กรวดทราย

ลำดับตอนที่ #1 : จำใจยอม

" ไม่ พี่ต่อ อย่าทิ้งป่านไป  ไม่ ไม่ ไม่ "  
หญิงสาวตกใจตื่น พร้อมกับมองไปรอบๆๆ ห้อง  ซึ่งบรรยากาศข้างนอกเต็มไปด้วยรถและผู้คนที่จะเดินทางไปทำงานตอนเช้า
และหญิงสาวก็ต้องตกใจอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงคนเคาะประตูห้อง ก็อก ก็อก ๆ ๆ  แล้วก็มีคำพูดเรียกเธอ
" ป่าน  เธอฝันร้ายอีกแล้วเหรอ นี่เปิดประตูให้หน่อยสิ ฉันไม่อยากตะโกนคุย "
หญิงสาวเดินขึ้นไปเปิดประตู โดยที่เธอรู้อยู่แล้วว่าเป็นเพื่อนสนิทที่ ชื่อ  หงษ์ ที่เรียนกับเธอมาตั้งแต่สมัยประถมจนเรียนมหาวิทยาลัยด้วยเดียวกันแต่เรียนคนละอย่าง หงษ์ เรียนจบทางด้านการโรงแรม  ส่วนฉันหรือ ป่าน เรียนจบทางด้านบริหารธุรกิจ ซึ่งป่านทำคะแนนตอนจบได้ดี จึงได้รับเกียตินิยมอันดับ 1  
หงษ์เดินเข้ามาด้วยท่าทางห่วงเพื่อนสาว 
" ป่าน แกเป็นไงบ้าง ฉันทำงานที่โรงแรมเสร็จก็รีบหาแก "
" หงษ์ แกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันแค่ฝันร้าย แกน่าจะชินแล้วนะ ฉันก็ฝันอย่างงี้เป็นประจำ ไม่เห็นต้องเครียดเลย "
" เออๆ ป่านฉันก็แค่ห่วง แต่ช่างมันแต่แกต้องตกใจแน่ถ้าได้ยินข่าวนี้ "
" ข่าวอะไร " หญิงสาวทำท่าทางอยากรู้และสนใจเรื่องที่บอกสาวจะบอก " ก็ฉันได้ยินพนักงานในโรงแรมที่ฉันทำงานอยู่ เล่าว่าเขาจะย้ายแกไปอยู่ที่อื่น "  ญาติกาได้ยินคำที่เพื่อนสาวเล่าแล้วถึงกับตกใจ เธอจึงรีบทำภารกิจส่วนตัวของเธอโดยที่เพื่อนสาวกำลัง งง กับท่าทาง 
" ป่านแกแต่งตัวจะไปไหน ฉัน งง กับแกจริงนะ นิสัยอย่างนี้แก้ไม่หายเลย " หงษ์เดินไปบ่นไป แต่เธอไม่รู้หรอกว่าเพื่อนสาวของเธอไม่คิดจะฟัง เพราะป่านได้เดินออกไปข้างนอก พร้อมกับทิ้งไว้ว่า  แกไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไปจัดการอะไรบางอย่าง อ้อ ฝากซื้อกับข้าวเพื่อด้วย ขอบใจนะหงษ์  ป่านเพื่อนรัก 

หญิงสาวเดินไปคิดไปว่า หล่อนทำงานหน้าที่ไม่ดีเหรอ ถึงต้องย้ายหล่อนไปที่อื่น ป่านเดินไปเรื่อยแบบไม่สนใจใคร แต่! , ชายหนุ่มค่อยมองเธออยู่ในรถแล้วยิ้ม แล้วพูดกับตัวเองว่า " ป่าน เธอไม่เปลี่ยนไปจากเดิมเลย " 

