คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [..Bad Oppa พี่ชายแสนเลว..]::
[SF] Bad Oppa
[Pair] Yesung&Ryeowook
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นี้มันอบทเฮริๆหรอว่ะ
แ่ทเฮมีิบอมแล้วนะ
ะเป็นไรไป ูอย่าอนทึสิ มีไอ้ัมันยัไม่ลัวเลย
็นะ มันอบอมันนิ ใระห้ามมันไ้
แ่อย่าไปแย่แฟนเพื่อนเหมือนรั้่อน็พอ
นี้เป็นแ่ส่วนหนึ่อำนินทาลับหลัอพวเพื่อนๆที่พูถึผม หลัาที่ผมบอัอินไปว่าผมอบทเฮ ึ่ผม็รู้ีอยู่แล้วว่าเรื่อนี้ะ้อรั่วไหลไปถึหูอเพื่อนๆในวแน่นอน และะไม่รอผ่านหูอรยออุไป
รยออุ....นที่ลีทึบอว่าผมอบ
รยออุ....นที่ลีทึบอว่าผมรั
รยออุ....ผมรัรยออุริๆหรอ
ำถามที่ผมเฝ้าถามัวเอมาลอั้แ่ที่ลีทึบอับผมวันนั้น ผมรัรยออุรึไ เรารัรยออุริๆรึเปล่า แล้วรยออุล่ะ รัันบ้ารึเปล่า ผมถามัวเออยู่ทุวัน แ่็ยัไม่ไ้ำอบาหัวใสัรั้
มันเป็นเพราะอะไรนะ
ทำไมลีทึถึสามารถบอไ้เ็มปาเ็มำว่าผมรัรยออุ
ทำไมเาถึพูอย่านั้น
แล้วทำไมผมถึพูออมาว่าผมรัทเฮ
นี้ผมเป็นอะไรันแน่
เยอุหน้าลับหมอนใบให่บนเียนอนสีาวอเา พร้อมับะโนออมาเสียั เพราะิไม่
“พี่เยอ” เสียหนึ่ัึ้น เยอผละหน้าออาหมอนที่ยุบเป็นรอยหน้าอเา แล้วมอมาทา้นเสียที่หน้าประู
“ทาน้าวไ้แล้วรับ” รยออุเอ่ยออมาเสียเบา
“อ้อ อืม” เยอพยัหน้ารับเอะะ แอบใเล็น้อยเพราะอยู่ๆนที่ำลัิถึอยู่ ู่ๆ็โผล่มาเียบๆ เยอเรียสิัวเอลับมา่อนะเินออาห้อามรยออุไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นอื่นไม่อยู่หรอ” ผมถามรยออุที่ำลัั้าวให้ผมอยู่
“รับ” รยออุวาาน้าวไว้้าหน้าผม่อนที่เาะเริ่มัารับอาหาร้าหน้า ไม่รู้ว่าผมไปิเอรึเปล่า มันเหมือนับว่าหมู่นี้รยออุูแปลๆไป แ่เป็นเพาะับผมนะ ับนอื่นๆเา็ูร่าเริ แ่พออยู่ับผมทีไรเา็ะเียบๆ หรือว่าผมิไปเอนะ เยอไม่หยุมอรยออุ นอีนเหมือนะรู้สึไ้ ้อนามอเยออย่าๆ เยอเสมอไปทาอื่น รยออุึไม่ไ้ถามอะไรออมา ระหว่าทานอาหารไม่มีบทสทนาใๆออมาาปานทั้สอ เยอเลยหาเรื่อวนรยออุุย
“วันนี้ผัผั...เ็มไปหน่อยนะ” เยอพูะุะั
“อ้อ รับ” รยออุอบสั้นๆ บรรยาาศลับมาเียบเหมือนเิม เยอเลยหาเรื่อุยอีรั้
“เอ่อ / ือ” เสียอนทั้สอพูึ้นพร้อมัน
“นายพู่อนละัน” เยอให้รยออุพู่อน
“ไม่เป็นไรรับ พี่เยอพู่อนเถอะรับ”
“เอ่อ” เยอนึเรื่อที่ะพูอยู่นาน
“อืม..ันะบอให้นายลเ็มหน่อยอนทำผัผัรั้หน้านะ” เยอวลับไปที่เรื่อผัผั เพราะลืมเรื่อที่ะวนรยออุุยในอนแรไปแล้ว
“รับ” รยออุพยัหน้ารับ
“นายมีไระบอหรอ” เยอถามรยออุลับ
“ือ..ผมอยาะฝาพี่เฝ้าบ้านหน่อยนะรับ เี๋ยวผมะออไป้านอับิบอมนะ”
ิบอมหรอ?? ะไปไหนัน ??
