นอันขาด
“แกนี่มันน่าฆ่าทิ้งให้ตายจริงๆอุลคิโอร่า”
“เฮอะ. . .แต่คนอย่างเจ้าไม่มีค่าพอที่จะให้ข้าปลิดชีพได้หรอกเจ้าสวะ”
ร่างเล็กยังพูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นเยียบและใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกเช่นเคย มันยิ่งเป็นแรงก่อให้อารมณ์ของเอสปาดาร์ผมสีฟ้าครามกริ้วโกรธเหมือนเอาไฟมาจุดกับเชื่อเพลิงชั้นดีก็มิปาน ทำให้การต่อสู้ ของเอสปาดาร์ทั้งสองดุเดือดยิ่งกว่าเดิม
ขณะที่ทั้งสองกำลังสาละวนอยู่กับการประหัตประหารกันอยู่ ก็หารู้ไม่ว่ากำลังมีสิ่งแปลกปลอมพุ่งลงมาจากฟ้ามุ่งหน้ามาด้วยความเร็วสูงทางพวกเขาทั้งสองมันเป็นแสงสีทองคล้ายอุกาบาตสีที่ตัดกับท้องฟ้ายามค่ำคืนช่างดูงามตาเสียนี่กระไร. . .แต่มันก็ยังมีแรงดึงดูดไม่พอที่จะทำให้เอสปาดาร์ทั้งสองหันมาดูความงามของมันเพราะตอนนี้ไอ้บ้าสองตัวกำลังอยากจะฆ่ากันจนเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมกระมัง- -“
เฟี้ยวววว~~ตูมมม~~
อย่าตกใจไปเสียงนั้นมิได้เป็นเสียงที่เกิดจากการต่อสู้กันของเอสปาร์ดาร์ทั้งสองแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงของสิ่งแปลกปลอมที่ตกลงมาใส่ร่างของเอสปาร์ดาร์ทั้งสองอย่างจัง ทั้งสองถูกสิ่งนี้ส่งไปยังที่ๆห่างไกลลาส นอร์เช่ และคงมีเรื่องวุ่นๆและการผจญภัยสุดหฤโหด<?>ที่กำลังรอเอสปาดาร์ทั้งสองอยู่อย่างแน่นอน~~
-------------------***-------------------------
อ่า. . .แล้วจะมาต่อตอนต่อไปละกันนะคะ
หวังว่ามันคงไม่เลวร้ายจนเกินไปเน้อ= ="
แล้วก็ขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลามานั่งอ่านนะคะ^0^
แสงจันทร์สาดส่องลงมา ณ อาคารสีขาวที่ล้อมรอบไปด้วยทะเลทรายอันร้อนระอุแต่กลับหนาวเหน็บยามค่ำคืนเอสปาดาร์ No.4 นามอุลคิโอร่ากำลังนั่งหลับตาพริ้มอยู่ที่ขอบหน้าต่าง ในห้องสีขาวบริสุทธิ์ เขากำลังคิดว่า ลาสนอร์เช่แห่งนี้ มันน่าเบื่อพอๆกับเอสปาดาร์หัวสีฟ้าคนนั้น. . . เพราะวันๆ เจ้านี่ได้แต่ตามตื้อขอท้าสู้แย่งลำดับได้ทุกวัน. . .
