คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Soul Relationship - Chapter 1
คุณเชื่อเรื่องโชคชะตารึป่าวล่ะ?
มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญหรือว่าเป็นเรื่องที่ฟ้าลิขิตมาแล้ว....
ไม่มีใครรู้
งั้นเรามาไขปริศนานั้นพร้อมกันดีกว่า
.
Title :: Soul Relationship - Chapter 1
Pairing :: Kibum x Donghae
Author :: Kim_Jeeyun
.
กลางกรุงเมืองหลวงแสงสีสิวิไลอย่างปารีส ชายหนุ่มหน้าตาดีอายุยี่สิบต้นๆเลือกที่จะมานั่งจิบชาซีลอนร้อนๆในร้านเล็กๆบรรยากาศสบายๆที่เจ้าตัวจะมาทุกครั้งเมื่อรู้สึกรำคาญชีวิตวุ่นวายในเมืองขนาดใหญ่อย่างนี้
คิบอมนั่งจิบชาพร้อมมองวิวด้านนอกร้านเป็นเวลาร่วมสองชั่วโมงแล้ว ความจริงก็ไม่เชิงวิวหรอก แค่มองแล้วรู้สึกว่าสบายตาสบายใจเท่านั้นเอง
... ร่างเล็กร่างนึงที่นั่งฟังไอพอตของตัวเองที่ม้านั่งใต้ต้นไม้ฝั่งตรงกับข้ามร้านที่คิบอมกำลังนั่งจิบชาอยู่ ...
ใช่! คิบอมนั่งพินิจพิจารณาคนคนนั้นมาร่วมสองชั่วโมงแล้ว
จะว่าหญิงก็ไม่ใช่ ผู้ชายหรอ?? .. ผู้ชายน่ารักขนาดนี้มีอยู่บนโลกด้วยหรอ?!
นั่นยังไม่ใช่สิ่งที่สงสัยที่สุด ตอนนี้คิบอมกำลังสงสัยว่าร่างเล็กหน้าหวานนั้นกำลังนั่งรอใครอยู่ ???
คนที่นัดคงเป็นคนที่แย่ที่สุดก็ว่าได้ ปล่อยให้คนตัวเล็กบอบบางรอได้เป็นชั่วโมงๆท่ามกลางหิมะอย่างนี้
.
"นั่งตากหิมะอย่างนี้ไม่หนาวรอครับ??"
ร่างสูงถอดเสื้อนอกคลุมร่างที่กำลังสั่นสะท้านกับความหนาว ก่อนจะนั่งลงข้างๆเป็นเพื่อนคุยกับร่างเล็ก
"แล้วนี่นั่งรอใครอยู่รอครับ ผมเห็นคุณนั่งอยู่ตรงนี้นานแล้วนะ"
ร่างสูงไม่รอฟังคำตอบจากคำถามแรก แถมยังปล่อยคำถามที่สองออกไปติดๆ
คิบอมหันไปเห็นรอยยิ้มอันเปี่ยมไปด้วยความสุขของอีกฝ่ายจนละสายตาจากใบหน้าหวานไม่ได้เลยสักวินาทีเดียว
แล้วคำตอบที่ออกมาจากริมฝีปากบางก็ทำเอาโลกของคิบอมหยุดชะงักไปชั่วครู่
"ก็รอนายนั่นแหล่ะ คิม คิบอม ..."
"นายอาจจะงงว่าชั้นเป็นใครและมาจากไหนแล้วรู้จักนายได้ยังไง .. ชั้นเองก็ไม่รู้จะตอบนายยังไงดี"
"เอาเป็นว่าชั้นเดินทางมายังโลกอนาคตเพื่อมาพบนาย ... แค่นี้พอจะเป็นเหตุผลให้ชั้นอยู่กับนายสักพักได้มั๊ย"
"ชั้น ลี ทงเฮ นะ"
~...~....~...~...~...~ :: Soul Retlationship :: ~...~....~...~...~...~
ถึงเรื่องที่ผมเจอกับทงเฮจะเป็นเรื่องบังเอิญหรืออะไรก็แล้วแต่
ตอนนี้ผมรู้สึกมีชีวิตชีวามากกว่าเดิมเยอะเลย ราวกับเค้าคือคนที่เข้ามาต่อเติมส่วนที่เหลือให้จนนเต็ม ....
คิม คิบอมรู้สึกมีความสุขมากเมื่อได้อยู่ใกล้ ลี ทงเฮ
.
"พักนี้แลดูมีความสุขจังนะ ว่าที่ประธานบริษัท Kim Group"
ใบหน้าคมที่เติมแต่งไปด้วยรอยยิ้มเมื่อครู่กลับอันตรธานหายไปทันทีที่ได้ยินคำว่า 'ประธานบริษัท Kim Group'
"ทำไมถึงมีแต่คนยัดไอ้ตำแหน่งที่ชั้นไม่เต็มใจให้อยู่เรื่อย ไม่ถามซักนิดว่าชั้นเต็มใจอยากทำหรือป่าว"
"นี่แกจะบอกว่าแกเต็มใจที่จะเปิดร้านเบอร์เกอรี่ ขายขนมเค้ก น้ำชา กาแฟ หรอว่ะ??!!"
