คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ได้ฤกษ์!(^0^)/
Part 1 : ไ้ฤษ์!
แสสว่าหลอนีออนสลัวๆาหัวมุมึ อยเปลี่ยวๆที่้าทามีแ่้นห้าึ้นสูเือบเท่าน
อยทาเ้าหมู่บ้านที่ใรๆ็ไม่อยาเินนเียวเปลี่ยวๆ แ่เธอนนี้เินผ่านเป็นประำ
เพราะ เธอมัะมาไม่ทันรถรับ้าหน้าปาอย บ้านอเธอไม่ไ้ิับถนนให่หรอ่ะ
แ่บ้านอเธอผู้นี้ อยู่ลึในสุออยอันเปลี่ยวว่าอยนี้่าหาละ
“โบ้วววววหู้.....”สุนัเห่าหอนอย่าน่าสยสยอ
สาวน้อยผิวาวผมสีน้ำาลยาวลาหลั สั่นสะท้านเล็น้อย เธอมอไปรอบๆ
พร้อม้าวไป้าหน้าอย่ารวเร็ว “หอนันทำมายหว่า” เธอแอบบ่นพรึมพรำเป็นารปลอบใัวเอ
อนนี้เธอเินมาไ้สัเศษหนึ่ส่วนสี่อเส้นทาแล้ว เธอเินผ่านบ้าน่าๆมามาย
และพุ่มห้า่าๆอี้วย หลายนอาะสสัยว่าทำไมหมู่บ้านัสรรแห่นี้ถึรริันานี้
ริๆแล้วมัน็ไม่ไ้รนานั้นหรอ่ะ มันแ่พุ่มไม้เล็ๆูแล้วธรรมาิีผู้นแถวนี้เ้าอบัน
เลยไม่มีใรสนใะัให้มันเียนโล่
อนนี้เธอถึรึ่ทาแล้วหละ เหมยเหม่ยสาวน้อยผู้น่าสสารอเรา็เริ่มะเหนื่อย
าอันาวเรียวอเหม่ยเริ่มปวนิหน่อยแล้ว แ่็ยัมีแรอยู่อีมา ไฟนีออน้าทา
อยู่ีๆมัน็เริ่มริบหรี่และระพริบ เธอแหนหน้ามอหลอไฟวหนึ่
แสนีออนสีาวสาส่อนเห็นสันมูอันเหมือนไปทำศัลยรรมอเธอ
“เสียไรอะ แล้วทำไมไฟมัน แปลิ” ทำหน้าแอ็บนิๆ
เหม่ยเิน่อไป “ึๆๆ” เสียฝีเท้าำลัวิ่มาอย่ารวเร็ว เหมยเหม่ยิ
เธอหันหลัไปมอเสียนั้น มีเามืเาหนึ่ำลัวิ่รมาทาเธอ เหม่ยส่เสียร้อ “รี๊!”
เธอหันลับไปทาเิน วิ่ๆ่อไป เหมยเหม่ยวิ่สุแรเิ แล้วสิ่นั้น็ามมาทัน
สะิหลัเธอ “าไปหนายยยเหรอออเหมยเหม่ย”
ผมอเ้าอเสียพูอันยืยานโหยหวน ยาวปรหน้าอเธอ
เห็นเพียแ่ในาสีแร่ำแวววาวเพราะสะท้อนับนีออน้าหนึ่อเธอรแสผม้า้ายเท่านั้น
“ฮือๆๆเ้าที่เ้าทาเ้าป่าเ้าเา่วยลู้วย” เหมยเหม่ยนั่ลยมือพนมัวสั่นรืนๆ
“555!” ผีผมบัหน้าเยี่ยูออนหัวเราะลั่น
“เ้าป่าเ้าเาที่ไหนะ่วยแไ้ ้านี่แหละเ้าที่อที่นี่ มีอะไระอไหมละ อุส่าไ้เอ้า”
ลมพัหวิวๆอย่าเื่อยแะ พัผมสีำที่ปรหน้าอเ้าที่ แววาสีแอันน่าลัว
้อเม็มาที่สาวน้อยผู้น่าสสารอเรา
“ิๆๆ หรือออเ้า่ะ หนูอออ...เลท้ายสามัวไ้ไหม”
เธอยมือพนมและเยหน้ามอที่เ้าที่้วยวามเรใ(นิหน่อย) เ้าที่แสยะยิ้มที่มุมปา
“นัเหมยเหม่ยอมโลภมา หน้าา็ไม่สวย ยัทำัวน่าเลียอีรึ!”
ทันใที่เสียอเ้าที่หมลมีสิ่หนึ่ลอยมา้วยวามเร็วสู
“ย๊า!ฝ่าเท้าผ่าสวรร์ ถล่มอสุรา!”