“เฮ้ย!แกยังไม่หลับใช่มั้ยออกมาสู้กันให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยสิฟะไอ้ตาเขียว”
เสียงที่คุ้นหูดังมาจากด้านนอกประตูมันยิ่งทำให้ต่อมความเบื่อของหนุ่มตาสีมรกตเพิ่มสูงขึ้นหนักเข้าไปกันใหญ่ แต่เขาก็พยายามเก็บอารมณ์แล้วอยู่นิ่งๆ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“เฮ้ย!ข้ารู้ว่าแกได้ยินเสียงข้านะบอกให้เปิดประตูไงไม่งั้นอย่าหาว่าข้าไม่เตือน”
. . .เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ<ฮา~~>
ตึง~**
ประตูเหล็กกล้าบานใหญ่ถูกพังลงด้วยพลังหมัดช้างสารเปรี้ยงเดียวจอดของกริมจอว์ แต่เขาก็ต้องหัวเสียกับความว่างเปล่าที่อยู่ภายในห้องนี้เพราะหนุ่มอุลของเรากระโดดลงไปจากหน้าต่างด้วยควาสูง 5 ชั้นเสียแล้วว~~
ร่างสูงยังไม่ละความพยายามที่จะไล่ล่าคู่ต่อสู้ของเขาหลังจากที่สายตาเหยี่ยวกระหายเห็นบุคคลที่เขาต้องการตัวเดินไปตามทะเลทรายทางทิศเหนือ เขารีบใส่เกียร์สุนัขแล้ววิ่งตามร่างเล็กเต็มสตรีมจนในที่สุดก็ตามทัน<โอ้วว. . .สู้จริงนะพ่อกริม =.,=” >
“ เฮ้!แกไอ้ตาเขียวดึกดื่นค่ำคืนแกจะไปไหนของแกฟะ”
.ไปให้ห่างไกลสวะอย่างเจ้า”
ร่างเล็กตอบกลับด้วยเสียงเรียบๆและเย็นชา
“มันจะเกินไปแล้วแก. . .”
เคร้ง!
ดาบของทั้งคู่เข้าปะทะกันโดยแรงโทสะของกริมจอว์เป็นตัวเริ่ม ตอนนี้ต่อให้เป็นลำดับที่ร่างสูงอยากได้แทบเป็นแทบตายจากหนุ่มผิวสีซีดเผือดก็มิอาจเอามาแลกกับความตายที่เขาต้องการมอบให้ไอ้กวนโอ้ยตาเขียวนี่เป็นอันขาด
“แกนี่มันน่าฆ่าทิ้งให้ตายจริงๆอุลคิโอร่า”
“เฮอะ. . .แต่คนอย่างเจ้าไม่มีค่าพอที่จะให้ข้าปลิดชีพได้หรอกเจ้าสวะ”
ร่างเล็กยังพูดด้วยน้ำเสียงอันเย็นเยียบและใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกเช่นเคย มันยิ่งเป็นแรงก่อให้อารมณ์ของเอสปาดาร์ผมสีฟ้าครามกริ้วโกรธเหมือนเอาไฟมาจุดกับเชื่อเพลิงชั้นดีก็มิปาน ทำให้การต่อสู้ ของเอสปาดาร์ทั้งสองดุเดือดยิ่งกว่าเดิม
ขณะที่ทั้งสองกำลังสาละวนอยู่กับการประหัตประหารกันอยู่ ก็หารู้ไม่ว่ากำลังมีสิ่งแปลกปลอมพุ่งลงมาจากฟ้ามุ่งหน้ามาด้วยความเร็วสูงทางพวกเขาทั้งสองมันเป็นแสงสีทองคล้ายอุกาบาตสีที่ตัดกับท้องฟ้ายามค่ำคืนช่างดูงามตาเสียนี่กระไร. . .แต่มันก็ยังมีแรงดึงดูดไม่พอที่จะทำให้เอสปาดาร์ทั้งสองหันมาดูความงามของมันเพราะตอนนี้ไอ้บ้าสองตัวกำลังอยากจะฆ่ากันจนเอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอมกระมัง- -“
เฟี้ยวววว~~ตูมมม~~
อย่าตกใจไปเสียงนั้นมิได้เป็นเสียงที่เกิดจากการต่อสู้กันของเอสปาร์ดาร์ทั้งสองแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงของสิ่งแปลกปลอมที่ตกลงมาใส่ร่างของเอสปาร์ดาร์ทั้งสองอย่างจัง ทั้งสองถูกสิ่งนี้ส่งไปยังที่ๆห่างไกลลาส นอร์เช่ และคงมีเรื่องวุ่นๆและการผจญภัยสุดหฤโหด<?>ที่กำลังรอเอสปาดาร์ทั้งสองอยู่อย่างแน่นอน~~
-------------------***-------------------------
อ่า. . .แล้วจะมาต่อตอนต่อไปละกันนะคะ
หวังว่ามันคงไม่เลวร้ายจนเกินไปเน้อ= ="
แล้วก็ขอบพระคุณทุกท่านที่สละเวลามานั่งอ่านนะคะ^0^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น