~DiNg DoNg ~ ~DiNg DoNg~
ไม่ทันที่เยอะไ้ถามเสียออหน้าประู็ัึ้นัะ่อน น้าในยัไม่ทันะเินไปประู ผู้มาใหม่็ถือวิสาสะเ้าห้อมาพร้อมับรอยยิ้มว้าที่ประับอยู่บนใบหน้า เยอรีบหันหน้าหนีไปอีทาเพราะนที่เาพยามหลบหน้ามาหลายวันแล้ว ลับมาปราอย่าที่เาไม่ทันไ้ั้ัว
ิบอม
“ิน้าวอยู่หรอ” ผู้มาใหม่เอ่ยถาม
“อืม เสร็แล้ว อไปล้าาน่อนนะ รอแปปนึ” รยออุรีบร้อนเ็บาน้าวอนที่เพิ่ะทานไปไ้แ่ไม่เท่าไร ไปล้าที่อ่าล้าาน แล้วรีบร้อนวิ่เ้าห้อไป
รีบรินะ
เยอมอูท่าทารีบร้อนอนัวเล็ ็แอบแวะในใเบาๆ ่อนที่ะรู้สึัวว่ามีอีนมอเาอยู่ เยอำเลือามอิบอม้าๆ ่อนที่ะเสมอไปทาอื่น เพราะันไปเอะับสายาอิบอมที่ำลั้อเาอยู่
อย่าปอสิวะ
“ะ..ิน้าว่อนมั๊ย” เยอถามเสียะุะั ทำใีเ้าสู้
“ไม่ีว่า เี๋ยวะไปแล้ว” ิบอมยิ้มว้าให้ นทำเอานเห็นนลุ ้วยวามประหลาใ ที่ิบอมไม่ไ้มีท่าทีไม่อบี้หน้าเาอย่าที่ิไว้
“เสร็แล้ว เสร็แล้ว” รยออุรีบวิ่มารมาที่ิบอมพร้อมับระเป๋าู่ใ
“ไปันเหอะ”
“อืม ฝาูแลบ้าน้วยนะรับพี่เยอ” รยออุไหว้วานนที่นั่ิน้าวอยู่ ่อนะสวมแนับอีนเินออาบ้านไป ทิ้ให้เยอนั่มออย่าเือๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เยอ….” เสียหวานๆเอ่ยื่อเรียเยอที่ำลัอยู่ในนิทรา
“เยอ...”