ณ.โรงแรมตียาภัทร   ญาติกาเดินเข้ามาโดยเธอสังเกตว่า พนักงานทุกคนมองเธอแปลกไปจากเดิมและก็ไม่มีใครกล้าทักทายเธอเหมือนแต่ก่อน     เธอเดินเข้าลิฟท์ไป  แต่เธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็นชายหนุ่มหน้าตาคล้ายพี่ต่อคนรักคนแรกของเธอ แต่เธอก็ไม่กล้าแม้จะพูดหรือสบสายตาต่อหน้าชายหนุ่ม  ซึ่งต่างกับชายหนุ่มเขาคุ้นเคยและกลิ่นหอมของเธออย่างจำได้ ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้เธอแล้วก้มหน้าลงเหมือนจะจูบ แต่หญิงสาวตกใจเลยใช้แรงที่มีอยู่ต่อต้านชายหนุ่ม  แล้วตะโกน
" ช่วยด้วย ช่วยด้วยค่ะ มีคนจะข่มขืนฉัน  ช่วยด้วย  ช่วย......."  เธอต้องชะงักลงทันทีเพราะชายหนุ่มได้จูบเธอโดยปากต่อปากสัมผัสกัน ทำให้ญาติการู้สึกหวั่นไหวของแรงจูบชายหนุ่ม  แต่ชายหนุ่มก็บอกว่า 
" เธอนี่ ช่างจืดซะเหลือเกิน "  และเขาก็เดินออกไปจากนอกลิฟท์ที่เปิดขึ้นมาพอดี หญิงสาวถึง งง กับคำพูด แต่เธอก็ต้องตกใจเพราะลิฟท์ที่เธอขึ้นมานั้นใช้เฉพาะผู้บริหารระดับสูงเท่านั้น และพบว่าลิฟท์ที่ขึ้นมานั้นได้พาเธอมาชั้นที่เธอต้องการพอดี
   ญาติกาเดินไปที่ห้องของคุณตียาภัทรที่เธอทำงานเป็นเลขาอยู่ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น  จนคนในห้องได้ยินแล้วถามว่า
" นั้น ใช่ญาติการึเปล่า "
" ใช่ค่ะ ท่าน "
" นั้นเธอเข้ามาฉันมีเรื่องด่วนจะคุยด้วย เป็นเรื่องสำคัญมาก "
ญาติกาก็เปิดเธอเดินเข้าด้วยท่าทางที่เครียดแล้ว ถามคุณตียาภัทรผู้เป็นหัวหน้าเธอว่า
" ท่านประธานค่ะ ท่านจะย้ายดิฉันไปที่อื่นใช่ไหมค่ะ "
ตียาภัทรผู้เป็นหัวหน้าถึงกับตกใจว่ารู้ข่าวได้อย่างไร ก็ในเมื่อฉันให้เธอลาป่วยได้ 1 วัน แต่เธอจึงถามอย่างสงสัยว่า
"  ญาติกา เธอรู้ได้อย่างไง ก็ในเมื่อเธอลาป่วย 1 วัน วันนี้เธอจึงไม่สมควรมา "
" ดิฉันขอโทษค่ะท่าน แต่ช่วยตอบคำถามของดิฉันให้หายสงสัยจะได้ไหมค่ะท่าน "
" ก็ ได้ไหนๆเธอก็มาแล้ว ฉันจะได้บอกหน้าที่ใหม่ของเสียเหลือ คือ ฉันเห็นว่าเธอเป็นคนเก่งช่วยงานฉันมาก้หลายปีแล้วจึงอยากให้เธอทำตำแหน่งที่ดีกว่านี้ เงินมกกว่านี้และแถมเธอก็สบายไปทั้งชาติ "
ญาติกายิ่งสงสัยหนักขึ้นว่างานอะไร สบายเงินเยอะ มันจะมีที่ไหน
"ไม่ทราบว่าท่านจะให้ดิฉันทำงานอะไรค่ะ "
" ก็งานในบ้านของฉัน โดยฐานะลูกสะใภ้ฉันแต่เธอยังคงต้องมาทำงานที่นี่ด้วยแต่เป็นเลขาของลูกชายคนเดียวของฉัน ซึ่งเขาเห็นเธอแล้วถึงกับอยากได้เธอ "
"ท่านประธานค่ะงานนี้ดิฉันคิดว่าฉันคงทำไม่ได้ต่อให้เงินดีแค่ไหน สบายแค่ไหน ดิฉันว่าท่านประทานหาคนอื่นเถอะค่ะตัวดิฉันพิจารณาแล้วว่าไม่เหมาะสม ดิฉันขอตัว "
ตียาภัทรถึงกับยิ้มและนึกคำพูดลูกชายที่มองว่าที่ภรรยาของเขาว่าเป็นคนเข้มแข็งและเหมาะจะเป็นลูกสะใภ้ของฉัน
" เธอคิดผิดแล้วล่ะ ญาติกาเธอเท่านั้นที่เหมาะสมและคู่ควรมากที่สุด แต่เธอปฏิเสธฉันก็ไม่รับฟังเพราะเธอคงลืมไปแล้วว่าเธอเซ็นสํญญากับโรงแรมตียาภัทรเป็นระยะเวลา 20 ปี แถมเธอยังรับปากตอนที่ฉันเลือกเลขาว่าจะทำทุกอย่างที่ฉันขอ และตอนนี้เธอทำงานกับฉันแค่ 4 ปีเอง "
หญิงสาวถึงเงียบและยอมรับข้อเสนออย่างไม่เต็มใจ และเธอกำลังเดินออกไปแต่เธอก็ต้องชะงักเพราเห็นชายหนุ่มที่ขโมยจูบแรกของเธอเดินเข้ามาแล้วมาทักทายเธออย่างสนิทสนม
" อีกหน่อยเธอจะรู้จักฉันมากขึ้นว่า นายกีรติ อินตระกูลพงษ์ ว่าทำไปเพราะอะไร "
หญิงสาวถึงกับช็อกคำพูดของชายหนุ่ม
" อย่าบอกนะว่า คุณคือพี่ต่อ ใช่ไหมแต่นามสกุลพี่ต่อไม่ใช่"
" ไม่ใช่อะไร ฉันคือพี่ต่อของเธอเสมอนะป่าน เมื่อก่อนมันเป็นนามสกุลในอดีตที่ไม่ควรจำ "
" อย่าบอกนะว่า ท่านประธานก็รู้เรื่องนี้ "
" ใช่ ฉันรู้ และต่อก็ไม่เคยปิดบังฉัน "
ญาติกาจ้องหน้า สองแม่ลูกเจ้าของโรงแรมว่าต้องการเธอทำไม เพื่ออะไร โดยที่เธอเดินออกไปพร้อมกับข้อสงสัยต่างๆ ระหว่างเธอเดินอยู่นั้นเธอรู้สึกเหมือนมีคนเอาผ้ามาปิดแล้วเธอก็หลับไป

ติดตามตอนที่ 2 นะค่ะ ช่วยแสดงความคิดเห็นด้วยนะค่ะจะนำไปแก้ไข