ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    blowing wind

    ลำดับตอนที่ #1 : the naira

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ย. 51


                            "ที่นี้หรอครับ ที่เขาบอกกันว่ามีวิญญาณร้าย สิงอยู่ " "อือ แต่ก็ไม่แปลกหรอกเมื่อ 7 ปีก่อนครอบครัวniara โดนฆ่ายกตระกูลทั้งๆที่เป็นครอบครัวที่น่ารักมาก ถ้าจะแค้นและสิงอยู่กับบ้านและรอคอยก็ไม่แปลก" บทสนทนาสั้นๆของชาวบ้านละแวกนั้นและชายหมุ่นน้อยนักเดินทาง ก่อนที่ทั้งสองจะแยกจากไป ถึงแม้เขาจะสงสัยกับประโยคสุดท้าย ".....และรอคอย......."ครั้นจะหันไปถามชาวบ้านคนนั้นก็หายไปแล้ว น่าแปลกจริงๆ
                           " แหม ท่าทางน่ากลัว ไม่ยักจะเหลือเค้าโครงบ้านที่น่ารัก น่ากลัวหล่ะสิไม่ว่า" ชายหนุ่มน้อยพูดไปพลางเดินเข้าคฤหาสถ์เบื้องหน้า " ช่วยไม่ได้หนิเนอะงั้นก็คงขออาศัยสักคืนสองคืนละกันนะ " ทั้งๆที่จะมาสอบเพื่อเข้าเรียนกลับต้องมานอนในที่แบบนี้ โรงแรมที่จองไว้ก็เต็มแถมมีข้ออ้างว่าคุณไม่ได้จองไว้ ชิ ตลกสิ้นดี แล้วยังได้ยินข่าวลือมาว่าบ้านที่เล็งว่าจะขอพักสักคืนก็กลับมีผีซะนี่ แล้วคืนนี้จะนอนหลับมั้ยเนี่ย"

                           "แต่เมื่อมานั่งคิดไป มันก็น่าแปลกนะแทนที่เขาจะกลัวกลับรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด เมื่อก้าวเข้ามายังบ้านหลังนี้ คงเป็นเพราะบ้านแสนรักมั้ง แถมมีกลิ่นหอมๆลอยมาตามสายลมอีก ถึงแม้จะไม่น่าใช่ แต่สัญชาตญาณของเขาบอกว่าเป็นกลิ่นของ ผู้หญิง " ! ครั้นจะคิดอะไรไปมากว่านี้ ตาก็ปรือลง และร่างใหญ่ก็ได้หลับลง

                                 
         ได้สิ ข้าอนุญาต
    " เสียงคำพูดล่องลอยมากับสายลมพร้อมเสียงเพลงเห่กล่อมตามมากับสายลมเช่นเคย
     


                                    แสงจันทร์สาดส่องมากระทบใบหน้าอันอ่อนเยาว์" อืม....ม เสียงอะไรเนี่ย เพราะจัง" และร่างหนาก็จมสู่ความฝันอีกครา

    .............................................................................................

          ครั้นเมื่อตะวันได้โผล่พ้นขึ้นมาจากขอบฟ้า แสงจากสุริยเทพได้สาดส่องไปทั่วราชอาณาจักร" อืม  เมื่อคืนฝันแปลกดีนะเนี่ย  ผู้หญิงกับเสียงเพลงงั้นหรอ"  ชายหนุ่มได้แต่คิดพึมพำพลางแต่งตัวไปด้วย   วันนี้เขาต้องไปสมัครเรียนสินะ ไม่รู้ว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง เฮ้อ! ถ้าต้องรออีกสักห้าวันนะฉันคงต้องเป็นบ้าเพราะต้องอยู่ในบ้านผีสิงแห่งนี้เป็นแน่  เฮ้อ!  พลันชายหนุ่มก็ลุกและเดินออกไปยังเป้าหมายทันที

     

             "ไปแล้วหรอ  บายบายค่ะ  แล้วเจอกันใหม่ "เสียงอ่อนนุ่มปนความเศร้าสร้อยในอดีตได้เอยขึ้น

     

                         "   เออ คือผมมาสมัครเรียนที่โรงเรียน Larcarian ครับ " ชายหนุ่มเอยอย่างสุภาพ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×