“เยอ” น้ำเสียเริ่มุ่น เมื่อเห็นว่านที่เรียยัไม่ยอมื่น
“เยอโว้ย ื่นไ้แล้ว !!” ร่าสูที่นอนแผ่หลาอยู่บนโฟาสีรีมสะุ้ื่น เพราะเสียเรียที่ั่ออยู่้าหู
“ิน้าวไ้แล้ว นอนมาเี๋ยวลาืน็นอนไม่หลับหรอ” อึนฮยอสั่แมเือน เยอ่อยยี้าเล็ๆอนเพื่อปรับสายาับแส ่อนะ่อยๆลุาโฟาไปที่โ๊ะอาหาร
“ไม่เห็นพี่รยออุเลย ไปไหนนะ” ยูฮยอนที่เินมาาห้ออรยออุเอ่ยออมา้วยวามสสัย
6 โมแล้ว ยัไม่ลับอี
เยอมอนาฬิาที่แวนอยู่บนผนั ที่อนนี้ำลับอว่าเลยเวลา 6 โมเย็นมาแล้ว แ่ยัไร้เาอร่าบา ที่ออาบ้านไปั้แ่เ้า
“ลับมาแล้ว ิน้าวเย็นันอยู่หรอ” นที่ำลัถูพูถึเอ่ยทั ่อนะเินรมาที่โ๊ะอาหาร
“ไปไหนมาอ่ะรยออุ เรานึว่าอยู่ที่ห้อะอี” อมินถาม
“ไปเินเล่นมานะ นี้ มีเ้ไอิม้วยนะ” รยออุูถุในมือใหู้
“เี๋ยวผมเอาไปแู่้เย็นให้” ยูฮยอนรับถุารยออุ
“ั้าวมาให้รยออุ้วย” อมินสั่ยูฮยอนามหลั ่อนะับให้ร่าบานั่ลที่เ้าอี้
“วันนี้ไปไหนมาฮะ” อมินเอ่ยถาม
“ไปเที่ยวมา”
“นเียวนี่นะ” อึนฮยอถาม่อ
“เปล่า ไปับิบอม”
“ิบอม” อมินทวนื่อ้ำให้แน่ใ รยออุ็พยัหน้ารับหลายที สร้าวามสสัยให้นถามมายิ่ึ้น ็นายิมิบอม ถ้าไม่ออไปับทเฮ ิบอม็ไม่่อยะอบออไป้านอบ้านสัเท่าไร
“แล้วไปไหนันมาหรอรับ” ยูฮยอนที่เินมาพร้อมับ้าว ถาม้วยวามอยารู้
“็ไปเินเล่นมา ื้ออ แล้ว็ไปูหนั้วยันอีเรื่อ” รยออุสาธยาย
“ไปเทหรอ” อยู่ๆอึนฮยอ็โพล่ึ้นถาม
“ะบ้าหรอ เาไม่ไ้เป็นแฟนันสัหน่อย” อมินีไปที่แนาวๆออึนฮยอทีนึเป็นเิเือน
“ะเรียว่าเท็ไ้มั้” รยออุเอ่ยึ้นลอยๆ
“เอ๊ะ !!!” อึนฮยอ อมิน และยูฮยอนอุทานออมาพร้อมันโยมิไ้นัหมาย ึ่นที่นั่ฟัอยู่เียบๆ็ประหลาใไม่่าานทั้สาม
“ล้อเล่นนะ” รยออุยิ้มว้า ึ่็ลายวามประหลาใอนฟันิหน่อย
“มีเรื่อไรรึเปล่า” อมินถามเพราะยัสสัยไม่หาย รยออุนั่เียบ แสท่าทีลำบาใออมาให้เห็น ึ่นถาม็พอะสัเออ
“ไว้เี๋ยว่อยเล่าให้ฟั็ไ้” อมินับท รยออุพยัหน้ารับ้าๆ
“ั้นืนนี้พวเรานอน้วยันนะ” อึนฮยอหันไปถามวามเห็นาอมิน
“อืม โอเมั๊ย” อมินถามรยออุ่อ รยออุพยัหน้าล
“อ้าว ั้นืนนี้อมินะไปนอนับสอนนี้หรอ” ยูฮยอนี้ที่รยออุและอึนฮยอ