"ก็เออสิว่ะ! นั่นมันความฝันของชั้นเลยนะโว๊ย"
จบคำของลูกชายบริษัทยักษ์ใหญ่ ฮยอกแจถึงกับระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น
ขำจนตกเก้าอี้ไปกองกับพื้นแต่ก็ยังคงไม่หยุดขำ ... ความฝันที่อยากจะเปิดร้านเบอร์เกอรี่ของเขามันน่าขำตรงไหนไม่ทราบ!!
"หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้เลยนะ ลี ฮยอกแจ!!!!"
"ที่แท้นายก็อยากเปิดร้านเบอร์เกอรี่นี่เอง ถึงว่าชอบเข้าไปนั่งจิบชาซีลอนทุกทีที่ว่าง...."
เสียงหวานใสเอ่ยขึ้นจากด้านหลัง ทำเอาคิบอมรวมถึงฮยอกแจสะดุ้งโหย่งก่อนจะหันไปทางต้นเสียงพร้อมกัน
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าหวานราวรอยยิ้มของนางฟ้าบนสรวงสรรค์
"หวัดดีฮะ คุณเพื่อนของคิบอม ..."
.
"ผม ลี ฮยอกแจ นะครับ คุณทงเฮ"
หลังจากที่นิ่งอึ้งค้างไปนานฮยอกแจก็ดึงสติของตัวเองกลับมาได้ก่อนจะเอ่ยแนะนำตัวพร้อมกับยืนมาแสดงความรู้จัก
ทงเฮยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ฮยอกแจอีกครั้งพร้อมยื่นมือของตนไปสัมผัสกับคนที่ยื่นมาก่อนหน้า
"มือโครตนิ่มเลยว่ะ ไอ้บอม"
เมื่อได้ยินเสียงกระซิบของเพื่อนจอมกวนความอดทนของคิบอมก็ขาดผึ่งทันที
มือที่สามของคิบอมยื่นเข้าไปแยกมือของฮยอกแจและทงเฮที่กำลังจับกันอยู่ให้ขาดออกจากกัน .. ทว่ามือของเขานั้นกลับแทนที่ฮยอกแจแทน
'ไรว่ะ กระชากมือเพื่อนออก แล้วตัวเองก็จับแทน'
"ไอ้บอมหวงก้าง~"
ฮยอกแจกระซิบคิบอมพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปให้ ก่อนจะหันส่งรอยยิ้มอันเป็นมิตรให้กับทงเฮ
~...~....~...~...~...~...~....~...~...~...~...~....~...~...~...
เค้กสตอเบอรรี่สอดไส้ช๊อกโกแลตน่าตาน่ารับประทานถูกจัดวางไว้ตรงหน้าของทงเฮ
มือบางรีบหยิบช้อนเงินขึ้นมาตักเค้กตรงหน้าเข้าปากทันที
"อื้ม ~ อร่อยมากๆเลย"
"ถ้าอร่อยทงเฮก็กินเยอะๆนะ"
เจ้าของฉายาเจ้าชายน้ำแข็งแห่งคณะบริหารธุรกิจที่ทุกคนเต็มใจมอบให้เพราะเจ้าของฉายาไม่เคยยิ้มให้ใครนอกจากคนในครอบครัวและเพื่อนสนิทเท่านั้น ... แต่ในวินาทีนี้ทุกคนคงจะแปลกใจที่เห็นคิบอมยิ้มทิ้งยิ้มขว้างแบบนี้ ฮยอกแจเองยังประหลาดใจเลย แต่ก็พอจะเข้าใจอาการแปลกๆของเพื่อนแล้วล่ะ สาเหตุที่ทำให้กำแพงน้ำแข็งละลายคงจะเป็นเพราะ ลี ทงเฮ คนนี้แน่นอน
"เมื่อก่อนล่ะทำเป็นไม่ยิ้ม แต่สองสามวันที่ผ่านมานี่แลดูจะยิ้มทิ้งยิ้มขว้างเหลือเกินนะ"
"ไม่พูดชั้นก็ไม่หาว่าแกเป็นใบ้หรอกนะฮยอกแจ"
ฮยอกแจไม่ได้พูดต่อปากต่อคำกับคิบอมอีก เพียงแต่ทำปากขมุบขมิบบ่นเบาๆเท่านั้นแหล่ะ
แต่คิบอมก็ยังคงจับใจความนั่นได้อยู่ดี
'ทำเป็นพูด .. ชอบเค้าล่ะไม่ว่า'
ร่างสูงทำเป็นไม่ได้ยินคำพูดราวกับสายลมของฮยอกแจ
เปลี่ยนความสนใจจากเพื่อนจอมกวนเป็นเค้กน่าตารับประทานตรงหน้านี่แทน .....