หลัาโนบาอย่าระแทที่หน้า เ้าที่็รีร้ออย่าน่าสสาร
“ั้นว่าแล้วเียวว่าแ้อไม่ใ่เ้าที่ ไหนอูหนัหน้าหน่อยิว่าแเป็นใร บัอามาหมิ่นหน้าาอนาฟ้าอย่า้า 555”
เธอพู้วยวามสะใพร้อมับ มืออันาวที่เปรอะเปรื้อนินับผมที่หน้าผาอผี เธอเปิผมออแล้วพบว่า
“ไอ้เหมาๆ ไอ้น้อเลว!” เธอีน้อายฝาแฝที่สามสี่ทีับั๊ๆ
“โอ้ยๆ โทๆ พอแล้วๆ” เหมาๆร้ออีวิาพี่สาวที่มีพลัมามายมหาศาลเหนือมนุษย์
เธอไม่ไ้มีพลัอะไรมามาย เพียแ่เธอเรียนวิาป้อันัวมามาว่าายสามศอบานเท่านั้นเอ
“สมแล้วที่เ้าเรียว่ายัยผีฟ้า ี-เร็วินะพี่เรา”
สอพี่น้อเินุยันอย่ามันปา และปา็มันแพลบเพราะน้อายัวแสบอเหมยเหม่ย
ื้อไ่ปิ้ิระเป๋าเป้มา้วย “โฮ่ๆ” เสียอเ้าหมาพันธุ์ิสุัวน้อยร้ออย่าอ้อนวอน
ทำัวอย่าน่ารั มันระโไปมาและยืนสอเท้า “แๆให้มันะหน่อยิ” เธอบอน้อาย
“ไอ้หมาน้อยน่าสสาร” เหมาเหมาแอ็บหน้าาเหมือพี่สาวอเธอ
“แหม๋นัเหมาเหมา” พี่สาวที่หน้าาเหมือนเหมาแอบั
ถึบ้านอพี่น้อแล้วหละ บ้านอพี่น้อู่นี้ ถึะอยู่ท้ายอย็ริแ่สิ่ที่น่าประหลา็ือ
มันไม่เหมือนบ้านหลัอื่นๆที่เยเห็นมาในหมู่บ้าน บ้านอเธอทั้สอว้ามา
มีบริเวและ้นไม้ให่น่าอยู่มาๆเลยทีเียว ลมพัหวิวรูสึหนาวแปลๆ
สอแฝหันมอหน้าันและันทำาหวานึ้ 1 2 3 !วิ่!
[อ่าที่แท้็ลัวผีันนี่เอ ไหสอัวเออเราลัวผีะไ้]
เหมยๆเหมาๆส่เสียพร้อมัน
“ลับมาแล้ว่ะ/ร๊าบ” เหมาๆเหมยๆมอหน้าันแล้วหัวเราะนิๆ
“ห้าๆๆ เฮ้ยยัยเหม่ย ลืมไปเหรอว่าพ่อับแม่ไปเาหลี”
“เออ หว่ะ ลืมไปเลย ห้าๆๆ” ่าน่าลืมว่าพ่อแม่อัวเอไปทำาลับๆอยู่ที่เาหลี
ุพ่อและุแม่อพี่น้อมีอาีพเป็นนัวิทยาศาสร์ มีื่อเสียมาโ่ัทั่วโล
เยไ้รับราวัลโนเบล้านสาานาโนเทโนโลยีและพันธุวิศวรรมศาสร์
“เหมาะินอะไรสั่มาเลย”พี่สาวสุสวยถามน้อายอเธอ
“ผัระเพาหมาิสุห้าๆๆ” หลัาพูวนๆบ หัวอเหมาๆ็มีลูลมๆปูึ้นมา
“อแบบีๆอย่ารวนนะแ ั้นะรีบนอน” พี่สาวทำหน้าาปรือๆะแล้ว
“ผัระเพาหมูรอบไ่าวไม่สุอเป็นไ่เป็นะ๊ะสุสวย”
“แอ็์!” เหมาๆหัวปูอีรอบ
เสียในห้อรัวัรุรัๆ เร๊เร๊
“อะเสร็ละ” เธออมยิ้มภาภูมิใในฝีมืออัวเอ
“แล้วพี่ไม่ินเหรอไ”
“ไม่ินอะั้นะไปสมัรเรียนม.ปลายโหะๆ เวป่อ”
สุท้ายเหมย็แอบหนีึ้นนอน ลายเป็นว่าเหมาๆ้อเหมาานทั้บ้านไปทำเือบเที่ยืนว่าะไ้นอน
“หึๆ สมน้ำหน้าแลู้ีนั ริๆ!” เหมยเหม่ยทำหน้าหัวเราะิๆอย่าสะใ
To be ctn. นะ๊ะ
Mashime Write
ความคิดเห็น