“อืม ใ่” อมินอบเสียเรียบ
“ไม่อ้าวว ไม่ยอมอ่าาา อมิน้อนอนับผมนะ ห้ามไปนอนันสามนเ็า ผมไม่ยอมอ่าาาา” ยูฮยอนอแเหมือนเ็ๆ อมินส่ายหัวระอา
“ันะไป” อมินย้ำ ยูฮยอนทำหน้าพอลมอย่าอนๆ อมินยิ้มน้อยๆ่อนะระิบ้าหูยูฮยอนเสียเบา
“อย่าอนเลยนะ ไว้เี๋ยวะเล่าให้ฟันแรเลย” อมินผละานัวสู
“นะ โอเนะ” ยูฮยอนพยัหน้ารับเื่อนๆ ที่ริเาไม่ไ้อนอะไรหรอ ็แ่อยารู้เรื่อ้วยเท่านั้น แ่ถึแม้ว่าะไ้ฟัเรื่อราว้าว่าหน่อย แ่็ยัรู้ ไม่เหมือนนบานที่อยารู้ แ่็ไม่ล้าพอที่ะถาม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“หนาวั” หยน้ำที่ไหลละมาาเส้นผมหมาๆ ทำใหุ้นอนัวโปร้านบนอร่าบาที่เพิ่เินออาห้อน้ำนั้นเปียื้น ประสมับลมาเรื่อปรับอาาศภายในห้อ ยิ่ทำให้ร่าบาหนาวเป็นทวีู
“เร็วหน่อย รยออุอ่า” อึนฮยอุ้อมืออรยออุมาที่เียนอนสีาว ที่มีอมินนั่รออยู่บนเีย
“เล่าเร็ว เล่าเร็ว” อึนอยอเร่
“เี๋ยว่อน็ไ้ อเ็ผมให้แห้่อนสิ” รยออุหยิบผ้านหนูที่พาไว้ที่ไหล่มาเ็ผมเผื่อถ่วเวลา
“มานี้ เ็ให้” อมินับรยออุให้นั่ลบนเียนุ่ม ่อนะิผ้านหนูามือรยออุที่ไม่เ็มในั แล้ว่อยๆบรรเ็ผมอย่าเบามือ
“เล่าเร็ว เล่าเร็ว”อึนอยอเร่อีรั้
“วันนี้นายไปับิบอมทำไม” อมินถามรประเ็น ะที่มือทั้สอยัยี้หัวเล็ๆยัไม่าสาย
“เอ่อ…ือ ิบอมเามีเรื่อะุย้วยนะ ็เลยไป้วยัน”
“ุยเรื่ออะไรอ่ะ” อึนฮยอถาม่อ
“เรื่อ....พี่เยอนะ”
“เยอ เยอทำไม อ้อ เรื่อที่เยออบทเฮใ่ไหม”
“ไม่ใ่หรอ...แ่็มีส่วน นิหน่อย”
“สรุปแล้วุยเรื่อไรันแน่” อมินัไม่สบอารม์
“็ิบอมบอว่า อนนี้พี่เยอเาูแปลๆ เหมือนพวโริ”
“เยอเป็นโริหรอ” อึนฮยอโพล่ึ้นถาม านั้นมือาวๆ็ฟาลไปที่บาลบาๆ
“ประนะ รู้ัไหม”
“เ็บอ่าาาา” อึนฮยอุมหัวัวเอ
“แล้วไ่อ” อมินละมือาอึนฮยอลับมาเ็ผมให้รยออุ่อ
“ิบอมบอว่าันะ่วยพี่เยอไ้”
“่วย...ยัไ” อมินทวนำอย่าไม่เ้าใ
“ิบอม ให้ัน.........บอรัเยอนะ” พูบพวแ้มใส็ึ้นสีแระเรื่อ
“บอรั !!!” อมิน อึนฮยอ เอ่ยออมาเสียั ยิ่ทวีวามอายอรยออุยิ่ึ้น
“เบาๆสิ” รยออุุ๊ปาเือน ลัวว่านอื่นะไ้ยิน