ใครจะไปคิดว่าเจ้าชายน้ำแข็งคนนี้จะชอบทานขนมหวานซึ่งตรงข้ามกับหน้าตาตัวเองมากขนาดนี้
มากขนาดที่ว่าอย่างน้อยในหนึ่งวันต้องกินหลังอาหารทุกครั้งเท่านั้นเอง .... ฮยอกแจเห็นซะชินตาแล้วล่ะ
รู้ตอนแรกๆยังอ้าปากค้างไปนาน แถมยังเผลอถามประโยคอันตรายออกไปซะอีก
'มรึงเป็นตุ๊ดหรอว่ะไอ้บอม??'
หลังจากโดนหมัดหนักๆของเพื่อนเข้าที่ใบหน้าของตนก็ตรัสรู้ทันทีว่ามันไม่ใช่ตุ๊ดหรอก ....~
"นายกินยังไงของนายเนี่ยคิบอม เค้กเปรอะปากไปหมดแล้ว"
เสียงหวานเอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบ
ในความคิดแรกของคิบอมและฮยอกแจคือมือเรียวเล็กยื่นมาเช็ดให้อย่างเบามือ
ทว่า!! เขาสองคนคิดผิด ... แทนที่จะเป็นมือแต่กลับเป็นริมฝีปากบางที่ยื่นมาตรงหน้า
ลิ้นร้อนโลมเลียส่วนที่เปรอะเค้กบนริมฝีปากของคิบอมอย่างเชื่องช้า
ฮยอกแจแทบตาถลนออกจากเบ้าเมื่อเห็นภาพสวีทเกินร้อยแคลลอรี่แบบนี้
ถ้าให้ทาย คิม คิบอมคงหัวใจหยุดเต้นไปแล้ว .... ~
.
"ขับรถกลับคอนโดให้ถูกทางนะมรึง อย่าเพิ่งเลี้ยวเข้าม่านรูด"
ประโยคกระซิบบอกลาของเพื่อน คิบอมอยากจะยื่นมือไปบีบคอให้รู้แล้วรู้รอดจริงๆ
ถ้าไม่ติดว่ากุมมือเล็กนุ่มนิ่มนี่อยู่หรอกนะ
"แล้ววันนี้ทงเฮตามหาผมเจอได้ยังไงครับ"
หลังจากที่รถ Luxs คันหรูออกโลดแล่นอยู่บนถนนสายหลักของปารีส
คิบอมก็เริ่มคำถามที่สงสัยมานานออกมา
"ก็เห็นบนโต๊ะในห้องนั่งเล่นมีสมุดแล็กเชอร์คณะบริหารธุรกิจวางอยู่ ... ดูจากหน้าปกสมุดแล้วคิดว่าคิบอมน่าจะเรียนอยู่ที่นี่"
"ทงเฮก็เลยลองนั่งรถมาหาผมที่มหาลัยหรอ??"
"ชั้นมีตังค์นั่งรถมาที่ไหนล่ะ? เดินมาตังค์หาก ..."
"เดิน!!! เดินตั้งแต่คอนโดมามหาลัยผมเนี่ยนะ ?!"
มันระยะทางน้อยๆที่ไหนล่ะ ไกลพอควรอยู่นะ
"ก็เดินมาเรื่อยๆ ... อย่างน้อยก็เจอคิบอมก็แล้วกัน"
"แต่มันอันตรายนะทงเฮ เมืองที่เพิ่งเคยมาแล้วมาเดินอย่างนี้มันไม่เหมือนการเดินเล่นนะ! อันตรายรอเราอยู่รอบตัวเลยรู้รึป่าว ?!"
".........."
"เอาเป็นว่าต่อไปนี้จะไปไหน ทงเฮต้องไปกับผมเท่านั้น เข้าใจมั๊ย"
"ผมเป็นห่วงคุณนะ"
.
"คิบอม ... ทงเฮทำให้คิบอมรำคาญรึป่าว?"
หลังจากเงียบไปสักพัก ทงเฮก็ปล่อยคำถามของตนออกมาบ้าง
"หืม.. ทำไมทงเฮถึงคิดแบบนั้นล่ะครับ ผมจะรำคาญทงเฮทำไม"
"อย่าเพิ่งรำคาญทงเฮเลยนะ ทงเฮก็แค่อยากจะมีความทรงจำเกี่ยวกับคิบอมให้เยอะๆเท่านั้นเอง ...."
.
.
~...~....~...~...~...~ :: Soul Retlationship :: ~...~....~...~...~...~
TBC.....
ความคิดเห็น