“ิบอมให้นายไปบอรัเยอเนี้ยนะ” อึนฮยอถามอย่าไม่เื่อหูัวเอ
“อืม”
“ิบอมทำี้ไ้ไ เรื่ออเา ทเฮ แล้ว็เยอ เป็นเรื่ออนแ่สามน พวเา็ัารเรื่อันเอสิ ทำไม้อให้รยออุเ้าไปเี่ยว้วย แล้ว็ให้นายไปบอรัเยอทั้ๆที่นายไม่ไ้รั ทำไมิบอมเห็นแ่ัวอย่านี้นะ” อมินเอ่ยออมาอย่าอัอั้น
“ือว่า..อมิน” รยออุเรียนที่ำลัเือเบาๆ อมินหันลับมาหา
“ือว่า ัน....ัน....” รยออุอ้ำอึ้ นฟั็นั่ฟัอย่าใใ่อ
“ัน....ันรัเยอนะ”
อมิน และอึนฮยอมอรยออุ้าเป็นาเียว อึ้ แปลใ ับำพูอหน้าหวานที่อนนี้เปลี่ยนเป็นสีแั
“นะ นายรัเยอหรอ” อมินถามะุะั รยออุพนัหน้ารับหึๆ
“ิบอมรู้หรอ ว่านายอบเยอ” อมินถาม่อ
“อืม” รยออุพยัหน้ารับอี
“แล้วทำไม พวเราูไม่อออ่ะ” ประโยนี้อมินพึมพำับัวเอ
“ัน็ไม่รู้เหมือนัน” อึนฮยออบ รยออุ็ส่ายหัวไม่รู้เหมือนัน
“แล้วนายะเอายัไรยออุ”
“เรื่อ ??” รยออุไม่เ้าใับำถามออมิน
“นายะบอรัเยอรึเปล่า” อมินถามรๆ
“เอ่อ...ไม่รู้สิ” รยออุส่ายหัวเพราะยัไม่ไ้ัสินใ
“็บอไปสิ !!” อึนฮยอเสนอเสียั รยออุรุ่นิอย่าหนั
ะบอีไหมน้า.........
“อืม ันะบอรัเยอ” รยออุพยัหน้า นัยน์ามีวามมุ่มั่นอย่ามา
“ี พวเราะ่วยนายเอ” อมินบอ ส่วนอึนฮยอ็พยัหน้าล้วยอีน รยออุลี่ยิ้มบาๆให้ทั้สอแทนำอบุ
“นอนันเถอะ” อึนฮยอวนทั้สอ ่อนัวเอะมุัวเ้าไปในผ้านวมผืนให่ าม้วยอมิน รยออุเอื้อมไปที่หัวเียปิโมไฟ ภายในห้อมืสลัว แ่ยัพอมีแสาวันทร์น้อยๆ ที่ส่อแสนวลผ่านหน้า่าให้ห้อมีแสนิหน่อย
ันะบอรัพี่เยอไ้ไหมนะ
แล้วพี่เยอะอบยัไนะ
เรายัพอะมีหวัไหม
วามิ่าๆืบลานเ้ามาในสมออรยออุ นนิเริ่มลาับสิ่ที่ะเิ
อนา็อนา ทำในสิ่ที่เราอยาทำ็พอ
รยออุยิ้มบาๆให้ับันทราวน้อยๆ ่อนที่ะุัวเ้าไปในผ้านวมามเพื่อนทั้สอ
to be con...
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ว้าว !!!
เรียวะบอรัเย่แล้ว 55++ ลุ้น่อไป
อน่อไป หุหุ ไม่อยาะบอเลย (้ไม่้อบอ // เ๋วเ่!!)
เพื่ออบแทนนที่ิามอ่านฟิมานถึภาสุท้ายนี้ เลยอยาะมอบสิ่หนึ่เพื่อแทนำอบุ….
‘ อนหน้า NC ’ อ๊า!!! ไม่บอหรอว่าู่ัย เาันไปพลาๆละัน
อยาอ่าน้เม้นน้าาาาาาาาาา
ความคิดเห็น